Þjóðviljinn - 29.01.1966, Blaðsíða 8

0 Str>A — ÞJÓHVmTNW — Laiugaitiagur 29. Janóar J960
STORM JAMESON:
O,
BLINDA
HJARTA
vonar á þessum aldri. En hon-
um fannst hann vera aleinn.
9
Eitt eða tvö kvöld í viku þeg-
ar minnst var að gera fór Phil-
ippe að heiman á vespunni sinni
um átta'leytið til að skemmta
/sér einhvers staðar, oftast nær
á dansskemmtun. Þetta kvöld
fór hann til Nice. Um miðnætt-
ið, þegar Michal og Lotta fóru í
rúmið, var hann ekki kominn
heim. Þetta var alvanalegt. En
það var ekki vanalegt, að hann
væri enn ókominn klukkan
fimm, þegar Michal fór niður í
eldhúsið að hella upp á kaffið.
Hann rak höfuðið inn í her-
bergi drengsins til að segja
honum, að hann. ætlaði að aka
til Nice. og varð dálítið hissa
þegar hann sá autt rúmið. Phil-
ippe var öðru hverju nætursakir
í Nice hjá ungum pilti úr þorp-
inu, sem hafði flutt þangað til
að vinna, en þá var hann alltaf
vanur að hringja til þeirra,
vegna þess að Lotta var alltaf
hrædd um að slys yrði á slæm-
um veginum.
Hann færði Lottu kaffið og
sagði:
— Drengurinn kom ekki
heim.
Hún settist upp í skyndi,
strauk hendinni gegnum þykkt
og svartgljáandi hárið. Hvað
segirðu?
— Einhver stúlkan, sagði Mic-
hal. Og þau hafa bæði sofn-
að of fast.
— Þvættingur. Ég trúi því
ekki sagði hún með ofsa.
Hann undraðist æsing hennar.
Og sömuleiðis hve mikil geðs-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinunn m Bódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SlMI 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
D ð M U 15
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 Vonarstræt-
ismegin — Sími 14-6-62
Hárgreiðslustefa
Austurbæiar
Maria Guðmundsdóttir.
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
hræring virtist hafa gripið hana:
höndin sem hélt á bollanum
skalf, svo að kaffið helltist nið-
ur á verið, og hún lagði frá sér
bollann og fór fram úr rúminu
og fór að klæða sig. færði sig
í lífstykki og sokka í ofsalegum
flýti. ,
— Hvað gengur að þér? spurði
Michal brosandi. Þetta er nú
eins og gengur um pilta á þess-
um aldri.
— Nei, sagði hún. Það hefur
orðið slys. Þessi vespa. Ég vissi
það alltaf. Ég kem með þér til
Nice.
Hann reyndi að hlæja og fá
hana ofanaf þessu, og enn á ný
varð hann undrandi yfir ofsa
hennar. Þegar hann ök bílnum
útúr skúmum og að hóteldyrun-
um, stóð hún þar og beið og
settist þegjandi hjá honum og
þagði meöan hann ók ögn var-
iegar en vanalega framhjá
hleraluktum húsunum upp á
efra torgið og þaðan útá þjóð-
veginn.
— Er þetta leiðin sem hann
kemur vanalega frá Nice? spurði
hún. Eða myndi hann fremur
fara hina leiðina? -
— Hvemig ætti ég að vita
það, sagði Michal. Það er samt
trúlegt að hann fari heldur þessa
leið, hún er svo miklu styttri.
Hann bætti við þurrlega: Þú
veizt það, vina min, að enginn
ungur maður — Philippe er tvl-
tugur — kærir sig um að for-
eldrar hans þjóti af stað til að
leita að honum þótt hann komi
ekki heim á venjulegum tíma.
Hann hefur tvo handleggi, fæt-
ur og allt hitt. Leyfum honum
að bjargast eins og bezt geng-
ur einum.
Það var auðheyrt að hún
hafði mikið fyrir því að stiila
sig. Já, auðvitað. En ég veit —
ég er alveg viss um að það er
ekki ástæðan. Ég er viss um að
hann hefur orðið fyrir slysi. Ég
hef búizt við því síðan hann
keypti vespuna.
Alla leiðina niður að strönd-
inni sat hún stíf í sæti sfnu,
sneri höfðinu til og frá og hall-
aði sér stundum út til að sjá
sem bezt fram fyrir bílinn.
Morgunskíman hafði enn verið
gráleit þegar þau fóm að heim-
an, en það birti óðum og þau
óku meðfram lygnum og morg-
unsléttum sjónum. Klukkan var
ekki enn orðin átta þegar þau
komu til Nice. Hún vildi að
Michal æki henni beint að hús-
inu í dimmu, þefiúu hliðargöt-
unni bakvið markaðinn, þar
sem vinur Philippes bjó í einu
herbergi. Hann neitaði
— Ef þú þarft endilega að
gera þig að fífli gagnvart
drengnum, sagði hann við hana
góðlátlega, og valda hcmuni leið-
induin. þá vil ég síður vera við-
staddur. Komdu aftur hingað til
Ane Noir, ég skal bíða eftir þér
ta klukkan níu, eftir það verð-
urðu að vera ferðbúin heim.
Hún var komin aftur innan
hálfrar stundar, áður en bann
hafði lokið viðskiptum sínum ’á
markaðnum. Andlit hennar var
stillilegt, en einhvem veginn
sýndist hún eldri en vanalega
...... Hann varð dálítið leiður.
— Jæja? sagði harm blíðlega.
— Hann var ekki þar. Hún
hifcaði og sagði síðan hranalega:
Og þáð sem meira er —
hann hefur ekki gist þama vik-
um saman — ekki í marga mán-
uði.
— Það er ekki —
Hún greip fram í: Þú veizt
mætavel að hann hefur margoft
sagt okkur upp á síðkastið að
hann hafi gist hjá Ricau. Það
var lygi.
Michal yppti öxlum. Ég var
búinn að segja þér þetta. Svona
nú Lotta, þú hagar þér eins og
— Harm hafði ætlað að segja:
eins og gömul kona. Hann
breytti því og sagði: eins og
asni. Til hvers ætlastu eiginlega?
— Ég ætlast til þess að hann
23
segi sannleikann, sagði hún
hrjúfum rómi.
Er öllum konum svona illa við
þetta? hugsaði hann. Við hittum
hann heima. Og ég skail segja
þér, að ég verð reiður, ef þú ger-
ir eitthvert veður út af þessu.
Ef honum leyfist ekki á þessum
aldri að ljúga dálítið til að eiga
sitt einkalíf .....
— En hvers vegna Philippe?
sagði hún með sömu óþægilegu
röddinni.
— Hvers vegna ekki?
A leiðinni þeim opnaði hún
alls ekki munninn, og strax og
þau komu á hótelið fór hún
beint irm í herbergi Philippes.
Hún þurfti ekki að segja Mic-
hal að hann væri ókominn. Hann
vissi það þegar, þvi að vespan
var ekki í bílskúmum, þegar
hann setti bílinn þangað inn.
Sjálfur var hann orðinn dá-
lítið undrandi. Hann gat hugsað
sér margar ástæður til þess að
Philippe hafði ekki komið heim
— hann hefði getað skipt um
skoðun og farið alla leið til
Marseilles og sofið yfir sig þar
— en það sem var í rauninni
furðulegt var að hann, sem
gætti þess venjulega að valda
Lottu ekki áhyggjum. skyldi
ekki hafa hringit til að láta þau
vita að ekkert væri að honum.
Það var ólíkt honum.
Við Lottu sagði hann, að á
þessu væri áreiðanlega einhver
einföld og eðlileg skýring, og
hún yrði að taka henni með
stillingu hver svo sem hún væri.
Þú mátt ekki haga þér við hanft
eins og hann væri stelpa. Með
sjálfum sér ákvað hann að segja
Philippe, að hann réði fullkom-
lega hvað hann gerði og hvert
hann færi, en hann yrði að gæta
þess framvegis að gera móður
sína ekki dauðhrædda með því
að fara að heiman á vespunni
og ætla að vera nokkra tíma en
vera svo í burtu langt fram á
næsta dag.
Meðan hann mótaði þessar
hugsanir með sér, skaut hugsun
upp í huga hans, sem'hann hafði
ekki orðið var árum saman: Hún
er ekki móðir hans og ég erekki
faðir hans ...... Hann bægði
þessu gremjulega frá sér.
Um hádegið var kvíði Lottu
orðinn stjómlaus. Hún stóð fyrir
framan Michal í herbergi þeirra,
dökk augun ráðvíllt af ótta, og
varir hennar skulfu þegar hún
sagði:
— Annaðhvort hringir þú í
lögregluna eða ég geri það.
Það var engin önnur leið til
að róa hana, svo að hann hringdi
á lögreglustöðina í Grasse og
bað um að fá að tala við lög-
reglustjórann. Þegar hannheyrði
hljómmikla og hasta rödd Gaud-
es, varð bann sannfærður um
að hann væri að gera sig og
Philippe að fífli, en hann sagði
sögu sína og bætti við:
— Sjálfsagt er ekkert óeðlilegt
við þetta, strákurinn er senni-
lega á heimleið núna eða sof-
andi enn eftir næturvökur^ en
— þér vitið hvemig þetta er —
konan min er sannfærð um að
hann liggi við einhverjar fjalls-
rætur með vespuna ofaná sér
eða þá á spítala eftir árekstur
við strætisvagn. Ef þér —
Hlátur Gaudes þaggaði niðurí
honum. Látið mig um þetta.
Auðvitað hafið þér rétt fyrir yð-
ur, hann er sofandi — að sofa
úr sér. Ég skal vekja hann.
Segið frú Michal það frá mér.
Það komu aðeins fjórir til að
borða hádegisverð. Lotta hafði
lokað sig inni í svefnherberginu
og með hjálp unga Trutíhi gat
Michal annazt gestina á henn-
ar. Hefði veitingahúsið verið
fullt, hefði hann ekki látið henni
líðast að haga sér svona
heimskulega; hann var sann-
gjam maður og skildi vel að
þórður
sjóari
4g67 — Hassan hefur sannarlega ekki hrósað nýju snekkjunni,
Al-Makas, að ástæðulausu. Hún er úrvalsgott, traust og fallegt
nýtízku skip. Áhöfnin er ekki fjölmenn, en valin og umfram
allt ábyggileg. ,,Ég þekki hvem einstakan," sagir Hassan, ,',og
veit, að þeir eru föður mínum fullkomlega tryggir.“
Eddy er mjög hrifinn aí vélarrúminu, það er dájsamlegt að
vinna með allar þessar nýju uppfinningar.
Veðrið er ljómandi gott, og þeir sem ekki vita betur, geta sann-
arlega öfundað þá sem um borð eru af skemmtiferðinni.
SKOTTA
— Alltaf fer það svona, þegar þú ætlar að sýna fnér eitthvað
sniðugt.
HJOLBARÐAR
FRÁ, ,
SOVETRIK3UNUM

MARS TRADING C0. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
Aug/ýsið / Þjéðvi/janum ■
9
4