Þjóðviljinn - 18.09.1964, Síða 8

g SIÐA
mmiuim
----For'. i'.Jr^ur 1Z. scptember 1834
að hún var mjög ólík stúlkunni
sem hann mundi eftir. Hún var
f ljósum pels, sem sýndist
splunkunýr, hárið var uppgreitt
og hún var með hatt. Hún sýnd-
ist eldri en stúlkan sem Despiére
hafði kynnt hann fyrir. ekki
eins eftirtektarverð, en miklu
betur snyrt. Eftir andartak gekk
Jack að afgreiðsluborðinu og tók
sér stöðu við hliðina á Veronicu
sem leit ekki upp. Sex hundruð
fimmtíu og fjórir, þökk fyrir,
sagði hann.
Þegar Veronica heyrði rödd
hans, hætti hún að skrifa. Hún
starði á blaðið, svo vöðlaði hún
örkina saman og setti hana í
öskubakka á borðinu. Þá fyrst
sneri hún sér að Jack. Þetta var
til þín, sagði hún. Skilaboð. Nú
eru þau óþörf, er það ekki?
— Jú, sagði Jack. Hann tók
við lyklinum. Ætlarðu að koma
með upp?
— Nei. sagði Veronica. Ekki
með þér. Hún talaði hratt og
hvíslandi og horfði ekki beint á
hann, svo að það var eins og
þau þekktu naumast hvort ann-
<að úr fjarlægð. Ég kem á eftir
þér. Ég fer í næstu lyftu. Eftir
tvær mínútur.
— Hvað er eiginlega á seyði?
spurði Jack. Þú þarft alls ekki
að tala við mig ef þú vilt helzt
vera laus við það.
— Ég má ekki sjást með þér.
sagði hún. Ég er gft núna og ég
verð að fara varlega. Nú fer ég
og geng einn hring kringum hús-
ið.
— Drottinn minn góður. sagði
Jack. Manstu herbergisnúmer-
ið mitt?
— Já, það man ég, það man
ég sagði hún og gekk rösldega
til dyra. Jack horfði sem
snöggvast á eftir henni. Gift eða
ógift, þá var göngulag hennar
óbreytt.
Skömmu seinna barði hún að
dyrum hjá honum og kom inn í
herbergið og brosti lítið eitt; bað
var auðséð að henni fannst hún
hagvön þar, hún sveiflaði nýja
pelsinum og kom við haglega
uppsett hárið. Hún litaðist um
þar sem hún stóð í miðju her-
berginu. Hér hefur engin breyt-
ing orðið. eða hvað? sagði hún.
Ertu feginn að sjá mig?
— Það veit ég ekki. sagði
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STETNU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III h (lyftaj
SÍMI 2 4616
P E R M A Garðsenda 21 —
SIMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D 0 M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfl *”
TJARNARSTOFAN. — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTTtRRÆlAR — 'Marfa
HAttir' T.angavegi *3
- ^TMI M6 56 - Nuddstof* 3
sama stað.
frá Jack og hægt var. Hún
krosslagði fæturna með skrjáfi
og enn einu sinni fann Jack
næstum til reiði vegna þeirrar
öldu almennrar og ópersónulegr-
ar gimdar sem hinir ljósbrúnu
og fagurlöguðu fótleggir og
támjóu rómversku skómir höfðu
vakið mheð honum þegar þau
hittust í fyrsta sinn.
— Ég get þolað allt sem þér
við kemur, sagði hann. nema
návist þína.
— Hvað þá? spurði Veronica
ringluð. Hvað segirðu?
— Það kemur út á eitt.
— Það lét í eyrum eins og
móðgun.
— Það var það líka að vissu
leyti, sagði hann. Hann neyddi
sjálfan sig til að sitja grafkyrr.
— Ég vildi gjaman að allt
væri hreint og klárt okkar í
milli, sagði Veronica og vottaði
fyrir ólundarsvip á henni. Það
var þess vegna sem ég kom.
En ef þú segir ekkert nema
Ijótt ..
— Ágætt, sagði hann. Ég skal
ekki segja neitt ljótt. Varstu
Jack.. Ég hef ekki athugað til-
finningar mínar enn. I svipinn
er ég næstum gramur. Viltu fara
úr yfirhöfninni?
— Mér þykir það leitt, en ég
get það ómögulega, sagði Veron- 1
ica. Rödd hennar var kurteisleg ;
eins og hjá háttvísum gesti í
kokkteilboði. Ég hef ekki nema
mínútu. Ég á að hitta manninn
minn á Hassler. Hann var á
fundi, annars hefði ég alls ekki
getað komið. Þú ættir ekki að
segja að þú sért gramur. Hún
setti ólundarlegan stút á munn-
inn. Það verður til þess að ég
sé eftir því að hafa komið.
— Jæja, sagði Jack.
— Hefurðu saknað mín?
spurði hún.
— Fáðu þér sæti.
Hún hristi höfuðið. Nei. sagði
hún.
— Jæja, þá ætla ég að fá mér
sæti. sagði Jack. Hann settist í
sófann og lagði íæturna upp á
lága borðið fyrir framan hann.
Veronica stóð í miðri stofunni
og sneri að honum. með frakk-
anp losaðan frá hálsmðlinu og í.
stellmgú serh hánn kannaðist
við. Hann mundi Hka eftir V-
jnu sem.skfifað var..með varalit
é spegilinn í baðherberginu og
öeginum þé'gár þáú sváfu saman
í fyrsta sinn og kvöldinu á
ströndinni við Fregene og hann
var agndofa og tmdrandi og
reiður eiginmanni hennar. hver
svo sem hann gat nú verið.
— Ég var hrædd um að ég
gæti alls ekki fengið að sjá þig.
sagði Veronica. Við komum
hingað í morgun. Og við fljúg-
um til Aþenu á morgun. 1 brúð-
kaupsferð. Það var mín hug-
mynd að stanza hér einn dag.
Ég varð að sjá þig, sagði hún.
Hún sleikti munnvikið vand-
ræðalega. Mér fannst ég verða
að gefa þér skýringu.
— Ég held að bezti staðurinn
til skýringa sé þama inni. Jack
bandaði í áttina að svefnher-
bergisdyrunum. Farðu úr þess-
um fjandans frakka. Hann vissi
að hann var ruddalegur og hann
vildi vera það.
— Ef þú taiar svona, sagði
hún, þá fer ég undir eins.
— Allt í lagi. sagði hann. Ég
skal ekki tala svona aftur.
Komdu þá með skýringuna.
— Auðvitað þykir mér vænt
um að þú skulir enn vilja sofa
hjá mér, sagði hún. Ég var
hrædd um að þú værir búinn
að gleyma mér.
— Mér þykir ekki vænt um
að ég skuli enn vilja sofa hjá
þér. sagði hann. Og ef þú ætlar
að stríða mér, þá er eins gott að
þú farir undir eins.
— Þú ert ekki eins góður og
þú varst fyrir hálfum mánuði,
sagði hún ólundarlega. Alls ekki
góður.
— Það er satt. Ég versna allt-
af á hálfs mánaðar fresti.
Hún leit á armbandsúrið sitt.
Það var nýtt úr, sett brilljönt-
uij| og Jack minntist þess ekki
að hafa séð það fyrr. En hún
var nýkominn frá Sviss, hugsaði
hann.
— Það er nú eiginlega hálf-
asnalegt af mér að standa svona
udp á endann. sagði hún. Hún
settist í hægindastólinn við end-
ann á sófanum, eins langt burtu
ekki eitthvað að tala um að þú
værir gift? Gefðu mér hreina
og klára lýsingu á hjónabandi
þínu.
— Ég skammast mxn ekki fyr-
ir neitt sem ég hef gert. sagði
Veronica, fýluleg eins og stúlka
í heimavistarskóla, sem hefur
verið staðin að þvi að klifrast
inn um glugga eftir lokun. Ég
gerði bara það sem ég gat til
að bjarga mér.
— Hverjum ertu gift? spurði
Jack. Þekki ég manninn?
— Nei, það gerirðu ekki, sagði
hún. Og ég vil ekki segja þér
hvað hann heitir.
— Þekkir hann mig?
— Nei.
— Veit hann nokkuð um mig?
— Auðvitað ekki. sagði hún
rólega og ki-osslagði aftur fæt-
urna. Og hann fær ekki að vita
það heldur.
— Ég sé að þú ert á hraðri.
leið inn—í hamingjuríkt hjóna-
band, sagði Jack.
— Þú getur sagt það sem þér
sýnist, sagði hún. Háð þitt verk-
ar ekki á mig.
— Hver er hann?
— Hann er þrjátíu og eins árs,
sagði hún. Mjög laglegur. Ég er
búinn að þekkja hann í næstum
tvö ár. Hann vildi giftast mér
undir eins, en hann gat það
ekki ....
— Af hverju ekki — var hann
giftur fyrir? sagði Jack. Hvað
gerði hann, gaf hann konunni
eitur í vikunni sem leið?
— Nei, hann var ekki giftur,
sagði Veronica. Hún virtist
bamalega hróðug yfir því að
hann skyldi hafa getið rangt til.
Hann hefur aldrei verið giftur.
En hann gat ekki gifzt mér fyrr
en hann var orðinn þrjátíú og
eins árs.
— Hvemig stóð á því? spurði
Jack, Eru það einhver gömul
svissnesk lög?
— Vertu ekki að gera gys að
mér, Jack. sagði Veronica lágri
röddu. Viltu ekki hætta því?
Mér hefur liðið svo hræðilega
síðasta hálfan mánuðinn ....
— Þú ert ekki ein um það,
sagði hann. Svo sá hann eftir
þessum hörkutón og hélt áfram
vingjamlegar. Ég skal ekki
grípa fram í fyrir þér, sagði
hann. Segðu frá því sem þér
sjálfri sýnist.
— Þetta er svo flókið, sagði
Veronica. Við hittumst héma í
Róm. þegar hann kom á ferða-
skrifstofuna og spurði um flug-
vélar til Zúrich. Fjölskylda hans
á stórt tryggingarfélag og hefur
útibú um allan heim. Ég á að
fara með honum um allt. Hann
er búinn að lofa mér því. Að
minnsta kosti þangað til við
eignumst böm. Loksins kemst ég
burt frá ítalíu. Rödd hennar
ómaði af sigurvissu og fögnuði
yfir því að næstum vonlaus ósk
yrði nú uppfyllt. En hann gat
ekki gifzt mér fyrr. Vegna fjöl-
skyldunnar. Faðir hans er dáinn.
en hann á skelfilega mömmu og
þrjá geðvonda, gamla föður-
bræður, og þeim hefði ekki lík-
að að hann giftist mér. Það er
ekkert undarlegt — venjuleg.
ítölsk stúlka sem á enga pen-
inga og vinnur á ferðaskrifstofu
og er auk þess kaþólsk. Og
samkvæmt erfðaskrá föðurins
gátu móðirin og elzti föður-
bróðirinn svipt hann næstum
öllum tekjum þar til hann varð
þrjátíu og eins árs, ef þau væru
ekki ánægð með hann. Og það
hefðu þau áreiðanlega gert. Þú
veizt ekki hvernig þessar fínu
svissnesku fjölskyldur eru. Þau
vildu, að hann giftist annarri,
stúlku úr fínni Zúrichfjölskyldu
og hann varð að láta eins og
hann væri að því kominn að
biðja hennar .. Við urðum að
halda því leyndu að við þekkt-
umst yfirleitt. Við hittumst að-
eins um helgar, í Flórens, leyni-
lega á gistihúsi ..
— Jæja, sagði Jack. Það var
þá móðirin sem þú varst að
heimsækja i Flórens.
— Hvað veizt þú um það?
spurði hún tortryggnislega.
— Bresach, sagði Jack. Hann
sagði mér það.
— Hvernig stóð á því að hann
Sagði þér það?
— Við erum orðnir býsna góð- I
ir félagar. sagði Jack. Þá daga 1
sem hann hótar ekki að myrða ;
mig.
— Nú, jæja, sagði Veronica
sér til afsökunar. Ég varð að
segja eitthvað við Róbert. Ég
gat ekki sagt honum að ég færi
þangað til að heimsækja kær-
astann minn um hverja helgi,
eða hvað?
— Nei, sagði Jack. Auðvitað
ekki. Meðal annarra orða — til :
fróðleiks — hvar á móðir þín !
heima?
— Hún býr með systur sinni i
í Mílanó. |
— Þá var ekki að undra þótt !
símskeytið kæmi til baka, sagði i
Jack. ,
— Áttu við að þú hafir reynt |
að senda mér símskeyti? Veron- j
ica virtist hissa.
— Við Bresach. Ekki þér j
heldur móður þinni.
— Við vorum aular, sagði I
Jack. Okkur lék forvitni á að j
vita hvort þú værir lifandi eða j
dauð.
— Ég hefði hringt til þín ..
Röddin hafði nú glatað öryggi
sínu, titraði og var gráti nær.
En ég var hrædd um að ég
mjmdi skipta um skoðun,..ef ég
heyrði rödd þína.. Og ' þett'a !
gekk allt svo fljótt fyrir sig ..
Georg var búinn að ganga frá
öllu við borgarstjóra í litlum bæ
fyrir utan Zúrich. Það voru
margar vikur síðan ég hafði sent
honum skilríkin mín —áður en
ég hitti þig .. Og svo fékkstu
ekki að koma með mér inn á
hótelið um kvöldið og þú varst
svo kaldur og yfirlætisfxxllur á
ströndinni ..
— Áttu við það, sagði Jack og
neyddi sig til að tala rólega.
áttu við það, að þú hefðir ekki
gengið í hjónaband, ef ég hefði
sofið hjá þér það kvöld?
— Kannski ekki. sagði hún og
barðist við grátinn. Hver veit?
Mundu það, að ég sagði við þig,
að ég vildi gjaman fara til Par-
ísar og vinna þar og þú sagðir
afdráttarlaust ..
— Já, ég man það, sagði Jack
og greip fram í fyrir henni.
Hann reyndi að brosa til henn-
ar. vingjamlega og með fyrir-
gefningu í svipnum, en hann
hafði enga hugmynd um hvemig
andlitssvipur hans var.
— Þú vildir mig ekki, sagði
hún hörkuiega og gráturinn var
horfinn úr röddinni. Eða þá að
bú vildir mig bara fáeinar mín-
útur í senn þegar þér hentaði.
Og Róbert vildi eiga mig ó-
skipta. Og hinir — allir hinir.
sem ég hef ekki sagt þér frá.
Karlmenn fara ekki með mér
út til þess eins að skemmta sér
eða hafa ofanaf fyrir mér —
þeir vilja allir slíta mig sund-
ur í þúsund mola.
Jack kinkaði kolli, Já. sagði
hann. Ég skil hvað þú átt við.
En það er sjálfri þér að kenna.
— Ég veit ekki hverjum það
er að kenna, sagði hún bitur-
lega. En það bitnar að minnsta
kosti á mér. Og það varð verra
og verra. Ég laug að þér. Ég er
ekki eins ung og ég sagði. Ég
er tuttugu og sjö ára. Ég fór
upp i hótelherbergið mitt og sat
ein og hugsaði með mér. að ef
þetta væri ást. þá kærði ég mig
ekki um ást. Ég ræð ekki við
Eignizt og lesið bækur, sem máli skipta
EFNIÐ, ANDINN 0G EPlFÐARMÁLIN
fjallar um þær dýpstu gátur tilverunnar, sem sótt hafa
á fólk á öllum öldum þ. á. m. um tiigang og uppruna
lífsins, skýringar vísinda og trúarbragða á sköpun og
þróun, möguleikana fyrir persónulífi eftir líkamsdauð-
ann, siðfræði, spiritisma, guðspeki og hugmyndir manna
um guð.
HÖFUNDAR: Dr. Áskell Löve, prófessor, Bjarni
Bjarnason, fil. kand., Björn Magnússon, prófessor, Grét-
ar Fells, rithöfundur, Hannes Jónsson, félagsfræðingur,
Pétur Sigurðsson ritstjóri, dr. Sigurbjörn Einarsson,
biskup, séra Sveinn Víkingur.
Þetta er kjörbók hugsandi fólks.
FJÖLSKYLÐM 0G HJÖNABANDIÐ
fjallar um dýpstu og innilegustu samskipti karls og
konu, þ. á. m. um ástina, kynlífið, frjóvgun, getnaðar-
varnir, barnauppeldi, hjónalíf og hamingjuna.
HÖFUNDAR: Hannes Jónsson, félagsfræðingur, Pétur
J. Jakobsson, forstöðumaður fæðingardeildar Land-
spítalans, Sigurjón Björnsson, sálfræðingur, dr. Þórður
Eyjólfsson, hæstaréttardómari, dr. Þórir Kr. Þórðar-
son, prófessor.
Þessi bók á erindi til kynþroska
karla og kvenna.
FÉLAGSSTÖRF 0G MÆLSKA
eftir Hannes Jónsson félagsfræðing
er úrvals handbók, fyrir alla þá, sem taka vilja ábyrg-
an þátt í félagsstarfi og ná árangri í fundarstörfum og
mælsku.
Bækur þessar eru ánægjulegt og uppbyggilegt lestrar-
efni fyrir alla fjölskylduna.
Höfundarnir tryggja gæðin, efnið áhugaverðan lestur.
Félagsmálastofnunin
Reykjavik. — Pósthóif 31. — Sími 40624.
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum, « ■■
* flB i : ! ii
vélum og áhöldum,
effni og lagerum o.fl
Heimilistryggingar
Innbús
Vatnstfðns
Innbrots
Glertryggingar
TRYGGINGAFELAGÍÐ HEIMIR?!
LINDARGATA 9 . REYKJAV I K SlMI 21260 SlMNEFNI t SURETY
VQNDUÐ
FALLEG
ODYR
Sjgutpórjórtssan &co
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó.
KRC N búðirnar