Þjóðviljinn - 22.09.1964, Síða 7

Þriðjudagur 22. september 1964
HÓÐVILIINN
SlÐA 2
Krafa Norðlendinga að allir möguleikar
að selja fullunna síld verði notaðir
Eftir Benedikt Sigurðsson,
Siglufirði
Frá Siglufirði. — Stór iðnfyrirtæki þurfa að rísa í bæjum og kauptúnum
Sumarið í sumar, eins og
mörg undanfarin sumur, hef-
ur verið mikið utanfarasum-
ar íslenzkra stjórnmálamanna.
Ráðherrar okkar hafa verið, og
eru enn, á stöðugum þeytingi
land úr landi, heimshornanna
á milli, stundum þrír til fjór-
ir, stundum fimm til se'x 5
senn. Hefur þetta stundum
horft til vandræða, þegar þurft
hefur að nú í skyndi í ráð-
herra til að flytja ávarp eða
skreyta bekki í lokahófi ein-
hverrar af þeim tuttugu til
þrjátíu ráðstefnum með er-
lendri þátttöku. sem hér hafa
verið haldnar í sumar, auk
þeirra innlendu ráðstefna,
kjördæmisþinga og héraðsmóta,
sem ráðherramir hafa þurft
að sitja.
Um árangurinn af þessu
sleitilausa flakki um jarð-
kringluna, vestan frá Washing-
ton austur til Tokíó, er fátt
eitt vitað, nema hvað ,,samúð
og skilningur" kvað hafa stór-
aukizt, og myndir af hinum
íslenzku tignarmönnum við
hlið erlendra hafa birzt dög-
um oftar í erlendum og inn-
lendum blöðum. Er í því efni
skemmst að minnast myndanna
af forsætiráðherranum í garði
Bcnedikt Sigurðsson
forsetahallarinnar í Washing-
ton. Vonandi kemur síðar i
ljós meiri árangur, sem sann-
færir skattþegnana um, að
sá hluti af hinum hóflegu
gjöldum þeirra til ríkissjóðs,
sem varið hefur verið til far-
gjaida og risnu handa ráðherr-
unum og föruneyti þeirra. hafi
verið vel ávaxtaður.
Utanfarir sósíalista
En fleiri hafa farið utan í
sumar en ráðherramir. skyldu-
lið þeirra og vildarmenn. Ný-
lega varð það uppskátt, að
nokkrir af • forustumönnum
Sósíalistaflokksins höfðu lagt
leið sína austur til Moskvu.
Þjóðviljinn skýrði frá því, að
Einar Olgeirsson, Brynjólfur
Bjarnason, Lúðvík Jósepsson,
Guðmundur Hjartarson og
Sigurður Thoroddsen hefðu átt
viðræður við sovézka stjórn-
málamenn, og hefðu viðræður
þessar leitt í ljós. að mögu-
leikar væru á sölu á miklu
magni af fullunnum síldar-
vörum frá íslandi til Sovét-
rikjanna.
Viðbrögð blaðanna
Nú skyldi maður ætla, að
málgögn borgaraflokkanna,
sem keppzt hafa um að birta
myndskreyttar lofgreinar um
gagnslitlar utanfarir ráðherr-
anna, hefðu birt hólgreinar um
áðurnefnda forustumenn Sósí-
alistaflokksins, ' sém aflað
hefðu, auk hinnar venjulegu
samúðar, skilnings og kurteis-
legra orða urn Island og Is-
lendinga, góðra undirtekta
undir uppástungu um sölu á
miklu magni af fullunnum síld-
arvörum, en öruggur markað-
ur fyrir þær vörur hefur ekki
fengizt enn annars staðar,
þrátt fyrir mikla leit helztu
vikskiptasérfræðinga borgara-
flokkanna.
En það var nú öðru nær.
Það var engu líkara en þarna
hefðu verið drýgð hin ferleg-
ustu landráð og þjóðsvik. Und-
irtektir borgarablaðanna voru
á þessa leið: Islenzkir komm-
únistar eru Rússaþý, eins og
við höfum alltaf sagt. Þeir eru
uppvísir að því að hafa talað
við rússneska ráðamenn. Þarf
frekari vitna við, góðir Islend-
ingar! Hvilíkur glæpur! Að
islenzkir stjómmálamenn skuli
geta lagzt svo lágt að leggja
leið sína á fund rússneskra
stjórnmálamanna og láta í ljós
áhuga á að selja þeim full-
unnar síldarvörur! Hvílík
landráð! 'Hvflík sönnun fyrir
Rússadekri og undirlægjuhætti
kommanna!
Eitthvað á þessa leið var
geltið í Morgunblaðinu, Vísi,
Alþýðublaðinu og Tímanum
dagana eftir að Þjóðviljinn
skýrði frá viðræðunum í
Moskvu — og hvolpsrödd
frjálsþýðinga gjammaði með.
Norðlendingar ann-
arrar skoðunar
Hér á Norðurlandi mun fólk
þó yfirleitt annarrar skoðunar
en hin virðulegu málgögn borg-
araflokkanna. Norðlendingar
munu yfileitt lita svo á, að
ef þetta viðtal forustumanna
úr Sósialistaflokknum við sov-
ézka stjórnmálamenn skyldi
verða upphaf þess. að mögu-
leikar skapist á stórfelldum
niðurlagningariðnaði og full-
vinnslu síldarafurða hér norð-
anlands, þá eigi þessir menn
annað og betra skilið, a.m.k.
af hálfu Norðlendinga, en
skítkast og landráðadylgjur
strákalýðsins, sem notaður er
til að fylla sorpdálka áður-
nefndra blaða. Hér velta menn
því fyrir sér með forundran,
hverskonar fólk það sé, sem
notazt er við til að skrifa í
þessi blöð. Eru það menn, sem
yita, hvað er að gerast i land-
inu? Eða eru þetta kynjamenn
frá Marz eða tunglinu, sem
ráðamenn á viðkomandi hnött-
um hafa dæmt til útlegðar og
refsivistar á ritstjórnarskrif-
stofum reykvískra dagblaða
fyrir einhvern fáheyrðan af-
glapahátt?
Hefur það farið fram hjá
þessum blaðamönnum, að heil-
ir bæir og byggðárlög á Norð-
urlandi hafa um langt árabil
átt mjög erfitt uppdráttar, —
þó aldrei eins og nú, — vegna
þess, að síldargöngumar hafa
færzt til í hafinu, og sterk-
asti þátturinn í atvinnulífi
þessarra byggðarlaga þar með
brostið?
Skilja þessir menn, hvað það
þýðir fyrir venjulegan, óbreytt.
an borgara að þurfa e.t.v. að
yfirgefa heimkynni sín og eign-
Norðurlands.
ir vegna þess, að atvinnugrund-
völlurinn hefur brostið? Hafa
þeir gert sér grein fyrir þvi,
hvað það þýðir fyrir slíkan
mann að horfa fram til þess,
að eignir, sem hann hefur
komið sér upp með fómum og
striti margra ára eða áratuga,
verða verðlausar og gagnslaus-
ar. og sjá afkomumöguleikaná
fyrir sig og afkomendur sína
fara stöðugt minnkandi í
heimkynnum sínum? Skilja
þeir, hvað stöðugur flutningur
fólks og fjármagns burtu úr
byggðarlögunum þýðir fyrir
viðkomandi byggðarlög í heild?
Er það ef til vill skoðun þeirra,
að hlutverk landsbyggðarinnar
eigi að vera það eitt að fram-
leiða vinnuafl og fjármagn
handa fjármálamannastéttinni
við Faxaflóa til að hagnast á?
Er það kannski stefnan, sem
Framhald á 9. síðu.
69. DAGUR.
Þá var veður forkunnliga gott og heitt skin. Menn lögðu
eftir brynjur sínar, en gengu upp með skjöldum og hjálm-
um og kesjum og sverðum gyrtir, og margir höfðu skot og
boga og varu allkátir. En er þeir sóttu í nánd borginni, reið
i móti þeim lið mikið. Sáu þeir jóreykinn og undir fagra
skjöldu og hvítar brynjur.
Þá stöðvaði konungur liðið, lét kalla til sín Tósta jarl
og spurði, hvaða lið þetta mundi vera. Jarl segir liklegt að
nú muni ófriðs að .vænta, en hitt megi einnig vera að þama
mundu frændur hans nokkrir og leiti til vægðar og vin-
áttu, en fá í mót af konungi traust og trúnað. Þá mælti
konungur, að þeir mundu fyrst halda kyrru og forvitnast
um herinn. Þeir gerðu svo, og var liðið því meira, er nær
kom og allt að sjá sem aina ísbreiðu er vopnin glóðu.
Haraldur konungur Sigurðarson mælti þá: „Tökum nú nokk-
uð gott ráð og viturlegt, því að ekki er að dyljast, að ófriður
er, og mun vera konungur sjálfur“. Þá svarar jarl: „Það er
hið fyrsta að snúa aftur sem hvatast til skipa eftir liði voru
og vopnum, veitum þá viðurtöku eftir efnum, en að öðrum
kosti látum skipin gæta vor, og eiga þá riddarar ekki vald
yfir oss“. Þá svarar Haraldur konungur;
i
t
1