Þjóðviljinn - 02.10.1965, Blaðsíða 10

10 SlHA — ÞJÓÐVTEJINN — Laugardagur 2. fifrivShar Íð65
KERLINGA
SAGA
EFTIR MARÍU LANG
öskugrá í andliti og röddin titr-
aði þegar hún tók til máls.
— Ingvar! Hvað .... hvað hef-
ur komið fyrir? Hvers vegna
ertu ekki í Gyttorp .... á skrif-
stofunni?
— Vegna þess, elsku mamma.
að ég er hættur á skrifstofunni.
Ég er búinn að skrifa síðustu,
bölvuðu jámvörufaktúruna.
Það var dauðaþögn kringum
þau. Soffía greip um hjartað með
þjáningarstunu. en sonur hennar
virti hana fyrir sér án þess að
vottaði fyrir meðaumkun í svipn-
um.
— Þú getur hætt þesum apa-
kattarlátum. 1 þetta skipti ætla
ég hvorki að láta höfuðkast né
hjartakast f þér hindra mig.
Hann þagnaði. blístraði ögrandi
nokkrar laglínur úr Brúðkaups-
valsinum og tilkjmnti:
— Ég hef hugsað mér að fara
úr bænum og gifta mig.
FJÓRÐI KAFLI.
Næstu mínútumar var upp-
lausnin alger. Soffía Sjöberg grét
og hrópaði á hjartadropa. Clara
bað guð að hjálpa sér, Lovisa
skammaðist, Ingvar bölvaði og
fór inn í herbergi sitt, og Ellen
fylgdi á eftir honum einbeitt á
svip. Magnhildur sem trúði ekkí
alltof vel á sjúkdómskastið, en
vilðí þó fyrir hvem mun draga
úr vaxandi móðursýki mágkon-
ynnar, sárbændi Tuss að útvega
einhverjar töflur, og Tuss baut
inn í svefnherbergið þar sem
hún vissi að til var hugvitssam-
legur ljrfjaskápur. Að hann /æri
svona hugvitssamlegur hafði
hana þó aldrei órað fyrir.
— Drottinn minn dýri. Hér eru
flöskur og baukar f hundraða-
tali, sumir að minnsta kosti tíu
ára gamlir. Það er ekkert vit
f bessu.
En nú var hvorki staður né
stund til að ræða þetta mál við
frænkuna. og Tuss náði f flösku
sem samkvæmt miðanum hafði
inni að halda Spiritus nitro-
Hárgreidslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steimi os: Dódó
-,aueavevi 18 HI hæð flyfta)
StMl 24-6-16
P E R ÍVI A
Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-9-68
D Ö M c e
Hárgreiðsla vtð ailra hæfi
TJARNARSTOFAN
rjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Simi 14-6-62
Hára:reiðslustofa
Austurbæiar
Marla Guðmundsdóttii
Laugavegi 13 sím) 14-6-58
Nuddstofan eT á sama stað
glycerini og ennfremur Aether
spirituosus camphortus, þaut
fram i borðsalinn aftur og hellti
átta dropum i sykurmola. Þegar
hún yfirgaf vígvöllinn rétt fyrir
klukkan þrjú, var sjúkdómurinn
í verulegri rénun.
Meðan Ellen var lokuð inni
með Ingvari og Clara og Magn-
hildur röbbuðu saman yfir kaffi-
bolla f eldhúsinu, leiddi Lovísa
húsmóðurina með furðulegri nær-
fæmi inn í setustofuna og hag-
ræddi henni þar í sófa með púða
við bakið.
6
— Svona, vina mín, héma fer
betur um þig.
Kvik augu gömlu konunnar
virtu allt fyrir sér, ferhyrnda
stofuna, dökkrósótt veggfóðrið,
skrautleg plusshúsgögnin, gamla
leðurstólinn hans Rubens, mess-
ingreykborðið, gluggana tvo sitt
hvorum megin við sófann, næst-
um í hæð við gangstéttina og ör-
tröðina á torginu. Hún malaði
linnulaust um sama efnið og án
þess að bíða eftir svari:
— Þessi vanþakkláti slápur.
Hann ætti að fá duglega ráðn-
ingu, það er það eina sem svona
fuglar skilja. Þú hefur auðvitað
verið alltof mild og eftirgefan-
leg við hann, það hef ég alltaf
sagt. En ungdómurinn nú á dög-
um er uppástöndugur og þrjózk-
ur, það er nú það sem er. Þetta
var öðru vísi héma áður f jmr ..
Eintal hennar var rofið, þegar
Ellen, sem bráðum varð áttræð.
steig yfir þröskuldinn. Andlit
hennar var hörkulegt og mynd-
ugt, úlfgrátt hárið reis á höfði
hennar og systirin sá samstundis
að hún var í því skapinu að hún
boldi engin andmæli.
— Hættu nú þessu vitleysis-
blaðri, Lovísa. Soffía hefur svo
sannarlega aldrei verið góð við
neinn annan en siálfa sig. Já
ekki einu sinni við þig hefur hún
nokkum tíma verið það, enda
hótt þú gengir henni í móður
stað frá því að hún var sex
ára telpukrakki. Ef það er nokk-
ur sem er erfiður viðureignar. bá
er það ekki Ingvar, heldur
mamma hans.
Mögur og uppþomuð og með
samanbitnar varir hímdi Lovísa
í öði-u sófahorninu, en í hinu
sat Soffía Siöberg teinrétt og tók
andköf af vonzku.
— Hvernig .... hvemig vogar
Ellen frænka sér að koma hing-
að — á mitt heimili .... og ausa
úr sér öðrum eins svívirðingum?
— Ojú, ég voga mér sithvað
fleira en það. Það er tími til
kominn að einhver segi þér sann-
leikskorn um meðferð þína á
'lngvari. Ef drengurinn fer frá
þér, þá geturðu sjálfri þér um
kennt og engum öðrum. Þú hag-
ar þér eins og hann væri koma-
barn, sem þú getur algerlega
ráðskazt með. En hann er hvorki
ungbam né kjölturakki hjá bér,
sem þú getur haft í tjóðri alla
ævina. Hann er uppkominn maður
og hann þarf að komast burt frá
bér og ráðrfki þínu og nöldri.
Hann gerði tilraun til að losna
af klafanum í fyrravor, og það
var ekki nema eðlilegt ....
— Eðlilegt? — Soffía skrækti
þetta upp og röddin endaði i
falsettu, — Ellen frænka getur
ekki haldið þvi fram að það sé
eðlilegt og sanngjamt að rjúka
að heiman og fara að vinna i
tívólí innan um alls konar sirk-
usdót og rakkarapakk?
Föðurystir hennar kinkaði
kolli svo að hökumar dúuðu.
— Einmitt það sem hann sagði.
Þú ert hégómlegur uppskafning-
ur. Hann var að vinna, var það
ekki, og vann sér inn peninga
og sá fyrir sér? Er þá nokkuð
verra að starfa við tívólí en vera
bóndi eins og faðir þinn?
— Já, auðvitað, þið hafið ;et-
ið þarna inni og ausið mig auri.
Og auðvitað er frænka á hans
bandi og setur hann upp á móti
mér. Þetta er svívirðilegt ....
og viðbjóðslegt.
Hálsinn á henni var orðinn
rauðflekkóttur fyrir ofan rauð-
bleikar pífurnar; það var ekki
sérlega fallegt á að líta. Hún
saug upp í nefið af reiði og
gremju.
— Og þessi ósvífna og óupp-
dregna ítalska drós! Hann hefur
auðvitað sagt þér allt um hana,
fyrst hann var í trúnaðarham?
Ellen frænka er auðvitað stór-
hrifin af því öllu saman?
— Hann elskar hana, sagði
Ellen Bengtsson hin rólegasta.
Engin okkar getur breytt hinu
minnsta um það. Hún hefur ver-
ið í hug hans í þrjú ár.
— Þrjú ár?
— Já. Það var hennar vegna
sem hann fór að vinna f tfvó-
Iíinu. Visurðu það ekki? Ég er
viss um að hann verður ham-
ingjusamur, ef hún vill giftast
honum.
— Ef hún vill? Þetta er bók-
staflega sprenghlægilegt.
— Ingvar hlær að minnsta
kosti ekki. Ef ég hef skilið hann
rétt, þá vill hún hann eiginlega
ekki.
Þetta jók einhverra hluta
vegna reiði Soffíu Sjöberg, og
hún flýði kjökrandi og hikstandi
inn f svefnherbergið og skellti
á eftir sér.
— Hvað gengur hér á? spurði
Clara, ,sem kom rétt f þessu i
borðstofudymar ásamt Magn-
hildi. Eruð þið af rífast?
—. Já. — Ellen sléttaði úr
svart- og hvítmynstruðu efninu
á maganum og hallaði sér aftur-
ábak í leðurstólnum. — Við er-
um víst alltaf að rífast í þessari
fjölskyldu nú orðið.
Var með þessu verið að rifja
upp síðustu heimsókn systurinnar
á föðurerfðina? Hafði hún vænzt
þess að Clara jTði gröm eða
vandræðaleg? Þá misreiknaði
hún sig, því að brúnt og óreglu-
Iegt andlitið á Clöru átti auð-
veldara með að hrukkast í hlátri
en reiði, og hún sagði rólega:
— Ja, sei. sei. Þegar þú ert í
þessum ham ertu lífshættuleg.
Þú gerðir Vincent svo hræddan,
sællar minningar, að hann var
næstum búinn að fá slag.
Lovísa fussaði hátt og hvarf
út úr herberginu.
Magnhildur var eins og utan-
veltu og hún gekk að glugga og
opnaði hann og um leið var
markaðshávaðinn og markaðsþef-
urinn kominn inn. Grindumar að
sunnanverðu við torgið vora
einkum fjrrir ávexti, grænmeti og
karamellur, en beint fjrrir utan
íbúð Sjöbergsmæðginanna, svo
nærri, að hún hefði getað teygt
sig út og potað í bakið á feit-
laginni sölukonunni, var selt
smurt brauð. Það var stór-
skemmtilegt að geta þannig
fylgzt með nokkru af markaðs-
viðskiptunum aftanfrá. Bústni
kvenmaðurinn smurði smjöri á
stórar, kringlóttar hveitikökur,
sleikti jafnrösklega hnífinn á
milli, og skreytti þær með osti
og kryddpylsu og innbjrrti marga
gimilega enda.
Lengra burtu í borðaröðinni sá
hún karamellur Engquists, og
það kom vatn í munninn á henni,
þegar hún minntist þess hversu
ljúffengar þær voru venjulega á
markaðnum, þá lagði hann sig
sjálfsagt fram við tilbúninginn.
Þegar þær færu út, ætlaði hún
að kaupa nokkrar snúnar, svo
framarlega sem nokkrar yrðu
eftir. Það var biðröð framan við
hið freistandi söluborð. Allt í
einu skauzt Lovfsa í brúnrós-
ótta kjólnum sínum framhjá
glugganum og tók sér stöðu 1
biðröðinni. Það var furðulegt, að
hún sem var svo nízk, skyldi sóa
peningum í sælgæti!
Inni í stofunni var Ellen að
segja með önugri röddu. að þær
fengju sennilegá ekki nýjan
leiguliða eftir fyrsta október.
— En það er alveg fráleitt,
andmælti Clara. öll jörðin fer
í niðumíðslu og þú þrælar þér
út.
— Við höfum ekki efni á því,
finnst Lovísu. Og við höfum það
naumast. En nú kom Lovísa
Bengtsson aftur úr leiðangri sín-
um og með sér hafði hún Henn-
ing, lýtalaust klæddan eins og
bankamanni bar, í dökkblá, rönd-
ótt föt með skjalatösku undir
hendinni. Hann kyssti gömlu föð-
ursystur sínar á vangana, glettist
við þær og brosti glaðlega bros-
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum og áhöldum,
effni og lagerum o. ffl.
m
©
Heimistrygging hentar yöur
Heimilistryggirigar
Innbús
Vatnstjóns
Innbrots
Glertryggingar
1

TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
UNDARGATA 9. REYKJAVfK SlMI 21260 SlMNEFNI , SURETY
SILVO gerir silfrib spegil fagurt
BLAÐADREIFING
Börn eða fullorðnir óskast til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Reykjavíkurveg — Njálsgötu — Skúla-
götu — Sigtún — Laugames — Seltjamar-
nes I. — Leifsgötu — Kleppsveg — Miklu-
braut.
KÓPAVOGUR
Blaðburðarbörn óskast til að bera blaðið
til kaupenda í Kópavogi.
Hringið í síma: 40319.
NOBVUM
BYGGINGA
VÖRUR
★ Asbe$t-plötur
★ Hör-plötur
★ Harðtex
★ Trétex
★ Gips þilplötur
★ Wellit-einangrunarplötur
★ Alu-kraft aluminpappír
til húsa-einangrunar
'k Þakpappi, tjöru og asfalt
★ Icopal pakpappi
k Rúðugler
MARS TRADING C0. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
Sími
17 500
Heimilisfólk yðar og gestir njóta
ilfj __ gœðanna

■* W-Æ
Nýkomið
mikið og fjölbreytt úrval af flugvéla-. skipa- og
bílamódelum frá Lindberg.
Komið og skoðið meðan úrvalið er mest.
FRlSTUNDABOÐIN
Hverfisgötu 59
Akureyrí! Akureyrí!
Unglingar óskast til að bera blaðið til kaup-
enda á Akureyri. — Upplýsingar hjá Aðal-
steini Þórarinssyni, Hafnarstræti 96 eða á
skrifstofu Verkamannsins, Brekkugötu 5,
sími 11516. ÞJÖÐVILJINN

«