Þjóðviljinn - 15.10.1965, Qupperneq 10

IQ SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 15. október 1965.
KERLINGA
SAGA
EFTIR MARIU LANG
Tobías, þótt harm ætti að duga.
■ Þekkirðu Tobías? Það er gamall
og glúrinn sakamálalögregluþ.iónn
sem veit flest um flest. Meðan
við höfum hann á okkar snær-
um ættum við að standa uppúr.
Segðu mér nú málavöxtu í stór-
um dráttum ....
Og Leó sagði honum allt af
létta um hringekjuakstur og
ameríuarf og erfðaskrá og engi-
ferskaramellur. Loks bað hann:
— Þið flýtið ykkur vonandi
eins mikið og þið getið?
— Ertu hræddur um að líkin
gufi upp?
— Nei. En að þau breytist
kannski.
— Breytist?
— Úr tveimur líkum — í þrjú.
Hann lagði tólið á og hrasaði
aftur um handhekluðu brúnu
töskuna, sem stóð upp við vegg-
inn undir fatahenginu. Hver átti
hana? Hann hafði tekið eftir
henni fyrr um daginn.
Þegar hann lyfti henni upp
mundi hann það.
Lovísa og Henning í biðröðinni
fyrir framan sælgætisborð Eng-
quists.
Kviklegt og áfergjulegt lát-
bragð hennar. þegar hún tróð
karamellunum niður í töskuna
og stríðnislegt bros bróðurson-
arins.
í >Og seinna. Lovísa og Magn-
hildur á grasflötinni bakv'ð
tívólítjaldið. Skrjáfið. begar
beinaberir fingur rótuðu í pok-
anum.
Það var erfiðara en hann hafði
gert sér i huearlund að komast
niður í svona kvenveski. Það var
rykk* saman að ofan og í hliðun-
um dingluðu silkisnúrur. Því
meira herptist taskan saman að
ofan. bangað til hann hitti loks
á réttu handtökin og gat skim-
að niður í litla pokann. Hann
var fóðraður með sama brún-
og hvítmvnstraða efninu og hafði
verið í kjól Lovísu — var bað
smekkvísi eða aðeins veniuleg
sparsemi Lovísu? — og þar baf
mest á kryppluðum. opnum
karamellupoka. sem að hálfu
var fylltur af ferhymdum kara-
mellum, vöfðum í smjöpappír.
Leó Berggren velti því fyrir
sér hvort hann ætti meðlögreglu-
lúku sinni að draga upp eina
karamellu án þess að eyðileggja
hugsanleg sönnunargögn. en hann
hætti við það. vegna þess að
hann vissi hreint ekki hvemig
hann ætti að bera sig að. Hvem-
ig er það rannsakað hvort kara-
mella sé eitruð? Að minnsta
kosti ekki með því að sleikja
hana.
16
Hárqreiðslan
Hárgrelðslu- og snvrtlstofa
Ste’rríi o? Hódó
lö rXI hæ^ flvfta)
StMI fi
P E R IVl A
Hárgreiðslu os snyrtlstofa
í-arðsenda 21 SÍMl '1S-9-6P
D O M D R
Hárgreiðsla við allra næfi
TJARNARSTOFAN
riamargötu 10 Vonarstrætls
megin — Siml 14-6-62
Hórsreiðslustofa
Austurbæiar
Maris Cíuðmundsdóttli
Laugavegi 13 slmt 14-6-5S
Nuddstnfan »t á sama stað
Það var mjög hljótt í íbúðinni.
Gegnum dymar að stofunni sá
hann glugga og gegnum hann sást
í eitt linditréð á torginu, inn-
rammað af bronslitum silki-
gluggatjöldum. Þá datt honum
enn í hug. Úr þeim glugga hafði
Magnhildur Bengtsson haft ágætt
útsýni yfir það sem átti sér stað
hjá sælgætisborði Engquists.
Engquist. já. Hann kiknaði í
hnjáliðunum við tilhugsunina
um hvaða reginskyssu hann var
í þann veginn að gera eða hefði
ef til vill þegar gert .... Vegna
þess að hann hafði einhverra
hluta vegna þá hugmynd að
þarna væri um að ræða morð að
yfirlögðu ráði.
En ef nú ....
Að hugsa sér. ef um væri að i
ræða miklu víðtækara ólán, en
hann hafði látið sér til hugar
koma? Héma stóð hann og sóaði
tímanum í vangaveltur meðan
engiferskaramellurnar frá Eng-
quist dreifðust um allan bæinn,
ia um alla sveitina.
Sjaldan höfðu Skógabúar séð
Berggren lögregluþjón flýta sér
eins ofboöslega Hann flaug útúr
apótekarahúsinu, sagði Olivía
Petrén og að tóma karamellj-
borðinu. bar sem eigandinn var
að tína saman föggur sínar eftir
erfiðan en happasælan dag, og
hann veifaði óhriálegri kven-
tösku framan í iitia manninn.
— Engiferkaramellurnar! hróp-
aöi hann Hvem fiandann hef-
urðu haft í engiferkaramellun-
um?
— Já, góði. sagði gamli maður-
inn og tók ekkert eftir geðs-
hræringu hans. Það vildirðu vfst
giaman vita. Það eru reyndar
vmsir fieiri en bú sem ríidu
horga vel fvrir að ná í eitthhvað
af uppskriftunum hans Eng-
auists. En ég gæti mfn. Ekki
einu sinni st.elpumar heima nafa
hugmynd um þær.
Leó kyngdi munnvatni áður en
hann hélt áfram.
— Hefurðn selt mikið af oess-
um karamellum með engifer-
bragði ?
— O. það get ég nú varla sagt.
Það eru ekki allir sem kunna að
meta þær, bragðið er dálítið sér-
stakt. Eiginlega er það eina teg-
undin- sem ekki hefur selzt upp.
ég hef þær héma einhvers stað-
ar. þú vilt kannski fá þér bragð?
Hann rótaði í kössum undir
borðinu og kom upp með öskju
með karamellum vöfðum í smjör-
pappír, sem Leó sýndist /era
nákvæmlega eins og þær sem
hann hafði séð í tösku Lovísu.
— Þökk fyrir, mig langar ekKi
í! Manstu hvort fröken Bengts-
son frá Bengtsnesi kom hingað
og keypti af þeim?
Engquist pírði augum framan
í hann.
— Það er hefð, það veit ég.
Það gerir hún á hverjum einasta
markaðsdegi. Hún kann að
minnsta kosti að meta þær.
— Já. sagði Leó. Til allrar ó-
gæfu gerði hún það.
— Ögæfu? Hvemig þá? Hvað
ertu eiginlega að fara?
Leó laut fram til að orð hans
bærust ekki til næmra eymanna
á Ölivíu Petrén.
— Hún kunni svo vel að meta
þær, að hún át sex eða sjö stykki
og þar áður hafði hún gefið
systur sinni tvær. Og eftir bað
urðu báðar konurnar fárveikar.
Flestir aðrir karamellugerðar-
menn hefðu fölnað og farið að
titra. En ekki Engquist.
— Veikar? Af karamellunum
mínum? Þvættingur!
Og að svo mæltu reif hann
pappírinn utanaf ferhymdri.
gimilegri karamellu og stakk
henni upp í sig. Leó Berggren
horfði eins og dáleiddur á hvem-
ig hann saug og smjattaði, með-
an hann tautaði hneyksiaður:
— Annars hefur önnur dóttirmín
góflað í sig að minnsta kosti
tólf stykkjum í dag og henni
hefur ekki orðið meint af þvi.
Jæia, hvað segirðu um það?
Já, hvað gat hann sagt? Að
hann væri þrátt fyrir allt feginn
því að Engquist hefði ekki dreift
ótölulegum grúa af eitruðum
karamellum um bæinn? Eða að
við þetta hefði málið orðið enn
flóknara?
Fyrir utan apótekið kom hann
að Clöru og Vincent Flood í há-
væmm samræðum, sem virtust
snúast um ullarpeysu.
— Ég verð ekki nema nokkrar
mínútur, sagði Clara. En ég verð
að sækja körfuna mína og peys-
una.
Það hafði dregið úr golunni en
það var að kvölda og kólna og
guli bómullarkjóllinn hennar
þurfti viðbótarhlýju í formi
jakka eða peysu. Vincent horfði
reiðilega á hana. en svo hýrnaði
yfir honum og þegar hann hló,
varð hann eins og annar maður.
glaðlegur og geðugur.
— Gleymdu fyrir alla muni
ekki snarihattinum! Ég bíð hérna.
En bláu augun skiptu aftur um
svip, þegar hann kom auga á
brúna kvenveskið í hendi lög-
regluþjónsins. Clara varð vör 'nð
undrun hans og hrópaði stein-
hissa:
— Leó þó, ertu búinn að stela
veskinu hennar Lovísu, sem hún
skilur aldrei við sig? Þá er hún
varla með sjálfri sér.
— Nei. það er hún reyndar
ekki. Hún er .... ég er hræddur
um að hún sé ....
Frísklegt, útitekið andlitið á
Clöru varð gult eins og kjóllinn.
— Þá var hún veik .. ? Þarna
niðri á Gleðibakka. Og ég sem
var svo andstyggileg við hana og
sagði að .... að ....
Þegar Leó var kominn inn í
stofu Soffíu Sjöberg skömmu
síðar. hugsaði hann með sér að
þessi viðbrögð væru einkennandi
fyrir þennan ömurlega markaðs-
dag. Bæði dauðsföllin höfðu vek-
ið sektarkenndir. Ingvar, sem
reyndar var enn ófundinn. taldi
víst að hann hefði getað komið
í veg fyrir dauða Ellenar, Henn-
Skipholti 21 simor 21190-21185

* BILLINN
Rent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3
CHERRY BLOSSOM PADAWAX
er gjörbylting í skódburöi
BLAÐADREIFINC
Börn eða fullorðnir óskast til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Seltjarnames I. — Blönduhlíð — Drápu-
hlíð — Sigtún — Sogamýri — Múlahverfi.
KÓPAVOGUR
Blaðburðarbörn óskast til að bera blaðið
til kaupenda í Kópavogi.
Hringið í síma: 40319.
Sími
17 500
RDBIGLER
Flestar þykktir fyrirliggjandi
A og B gœðaflokkar
MARS TRADING CO. H.F.
KLAPPARSTIG 20 SIMI 17373
Akureyrí! Akureyrí!
Unglingar óskast til að bera blaðið til kaup-
enda á Akureyri. — Upplýsingar hjá Aðal-
steini Þórarinssyni, Hafnarstræti 96 eða á
skrifstofu Verkamannsins, Brekkugötu 5,
sími 11516 ÞJÓÐVILJINN
SKIPATRYGGINGAR
á vörum í flutnlngl
ái eigum skipverja
Heimistrygging hentar yður
Ábyrgðar
ilílafryggðngar
TRYSGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINDARGATA 9 REYKJAVlK SlMI 2 1 260 SlMNEFNI . SURETY