Þjóðviljinn - 28.08.1964, Side 10

20 SlÐA
ÞlðÐVELJINN
Föstudagur 28. ágúst 1964
— En 'sá dagur, sagði Fogel,
þegar þeir gengu útum gler-
dyrnar og út í rakt kvöldloftið.
— Ég ætla að fá mér eitthvað
að borða. Komið þér ekki með?
— Nei, þökk fyrir, ég get það
ekki. Ég verð að fara í fáeinar
heimsóknir, sagði Jack. Hann
skimaði gegnum myrkrið eftir
Guido og Fíatinum. Allt í einu
var kveikt á bílljósum, og bíllinn
ók upp að innkeyrslunni.
— Jæja, en við höfum gert
góða hluti í dag, sagði Fogel
ánægður. — Við vorum í út-
varpinu allan daginn. Um allan
heim. Delaney hefur aldrei fyrr
á ævinni verið svo mikið frétta-
efni. Það er bara gremjulegt að
þetta skyldi endilega þurfa að
vera á sunnudegi. Þá eru engin
kvöldblöð. Ég er viss um að við
hefðum komizt á forsíður í
fimmtíu borgum. Jæja, en maöur
getur ekki fengið allt.
Jack settist upp í bílinn, í
framsætið til Guidos. Hann
veifaði í kveðjuskyni til Fogels
sem tottaði votan vindilinn sinn,
hrifinn af starfi sínu og með
þær áhyggjur einar á miðri
tuttugustu öldinni að engin
kvöldblöð komu út á sunnudög-
‘um.
Um leið og Guido ók niður
brautina, kom annar bíll að
sjúkrahúsdyrunum. Tvær mann-
eskjur stigu útúr honum. Jack
var næstum viss um að annar
farþeginn var Stiles, og sem
snöggvast fannst honum endi-
lega að konan sem með honum
var, væri Carlotta. Hann hristi
höfuðið, gramur yfir hugarfóstr-
um sínum. Þetta hefur verið
erfiður dagur, hugsaði hann. Ég
sé ofsjónir.
Hann hallaði sér aftur á bak
í sætinu og hugsaði: Sex vik-
ur ....
— Er monsieur Delaney enn-
þá á lífi? spurði Guido.
— Enn á lífi, sagði Jack.
Guido stundi. — Veslings
maðurinn, sagði hann.
— O, hann jafar sig bráðum,
sagði Jack.
— Aldrei, sagði Guido. — Ég
þekki þetta. Hjartað. Maður er
aldrei nema hálfur maður eftir
svona lagað .... Ekki þótt hann
lifi í fimmtíu ár. Bandaríkja-
menn, sagði hann, — þeir taka
allt of geyst. Þeir geta ekki
beðið. Þeir þjóta í baráttunni
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STETNU og DÖDÖ
Laugavegi 18. 1X1. h. (lyfta) —
SÍMI 23 6 16
P E R M A Garðsenda 21. —
SIMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D 0 M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN - Tjamar
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SÍMl: 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — fMaria
Euðmundsdóttirl Laugavegi 13
— SlMI: 14 6 56 — Nuddstofa á
sama stað.
að eigin gröf og stökkva niður
í hana jafnfætis.
20
Það var dimmt í stiganum og
rakur næturvindurinn stóð inn
um brotna gluggana og slökkti
á eldspýtunum sem Jaek kveikti
á til að sjá hvert hann var
að fara. Hann mundi ekki á
hvaða hæð Bresach átti heima
og hann neyddist til að kveikja
á eldspýtu fyrir utan hverja
einustu íbúð á efstu hæðunum
til að geta lesið á nafnspjöldin.
Hann gekk fram hjá pari sem
stóð í faðmlögum í myrkrinu á
einum stigapallinum; hann hras-
aði og mjúkur hlátur stúlkunn-
ar fylgdi honum eftir. Þegar
hann kom loks stynjandi og
dæsandi að dyrunum hjá Bres-
ach, þekkti hann þær þrátt fyrir
allt og hringdi bjöllunni ákaft.
Hann heyrði fótatak nálgast
og tók fingurinn af bjöllunni
um leið og Bresach reif upp
dyrnar og stóð eins og dökk
skuggamynd með dauft gang-
Ijósið í bakið.
Bresach bauð honum ekki
strax inn. Hann stóð þarna í
slitinni peýsu' "með 'gígarettu
milli varanna og horfði tor-
tryggnislega á Jack, — Hvað er
nú? spurði hann.
Jack gekk framhjá honum án
þess að svara og inn ganginn að
herberginu fyrir endanum, en
þaðan sást Ijósbjarmi. Max sat
uppi í rúminu og las við ljósið
frá litlum messinglampa með
hinn venjulega trefil vafinn um
hálsinn í kuldanum. Þótt hann
væri í rúminu, var hann klædd-
ur í peysu.
— Gott kvöld, herra Andrus,
sagði Max og lagði frá sér bók-
ina og gerði sig líklegan til að
fara fram úr rúminu. — Nú
klæði ég mig ....
Jack bandaði óþolinmóðlega
frá sér b°ndinni. — Nei, verið
ekki að því. Ég stanza aðeins
andartak. Hann sneri sér að
Bresach sem hallaði sér upp að
veggnum hiá dyrunum og horfði
á hann með undrun í augnaráð-
inu.
— Hvað er að, Jack? sourði
Bresach. — Er búið að fleygja
yður út af hótelinu? Við höfum
nóg húsrými hér eins og þér
sjáið .... Hann glötti illkvitn-
islega og naut fátæktar sinnar,
fannst Jack, og fannst hann
vera heilagur og upphafinn.
— Getið þér mætt í kvik-
myndaverinu klukkan níu?
sagði Jack.
— Til hvers? spurði Bresach
tortryggnislega.
— Þér eruð búinn að fá at-
vinnu.
— Hiá hverjum?
— Hjá mér, sagði Jack. — Ég
á að ljúka við myndina fyrir
Delaney. Þér eigið að verða að-
stoðarmaður minn.
Bresach var orðinn önugur á
svip og gekk eirðarlaus fram
og aftur um litla herbergið. —
Hvern fjandann vitið þér um
sviðsetningu, .... -.purði hann.
— AUt sem ég kann ekki, get-
ið þér kennt mér, sagði Jack
hæðnislega. — Það er lóc.ð.
__ Hvað þá? srv’rði Brecnch.
— Á betta að ve,u fyndni’ Er
Delaney reiður yfir því sem ég
sagði við hann í morgun?
— Það var ást við fyrstu sýn
í morgun, sagði Jack. — Þér
minntuð hann á sjálfan hann á
sama aldri. Alveg /óbolándi.
Bresach urraði. — Það er
meira varið í þetta gamla fífl
en ég hélt, sagði hann.
— Hann sagði að ég ætti að
nota á yður heilann, sagði Jack.
— Og þér skuluð spýta útúr
yður öllum þeim hugmyndum
um leik og sviðsetningu og hvað
sem er.
— Hafið engar áhyggjur,
sagði Bresach. — Ég fæ nóg af
hugmyndum. Hæ, — hann gekk
alveg að Jack — ég hélt að þér
ætluðuð heim til yðar eftir
nokkra daga.
— Það stóð líka til, sagði
Jack, — en bað lítur út fyrir
að ekkert geti orðið af því.
— Getið þér þolað að hafa
mig í návist yðar hvíslandi í
eyrað á yður dag .ftir dag?
sagði' Bresach.
— Ég er ekki að þessu til að
skemmta mér, sagði Jack. — Ég
er að því til að gera mitt til að
bjarga lífi Delaneys. Hann sagði
ekki Bresach, að aðeins með því
að uppfylla hverja einustu ósk
Delaneys, hlýða hverri skipun
út í æsar, fyndist honum hann
geta bætt fyrir margra ára van-
rækslu, Þ'rir þá vináttu sem
hann hafði látið renna út í
sandinn, fyrir þá eyðileggingu
sem hann hafði ekkert gert til
að koma i veg fyrir. '— Jæja,
en ég hef nóg að gera, sagði
hann. — Komið þér í fyrramá!-
ið klukkan níu eða ekki?
Bres'ach neri báða vnn >a sína
56
með höndunum svo að urgaði
í skeggbroddunum meðan hann
tók ákvörðun,. Max beygði sig
yfir rúmið o.e tók bókina sem
hann hafði verið a* lesa Qg
braut upn á blað og iagoi bók-
ina cnvrtilega á gólfið. Jack 1. it
á titilinn. Það var ..Hinir and-
setnu“. Max tók eftir þvi að
Jack horfði á bókina. — Þetta
er ekjcert tungumáj fyrir Dosto-
jevski. sa"ði T x afsakandi. —
En það er gott fyrir ítölsku-
kunnáttuna mína.
— Það er eitt sem mér er
bölVanlega við í sambandi við
þetta allt, sagði Bro,!ar|i.
— Hvað er bað? Jack sneri
sér aft.ur að honum.. *
— Það endar með því, að
yður fínnist ég ætti að vera
þakklátur fvri- ' - r • . iconi-
uð t;1 RÓmar.
— Ég lofa yður því, að ég
mun aldrei ætlast til að
þér verðið þakklátur fyrir að
ég kom til Rómar, sagði Jack
þreytulega. — Verið þér fljótur
að ákveða yður. Ég verð að
fara.
— Allt í lagiv sagði Bresach
ólundarlega. — Ég skal koma.
— Ágætt. Jack lagði af stað
út.
— Bíðið hægur, sagði Bres-
ach. — Ég þyrfti helzt að kom-
ast yfir kvikmyndahandritið
strax ....
Það hafði Jack ekki athugað.
Hann hugsaði sig um andartak.
— Þér þurfið að hafa upp á
hefti Delaneys. Hérna ... Hann
tók gamalt umslag uppúr vasan-
um og skrifaði á það heimilis-
fang og símanúmer Hildu. —
Þetta er einkaritari hans.
Hringið til hennar og segið að
ég hafi sagt áð þér ættuð að fá
handrit Delaneys í kvöld. Takið
svo leigubíl og náið í það. Hún
á heima á Via della Croce.
— Nei. Bresach hristi höfuðið.
— Það get ég ekki.
— Af hverju í fjandanum get-
ið þér það ekkf? Jaek hækkaði
röddina í uppgjöf.
— Ég á ekki fyrir leigubíl.
Bresach brosti til hans eins og
hann hefði verið að segja snjall-
an brandara.
Jack tók nokkra seðla uppúr
vasanum og fékk Bresach.
— Ég skulda yður þrjú þús-
und lírur, sagði Bresach. — Ég
skal borga yður ,í vikulokin.
Þegar ég er orðinn ríkur og
frægur.
Jack sneri sér við og gekk
útúr herberginu án þess að
svara. Ástfangna parið stóð enn
á stisapallinum. Alla lciðira nið-
ur heyrði Jack stynjandi and-
ardrátt þeirra.
— Nei, sagðí Clara hárri
röddu. — Ég fer ekki til hans.
Mér stendur alveg á sama þótt
hann deyi. Hún sat á rúm-
stokknum í herbergi sínu á
Grand. Það var lítið herbergi
aftast í hótelinu. Clara bjó í
óvistlegu herbergi, svo að hún
gæti setið og hugsað um eigin-
mann sinn í lúxusíbúðinni hjá
Circus Maximus og haft enn
eina ástæðu- til að vorkenna
sjálfri sér. Hörund hennar var
gulleitara en nokkru sinni fyrr.
Hárið var undið upp í bréfvafn-
inga og hún hafði vafið um sig
Ijósrauðu ullarteppi eins og
stúlkur á myndum frá skóla-
heimavistum. Hún hafði sparkað
af sér inniskónum og Jack sá
glitta i rautt lakk á tánöglum
hennar. 1
— Og ég trúi því alls ekki að
hann sé að deyja, hélt Clara á-
fram og fitlaði vð pappírsvafn-
ing yfir enninu. — Það væri eft-
ir honum að gera þetta viljandi,
leika þetta ....
— Heyrðu mig nú, Clara ....
andmælti Jack.
— Þú þekkir hann ekki eins
vel og ég. Svona fer hann að
því að láta mig krjúpa á kné.
Enn einu sinni. Hún reis á fæt-
ur og gekk að kommóðunni og
berir fæturnir surguðu við tepp-
ið. Hún opnaði skúffu og tók
upp hálftóma whiskýflösku, sem
hafði verið falin undir hlaða af
nærfatnaði. — Viltu drykk?
Mér veitti ekki af, sagði hún
herská.
— Þökk fyrir, Clara.
Hún fór inn í baðherbergið
að sækja glös og vatn. Hún hélt
áfram að talá með tilbreytinga-
lausri kvartandi rödd meðan
vatnið rann og það glamraði í
glösunum. — Það er meira, sem
skrifast á reikning herra Maur-
ioe Delaneys, sagði hún úr aug-
sýn inni í baðherberginu, og rödd-
in bergmálaði milli gömlu
mármaraveggjanna. — Hann
gerir mig að drykkjusjúklingi.
Það var þögn andartak, ekkert
heyrðist nema vatnið sem rann
úr krananum. Svo byrjaði Clara
aftur og rödd hennar var orðin
hörkulegri: — Hann blekkir mig
ekki. Hann deyr ekki. Hann er
sterkur eins og naut. Jafnvel á
hans aldri — hann getur unnið
tólf tíma á dag í átta mánuði
og setið tímunum saman á bör-
um og talað við allar tæfur sem
hann rekst á og heimsótt konur
sem eiga heima uppi á fimmtu
hæð í lyftulausum húsum og ....
Hún birtist aftur með tvö glös
hálffull af vatni, Medúsa með
bréfvafninga, sem lék barstúlku
með gulleitar fellingar í and-
litinu og þrjózku og hefnigirni.
Hún hellti whiskýinu með natni,
en ekki eins og drykkjusjúkling-
ur, heldur eins og húsmóðir.
— Er það nóg? sagði hún og
rétti glasið að Jack.
— Yfirdrifið, sagði hann.
Hún fékk honum glasið og
settist aftur á rúmstokkinn. Hún
setti glasið sitt á náttborðið án
þess að dreypa á því. — í þetta
skipti skal ég láta hann finna
fyrir því, sagði hún æst. — Ég
vil ekki sjá hann aftur upp á
gömlu skilyrðin. Ef hann vill fá
mig aftur, þá verð það ég sem
set skilyrðin.
— Clara, sagði Jack mildum
rómi. — Heldurðu að það væri
ekki betra að bíða með að á-
kveða þetta þangað til seinna,
þegar honum Hður betur?
— Nei, sagði hún. — Vegna
þess að hann vill það ekki þeg-
ar honum líður betur. Manni
verður aldrei neitt ágengt hjá
Maurice Delaney nema þegar
hann er særður og hefur áhyggj-
ur af sjálfum sér. Þú þekkir
hann ekki eins vel og ég. Mis-
tökin eru það eina sem gerir
hann mannlegan. Jafnvel áður
en allt þetta gerðist — ef mig
langaði í nýja kápu eða eitt-
hvað nýtt í húsið eða ferð til
New York, þá var ég vön að
bíða þangað til honum var illt í
hálsinum eða hann fékk í mag-
ann, svo að hann hélt að hann
væri með krabba, eða þá að
hann hafði fengið skammir í
blöðunum. Þegar honum líður
vel, er hann með steinhjarta.
,— Hann á eftir að vera veik-
ur mjög lengi, sagði Jack.
— Gott, sagði hún. — Kannski
er það allra bezt. Nú er þetta
fjórtán ára helvíti rnitt kannski
um garð gengið.
— Hvað er það sem þú vilt,
Clara? spurði Jack forvitnisiega.
— Viltu skilnað?
SKOTTA
,,Hvers vegna þurfa þær alltaf þegar þær tala um aðrar stúlkur
að láta eins og þær sitji í hæstarótti"
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
® Selfum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
® Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L£\ N O S V N
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBCÆ) LOFTLEIÐA.
Flugsýn h.1. simi 18823
í'LUGSKÖLl
Kennsla fyTir einkaflugpróf — atvinnuflugpróí.
Kennsla I NÆTURFLUGI N
ÍFIRLANDSFLUGl
BLINDFLUGI.
Bókleg kenn=i- fvrlr atvinmiflugpróf byrjar f nóvember
og er dagskóli — Bókleg námskeið fyrir einkaflugpróf.
vor og haust
FLUGSYN h.f. sími 18823.
Ritarastörf
Tvær ritarastöður við Borgarspítalann eru lausar
+il umsóknar strax.
^rekari upplýsingar gefur yfirlæknirinn.
Beyk’javík, 27. ágúst 1964.
^iúkrahúsnefnd Reykjavíkur.