Þjóðviljinn - 21.01.1966, Blaðsíða 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Pöstudagur 21. Janúar 1966.
STORM JAMESON:
\
þrætur eða fór að hlæja eða
gráta — eða þá að hann fékk
hóstakast sem aldrei tók enda.
— Annaðhvort förum \dð
núna, cagði Bertin, eða ég tek
enga ábyrgð á a.ð koma þér
heim í góðu st&ndi.
— Ailt í la.gi, ég er tilhúinn.
— Komdu þá.
Vincent hreyfði sig ekki. Hann
yggldi sig framaní Michal og
sagði: Hvað er þetta sem ég
heyri um þrjótinn hann Gabrot
og styrkinn hans?
— Hver sagði þér það?
— Pibourdin.
— Af hverju ertu að hlusta á
korlingarvælið í honum?
— Vegna þcss að stundum seg-
ir hann sannleikann. Er það
satt eða ekki að þú hafir undir-
ritað bréf handa honum til ráð-
herrans, þar sem stóð að hann
hefði meiðst þegar hann var að
slökkva eld, þegar við vitum
öll og hann Felix héma líka að
hann slasaðist þegar hann datt
í stigahum heima hjá sér auga-
fullur? Þú ert skjalafalsari,
svindlari, þú — þú, pólitíkus.
Það var aðeins þegar bæjar-
ritarinn hafði drukkið dálítið að
næstum oiskulegt orðaskakið
milli hans og varaborgarstjórans
varð dálítið biturt. Michal hafði
þó vit á að stilla skap sitt. Hann
sagði hlíðlega:
— Síðan 1939 hefur ólánið elt
Cabrot á röndum. Hann lenti í
fangelsi, synir hans urðu einsk-
is nýtir vesalingar og kerlingin
hóra. Ef hann kaupir notaðan
vagn. þá brofnar hann í mél.
AUt snýst öfugt fyrir honum.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu os I>ódó
-.augaveei 18 HI hæð (lyftal
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 StMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARN ARSTOFAN
rjamareötu In Vonarstrætls-
megin — Simi 14-6-62
Hárgreiðslustofa
Austurbæiar -
M3ria Guðmundsdóttir.
Laugavegj 13 sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
Það er svona með suma menn.
— Það er engin afsökun fyr-
ir því, sagði Vincent, að þú skul-
ir svíkja og blekkja ríkisstjóm-
ina.
— Svona nú, sagði læknirinn
hvössum rómi. Rís upp. Áfram
gakk.
Vincent stóð upp og var dá-
lítið reikull. Herra minn!
Þeir leiddust út úr salnum.
Leighton horfði á eftir þeim og
sagði þurrlega:
— Fáið yður sæti andartak.
Segið mér — hvað kemur fyrir,
ef þér fáið ekki aftur pening-
ana yðar? Hvað gerir Larrau?
— Selur Parisarbúanum húsið.
Ef hann hefði fengið þetta pen-
ingatilboð, hefði hann vcrið
hæstánægður með það sem ég
borga honum. En í huganum
er hann búinn að nota þessa
peninga til að kaupa land, fé,
nýja hlöðu og hvaðeina, og hann
gæti ekki hugsað sér að missa
af því.
— Hvað hafið þér verið hér
lengi?
— í tuttugu og sjö ár. Ég hef
gert þrjá leigusamninga við
hann og leigan hefur breytzt
þrisvar sinnum. Síðasti samn-
ingurinn.er útmnninn í júní.
Leighton þagði andartak. I
skæru Ijósinu sem féll beint á
hann sýndist hann veiklulegri,
horaðri en fyrir slysið. Hendum-
ar sem héldu um borðbrúnina
voru naumast annað en beina-
píþur undir hörundinu. Stóra
kónganefið var orðinn stærri
hluti af andlitinu, sem nú var
öldungis litlaust og augun líka,
sem þó voru hvöss og athugul.
Hann beindi augnaráði sínu að
Michal.
— Þér komuð til Frakklands
frá Gríkklandi, þegar þér voruð
— hve gamall?
— Sex ára. Ég kom með
frænda mínum, móðurbróður,
frá þorpi sem hét Langadhia.
Ég fæddist ekki þar. Ég fæddist
í A'þenu. Þótt ég viti sitt af
hverju um Aþenu þá man ég
ekkert eftir borginni. Faðir
minn, John Michalopoulos —
bað er skrýtið, stundum kann ég
varla að stafa þetta nafn — var
kaupmaður, hann seldi byssur,
veiðibyssur. Þegar móðir mín
dó, svo sem viku eftir að ég
fæddist sem fyrsta bam hennar
— fór hann með mig til þcssa
þorps, svo að fjölskylda hennar
gæti séð um uppeldi mitt. Eftir
það sá ég hann aldrei, ég veit
ehki hvenær eða hvemig hann
dó. Ég man svoíft’.ð cítir Langa-
dhi'i. Ég held það hafi verið
svipað þorp og þetla Fátækt
þorp í Adhadiu, harðbýlu héraði
rétt við Elis. Hann hallaði höfð-
fnu aftur á bafe og hló: I Grikk-
landi segja þeir: Allir grískir
stjómmálamenn koma frá Lan-
gadhia .... Hörkulegir, hand-
lagnir og sJyngir bændur. Ef
Blaise Vincent heyrði þetta! ....
Frændi minn hafði ekki áhuga
á stjómmálum. Hann var ungur
maður þegar hann ákvað að
freiota gæfunnar í Frakklandi, í
Marseilles. Ég býst við að hann
hafi verið svo sem útján ára,
þegar faðir minn fékk honum
mig eins og hvem annan pinkil.
Hann tók það að sér að með-
höndla mig sem sinn eigin son,
og þegar hann fór frá Grilck-
landi vildi hann ekki skilja
mig eftir. Hann var berklaveik-
ur. Hann dó í Marseilles áður
en ég var orðinn tvítugur. en
þá gat ég staðið á eigin fótum.
— Þessi staður, sagði Leighton
með hægð. Ég er að tala um
veitingahúsið — er afrek —
merkilegt. Byggt upp úr engu.
16
Úr grísku þorpi af allslausum
Grikkja.
— Já, það er nú það. Annað-
hvort hefur maður peruna í
lagi í Langadhia eða maður
deyr drottni sínum. Er það ekki
alveg eins og hér? Satt að segja
hefur eitthvað verið athugavert
við kollinn á mér þegar ég fór
til Frankfurt og skildi pening-
ana eftir hér. Ef skrattakollur-
inn hann Larrau vildi bíða, þá
væri ég ekki nema fimmtán ár
að öngla þessu saman aftur.
Loftið milli þeirra var und-
arlega rafmagnað, ef til vill
vegna þess að báðir mennimir
vissu að Englendingurinn gat
lánað honum peningana ef hon-
um sýndist svo. Af hverju bið-
urðu hann ekki, hafði Jouass-
eint sagt? Þótt þú fengir ekki
hjá honum nema helminginn af
upphæðinni, þá myndi bankinn
lána hinn helminginn.
Ekkert lán var boðið. Michal
þekkti svipinn á andliti Leigh-
tons, kaldhæðnislega ánægju,
næstum gleði sem gagntók hann
þegar hann fylgdist með við-
brögðum fól'ks á valdi tilfinn-
inga — og þær skorti ekki í St.
Loup-de-Grace, þar sem ein-
angrun, fátækt, ónotuð orka
getur breytt arfi sem er naum-
ast annað en tveir stólar og
rúmfleti, í þrjátíu ^ ára stríð.
Hann myndi aldrei lána pen-
inga til þess að vinur hans, Ar-
istide Miohal, gæti fullnægt
sinni eigiTi þörf með því að
fóðra gegndarlausa ágimd Larr-
aus í land og enn meira land.
Michal fann ekki til neinnar
andúðar, ékki votts. Hann gerði
sér engar vonir um annað en
dálítinn vináttuvott. Aðrar von-
ir hans voru ef til vill fárán-
legar — til að mynda þær von-
ir sem hann gerði sér um Phil-
tppe.
— Hvemig líður yður í úln-
liðnum? spurði hann. Getið þér
skrifað með hendinni nú orðið?
— Já, sagði Leighton hæðnis-
lega. Ég geri mér ljóst af þvl
sem þér sögðuð áðan um sköp-
un snilldarlegs kvöldverðar, að
það er of seint fyrir mig að
hugsa til þess að skapa meist-
araverk.
í sömu svifum kom Philippe
inn í kaffistofuna úr eldhúsinu.
Hann var kominn í gamla peysu
yfir vinnugallann sinn og sagð-
ist vera á leið út til að kæla sig
svolítið eftir hitann niðri í eld-
húsinu.
— Ætlarðu langt? spurði Mic-
hal.
— Nei, pabbi. Bara í smá-
göngu.
Hann stóð stundarkom og
horfði á þá hálfbrosandi, gekk
síðan rösklega út.
Leighton sagði við sjálfan sig,
að eiginlega væri það óbærileg
tilhugsun að hann ætti eftir að
eldast. Að lýtalaus fegurð myndi
eyðileggjast, þurrkast út eins og
hún hefði aldrei verið til fyr-
ir áhrif tímans, hversdagslegra
smámuna, hjónabands, vinnu.
bamauppeldis.
— Hvað ætlarðu að gera við
hann? spurði hann.
— Eftir tvö ár — eða í hæsta
iagi brjú — verð ég búinn að
kenna honum allt sem ég kann.
Þá ætla ég að senda hann til
Parísar eða New York — eftir
því hvemig ástandið í heimin-
um verður þá. 1 New York
myndi hann að sjálfsögðu græða
mikið fé með tímanum, en Am-
eríka — hann var að hugsa um
dómarann með bamsandlitið —
er óupplýst land. Jæja, við söó-
um til.
— Gerir hann sig ánægðan
með að vera matreiðskanaður?
Mjchal leit á hann steinhissa.
Því ekki það?
— Ég verð að fara heim, sagði
Leighton. Hvar er Ahmed?
Hann vissd án þess að líta við
að Arabinn sat þar sem hann
sat ævinlega meðan húsibóndi
hans dveldist í matstofunni og
kaffisalnum, upp við vegginn
við endann á barnum lengst frá
dyrunum. Honum var illa við
dragsúg. Þar sat hann með
4661 — Þórður og vinir hans ræða ástsndið yfir ka£fiboiHam*n.
Nokkrir hásctanna af Brúnfiski hafa skráö sig á Outnin«aakip,
hinir leita enn tækiíæris til að komast heim. ,,Þetta er erfit»“
segir Þórður þreytulega. „við erum nærri því alveg peninga-
lausir. Sjálfsagt borgar tryggingin núna, þegar sannað er að
ég v*r sakiaus, cn Wvenær . . . ?“ Þórður og Eddy eru einir
eftir ettj* í þungum Hönlmm. Uni'ur maður með stráhatt og
rólgleraupu. nalgaat þá. Þeir þekkja hann eídti strax, Hassan
heilsar þcim, gíaður : bragöi.

Hesfof (vgldUEr
Aog 8 gsðaiollnr
MARS TRADING CO. H.F.
KLA' P.Á. R S Ti G. 3 0., S'V.1 1 '3 7.3
Auglýsið í Þjóðvil/anum