Þjóðviljinn - 07.08.1965, Blaðsíða 8

3 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Eaugardagur 'L ágúst 1965

kastalinn
EFTIR HARRY
HERVEY
góða matinn hennar. Hann
minntist þess ekki að hafa talað
neitt um giftingu — en það
hlaut hann að hafa gert. Hann
kyssti hana og hendumar á hon-
um urðu dálítið nærgöngular.
Hæ. ég er ekki svoleiðis stúlka.
hafði hún sagt. Bíddu þangað til
við erum gift — Já — og hann
var kominn á krókinn. En.
fjandakornið — hún var lagleg.
hún bjó til góðan mat og hann
gat treyst henni. Sá gamli sagði
að hann yrði að fá sér eitthvað
fast — láta til dæmis skrá sig
í herinn; eftir 30 ára þjónustu
fengi maður eftirlaun Hann var
auli og hann lét blekkjast. Ross
Tabor, óbreyttur. Strandvarð-
lið.
Já, hann hafði svei mér verið
laglega vitlaus. Eitt kvöldið þeg-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu og snyrtlstofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta j
SÍMI: 24-6-16
i js_________________________
P E R IVI A
Hárgreiðslu- og snjrrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI: 33-9-68
D Ö M U R
Hárgreiðsia við allra hæfl
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætls-
megin. — Simi 14-6-62
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
Marta GuðmundsdóttlT,
Laugavegi 13 sími 14-6-58
Nuddstoían er á sama stað
ar hann var á leið heim í her-
búðirnar eftir dimmum vegi,
gekk hann framhjá bíl sem stóð
kyrr. Undirlautinant stóð og
rótaði eitthvað í honum. Ross
bauð aðstoð sína. Inni í vagn-
inum sat kvenmaður sem gætti
þess að Ross sæi hana akki.
49
Hann tók ekki eftir þvi að það
var Florrí fyrr en ljósin frá
aðkomubíl skinu á hana. Hún
flýtti sér að beygja sig niður,
en hann hafði þekkt hana. Blóð-
ið steig honum til höfuðs Laut-
inant var ekki staddur á dimm-
um vegi með dóttur undirliðs-
foringja nema eitthvað byggi
undir. Hann hefði átt að berja
hana, í staðinn kýldi hann laut-
inantinn.
En hann var hermaður og þess
vegna lenti hann í arrestinu.
Þegar lautinantinn áttaði sig á
hvemig allt var í pottinn búió,
kom í ljós að hann var ágætis
náungi. Hann kærði hann aðeins
fyrir slæma hegðun í búningi og
óviðurkvæmilegt orðbragð við
liðsforingja. Auðvitað var allt
búið milli Ross og Florríar eftir
þetta. Hún leit ekki einu sinni
til hans í varðhaldið. Jæja,
fjandakomið, hann ætlaði ekki
heldur að giftast henni.
Eftir nokkrar vikur var hann
— vegna góðrar hegðunar —
settur í vinnu í garðinum bakvið
liðsforingjamessann; það táknað*
að hann var aðeins lokaður inm
á nætumar. Morgun einn þegar
hann var að vökva blóm, leit
hann upp og var þess var að
kvenmaður var að horfa á hann.
En hvað þetta eru falleg bauna-
blóm, sagði hún Hann þekkli
hana vel — hún var kapteinsfrú.
Kunningi hans sem ók fyrir kap-
teininn, hafði sagt honum að
eambúðin hjá þeim væri eins og
hjá hundi og ketti —- og ham-
ingjan góða, sú kunni nú að
bölva. En hún leit út eins og
fín frú; hún var með gult hár
og djúpa, hása rödd. Viljið þár
fá eitthvað af þeim? spurði hann
og tíndi vönd handa henni.
Eftir þann dag færði hann
henni blóm tvisvar eða þrisvar
í viku, og í hvert sinn gaf hún
honum hálfan dal. Hún spurði
hann ótal spuminga um sjálían
hann og honum fannst óttalegt
röfl í henni, en hann hélt þó
áfram að færa henni blómin, því
að hann gat ósköp vel notað
þennan hálfa dal. Einn daginn
opnaði hún sjálf fyrir honum.
Hún var í slopp — og engu
öðru; það sá hann. Hún sagði
honum að koma inn fyrir og
settist sjálf í einn legubekkinn.
Hjá henni var hálftóm whiský-
flaska. Hann var feiminn, en
hún hvatti hann til að fá sér
drykk og þegar hann hikaði,
sagði hún: Við hvað emð þér
hræddur? Þá vissi hann hvað
klukkan sló, hann sá það á aug-
unum í henni, en honum þótti
það full hættulegt fyrirtæki,
flýtti sér að tæma glsaið sitt og
bjós-t til að hverfa á brott. Ekki
fara, sagði hún, stóð upp og elii
hann. Hún skalf frá hvirfli til
ilja, ög virtist ekki hafa hug-
mynd um að sloppurinn hennar
hafði losnað frá henni. Auðvifað
var hann auli að láta til leiðast.
En — fjandakomið — hann var
nú einu sinni mannlegur. Þess
vegna tók hann utanum hana og
hún sogaði sig að honum. Þeg-
ar allt var um garð gengið, fór
hún að gráta; hún var draugfull.
. Hann fann til viðbjóðs og
. hræðslu og þaut útúr húsinu.
Hann stanzaði ekki fyrr en hann
var kominn mílufjórðung frá
herbúðunum. Hann ætlaði ekki
að eiga neitt á hættu. Þessi tæfa
gæti tekið upp á að kjafta frá
og myndi auðvitað kalla það
nauðgun Hann var aþ minnsla
kosti búinn að fá nóg af ver-
unni í hemum.
Þangað til dimmt var orðið,
faldi hann sig í mýri og þegar
hann var búinn að losa sig við
vinnufötin sín og húfuna, lagði
hann í að fara upp á þjóðveginn
sem lá til borgarinnar. Þar nitti
hann svertingja og keypti af
honum frakkann hans fyrir sex-
tíu sent. Loks tókst honum að
fá bílfar til borgarinnar og þar
lét hann fyrirberast á hóruhúsi
um nóttina — spjallandi og
drekkandi með húsmóðurinni,
sem var vinkona hans. Hún ián-
aði honum peninga og um morg-
uninn keypti hann sér striga-
buxur og réð sig á vöruflutn-
ingaskip sem var á leið vestur.
Tíu dögum seinna var hann
í Frisco. Hann var enn tauga-
óstyrkur og fór einförum. Áður
en vika var liðin, fékk hann
pláss á skipi sem sigldi með
gamalt jám til Kobe. Þegar
hann sigldi út gegnum Gullna
hliðið, fannst honum sem al'.ar
hans áhyggjur yrðu eftir í
landi. En þar skall samt hurð
nærri hælum!
Síðan voru nú liðin þrjú ár.
Langan tíma — í næstum hei't
ár — forðaðist hann hafnir í
Bandaríkjunum, en smám saman
rénaði óttti hans, og hann full-
vissaði sjálfan sig um að Sam
frændi væri hreint ekkert að
hugsa um liðhlaupann Ross Ta-
bor. Samt sem áður fékk hann
alltaf einhvem ónotafiðring í
þindina, þegar vörður laganna
birtist í nágrenninu.
— Nei — má ég þá heldur
biðja um sjóinn, sagði hann við
greifann með uppgerðar 'hrifn-
ingu. Hann er við mitt hæfi.
Þegar hann var búinn að
þurrka sér, braut hann hand-
klæðin vandlega saman og
hengdi þau á grind. Alfons kom
i Ijós með glös og flösku.
— Viljið þér ekki smástaup
af ákavíti?
— Þökk þeim sem býður, sagði
Ross.
Áfengið brann enn í innyflum
Ross þegar hann steig upp úr
baðklefanum,, en annars var
hann hæstánægður með tilver-
una. Baðið hafði gert hann
þreyttan, en notalega þreyttan —
eins og eftir velheppnaða nótt
hjá stúlku. Hann var syfjaður.
Hann langaði aðeins til að mega
leggjast í rúmið sitt og fá sér
góðan dúr.
— 7 —
Rósa Savoy og Daisy Deeples
sátu og dmkku te á svölumtm
í skugga við gráa múrinn. Þó't
enn væri mjög heitt, var loft'ð
svo undurtært að það gaf fyrir-
heit um svala. Einhvers staðar í
garðinum var karlmannsrödd að
syngja Addio a Napoli. Rósa
fann til óljósrar þrár eftir Italíu
við hina titrandi tóna. Hver
skyldi annars vera að syngja?
FLJUGID mcS
FLUGSÝN
til NORÐFJARÐAR
Ferðir olla
virka daga
Frá Reykjavík kl. 9,30
Frá NcskaupstaS kl. 12,00
AUKAFERÐIR
EFTIR
ÞÖRFUM
þórðup
sjóari
4589 — Þórður hrekkur í kút. Drengurinn í bátnum er með
sjómannahúfu, sem er honum augsýnilega allt of stór.
Hann lætur þegar í stað.kalla í drenginn: „Hvar hefur þú
orðið þér úti um þessa húfu? „Ég fann hana í gærkvöld á fljóts-
bakkanum. Hún hékk þar á grein.“ Getur þú þekkt staðinn aftur?
Og drengurinn kinkar kolli játandi. „Vísaðu okkur ieiðina pang-
að, þér verður launað ríkulega‘‘.
Viðskiptin ganga greiðlega Allar hendur eru á lofti. Allir skilja
hvað um er að ræða. Bátur er settur á flot, á honum á að halda
upp fljótið.
MANSION GÓLFBÓN
verndar linoleum dúkana
SKOTTA
Gjaldþrota, — Þú ert ægilega fyndinn.
AJIBSLALEIGA MAGNUSAR
Skipholti 21 simar 21190-21185
ni
eftir lokun a simcs 21037
HIOLBARÐAR
FRÁ ,
SOVETRIKJUNUM
REYNSLAN
HEFUR
SANNAÐ
GÆÐIN
)
♦
k