Þjóðviljinn - 06.07.1965, Blaðsíða 10

|0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 6. júH 1965.
kastalinn
EFTIR HARRY
HERVEY
hún á ósvikinni ensku. En sá
hroðalegi vegur. Þetta er hreint
og klárt hneyksli! En þér getið
reitt yður á að ég skal sénda
kvörtun til landstjórans.
— Oui, madame, sagði ekill-
inn, sem skildi ensku.
— Ég skil ekkert í því að
vinur minn greifinn skuli ekki
hafa kvartað fyrir löngu, helt
hún áfram. Það hlýtur þó að
vera hægt að gera eitthvað í
málinu. Ef þetta hefði venð
ensk eyja.......
— Oui. madame, sagði ekill-
inn.
Farþegi hans hafði annars
ekki minnsta áhuga á að hevra
álit hans á málinu. Já, nún
tók raunar varla eftir því hvort
hann talaði yfirleitt; hún var
að tala sjálfrar sín vegna. Þe'ta
Hárgreiðslan
( Hárgreiðslu os snyrtistofa
Steimi os; Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyftal
» SÍMI: 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMÞ 33-9-68
DÖMHR
Hárvreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10 Vonarstrætis-
megin — Simi 14-6-62
Hárqreiðslustofa
Austurbæiar
Mana GuðmundsdóttiT
Laugavegi 13 sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama st.að
kunnuglega umtal hennar um
landstjórann og greifann — tvo
menn sem hún hafði aldrei h'.tt
— hjálpaði henni til að endur-
vekja ögn af sjálfsvirðingu
sinni; síðasta sólarhringinn
hafði hún orðið fyrir meðferð,
sem óneitanlega hafði sært hé-
gómagirni hennar. En nú, þegar
allt var um garð geng'ð, naut
22
hún þess að veita gremju sinni
útrás. Auðvitað hafði hún lika
verið sárgröm, þegar hún sat
í varðhaldinu; en nú þegar hún
hafði verið látin laus og var
ó leið til greifans, fannst henni
gremjan enn réttlætanlegri.
Hún átti að vera gestur Girg-
hiz greifa yfir helgina og þá
gestrisni yrði ef til vill hægt
að teygja yfir lengra tímabil,
ef henni tækist að hafa nag-
stæð áhrif á gestgjafa sinn. Og
því skyldi henni ekki takast
það? Sú var þó tíðin að lafði
Margaret Straceý-Butt^ var talin
prýði í hverju samkvæmi. Og
þegar þess var gætt að hún var
að sjálfsögðu ekki lengur ung
og falleg, þá hafði hún þó enn
til að bera flesta samkvæmis-
hæfileika sína og hnittni og
þokka sem hafði á sínum tíma
gert hana mörgum öðrum efcir-
sóknarverðari.
Það voru til dæmis aðeins
tvö ár síðan að hún hafði ver-
ið dvalargestur á heimili hér-
aðsfulltrúans í Rangoon í heila
sex mánuði! Þegar allur sá timi
var Iiðinn, sagði húsmóðirin
— mjög tillitssöm kona — að
hún hlyti að verða orðin þreytt
á Rangoon og hafði verið svo
ástúðleg að kaupa handa henni
farmiða til Bombay. Ennfremur
hafði hún fengið henni kynning-
arbréf til lafði' Rathbume —
leiðindakvenmanns, hafði kona
héraðsfulltrúans sagt, banda-
rísks titlasnobbs, en viðbjóðslega
ríks. Lafði Margaret var helzt á
því að hún hefði á réttu að
standa: hún hafði varla venð
mánuð gestur hjá lafði Rath-
bume, þegar lafðin tilkynnti
henni einn góðan veðurdag og
ekkert of kurteislega, að hún
ætti von á Maharájahnum af
Jehelumpore með fylgdarliði f
heimsókn, og hún þyrfti á hverju
einasta herbergi í húsinu að
halda. Maharajahnum af Jehel-
umpore — já, þökk fyrir! Hún,
Margaret, vissi af tilviljun, að
hann var strangtrúaður og gistí
aldrei ensk heimili. Og það sem
meira var — hann var um þær
mundir í árlegri pílagrímsfór
sinni á einhvern helgan stað í
Himalayafjöllum.
Hafði það ekki verið fyrir
Abigail Stoneleigh, má hamingj-
an vita hvernig hún hefði slopp-
ið burt frá Bombay. Hún gerði
sér engar falshugmyndir um
Abigail eða ástæðumar til þess
að hún hafði tekið hana með
sér til Singapore. Abigail var
fyrrverandi dægurlagasöngkona;
hún var útsmogin og ágjörn og
hún hefði aldrei sýnt þetta göf-
uglyndi, ef hún hefði ekki kom-
izt að því að lafði Margaret
þekkti Oswald Fulham, sem e:n-
mitt um þessar mundir var að
sóa fjármunum sínum í Singa-
pore. Oswald var erfingi að bar-
ónstitli og býsna miklum auðí,
sem byggðist á vesturindísku
rommi. Ojæja, Abigail reyndist
vera hæfdega útsnjogin — hun
fékk hann á krókinn, en auð-
vitað með aðstoð lafði Margar-
etar. Þess vegna gat hún naum-
ast annað en boðið hjálparhellu
sinni f heimsókn á nýja heim-
ilið sit á Jamaica; og þegar hæfi-
legur tími var liðinn — og
lafðí Margaret lifði góðu lífi á
þeirri þokkalegu fjárhæð sem
Abigail hafði gefið henni —
lagði hún af stað með King-
ston sem takmark.
Auðvitað stanzaði hún á ýms-
um stöðum á leiðinni og not-
færði sér þau kynningarbréf sem
hún hafði útvegað sér í Singa-
pore. Það var bókstaflega ekki
hægt að komast af án kynning-
arbréfa. Ef rétt var á haldið
gat örstutt bréf gilt sem hálfs-
mánaðar heimsókn. Það var ein-
mitt það að hún hafði komið t.il
San Liguori án viðeigandi kynn-
ingarbréfa, sem hafði komið
henni í vandræði. Eftir á skildi
hún vel að þetta hafði allt verið
útsmogið bragð hjá Abigail —
tilraun til að losa sig við hana.
Allt þetta tal hennar um hinn
fræga Girghiz greifa, um auS-
hans og gestrisni; ákafi hennar f
að lafði Margaret færi til San
Liguori og fullyrðingar hennar
um að hún, lafði Margaret með
sambönd og reynslu, hlyti að
geta haft af því varanlegt gagn!
Ojá, hún ætlaði að skjóta Abi-
gail ref fyrir rass! 1 þrjár vikur
hafði hún búið á þessu litla og
skuggalegu hóteli og tæpast get-
að borðað sig sadda, meðan hún
gerði árangurslausar tilraunir til
að komast í heimboð til greifans
— og nú hafði það loks tekizt,
þó hún hefði að vísu orðið að
hafa viðdvöl í fangelsi fyrst. Það
hafði verið skelfileg reynsia.
Vægast sagt skelfileg. Henni
fannst alger óþarfi af hótelstjór-
anum að hleypa sér í þennan
æsing út af ávxsuninni. En auð-
vitað hafði það verið kvikindis-
legt af Abigail að neita að
greiða hana; því að þetta höfðu
nú ekki verið nema skitin tutt-
ugu og fimm pund. Og svo hafði
Abigail f ofanálag verið svo ó-
svífin að tilgreina þá ástæðu
að þetta væri vegna þess að á-
vísunin væri skrifuð af mér ó-
þekktri persónu!
Ojæja — það var tilgangs-
Iaust að ergja sig yfir því sem
liðið var. Nú var hún á leið til
greifans til að vera gestur hans
— hversu lengi? Skyldi hann
hafa frétt um erfiðleika hennar
og skyldi honum hafa ofboð'ð
að einn af hans líkum skyldi
standa í slíku stríði og skyldi
hann þess vegna hafa komið
henni til hjálpar? Mikið hafði
það verið hugulsamt af honum
að senda prest! Faðir Damon
hafði verið nærgætinn og alúð-
lýgur. Já, hún hafði svo sem
hitt fleiri kirkjunnar menn sem
höfðu til að bera þá ágætu e:g-
inleika. Eins og til dæmis bis'k-
upinn af Zanzibar. Dvöl hennar
f biskunsbústaðnum hefði getað
stað>ð til eilífðamóns, ef illgjam-
ar rógtungur hefðu ekki t.ek:ð
til óspilltra málanna. En jafnvel
þá stakk hann upp á því að hann
flytti, svo að hún gæti verið
kyrr þar til næsta skip til Eng-
lands færi. Það hafði hún ekki
tekið í máí; hún hafði farið á
gistihús og sent honum reikning-
inn. Þessi faðir Damon minnti
hana á biskupinn af Zanzibar;
TRYGGIHGAFELAGIÐ HEIMIRS
IINOAKGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21260 SlMNEFNI. SURETY
þórður
sfóari
SELFOSS
Umboðsmaður Þjóðviljans á Selfossi er Magnús Að-
albjamarson. Einnig er blaðið selt í lausasölu í Addabúð.
STOKKSEYRI
Umboðsmaður Þjóðviljans á Stokkseyri er Frfmann Sig-
urðsson Jaðri.
EYRARBAKKI
Umboðsmaður Þjóðviljans á Eyrarbakka er Pétur
Gíslason.
ÞORLAKSHÖFN
Umboðsmaður Þjóðviljans f Þorlákshöfn er Baldvin
Albertsson. Einnig er blaðið selt í lausasölu hjá Kaup-
félaginu.
HVERAGERÐI
Verzlunin Reykjafoss annast umboð fyrir Þjóðviljann i
Hveragerði. Blaðið faast einnig í lausasölu á sama stað.
Rudy ekur eftir lítt farinni götu og hlakkar til að sjá gömiu fremst hver er sekur og hver er saklaus. En samt sem áður eft’.r
vini sína aftur. kynni sín af allri fjölskyldunni, álítur hann að ungu hjónin þurfi
Hann verður að vera varkár. Hann veit ekkert hvemig í mái- mest á hjálp hans að halda.
unum liggur hvað Sun og synir hans hafa í hyggju. Og fyrst og
SCOTT'S haframjöl er drýgra
Uppsetningar
á sjónvarpsloftnetum, útvarpsloftnetum og
kerfum í blokkir. — Vinnutilboð — Efnis-
tilboð.
— VERÐ HVERGI HAGKVÆMARA —
FRÍSTUNDABfJÐIN
Hverfisgötu 59.

*
\
0