Þjóðviljinn - 11.11.1965, Page 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVILJINW — Fimmtudagur lí.’ nóvember 1965.
réttan streng. Það er eitthvað —
eitthvað einbeitnislegt í fari hans
sem hefur þannig áhrif á fólk.
Ég hef séð hann gera hína furðu-
legustu hluti, án þess að hugsa
sig um andartak. Og það gerir
mig alltaf svo reiða. Ef satt skal
segja, þá var það einmitt þannig
þegar við hittumst fyrst. .. Hún
þagnaði og starði á prjónana
sína, rétt eins og þeir hefðu gert
eitthvað vanhugsað í höndum
hennar.
* Carólína beið.
— Við vorum bæði í bíl, hélt
Fenella áfram. Það var í smá-
•borþi í nánd við Leeds, Hann
var rétt fyrir framan mig og
stanzaði alit í einu, svo að ég ók
aftan á bílinn hans. Ég skemmdi
hann ekki mikið, en miðstöðin
hjá mér féll alveg saman. Ég
þaut útúr bílnum til þess að
skammast. en áður en ég var
byrjuð, rauk hann lika útúr bíln-
um og hljóp eins og fætur tog-
uðu í áttina að brú sem lá yfir
kolmórauða ársprænu og stakk
sér á kaf í hana.
— Hamingjan hjálpi mér, bara
vegna þess að þú skammaðir
hann?
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi.
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — SÍMI 14-6-62
Hár arei ðslustof a
Austurbæjar
Mana Guðmundsdóttlr
Laugavegf 13. simi 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað j
— Auðvitað ekki. Hann hafði séð'
bam detta í ána. En áin var
mjög grunn og hann hefði hæg-
lega getað höfuðkúpubrotið sig
og ekki vissi hann nema krakk-
inn kynni að synda.
— Og kunni krakkinn það?
— Hann gaf honum ekki tæki-
færi til að sýna það.
— Jæja, þetta var djarflega
gert, þótt það væri kannski van-
hugsað.
— Já, auðvitað.
— Og hvað gerðir þú?
— Þegar hann kom uppúr? Ég
sagði honum hvað mér þætti um
framferði hans að eyðileggja
miðstöðina.
— Og hvað gerði hann?
— Hann ók mér heim. Og eft-
ir það fórum við að hittast öðru
hverju.
— Hvar áttirðu heima þá?
— í Leeds.
— Var það meðan þú varst
einkaritari hjá þessum rithöf-
undi?
Það varð þögn og Fenella fór
síðan að telja lykkjur .. þrjár,
fjórar, slá upp á. tvær saman ..
já, það var einmitt þá, en hvers
vegna í fjandanum þurftirðu
endilega að segja einmitt þetta?
Alltaf þarftu að segja eitthvað
svona. Þú getur ekki sætt þig við
þá staðreynd, að bér kemur ekk-
ert við hvað ég geri.
Carólína stamaði í vandræðum
sínum: É-ég spurði bara —
— Já, auðvitað, þú spurðir bara
saklausrar spurningar! En jafn-
vel þú ert ekki svo saklaus að
þú haldir .... Æ, fjandakomið,
fyrirgefðu. Ég ætlaði ekki að fara
að rífast. Fyrirgefðu, fyrirgefðu!
Fenella stóð upp í skyndi og laut
yfir rúmið til að kyssa Carólínu
á ennið. Taktu mig ekki alvar-
lega. Ég er svo fegin að þú ert
komin hingað. Mig langaði til að
fá þig hingað fyrir löngu. Og ég
vil að þú njótir þess að vera hjá
okkur. Sofðu nú vel. Hún gekk
til dyra. — A ég að slökkva?
— Já, þakka þér fyrir, sagði
Carólína. — Fyrirgefðu að ég
skyldi spyrja.
— Það gerir ekkert til. Góða
nótt.
— Góða nótt, Fenella.
Ljósið slokknaði og dyrnar
lokuðust hljóðlega.
Carólína vöðlaði saman kodd-
anum og lagðist á hliðina og um
leið viðurkenndi hún fyrir sjálfri
sér. að ef til vill hefði spuming
hennar ekki verið eins saklaus
og henni hefði fundizt þegar hún
bar hana fram í hugsunarleysi,
því að hún var ekki svo saklaus
að halda að Penella hefði verið
annað og meira en einkaritari
þessa rithöfundar. Enginn gat
verið í svo miklu ritarahraki að
ráða Fenellu lengur en smátíma;
hraðritun hennar og vélritun
voru ekki upp á marga fiska, en
hún hafði verið hjá honum meira
en ár. Eða svo sagði hún. Sann-
Ieikurinn var sá, að Carólína
vissi harla lítið um athafnir syst-
ur sinnar síðast liðin fimm ár.
Hún velti fyrir sér, hversu
mikið Harry vissi. Hafði Penella
ef til vill óttazt að Carólína
kynni að glopra einhverju ó-
heppilegu útúr sér og þess vegna
haldið sig í hæfilegri fjarlægð
og komið í veg fyrir að Caró-
lína og Harry hittust í tvö ár
eftir hjónaband þeirra? Var
Harry mjög afbrýðisamur að eðl-
isfari?
Hún ákvað að tala enn var-
legar en hún hafði álitið nauð-
synlegt, gæta tungu sinnar eins
og hún væri hættulegt villidýr
sem með engu móti mætti sleppa
út til að rífa í sig friðsæld og
hamingju systurinnar. Svo iokaði
Carólína augunum og ætlaði að
sofna.
En nu gat hún alls ekki sofn-
að. 1 húsinu var djúp kyrrð. Eng-
in hljóð heyrðust nema stöku
gelt í hundi, gal í hana sem
fagnaði ímynduðri dögun, og
hamarshögg í fjarlægð. Ekkert af
þessu var hávært,' en heyrðist
með óreglulegu millibili og trufl-
aði hana meira en stöðugur um-
ferðardynurinn sem hún átti að
venjast.
Auk þess trúði hún alls ekki
á allan þennan frið og hamingju
£ lífi Fenéllu. Henni fannst hún
ekki aðeins vera óhamingjusöm,
heldur lika hrædd. Hún mundi
hvað Fenella hafði sagt um
peningana. Við eigum of mik-
ið .... Það var furðulegt að
láta þetta útúr sér. Og hvemig
hún hafði svo gotið augunum
fram í ganginn af ótta við að
einhver hefði heyrt til hennar ..
.. 1 myrkrinu fann Carólína
hvernig óskiljanlegur ótti gagn-
tók hana og loks var hún kom-
in í svo' mikið uppnám, að hún
fór fram úr rúminu og gekk út
að glugganum, og reyndi að róa
sig með því að horfa á silfruð
skýin og skugga þeirra á sand-
hólunum.
5
Hún hafði alltaf litið svo á,
að gallinn á Fenellu væri sá,
að þegar hún óskaði einhvers,
þá komst ekkert að hjá henni á
meðan. Þegar óskimar rættust
ekki, urðu vonbrigðin þeim mun
meiri og þegar þær rættust varð
éstandið næstum verra, eins og
hún hefði ekkert lengur að lifa
fyrir. Meðan hún hafði farið úr
einu starfi í annað og hringlað
milli ástarævintýra, hafði Caró-
lína trúað því með sjálfu sér að
farsælt hjónaband væri eina
lækningin fyrir hana. Og heppn-
in þyrfti sannarlega að vera
með henni, þvi að dómgreind átti
hún ekki til.
Heppni. Carólína mundi hvern-
ig Harry hafði stagazt á þessu
orði, en til allrar óhamingju
trúði hún ekki á það, að hann
og Fenella hefði fært hvort öðru
heppni.
III. KAFLI.
Þrátt fyrir hugsanir Carólínu
fyrsta kvöldið, varð hún sann-
færð um að næstu daga, að Fen-
ella þurfti að minnsta kosti ekki
að óttast að Harry elskaði hana
ekki. Ef hún var ekki hamingju-
söm og stundum einkennilega
viðutan og annars hugar eins og
fyrsta kvöldið, þá var það á-
reiðanlega ekki vegna þess að
hún væri hrædd um að eigin-
maður hennar bæri ekki nógu
hlýjar tilfinningar til hennar.
Hafi Carólína nokkum tíma
séð eiginmann vera ástfanginn
af konu sinni, þá var Harry
Lyddon það. Hvenær sem hann
og Fenella voru í sama herbergi,
gat hann varla litið af henni.
Hann einblíndi á hana, þessum
kynlegu, dálítið útstæðu og skær-
bláu augum. Hann snerti hana
sjaldan né gældi við hana þegar
aðrir voru viðstaddir, en það
var auðséð að hugur hans beind-
ist fyrst og fremst að henni.
Þegar hann sagði henni fyrir
verkum eða stríddi henni eins
og hann gerði stundum, þá var
það eins og ástaratlot. Og hve-
nær sem hann var einn með
Carólínu, þá talaði hann um
Fenellu, spurði Carólínu um
hana, vildi fá að vita hvemig
Fenella hefði verið sem bam og
unglingur. Stundum vildi hann
meira að segja fá að vita um
hvað hefði verið talað, meðan
hann brá sér frá.
Um leið komst Carólína að
raun um, að Fenella hafði haft
é réttu að standa þegar hún
sagði að hann væri góður. Það
var oftast ósjálfráð hugulsemi,
óvænt góðsemi sem kostaði hann
ekki mikið, en hann naut þess að
veita öðrum ánægju og útitekið
andlit hans Ijómaði þegar hann
komst að raun um að það hafði
tekizt. Hann reyndi að útbúa
rétti sem gætu freistað Carólínu,
svo ólystug sem hún var enn.
Hann færði henni bækur og
tímarit frá Rudboume. Hann fór
með hana í ökuferðir niður að
sjónum og upp í hæðimar og
gegnum fallegu þorpin í ná-
grenni. Hann gerði sitt bezta til
að veita henni skemmtun.
Þetta gerði hann að vísu
stundum á kostnað annarra. En
þó ákvað hún að fa*a að ráð-
um Fenellu og taka ekki of há-
tíðlega þáð sem Harry sagði.
Hann var alltaf reiðubúinn til að
snúast kringum það fólk sem
hann hafði verið að hæða rétt
áður. Hitt fólkið í húsinu virt-
ist ekki vi'lja hafa mikið sam-
an við hann að sælda, en það
virtist fyrst og fremst vera
vegna þess að það var fáskiptið
og afskiptalaust fólk.
Þau kunnu að minnsta kosti
bæði að meta matartilbúning
hans. Frú Dewhurst var vön að
setjast að borðum, andvarpa af
eftirvæntingu og spyrja: Og
WELA súpur eru betri
WELA súpur eru ódýrari
WELA súpur fást I næstu matvörubúb
BLADADREIFINC
Börn ,eða fullorðnir óskast til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Seltjarnarnes 1 — Tjamargötu.
ÐIDDVIIIINN
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRf
IINDARGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21 260 SlMNEFNI » SURETY
Sími
17 500
ROBUGLER
Flestar þykktir fyrirliggjandi
A og B gœðaflokkar
lt^A)]BILALEIGA magnúsarI ilöl
Skipholti 21 simgr 21190-21185
eff.r Sokun i sima 21037