Þjóðviljinn - 16.02.1966, Síða 5

Miðvikudagur 16. febrúar 1966 — ÞJÓÐVILJINN — SlÐA 5
Ólafur Ólafsson, læknir
Fæddur 13. ianúar 1924. Dáinn 5. febrúar 1966.
Nokkur kveðjuorð.
„DSinn, horfinn, harma-
fregn.“. Þessi orð komu fjrrst í
hug minn er ég frétti að vinur
minn og og skólabróðir, Ólaf-
ur Ólafsson læknir, hefði orðið
bráðkvaddur í Vasterás í Sví-
þjóð þann 5. febrúar sL, en þar
var hann í þann veginn að
ljúka framhaldsnámi í'lyílækn-
ingum,
Það er erfitt að sætta sig
við að Ólafur sé horfinn sjón-
um okkar fyrir fullt og allt,
að aldrei framar eigi maður
þess kost að eiga við hann
skemmtilegar viðræður, heyra
hans hispurslausu og hrein-
skilnu athugasemdir um menn
og málefni, eða njóta með hon-
um gleði góðrar stundar.
En minningin lifir þótt mað-
urinn hverfi, og Ólafs lækn-
is eða „Óla ÓL“ eins og við
bekkjarbræður hans kölluðum
hann ætíð í skóla, er gott að
minnast, enda fór þar góður
drengur, sem reyndist þá bezt,
er mest svarf að, og ófáir
munu þeir, sjúklingar hans og
kunningjar, sem nú sakna vin-
ar í stað.
Við Ólafur Ólafsson hittumst
fyrst haustið 1941 í 2. bekk
Menntaskólans á Akureyri og
áttum síðan samleið í skólan-
um allt til stúdentsprófs. Á ég
frá skólaárum okkar margar
og skemmtilegar minningar um
hann. Honum fylgdi líf og fjör,
hressandi andblær, og þar sem
hann fór, var ávallt eitthvað
að gerast.
Síðar, eftir að Ólafur sett-
ist að á Akureyri sem starf-
andi læknir, bar fundum okk-
ar saman á ný og kunnings-
skapurinn frá skólaárunum
varð að traustri vináttu.
Þó að Ólafur félli frá á
blómaskeiði aldurs síns, hafði
hann lokið æði miklu ævi-
starfi við það göfuga hlut-
skipti að lina þjáningar ann-
arra, og fullvíst er, að á Akur-
eyri verður hans lengi minnzt
sem frábærs læknis og góðs
drengs, enda var hann einn
eftirsóttasti læknir, sem þar
starfaði síðustu árin. Veit ég,
að Ólafur hefur hlakkað til að
koma aftur heim til Akureyr-
ar og taka til þar sem frá var
horfið, betur búinn en nokkru
sinni fyrr.
En enginn ræður sínum næt-
urstað og dómi dauðans verð-
ur ekki áfrýjað, honum verð-
um við öll að hlíta hvar og<j>.
hvernig sem á stendur.
Ólafur Ólafsson var fæddur
í Reykjavík 13. janúar 1924 og
var því nýorðinn 42 ára er
hann lézt. Foreldrar hans voru
hjónin Ragna Gunnarsdóttir
kaupmanns í Reykjavík Gunn-
arssonar og Ólafur læknir
Gunnarsson bónda í Lóni í
Viðvíkursveit Ólafssonar um-
boðsmanns og alþingismanns í
Ási Sigurðssonar. Stóð að Ólafi
hið traustasta og vandaðasta
fólk í báðar ættir. Var Ólafur
yngstur 6 systkina.
Ólafur stundaði nám í
Menntaskólanum á Akureyri og
lauk þaðan stúdentsprófi vorið
1946. Háskólanám hóf hann
ekki þegar í stað, en stundaði
kennslu í nokkra vetur. Síðan
settist hann í læknadeild Há-
skóla íslands og lauk þaðan
prófi árið 1957 með ágætri
frammistöðu.
Snemma árs 1958 flyzt Ólaf-
ur til Akureyrar og tók við
starfi við lyflæknisdeild Fjórð-
ungssjúkrahússins á Akureyri
þann 1. marz 1958 og starfaði
þar til dauðadags samhliða al-
mennum lækningum, utan síð-
ustu misserin, sem hann var
við framhaldsnám í Svíþjóð.
Þann 3. október 1951 gekk
Ólafur að eiga eftirlifandi konu
sína, Sigrúnu ísaksdóttur
bónda að Bjargi á Seltjarnar-
nesi Vilhjálmssonar og Helgu
Éunólfsdóítúr " logregluþjóns
Péturssonar. Áttu þau hjón
síðustu árin heima að Álfa-
byggð 18 á Akureyri. Þar
höfðu þau búið sér hið feg-
ursta heimili. Áttu þau 6 börn,
öll hin mannvænlegustu, það
elzta 16 ára en hið yngsta
tæpra tveggja ára. Er mikill
harmur kveðinn að þeim öll-
um er ástkær eiginmaður og
faðir fellur svo snögglega frá.
Um leið og ég enda þessi fá-
tæklegu kveðjuorð og þakka
vini mínum Ólafi Ólafssyni öll
okkar kynni fyrr og síðar,
kynni, sem engan skugga ber
á, votta ég eftirlifandi konu
hans, börnum og öllum öðrum
ættingjum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þórir Danielsson
Kvennadeildin í Reykjavík:
Leggur rúma hálfa
miljón til SVFÍ
Aðalfundur kvennadeildar
Slysavamafélagsins í Reykja-
vík var haldinn mánudaginn 7.
febrúar s.l.
Stjórnin var öll endurkosin,
en hana skipa: Form.: Gróa
Pétursdóttir, gjaldkeri: Hlif
Helgadóttir, ritari: Eygló Gísla-
dóttir og meðstjórnendur: Ingi-
björg Pétursdóttir, Guðrún
Magnúsdóttir, Guðrún Ólafs-
dóttir, Steinunn Guðmundsd.,
Sigríður Einarsdóttir og Þór-
hildur Ólafsdóttir. Endurskoð-
endur: Elín Guðnadóttir og 01-
afía Árnadóttir.
Tillag deildarinnar á þéssu
ári til SVFl nemur kr. 536.-
912,52, sem er 3/4 hluti af á-
góða deildarinnar.
Samþykkt var á fundinum að
gefa kr. 30.000,00 til Björgun-
arsveitar Ingólfs til kaupa á
sjúkrabörum í sjúkrabifreið er
SVFÍ og Svd. Ingólfur í Reykja-
vík, hafa fest kaup á.
Á áðalfundi deildarinnar
mætti forseti SVFl, Gunnar
Friðriksson, og ræddi um ný-
afstaðna umferðarmálaráð-
stefnu, er haldin var í Rvík
22. og 23. janúar s.I. Urðu all-
miklar umræður um slysavarn-
ir í umferð og starf félagsins
að þeim málum, og var í lok
fundarins samþykkt eftirfar-
andi tillaga:
— Aðalfundur kvennadeildar
SVFl í Reykjavík lýsir stuðn-
ingi sínum við þá stefnu
stjórnar SVFl að gerast ekki
aðili ó þessu stigi málsins að
þeim samtökum, er tryggingar-
félögin hafa beitt sér fyrir að
stofnuð yrðu.
Fundurinn fagnar af heilum
hug þeim áhuga, sem fram hef-
ur komið um auknar slysavam-
ir í umferðarmálum og fagnar
þeim aðilum er ganga vilja til
samstarfs við SVFÍ í þessu
mikla baráttumáli félagsins um
ára raðir.
Fundurinn telur eðlilegast, að
mál þetta verði tekið fyrir á
13. landsþingi SVFl á vori
komanda, og þá tekin endanleg
afstaða til þess.
Nýlega barst kvennadeildinni
í Reykjavík kr. 10.000,00 að gjöf
frá Georg Jónssyni, ættuðum
frá ísafirði. Gjöfin er til minn-
ingar um foreldra hans, Hildi
Sigurðardóttur og Jónas Sig-
urðsson og þrjó bræður hans
er dóu ungir. Fyrir þessa góðu
gjöf þakkar deildjn innilega.
Salómon Báriarson
verkamaður
Hinn 7. þ.m. andaðist á
Landakotsspítala Salómon
Bárðarson verkamaður til
heimilis á Fellsmúla 10 hér í
bæ, eftir langa og stranga
sjúkdómslegu. Hann var fædd-
ur 9. maí 1889 og voru for-
eldrar hans hjónin Guðbjörg
Jónsdóttir frá Eystri-Kirkjubæ
á Rangárvöllum ogBárðurEyj-
ólfsson frá Stórólfshvoli í Hvol-
hreppi. Þau höfðu reist bú í
Móeiðarhvolshjáleigu í Hvol-
hreppi og eignazt fjögur börn
og var Salómon næst elztur
þeirra systkina, en þegar hann
var sex ára dó bóndinn snögg-
lega, og þarf ekki að eyða orð-
um að því hvílíkt reiðarslag
það var, er slíkt bar að hönd-
um. Eins og kunnugt er, voru
á þeim tíma ekki önnur úr-
ræði er slíkt bar við en að
sveitarstjórnin leysti vandann.
En bæði var það að hjónin
voru vinsæl og oddviti sveitar-
stjórnarinnar vitur og góð-
gjarn, og leysti þennan stóra
vanda svo mjúklega sem kost-
ur var á. Ekkjan fór með yngsta
barnið til bróður síns, Gunn-
ars á Velli, og elzti drengurinn
til vinafólks þeirra hjóna, Guð-
bjargar og Hjartar í Eystri-
Kirkjubæ.
Á Árgilsstöðum réði þá hús-
um Þuríður Bergsteinsdóttir í
suðurbænum og fór Salómon
til hennar, en í norðurbænum
Eyrún Jónsdóttir bróðurdóttir
Þuríðar og tók hún eldri stúlk-
una, Guðrúnu að nafni, 2ja
ára. En á þessum tíma var það
algengt að stórbrotnar og
drenglundaðar konur tóku að
sér börn sem stóðu í svona
sporum og lögðu metnað sinn
í að ala þau upp sem sín eig-
in börn, og jafnvel í meira
eftirlæti. Og ég þori að full-
ýrða að öll þessi systkini urðu
þess aldrei vör að bau væru
tökubörn.
Eftir lát Þuríðar ólst Saló-
mon upp hjá Bergsteini syni
hennar og Þórunni konu hans.
Öll urðu þessi systkini hinir
nýtustu þegnar, en eru nú öll
dáin.
Frá því að Salómon kom að
Árgilsstöðum vorum við óað-
skiljanlegir félagar. Fyrst í
leik og síðan í störfum sem
vinna þurfti fyrir bæði búin,
svo sem fénaðargæzlu og af-
rétta- og kaupstaðarferðum, og
svo vorum við samhentir, að
aldrei man ég til að skugga
bæri á vináttu okkar þau ná-
lega 20 ár sem við dvöldumst
á sama bæ.
Árið 1918 giftist Salómon
eftirlifandi konu sinni Þor-
valdínu Þorleifsdóttur frá Mið-
húsum í Hvolhreppi og hófu
þau búskap á Giljum í sömu
sveit, en bjuggu þar aðeins tvö
ár og fluttu þaðan til Vest-
mannaeyja og bjuggu þar í
tvö ár, en tóku þá við búi á
Miðhúsum, unz þau 1947 flutt-
ust ti,l Rvíkur og festu kaup
á hýsinu Stóra-Ási á Seltjarn-
arnesi og bjuggu þar fram á
síðustu ár. Þau eignuðust tvö
börn, Kristínu fædda 1916 og
Braga húsgagnasmið, fæddan
1924.
Hér er ekki staður til að
rifja upp allar þær hugþekku
minningar sem tengdar eruvið
Salómon og nú þyrpaset fram
í hugann, frá þeim tíma er við
vorum ungir og okkur þótti
ganan að lifa, og verður þvi
látið nægja að lýsa honum i
stuttu máli.
Salómon var greindur maður
og hygginn og vildi í öllum
greinum vita fótum sínum for-
ráð, hann var friðsamur mað-
ur og ráðvandur í viðskiptum
við aðra menn, en fastur fyr-
ir ef á hann var leitað, og
gerði sér þá ekki mannamun,
hver sem í hlut átti. Hann var
trygglyndur maður og vinfast-
ur og manna duglegastur að
gæta þess að ekki tognaði um
of á gömlum vináttuböndum.
Eftir að hingað kom vann hann
hjá'S.Í.S. og er ég illa svikinn
ef samstarfsmenn hans þar
telja sig ekki eiga á bak að
sjá úrræðagóðum og notaleg-
um vinnufélaga. Ekki flíkaði
hann skoðunum sínum mjög,
en stéttvísi hans þurfti enginn
að efa.
Salómon naut þeirrar ham-
ingju að hafa bæði vilja og
mátt til að hlynna að börnum
sínum og hjálpa þeim með ráð-
um og dáð, þannig hefur dótt-
ir þeirra verið langdvölum í
nánu sambýli við þau með
fjölskyldu sína. í þessu frið-
sæla umhverfi sinnar glað-
lyndu og góðu konu og ann-
arra skyldmenna átti Salómon
griðastað, og undi vel hag sín-
um.
Þegar við áttum síðast tal
saman, var vinnuþrek hans
farið og honum var það vel
ljóst að framundan var þján-
ing og dauði, tók hann því
sem sjálfsögðum hlut og gekk
á móti örlögum sínum með
þeirri óhagganlegu rósemi sem
einkenndi framgöngu hans alla
ævi og entist honum til síðustu
stundar, er hann hvarf á fund
síns Guðs og lagði allt sitt ráð
í hans hönd.
Bergsteinn Kristjánsson
Haraldur Böðvarsson:
ÚTGERDARMÁL
Ilaraldur Böðvarsson, útgerð-
armaður á Akranesi, ritar
grein í Morgunblaðið í gær og
þar sem hann víkur þar m.a.
að skrifum Þjóðviljans hinn 4.
þ.m. þykir blaðinu rétt að
endurprenta greinina. Hún er
svohljóðandi:
Á fundum sumra stjórnmála-
manna og í dagblöðum þeirra
er mikill áróður fyrir ágæti
stóriðju (Búrfellsvirkjun og
alúmínverksmiðju) og samhliða
þessu er reynt að koma inn
hjá þjóðinni að sjávarútvegur
og vinnsla fiskafurða sé of
einhliða og að atvinnuvegi
þessum verði ekki treyst til
frambúðar o.s.frv. En samt sem
áður ber þó þessi atvinnuveg-
ur ennþá uppi þjóðarbúið að
mestu leyti og svo mun verða
lengi enn.
Þeim, sem trúa einhliða á
stóriðjuna, væri hollt að hug-
leiða, að ekki er heppilegt að
skera niður mjólkurkýrnar, þ.
e. útgerðina, fyrr en annað og
betra kemur í staðinn.
Því miður virðast ráðandi
öfl í þjóðfélaginu vinna mark-
visst að því að lama vinnslu
sjávarafurða, með því að standa
í vegi fyrir nauðsynlegum lán-
um til uppbyggingar og hag-
ræðingar þessum atvinnuvegi,
í stað þess að auðvelda og
hjálpa fiskvinnslustöðvunum
með hagfelldum lánum til fisk-
vinnslu og til endurbóta á
stöðvunum sjálfum, svo að þær
verði færari um að skila meiri
afköstum og betri nýtingu en
áður hefur átt sér stað.
í Þjóðviljanum 4. þ.m. er
sagt að Akranes sé hnignandi
útgerðarbær og m.a. að fyrirtæki
okkar feðga (H.B.&Co.) hafi
selt eitthvað af bátum sínum
— Keili til Skagastrandar og
Reyni til Akureyrar, og hafi
fengið báða bátana í hausinn
aftur. Það er rétt. að við seld-
um nókkra af minrii eikarbát-
um okkar eingöngu vegna þess,
að okkur tókst ekki þá að fá
skipshafnir á þá í bili. En nú
hefur þetta lagazt nokkuð og
þess vegna tókum við þessa
tvo ágætisbáta heim aftur og
höfum nú mannað þá á ný
með færeyskum sjómönnumað
mestu leyti.
Þeim fækkar árlega þessum
minni eikarbátum, 50-80 tonna
— en vegna vinnslunnar í
landi er nauðsynlegt að þeim
sem eftir eru, verði haldið úti
til veiða, af því að stóru síld-
arbátarnir eru mestan hluta
ársins á síldveiðum fjarri
heimastöðvum. Staðreyndir
sýna, að Akranes er ekki
hnignandi útgerðarbær og því
till sönnunar vil ég birta eftir-
farandi:
Fyrirtæki okkar feðga (H.B.
& Co.) greiddi árið 1965 í
vinnulaun karla og kvenna
og fyrir hluti sjómanna sam-
tals rúmlega fimmtíu og hálfa
miljón kr. samkv. launamiðum
til skattstofunnar og þar að
auki gegnum önnur fyrirtæki
hér t.d. Nótastöðina, Síldar-
verksmiðjuna o.fl. ca. 8—10
miljónir, og er þetta talsvert
hærri upphæð en árið 1964.
Fjórir síldarbátar okkar öfl-
uðu 84.274 tunnur af loðnu og
179.032 tunnur og mál af síld,
að verðmæti upp úr sjó krón-
ur 41.100.000,00 — og sömu
bátar, ásamt eikarbátunum
okkar, öfluðu 3751 tonn af bol-
fiski og humar, að verðmæti
upp úr sjó 13.800.000,00, eða
samanlagt fyrir fimmtíu og
fjórar miljónir og níu hundruð
þúsund krónur. Þar að auki
keyptum við af öðrum bátum
2262 tonn af bolfiski og 5914
tunnur af síld fyrir samtals
átta miljónir og_ tvö hundruð
þúsund krónur. Úr ofangreind-
um afla hefur verið framleitt
til útflutnings:
tonn
Saltfiskur og söltuð
þunnildi 460
Harðfiskur (skreið) 198
Freðfiskur, frosin hrogn
og humar 1916
Frosin síld í öskjum 1967
588 tunnur sykur- og
salthrogn 70
4552 tunnur söltuð síld
og ediksflök 455
Nettóinnihald samtals 5066
' i H- Uh
Á yfirstandandi vertíð leggja
upp afla sinn hjá okkur.. 14
bátar, þar af 8 eigin bátar og
6, sem við kaupum aflann af,
allt stórir og góðir bátar, og er
það meira en árið áður.
Ég hef þetta ekki lengra að
sinni, en vil að endingu benda
á, að útgerðinni og vinnustöðv-
unum var gerður slæmur grikk-
ur með vaxtahækkuninni um
áramótin. Og ekki bætir það
úr lánaþörfinni, að enn skuli
standa bundið og innilokað
meira af sparifé landsmanna
en nokkru sinni fyrr.
Akranesi, 10. febrúar 1966.
Haraldur Böðvarsson
Van Cliburn keppni í
píanóleik í Texas
Alþjóðleg píanókeppni, sem
kennd er við Van Cliburn mun
fara fram í Bandaríkjunum í
lok september í haust. Að því
er Árni Kristjánsson tjáði blað-
inu í gær, getur vel komið til
mála að cinhver héðan taki þátt
í hcnni, en það er þó enn ckki
fullráðið.
Eins og menn muna vann
bandaríski píanóleikarinn Van
Cliburn Tjaíkovskíkeppnina i
Moskvu árið 1958, en þá stóð
kalda stríðið sem hæst og vakti
þetta því mikinn fögnuð vestra
og kom talsverðri þíðu i loftið
Eftir að hann sigraði í keppn-
inni var stofnaður sjóður til að
kosta álíka keppni í heimalandi j
hans, Texas. Hefur Van Cliburn
keppni farið fram einu sinni áð- |
ur, árið 1963.
Van Cliburn keppnin 1966
verður haldin í Fort Wort í
Texas í lok september og er
fyrir unga píanóleikara, nánar
tiltekið á aldrinum 17—28 ára.
Hæstu verðlaun eru 10 þús. doll-
arar og auk þess verða veitt
fimm lægri verðlaún.
Þegar hafa tilkynnt þátttöku
sína keppendur frá löndum Suð-
ur-, Mið- og Norður-Ameríku,
Japan, Kóreu, Sovétrikjunum,
Belgíu og Bretlandi og von er
á keppendum frá enn fleiri lönd-
um. Umsóknarfresturinn rennur
út 1. apríl n.k.
M. S. E S J A
fer vestur um land í hringferð
17. þ.m. Vörumóttaka á miðviku-
dag til Patreksfjarðar. Sveins-
eyrar, Bíldudals. Þingeyrar,
Flateyrar, Suðureyrar tsafjarð-
ar, Siglufjarðar og Akureyrar.
Farseðlar ^eldir á miðvikudag.