Þjóðviljinn - 11.05.1966, Blaðsíða 10

K) STðA -— ÞJÖÐVrLJINN — Miðvikudagur flifc maí 1966.
★
★
★
★
★
★
★
★
★
★
BYGGINGA
VQRUR
Asbest-plötur
Hör-plötur
Harðtex
Trétex
Gips þilplötur
Wellit-einangrunarplötur
Alu-kraft aluminpappír
til húsa-einangrunar
Þakpappi, tjöru og asfalt
lcopal þakpappi
Rúðugler ________
MARS TRADING CO. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
ÚTGEROÁRMENN. ' ‘
TRTGGJÚM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM ÞEIM VIÖKEMUR
4750 — Ethel batnar fljótt þegar þau koma til Atlantic City,
en ákveður þó að fara ekki með. „Það væri óþolandi fyrir okkur
bæði, ef ég yrði sjóveik vikum saman," Stanley ætlar þá líka
að hætta við ferðina. en hún má ekki heyra það nefnt. .,Nei, það
kemur ekki til mála“, segir hún. ,,Þú ert búinn að hlakka svo
mikið til þessarar ferðar! Og ekkert er eins hressandi fyrir þig
og að sigla. Þar að auki langaðú þig svo mikið að koma aftur til
Evrópu .... Mér fyndist það hræðilegt að eyðileggja ánægjuna
fyrir þér!“
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRf
LINDARGÖTU 9 REYKJAVÍK • SÍMI 22122 — 21260
WILLIAM MULVIHILL
FLUGVEL
HVERFUR
stað sem virðist þolanlegur. Við
getum ekki verjð hér.
— Kannski sérðu eitthvað og
kannski ekki sagði Grimmel-
mann,
— Við verðum að minnstakosti
að athuga það, sagði O’Brien.
— Auðvitað. sagði gamlj r-.að-
urinn. — En þið megig ekki
gera ykbur of miklar vonir.
Kalahorj er heimur fyrir sig.
Þorstinn miífcli. — þag er hann
kallaður,
— Af hverju þurftum við endi-
lega að lenda hér? spurði Ba-
in. Hann talaði lágt, við
sjálían sig að því er virtist.
Þetta var bamaleg spuming frá
manni meg sótthita, en í ein-
feldni sinni kom hún þeim öllum
á óvart. Þau höfðu hugsað svip-
að en efckí sagt neitt.
O’ Brien sagðj sneglulega: —
Guðimir eru reiðir, vænti ég.
Hann deplaði augunum framan
í Grace Monckton og hún fór
hjá sér. Hún roðnaði o3 sneri
sér undan
— Að hugsa ér, sagði Sturdev-
ant. — Ag hugsa sér.
Þau sneru sér að honum. Hann
hafðj setig og fitlað vig spýtu
og nú fleygði hann henní í eld-
inn. Neistarnir flugu upp í loft-
ið og hurfu í myrkrið
— Mér fjnnst ’stundum sem
ég eigj ekki heima hér sagði
hann. — — í Afríku á ég við.
Þegar ég er aleinn uppi í flug-
yéljnni og horfi niður, þá finnst
rpér ég vera eins og hrægammur
í ránsferð. Enginn okkar á
laeima hér og við vitum það vel;
þetta • er efcki okkar land;
blökfcumennimir eiga það.
Hárcrreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu on Dódó
Laugavegi 1B ITI hæð (lyfta)
_______SlMT 24-6-16
PERMfl
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMT 33-968.
D ö 1W U B
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamarg"tu 10 Vonarstrætis-
megin — Sfmi 14-6-62.
Hárareiðslnstofa
Austurhæia?
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 Síml 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
— Þú ert fæddur hér, sagði
Grace afsakandi. Það var hún
lífcá.
— Rétturinn er ekkj' okkar
megin sagði flugmaðurinn. —
Það er rangt Það er rangt frá
upphaff til enda. Ef það er rétt
að gera fólk að þrælum í þess
ejgin landi, þá er ekkert rangt.
Og stundum verðum við að
gjalda fyrir það. Þjást.
— Ég er sammála, sagði
Grimmelmann. — Við eigum
Afribu mikla skuld að gjalda.
Öll þau ofbeldisverk sem við
höfum gert okkur seka um. Ef
vig þurfum að þjást. þá ætti
það að verða hér, þar sem við
höfum valdið svo miklum þján-
ingum.
— Missig þið nú ekki rág og
rænu, sagði O'Brien. — Við
erum hér, vegna þess að við
erum hér. Hér þurfum við að
sýna hvef töggur er í okkur. Við
vorum í flugvél sem hrapaði og
þess vegna erum við hér.
— Oig við erum búin að þjást
nóg. sagð Bain — Öll saroan.
Bara með því að vera ti-1. Það
er erfitt að lifa, munið það. Já.
það er nægileg þjáning út af
fyrir sjg.
— Ég er trúaður, sagði
Grimmelrraann hljóðlega. — Ég
er orðjnn gamaU. Ég hef verið
flæktur í hið llla. Ég hef tekið
þátt, í möngu sem ég hef ði efcki
átt áð koma nálægt.
— Sama er að segja um mig,
sagði Bain. — En vitneskjan
um það er nægileg refsing. Að
lifa með þá vitneskju.
Smith færði sig nær eldin-
um. — Við finnum öll til sekt-
ar vegna eins óg annars. sagði
hann og starði inn í logana. —
Ég geri ráð fyrir að í Því sé
að vissu leyti fólgin skýringin
á öllum okkar þjáningum. Við
alhæfum það: Sturdevant hefur
sefctarkennd vegna þess að hann
er af búaættum. vegna þess að
hann er suðurafríkani. Snúum
þessu svo við: Ég sé allt þetta
skelfilega hér, allt sem kynþátt-
ur minn verður ag þola, auð-
mýkingar, undirokunina, lög-
reglurífcið. Og ég skammast mín
fyrir, að ég skyldi ekki kynnast
þessu. að ég sfcyldi fæðast frjáls,
ekkj jafnrétthár, en frjálB. Ég
þurftj ekki að þjást . • . •
—■ Ekki fyrr en nú sagði
O’Brien __
Grimmelmann kinkaði kolli.
Grace horfði á Mike Bain sem
sat álútur með lokuð augu. vaf-
inn innan í ullarteppi. Hann
sýndist mjög veifcur, en þau gátu
ekkent fyrir hann gert. Það var
hljótt, nema úti í dimmrj nótt-
inni blés vindurinn. O’Brain reis
á fætur og útbjó sér svefnstað
sem næst eldinum. Hin fóru
að dæmi hans. Smith sóttj vatn
handa Mike Bain og hjálpaði
honum að koma sér fyrir undir
nóttna.
Eldurinn kulnaði. Það varð
kaldara í hellinum. Þau sváfu.
Laks kom sólin með hita á
ný. Þau biðu hennar í myrkrinu,
sáu hana koima upp. sáu dauf-
an roðann við grábláan sjón-
deildarhringinn. Nú skildu þau
betur ýmislegt í sambandi við
sóldýrkun fyrrj aldia, sólguð-
inn og fórnirnar. Án sólarinnar
hefðj jörðin verig ófrjó, gadd-
freðin, tilgangslaus kúla í him-
ingeimnum.
Sólin kom upp; verur nætur-
innar flýðu' hana og fundu sér
djúpar sprungur í fjallinu. Það
heyrðist meira í s-kordýrunum;
fuglamir hreyfðu sig; bavían-
amir komu á’ fjórum fótuim út
úr hellunum, latir. úrillir og
hálfsofandi. Austanvindurinn fór
að blása; næturloftig á leig út
á hlýtt hafið.
Svo kom langur dagur með sól-
innj mifclu, miskunnarlaus í öllu
síinu váldi glóandi yfir sandi
og fjöllum og skrælnuðum trjám
og eyðjmerkurgróðri. Það kom
fyrjr að klettar skruppu sam-
an og steinar sprunigu. þegar
önnur hliðin hitnaði méira en
hin eða sfcyndileg hitabrigði
u.rðu. Sólin ríkti. Altt líf varð
aðr aðlaga sig eða tortímast.
f miljónir ára ekkert annað
en sól vindur °S ejnstöku sinn-
u,m regn. Mjúkur steinninn bol-
aðist af sandinum sem vindur-
inn bar með sér; hann veðraðisf,
molnað; niður, varð ag sandi og
hjálpaði til' að mola niður kalk-
klettana, grafa gil og fága .fjall-
ið. sem reis harðara og brjózku-
legt uppúr vaxandi sandfoeltun-
um Landið hafðj hækkað hin-
ar löngu jarðsögualdir, myndað
hásléttur og brattar fjaillafceðj-
ur. Þag komu löng regntímabil
og fossandi vatn skar egghvöss
ör gegnum jarðveg og steina
á leið sinnj til hafs. Ein höfuð-
skepnan barðisf vjg aðra. og
áramgurinn hafði orðið hart,
miskunnariau'st og tjlfinninga-
laust land. \
Þegar dagsbirtan kóm fannst
þeim erfitt að koma sér út úr
hellinum. Það var ennþá svalt
Orr þau voru dösuð. Eftirvæntjng
fyrsta dagsins hafðj hjaðnað °S
eftir var óhugnanleg þreyta.
Þau vissu, að þau yrðu að klifra
yfjr tjndinn til að komast
lengra, en bau komu sér sam-
an um að hvílast einn dag.
drekka vatn og gæða sér á dá-
samlegu melónunum.
O’Brien og Sturdevant tóku
á sig rögg og gengu yfir í hinn
hlutal dalsins. Þau komu á stað.
þar sem mörg af þymóttu trján-
um voru dauð og flugmaðurinn
settist á hækjur og kvejkti bál
úr nokkrum -lúkum af þurru
grasi og berki
Þeir báru ag báiinu alit sem
þeir fundu sem brunnið gat,
logað eða myndað reyk Rætur
margra dauðu trjánna voru Ijn-
ar og rotnar; og þeir hjálpuðust
vig að velta þeim og draga á
bálið.
Há reyksúla steig upp í hinv
ininn; það var mæstum alveg
logn; reyksúlan varg þykkari
og stærri. Mennimir tveir héldu
áfram að bera saman rotnar
greinar og rotna trjástofna. Þeir
urðu svartir af sóti og óhrein-
indum, fötin rifnuðu í tætlur
og tárin streymdu vegna ofsa-
hitans. Loks voru þeir orðnir of
örmagna til að haldá áfram, svo
að þeir fundu sér skuggsælan
stað undir tré ogfylgdu reyknum
með a-u'gunum og veltu fyrir sér
hvað hann gætj sézt lamgt að.
Þeir hvíldu sig klukkustund
og fónu síðan hejm i svalan hell-
inn.
Það voru eðlur í gjánni. Seinna
um daginn drap Grimmelmann
eing meg göngustaf símum. skar
af henni hausinn. halann og fæt-
uirna, hreinsaði hana, steikti
hania og át. Hin stóðu kringum
hann og horfðu á altekin við-
bjóði. Þau gátu ekki fenigjg sig
til að borða eðlu í hádegis- eða
kvöldverð; samt vissu þau öll
að Það var óhjákvæmilegt Þau
urðu að gera það, þótt þau
yrðu að loka augunutm og troða
henni niður um hálsinn. Tasmma-
Gúmmívínnusfofan h.f.
Skipholti 35 — Símar 31055 og 30688
þórður
sjóari
* BILLINN
Rent an Icecar
‘irímamsL,