Þjóðviljinn - 15.12.1964, Blaðsíða 10

JQ SÍÐA
ÞI6ÐVILIINN
Þriðjudagur 15. desember 1964
Ét S áBiP EP& Sk
Jonathan ff. g gWm WÆ M
Goodman wmÉTvhB II JhH
HNEIGÐIR
ddd.
Hrukkur aflöguðu enni for-1
stjórans. Þér vitið það ekki? |
— Alveg rétt. Þú ert ekki
heymarlaus, er það?
Hrukkurnar dreifðust víðar
ttm andlitið á forstjóranum og
kinnamar tútnuðu út. Þér vitið
það efeki?
— Ég veit það ekki, sagði
diff hárri röddu.
Löng þögn. Forstjórinn studdi
saman fingurgómunum, einblíndi
á þá eins og hann væri ekki
viss um að það væru hans eig-
in gómar. Haltu áfram, haltu
áfram, hugsaði Cliff; ég hef ekfei
allan daginn. Tími minn er dýr-
mætur, maður minn.
Loks tautaði forstjórinn: Jæja,
jæja, jæja....
— Þrjú göt í gólfið, sagði Cliff
talsvert hærra en áður.
Forstjórinn starði.
— Móðir- mín er vöri að segja
þetta, útskýrði Cliff með þolin-
mæði. Hann studdi saman eigin
fingurgómum. Þegar einhver
segir það sem þér sögðuð rétt
í þessu, þá segir hún alltaf það
sem ég sagði — þrjú göt í gólf-
ið. Skiljið þér?
Forstjórinn hélt áfram að
stara.
Cliff varpaði öndinni. Ég get
ómögulega verið að útskýra
þetta í mörgum orðum. Jæja er
orð sem táknar ekfei neitt —
eiginlega gat, skiljið þér. Og þrjú
^öt —
* — Ég hef ekki áhuga á móður
yðar, hvíslaði forstjórinn.
. Cliff reis skyndilega á fætur.
Hann studdi höndunum á skrif-
borðsbrúnina og hallaði sér fram
á það. Eruð þér með dónaskap?
— Ég hef bara ekki áhuga á
móður yðar, það er allt og sumt.
Ég hef áhuga á. ..
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og snyrtistofu
STEINU og DÓDÖ Laugavegi 18
III hæð (lyfta) SlMI 2 4616
P E R M A Sarðsenda 21 —
SÍMÞ 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa
D ö M U R »
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJABNAR'JTOFAN - Tjarnar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SÍMT’ 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBðf.iAR — Marfa Ouðmunds-
dóttiT Laugaveö 13 — ^tMI:
14 6 56 - NTJDDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
— Eigum við ekki að halda
móður minni utan við þetta?
— En það voruð þér sem —
— Ég heyrði, hvað þér sögðuð.
Verið ekki að reyna að koma
yður undan því. Móðir mín er
bezta móðir sem til er í heimin-
um og ég kæri mig ekki um
að —
— Móðir yðar er ekki —
— Verið ekki að grípa fram í.
Það er hámark ruddaskaparins.
Og þetta segir móðir mín líka
Jæja, móðir mín er ekki —
hvað? Út með það. Af hverju
segið þér það ekki? Ætluðuð þér
að segja að hún væri engin
dama, ha?
21
Forstjórinn starði upp til
Cliffs. starði niður á forstjórann.
— Ég bíð, sagði Cliff.
Forstjórinn leitaði að orðum.
Hann stamaði. Farið samstundis
út af þessari skrifstofu, ungi
maður. Ef þér haldið að ég ætli
að fara að bjóða yður vinnu —
Cliff sagði tvö orð. Það voru
sömu tvö orðin og hann hafði
sagt við móður sína. En í þetta
skipti lét hann ekki þar við
sitja. Hann byggði upp langa
ræðu kringum þau, útskýrði með
einföldum orðum hvað hann ætti
við. Hann hafði aldrei áður sagt
svona mikið í einu. Hann hikaði
aldrei; hann var mælskur. Þegar
hann hafði lokið máli sínu, sneri
hann sér við og gekk útúr skrif-
stofunni.
Um leið og hann gekk yfir
fremri skrifstofuna deplaði hann
augunum framaní einkaritara
forstjórans. Henni varð svo
hverft við, að hún drap ósjálf-
rátt tittlinga á móti. Alltaf batn-
ar það, hugsaði Cliff; ofaná allt
saman er ég nú líka að verða
kvennagull.
Biðröðin náði frá afgreiðslu-
borðinu, niður með einum
veggnum og út með næsta vegg
að útidyrunum að skráningar-
'skrifstofunni. Þetta er hlægilegt,
hugsaði Alex; tvö hundruð þús-
und pund í svefnherberginu
mínu og héma stend ég. í bið-
röð eftir fimmtíu og sjö shilling-
um og sexpensum. Heilbrigð
skynsemi, gamli vinur — það
hafði Bemard sagt; vertu eins
og þú átt að þér, bljúgur og
elsfeulegur, svo að enginn taki
eftir þér. Láttu ekkert fara fyr-
ir þér, það er lóðið. Enda gefur
það auga leið? Ha, ertu ekki
sammála? Farðu ekki að koma
þér upp dýrum lífsvenjum. Ef
einhver býður þér eitthvað, þá
þiggðu það kurteislega. Skilurðu
hvað ég á við?
Alex færði sig ögn nær af-
greiðsluborðinu.
Ég ætti að horfa á heiminn
gegnum rósrauð gleraugu, hugs-
aði hann. Ekkert fer nokkum
tíma á þann hátt sem þú heldur
.... á þann hátt sem þú helzt
vildir. Þetta er hugsun dagsins.
Og hyað skyldi Anna vera að
gera? Sennilega í kaffihléinu
núna, að hlæja og flissa með
hinum skrifstofustúlkunum og
vona að maðurinn frá endur-
skoðunarskrifstofunni spyrji
hana hvað hún ætli að gera í
kvöld. Hún er ekki að hugsa
um mig. Eða að minnsta kosti
hugsar hún þá um mig í fortið.
Gamall flammi, einn af æsku-
mistökunum, náungi sem hún
sóaði nokkrum árum í. Haltu
þér við efnið, i guðs bænum.
Þessi vitlausa systir hennar —
hátfvitinn hann mágur hennar ..
.. og vangefna afkvæmið þeirra
.... þetta er allt þeim að kenna
fyrir að vera að flækjast í leyfi.
Alveg dæmigert. Þau bíða þess
að sumrinu ljúki, og svo þeys-
ast þau niður að ströndinni í
hálfan mánuð. Ég þori að veðja
að þau eru í Butlin. Hi-di-hi-,
ho-di-ho...... Elsku Anna —
Hér er afskaplega gaman,
Madge og Eric. E. S. Glynis
sendir marga x.
— Flyttu þig, kunningi, sagði
maðurinn bakvið Alex.
— Fyrirgefðu.
— Dagdraumar?
Við erum gerðir úr sama efni-
viði og draumar, hugsaði Alex.
Hvernig er nú aftur hin setning-
in .... Það er ekki í stjömum
ökkar, kæri Erutus, að við séum
undirmálsmenn. Það er í-í-í....
Hann hafði ekki sofið dúr
nóttina áður. Þegar hann var
búinn að undirrita skýrslu, hafði
honum verið ekið heim aftur í
lögreglubíl. Allir lögregluþjón-
amir svo kurteisir, svo þakklát-
ir. Yður er hætt núna, er það
ekki, herra minn? Ef einhverjir
blaðamenn skyldu berja að dyr-
um, þá verið ekki að hafa fyr-
ir að svara. Kærar þakkir fyrir
hjálpina, herra minn.
Þegar hann kom inn, þá opn-
aöi hann ekki svefnherbergið.
Hann reyndi að sofa á bekknum
i setustofunni, gafst fljótiega
upp. Hann stiliti útvarpið á
AFN, reyndi að lesa bók, bjó
til te í stórum stíl, gekk hvað
eftir annað út að glugganum
og horfði á upplýsta gluggana í
verksmiðjunum, á lögregluþjón-
ana sem virtust ganga fram og
aftur fyrir utan í algeru til-
gangsleysi. Gráleit og rauöbleik
dagskíma færðist uppá himin-
inn. Hann rakaði sig uppúr
köldu vatni. Klukkan átta var
morgunblaðinu stungið gegnum
bréfarifuna hjá honum. Hann
las forsíðufréttina af ráninu.
Það virtist eins órafjarlægt
honum og Berlínardeilan.
— Emð þér með spjaldið yð-
ar?
Hann var kominn að af-
greiðsluborðinu. Hann tók spjald-
ið úr vasa sínum og rétti skrif-
aranum.
— Engin vinna ennþá?
Hann hristi höfuðið.
— Gerið svo vel að kvitta.
Hann kvittaði, tók aftur við
spjaldinu og hvítum bréfmiða,
gekk yfir að gjaldkeraborðinu og
tók atvinnuleysisstyrkinn. Hann
setti seðlana þrjá í veskið sitt,
hálfkrónumar þrjár í vasann og
gekk út af skrifstofunni.
Gljáslitinn lítill maður hnippti
í hann um leið og hann gekk
út. Eyddu þessu nú ekki öllu
í einu, góði.
Alex brosti ekki á móti. Hann
vissi ekki einu sinni að maður-
inn hafði talað við hann.
Jumbo var í sjöunda himni.
Kvöldið áður hafði hann beð-
ið við Acton Green, þangað til
klukkan var orðin yfir níu.
Hann hafði gengið burt, vonsvik-
inn og niðurdreginn. Klukkan
var næstum orðin hálftólf þegar
hann kom tii Kapitski.
— Hvar hefurðu verið, Jumbo?
— Hvergi. Bara í heimsókn.
— Veika ættingja eða fátæka
vini, ha? Hvem varstu að heim-
sækja?
— Já, Jumbo, hvar varstu?
— Þú ert ekki beinlínis ræð-
inn í kvöld.
— Ég var með vinkonu minni,
sagði Jumbo.
— Er maður að skjóta sig,
ha?
— Þetta hlýtur að vera kven-
maðu.r í lagi fyrst þú talar svona
mikið um hana. Hvað heftir
hún, Jumbo?
— Já, svona, segðu okkur hvað
hún heitir, Jumbo. Eða heitir
hún kannski ekki neitt? Ungfrú
Mjallhvít Ekkineitt — heitir
hún það?
— Hættið þið þessari vitleysu,
tautaði Jumbo.
— Ja, héma, daman hefur svei
mér komið þér í gott skap,
maður.
— Kannski heitir hún ekki
neitt. Kannski fékk hann hana
uppúr dós.
— Dós — já — niðursoðinn
kvenmaður. Einmitt. Sjóðið í
sex mfnútur og farið með hana
í rúmið meðan hún er enn volg.
Hlátur. Mikill hlátUr.
Jumbo lokaði augunum. Hún
heitir .... (fyrsta nafnið sem
honum datt í hug) .... Margrét,
sagði hann hátt. Það heitir hún.
Og hún á heima í Clapham. Og
svo er þetta útrætt mál.
Jumbo var ekki lengi hjá
Kapitski. Hann gekk heim, velti
þvi enn fyrir sér hver hefði
getað gert honum þennan grikk;
hann var enn að brjóta um bað
heilann, þegar hann opnaði dyrn-
ar og horfði á hvíta umslagið
við fætur sér. Þegar hann sá,
hvað í umslaginu var, þá trúöi
hann ekki sínum eigin augum.
Allir þessir peningar .... Tutt-
ugu fimm-punda seðlar. Hundr-
að sterlingspund .... Þetta hafði
þá ekki verið gább. Auglýsinga-
maðurinn var þá raunverulegur
maður af holdi og blóði. Hann
hafði ekki komið á stefnumótið
— og hvaða mál skipti það —
9 VÖRUR
Kartnflumús * Kóknmalf * Kaffi * Kakó.
KKOJN BtJÐIRNAR
m
CONSUL CORTINA
bllalelga
magnúsai*
skipholti 21
simar: 21190-21185
8^' 'viM
cHauhur (^u&mundóóon
HEIMASÍMl 21037
* / . V A- , H ;
VQNDUÐ
FALLE6
ODYR
&co
SKOTTA
Hugsaðu þér. Að vilja ekki leyfa okkur að fara með nokkrar plötur
inn í klefann til að hlusta á þær, bara af því að við erum með
SEGULBAND.
Húsmæður athugið
Hreinsum teppi og húsgögn 1 heimahústim.
Vanir menn — vönduð vinna.
Teppa- og: húsgagnahreinsunln.
Sími 18283
*
♦
<