Þjóðviljinn - 15.10.1965, Blaðsíða 8

3 SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fðstudagur 15. ofctóber 1965.
með öðrum orðum löngu
undan vesalings Kolumbusi.
Brúðkaup
• Hvað varð af
Antonioni?
• Það er undarlegt, hve for-
ráðamenn Tónabíós flýttu sér
mikið við að kippa kvikmynd
Antonionis, Nóttinni, af dag-
skrá. Myndin hafði ekki gengið
nema örfóa daga, og við höfð-
um spurt, að síðasta sýningar-
kvöldið hafi verið meir en
þokkaleg aðsókn.
Menn geta deilt um Antoni-
oni — en svo mikið er víst,
að menn hljóta að telja sér
hann merkilegan og forvitnileg-
an, hvort sem þeir bera til
hans samúð eða andúð. Og
það hljóta að vera margir í
þesáari borg, sem áttu eftir að
sjá Nóttina, og grunaði ekk-
ert um þessa skjótu ráða-
breytni.
• Aumingja
Kólumbus
• 1 gær hringdi ösfcureiður
sagnfræðingur til blaðsins
vegna smáklausu um Kólum-
bus og eggið sem birtist á 8.
síðunni í gær. Sagði hann að
þessi brandari um eggið væri
til orðinn löngu fyrir daga
Kólumbusar, svo það fer nú að
verða heldur lítið úr fomri
frægð þessa kappa. Sagnfræð-
ingurinn kvað fyrirmynd
brandarans sótta í bókina
„Historia del Mtondo nuovo“,
eftir Benzoni og kom bók þessi
út árið 1565. En áður en Ben-
zoni þessj notaði þennan á-
gæta brandara, hafði haon
verið notaður í ævisögum ým-
issa frægra manna og má þar
nefna Filippo Brunellesci, en
hann var uppi frá 1377 — 1446,
20. júní. Ég gaf Veru mjólk
að drekka. Samt veit ég að
mjólk er svo dýr, að ef ég
kaupi hana verður of lítið af-
gangs í buddunni minni. Ég lét
Veru hátta og fór út. Mér
fannst ég vera stödd á orustu-
velli sem enginn kemst lifandi
frá. Ég fór að hugsa um þvott-
inn sem ég þyrfti að þvo og
um Veru. Ef henni skyldi nú
versna? Ekki þýðir víst að leita
til föður hennar. Hann þekkir
hana ekki og hún hefur aldr-
éi séð hann. Ævi mín er lygi-
lega furðuleg. Faðirinn þekkir
ekki bamið, bamið þekkir ekki
föður sinn.
Engan pappír að finna. Og
mig vantar svo skó handa Veru.
Ég fékk 41 cruzeirosr Ég hugs-
aði til Veru, hvemig hún
mundi kvarta og kveina <’fir
því að hafa ekkert til að klæð-
ast í; hún grætur oft af því
að hún vill ekki vera»fátæk. Ég
hugsaði: bragð er að þá bamið
finnur ....
21. júní. Ég klæddi José Car-
los og lét hann fara í skólann.
Meðan ég var úti að safna, varð
ég hrædd. Alltaf hið sama upp
aftur og aftur. Ég eltist við
peninga eins og Gyðingur, og
'mæ^ms’^eswnsasmmmmma
• 13.00 Við vinnuna.
13.15 Lesin dagskrá næstu
viku.
15.00 Miðdegisútvarp. Magnús
Jónsson syngur. Fílharmonía
leikur Oberon-forleikinn eft-
ir Weber; W. Sawallisch stj.
Kempff leikur Píanósónötu
(K331) eftir Mtozart. Fílharm-
onía leikur Sinfóníu nr. 4,
op. 60 eftir Beethoven; Otto
Klemperer stjómar.
16.30 Síðdegisútvarp. Lagasyrpa
úr óperunni Carmen eftir
Bizet, útsett af Black. Dæg-
urlög og óperettulög eftir
Kiinneke.
18.20 Þingfréttir. Tónleikar.
20.00 Ýmislegheitin í kringum-
stæðuríum, dagskrá á áttræð-
isafmæli Jóhannesar Kjar-
vals í umsjá Sigurðar Bene-
diktssonar. Lesið úr verkum
listamannsins.
21.00 Einsöngur í útvarpssal:
Viktoria Spans frá Hollandi
syngur við undirleik Ólafs
Vignis Albertssonar. a. Ch'io
mai vi possa, eftir Hándel,
b. Amarilli, eftir Caccini.
c. Gia il sole dal Gange,
eftir Scarlatti. d. Sjö söngv-
ar eftir de Falla.
21.30 Útvarpssagan: Vegir og
vegleysur.
22.10 yerkfræðingurinn við
Viktoriuvatn. Séra Felix 01-
afsson flytur síðara erindi
sitt um Alexander Mackay.
22.35 Næturhljómleikar: Sin-
fóníuhljómsveit íslands leik-
ur í Háskólabíói. Stjórnandi:
Tauno Hannikainen. Sinfón-
ía nr. 1 í e-moll eftir Jan
Sibelius.
23.20 Dagskrárlok.
aldrei vinn ég mér fyrir brýn-
ustu nauðsynjum. Ég fór jfir
í sláturhúsið og fékk þar eitt-
hvað af beinum. Þegar ég lagði
af stað bað Vera mig að kaupa
handa sér skó. Ég skyldi Joao
eftir hjá henni til að leika sér
við hana vegna þess að í dag
er ekki kennt í hans bekk. Ég
fór í margar götur en engan
pappír var að hafa neinsstaðar.
Þegar ég var búin að ná saman
30 cruzeiros hélt ég að þetta
mundi duga fyrir skóm. En það
var laugardagur og eitthvað
þurfti ég að hafa til sunnudags-
ins og Vera var farin að táta
sig dreyma um góðan sunnu-
dagsmat. Á Tiradentes Avenue
fann ég þakplötur og seldi þær
hjá Senhor Salvador Zanutti i
Voluntarios de Patria stræti. Ég
er vond til hans en þó hefur
hann aldrei gert mér neitt.
Hann lánaði mér raunar Den-
inga þegar ég var veik. Þegar
ég er veik vil ég helzt fyrirfara
mér út af peningaleysi.
Senhor Salvador spurði mig
hversvegna ég hefði ekki komið
lengi. Ég fór hjá mér af þvi
hvað hann var vinsamlegur.
Hann gaf mér 31 cruzeiros. Ég
varð himinlifandi! Ég þaut af
• Laugardagin.n 9. okt. voru
gefin saman í Neskirkju af séra
Frank M. Halldórssyni ungfrú
Valgerður Kristjánsdóttir og
Brynjólfur Kristinsson. Heim-
ili þeirra er að Langholtsvegi
192 — (Ljósmyndastofa Þóris,
Laugavegi 20 b).
• Fimmtudaginn 7. okf. voru
gefin saman í Árbæjarkirkju
af séra Frank M. Halldórssyni
ungfrú Vilborg Ágústa Gard-
arsdóttir og Stefán Arnórsson.
Heimili þeirra verður í Djúpa-
vogi, S.-Múlasýslu. — (Ljósm.-
stofa Þóris, Laugavegi 20 B).
stað til að kaupa skó handa
Veru. Þá mundi ég að ég ríafði
gleymt pokanum mínum í húsa-
garðinum. Þar var æðisgengin
umferð. Samt tókst mér að
smeygja mér framhjá öllum
farartækjunum og ná í pokann.
Salvador sagði við mig:
— Þú stökkst burt oggleymd-
ir pokanum.
Ég safnaði meiru af pappír
og fékk tíu cruzeiros í viðbót.
Þá átti ég 71 cruzeiros. Ég
keypti skó fyrir 30 og átti 41
eftir. Ekki mundi það duga fyr-
ir kaffi, brauði, sykri, hrís-
grjónum og svínafeiti. Þá mundi
ég eftir beinunum. Ég ætlaði
að elda úr þeim' súpu. Svolítið
átti ég af hrísgrjónum og
makaróni og úr þessu sauð ég
súpu. Ef Vera er svöng, getur
hún étið þetta, ef hún vill það
ekki, má hún eiga sig. Eins og
nú er ástatt þýðir ekkert að
ætla að venja sig á matvendni.
Ég flýtti mér heim til að vita
hvernig henni liði en hún var
þá að leika sér. Nú er henni að
batna, hugsaði ég.
Hún var að klóra sér því ein-
hver útbrot voru komin á hana.
Þetta hélt ég að stafaði af hvít-
lauksstólpípunni, sem ég gaf
henni um daginn. Aldrei fram-
ar skal ég fara eftir taii þvotta-
kvenna á spítölum um meðferð
á sjúkdómum. Ég sýndi henni
skóna og hún varð kát. Hún
brosti og sagðist vera ánægð að
vera hjá mér og að hún væri
hætt við að kaupa sér hvíta
mömmu. Fyrst ég segði satt.
Fyrst ég hefði komið meðskóna
eins og ég lofaði. Fyrst öruggt
væri að treysta mér.
Ég var orðin þreytt. Samt
langaði mig til að fara út og
reyna að ná f meira. En þreyt-
an yfirbugaði mig. Ég heyrði
í FAVELUNNI -
þar sem ólíft er
Dagbók Carolinu Mariu de Jesus
• 9. okt. voru gefin saman í
Neskirkju af séra Jóni Thor-
arensen ungfrú Guðlaug Dóra
Snorradóttir og Hans Krist.j-
ánsson. Heimili þeirra verður
í Hveragerði — (Stúdíó Guð-
mundar, Garðastræti 8.
• 9. október voru gefin sam-
an I hjónaband af séra Árelí-
usi Níelssyni í Langholtskirkju,
ungfrú Gunnhildur Höskulds-
dóttir, Drangsnesi og Erling
Ottósson, Borðeyri. Heimili
þeirra verður að Hjallavegi
14, Reykjavík — (Stúdfó Guð-
mundar, Garðastræti 8)
börnin kalla úti að verið væri
að úthluta gjafakortum. Þá
mætti ég Joao, sem veifaði
korti f hendinni. Þau brostu
eins og þau hefðu unnið í happ-
drætti. Ég las á kortið. Þar
stóð að sækja mætti: ,,verðlaun
og glaðning handa bami þínu
í Javais stræti nr. 771.‘‘
22. júní. Ég fór á fætur k).
5, og klæddi bömin til að fara
í boðið f Javais-stræti. Ég gaf
Veru að borða, Jota vildi ekkert
borða hjá mér. Hann sagði:
— Nei, ég ætla að bíða með
það þamgað til í boðinu. Mat-
urinn þar er víst betri en hiá
þér.
Hann er annars ekki fyrir að
fara í boð. En gruni hann að
hann eigi að fá þar eitthvað
matarkyns, segir hann að við
skulum taka með okkur tóman
poka. Ég kom við hjá Dona
Julita og sagði henni að við
værum að fara í boðið. Ég
hugsaði sem svo: þetta hlýtur
að vera fegursta veizla, bví
þegar St. Louis Frakkakonung-
ur bauð þegnum sínum til
veizlu, voru þar valdir réttir á
borðum. Ég fór með sporvagni.
Ég kom klukkan 2. Þar var
mikill fjöldi. Víst 3000. Þegar
boðskortin komu urðu allir í
favelunni himinlifandi. Þeir
sem ekkert boðsbréf fengu,
kvörtuðu og sögðust ekki geta
þolað þetta. Fólkinu í faveiunni
líkar að vera boðið f veizlu.
Þá var komið fyrir borðum á
gangstéttunum, breidd á bau
dagblöð, og raðað á þau brauð-
um. Ég heyrði konu segja:
— Það er ekki svo afleitt að
vera fátækur.
Allt var þetta fólk illa *il
fara. Sumir höfðu skó, aðrir
enga. Þá kom svartur maður,
• Laugardaginn 9. október
voru gefin saman í hjónaband
í Langholtskirkju, af séra Árel-
íusi Níelssyni, ungfr. Bóthildur
Friðþjófsdóttir og Finnbogi
Þór Baldvinsson. Heimili
þeirra er að K'leppsvegi 38. —
(Ljósm.st. Þóris, Laugavegi
27).
• Nýlega voru gefin saman í
hjónaband í Holtastaðakirkju
af séra Jóni Kr. Isfeld, ung-
frú Sigríður Sigurðardóttir
Geitaskarði A.-Hún. og Jón
Jónsson, Bústaðavegi 105. Heim-
ili þeirra verður í Sviþjóð.
(Stúdíó Guðmundar, Garða-
stræti 8)
stór og feitur, eins og væri hann
kominn út af fílum.
— Ég er ekki útsendari
stjómmálaflokka. Ég er aðeins
vinur hinna snauðu.
Ég flýtti mér að skrá á blað
hvað ég hélt að þessi hug-
myndatengsl hefðu að þýða. Því
ég er stór og rauðklædd. Senhor
Zusa sá að ég var að skrifa. Ég
fór til hans til að tala við hann.
Ég spurði:
— Hver ert þú?
— Drottinn minn! Ég er
Zusa! Hefurðu aldrei heyrt
Zusa nefndan? Zusa, það er ég!
— Hversvegna ertu að halda
þetta boð fyrir okkur?
— Ég geri það ykkar vegna.
— Ég skal skrifa um þig í
bókina mína.
— Skrifaðu um mig hvar sem
þú vilt!
Mér geðjast ekki að þessum
Zusa. Eitthvað vantar á að
hann sé heilsteyptur maður.
Hann tók eftir því hvað fólkið
var óþolinmótt að komast að
og þá sagði hann:
— Hvað er þetta? Eruð þið
öll að deyja úr hungri?
Ég sá konu, sem var bams-
hafandi, falla í ómegin. Zusa
gaf þessari konu brauð, en veif-
aði því í hendi sér fyrst og lét
ljósmyndarana taka af því
mynd. Bílamir og strætisvagn-
arnir komust varla áfram fyrir
börnum sem voru að hlaupa
fram og aftur yfir götuna. Ég
bjóst við því á hverri stundu að
eitthvert þeirra yrði undir.
Sum af börnunum sögðu:
— Ef ég hefði vitað að við
fengjum ekkert annað en brauð.
hefði ég ekki farið.
Senhor Zusa hafði tvo menn
til að spila á gítara og einn
trúð. Það var Ijótur hópur.
Þetta var á sunnudegi og
• Fimmtudaginn 7. okt. vora
gefin saman í Dómkirkjunni
af séra Frank M. Halldórssyni
ungfrú Helga Aðalsteinsdóttir
og örlygur Richter. Heimili
þeirra verður að Drápuhlíð 9
— (Ljósmyndastofa Þóris, að
Laugavegi 20 B).
• Glettan
• ,,Mér er nú persónulega ekk-
ert um þessi nýmóðins hjóna-
bönd gefið!1’
16
fólkið í sporvögnunum fylltist
viðbjóði að sjá alla þessa betl-
ara, sem troðfylltu vagninn til
Bom Retiro. Við vorum fegin
að komast heim. Við fóram að
hitta bakara sem tók við öllu
sem við buðum honum. Sumir
fengu einn crazeiros, öðram
hleypti hann hjá. Þarna var ein
kona sem hafði komið frá
Santos (um 80 km veg) og ekki
fengið nema eitt brauð, lítinn
poka með sætindum, og reglu-
stiku sem á var letrað: „Til
minningar um þingmanninn
Poulo Teixeira de Camargo.“
önnur kona hafði orðið að
kosta 20 crazeiros til ferðarinn-
ar. Ekki fékk hún neitt. Borðin
stóðu í skugga og þar var kalt.
Ég flutti mig yfir um. Ég hlýt
að hafa vakið samvizku Sen-
hors Zusa, því hann fékk mér
mörg langbrauð. Ég taldi sex.
Ég heyrði til margra kvenna að
þær vora að bölva honum. Wð
vorum kát á heimleiðinni iíka.
Sami konduktörinn og áðan.
með mér vora fimm böm, við
voram sex í allt. Svo ég bað
manninn að lofa okkur að sitja
í fyrir þrjá crazeiros. Meira
átti ég ekki. Og Vera var orð-
in bólgin á fótunum af öllum
þessum gangi. Þegar ég kom
aftur í faveluna heyrði ég kon-
urnar vera að formæla Senhor
Zusa. Flestar af þeim fengu
ekkert því þær höfðu ekki far-
ið inn í miðjan hópinn þar sem
fólkið var að segja:
— Við skulum réyna að ná
í eitthvað af þessu brauði svo
ferðin verði ekki alvsg til önýt-
is.
I
I