Þjóðviljinn - 12.05.1966, Síða 10

IJjQÍ SfiaaE = ÞaöÐ-VHíJINN — Fimmtudagtff 12. maí 1966.
melónumar voru braigðgóðar og
seðjandi en sex manneskjur
gaetu ekkj lifað lengj á þeim
birgðum sem tiltækar voru Ef
þau héldu ekkj lengra og fyndu
sér annan mat yrðu þau öll
að borða eðlur
— Þetta er ekki í fyrsta sinn
sagði Grimmelmann og leit upp.
— í»að er ekki erfitt fyrr mig.
í fyrsta skipti var það stremb-
ið. En maður venst bragðinu.
Þessi er á bragði ð Gins og kjúkl-
ingur. Hann sleikti fjngurna og
nerj af Þem með sandjnum.
— Við skulum klifra upp á
tindinn, sagði 0‘Brien.
— Ekki í dag, svaraði Sturdev-
ant. — Ég ®r rimglaður enn og
það ert þú lífca. Við þurfum á
hvíid að halda Borðaðu melón-
ux, drefcfctu kynstur af vatni og
reyndu að sofa. Kannski á morg-
Un ...
— Ég borðaði ekki eðluna fil
að ganga fram af ykkur. sagði
gamli þjóðver.iinn. — Þið verð-
ið að laga ykkur eftir aðstæð-
om Það er það sama og að halda
lifi.
— Við þu'rfum að koma okk-
ur. héðan sagði Sturdevant. —
Ofanaf f.iallinu getum við séð
hundrag og fimmtíu kilómetra
leið
— En við getum ekki geng-
ið hundrað og fimmtíu kílómetra,
sagði Grace. — Ég held ég gæti
ekiki kornizt alla íeið að flakinu
affcur.
— Ég gaetj það. sagði Sturd-
evant. — Ef ég gengi að nætur-
lagi og hefði me?j mér vatn gæti
ég gengið hundrað og fimmtíu
fcílómetra, Meira
Hárgreáðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu m Dódó
Laugavegi tR TTT hæð Tlyfta)
SÍMT 24-6-16
PER MA
(Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
Garðsenda 21. SÍMT 33-968.
DðfflUB
Hárgreiðsla uið allra hæfi
T.IARNARSTOFAN
Tjarnarg"fcu 10 Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hámreiðslnstofa
Anstnrbæiar
María Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
— Það er ekki víst að Það
værj nóg, sagði Grimmelmann.
Affcur var kcmin nótt. Þau
höfðu safnazt að elCP.num.
— Hvenær fer að rigna?
spurði Atcaith Stu'-<*w«nt.
Flrj*w»nðurinn hugsaði sig um.
— Eftir fimm eða sex vikur.
Heila eilífð fyrir okkur. Það
rignir í febrúar og marz, og Þ*5
sem eftir er ársins er Þurrt ei'-»:
og í helvíti Það, er Aannski
grænt í tvo mánuði og Það er
í beztu hlútum landsins, ekfci
hér. Þegar hættir að rigna. byrj-
ar allt að Þorna á ný og það
líður næstum heilt ár áður en
8
aftur kemur regn. Búfénaðurinn
verður að lifa á þurrkuðu fóðri
eða svelta í hel.
— Og þegar grasift er horfið
kemur ekkert í staðinn fyrr en
á nsesta regntíma.. Það er skelfi-
legt fyrir dýrin,
— Ég get ekki vanizt þessum
köldu nóttum, sagðj Smith —■
ég gleymi því alltaf að við er-
um næstum þrjú þúsund fet
yfir sjávarmáli
— Ég vildi óska að við hefð-
um ekki brennfc upp allan við-
inn sagði' O’Brien. — Við hefð-
urri átt að hafa vit á að fara
lengra burt frá hellinum.
Sturdevant kinkaði kolli.
Bandaríkjamaðurinn hafðj rétt
fyrir sér
— Eigum við að vera hér
kyrr? spurði Grace.
— Ég veit það ekki. saigði
Sturdevant. — Við verðum að
afchuiga hversu langt þessj fjöE
ná Ég verð ag koma mér upp
á tindinn og svipast um Við
vorum heppin að rekast á þenn-
an stað og finna vatn. Líkurnar
voru ein á móti miljón.
Þau vissu það. Þau höfðu lif-
að af flugslysið og rekizt á lind
í eyðimörkinni
En það var okki nóg. Þau
urðu að halda áfram. Hellirinn
var aðeins bráðabirgðaskýli. Þeg-
ar Sturdevant sæi í hvaða átt
þau ættu ag stefpa, yrðu þau
að fvlla vatnsbrúsana og legigja
af stað
Þafl kólnaði. Þau vöfðu sig
inn ' í ullarteppi og fatnað og
sofnuðu
Um morguninn heyrðu þau í
fuglum.
Þau lífguðu eldinn og bættu
á hann. söfnuðust að honum og
skulfu úr kulda meðan þau borð-
uðu tsamma-melónur Og drukku
vatn sem þau hituðu yíir eldin-
um.
— Við skulum klifra upp á
tindinn. sagði O’Brien.
— Ég var að hugsa um það
samia. Við getum skipzt á að
bera einn vatnsbrúsa, Þag verð-
ur heitt þar uppi. Það get ég
futlyrt.
— Með kíkinu.m ættum við að
sjá alla leið til Windheek. saigði
O’Brien.
— Reyndu ekki að vera fynd-
inn, sagði Sturdevant. — Mér
finnst eins og vig hðfum lent á
tunglinu.
Þau færðu sig. úr hellinum
og út í dauft sólskinið.
Þau horfðu á fjallstindinn óra-
langt í burtu. Sturdevant teygði
sig og geispaði.
— Allt í lagi, sagði hann. —
Við skulum hafa ok*cur af stað.
HJnum létri; þau hófðu hugs-
að um 'fwita í tvo daga og velt
ú'rir sá* «*vað væri að sjá ofán-
-»f tinÆnum á sikörðótfcu fjall-
inu.
Mifce Bain sat í heitu sólskin-
inu og bað um að fá að fara
með. Hann bafði aldrei á æv-
inni óskað neins svo ákaft. og
hann velti fyrir sér hvort hann
væri að missa vitið. En hann
gat ekk; farið með. Hann var
of veikburða, of veikur. Eftir
nokkrar mínútur myndi hann
standa upp og ganga inn í hell-
inn að hvíla sig. Einhver kæmi
að gefa honum vatn, svo kæmi
svefninn og með honum óhugn-
anlegir draumar Hann myndi
deyja; allur kroppurinn var ein
glóandi kvö'l, hálsinn. munnur-
inn maginn. Hann þurtti sí-gar-
ettur, sígarettur og mat. Brauð.
Kjöt sem ekki var af ólystileg-
riffilinn og drepa sig.
Hann reis upp o<j gefck inn
að svefnistaðnum. Ljóshærða
stúlkan elti hann og kraup við
hliðina á honum.
Leðurjakkar
•— Líður þér bebur núna? I
spurði hún.
— Nei, þag enu afleiðingiarn-
ar af því ag vera án brennivins
og tóbaks auk hungursins þreyt-
unnar, meiðslisins og sólarjnn-
ar. Það er fullmikið fyrir mann
af mínu tagi,- Ég hef verið miður
mín frá striðslofcum.
— Varstu hermaður?
— Ég var í bandaríska sjó-
hernum. Ekfci á nejn.u skipi.
Deil-d sem kaUaðist Seabees. Við
byggðum fluigvelli. herbúðir,
hafnir.
— Fannst þér gaman í stríð-
inu? Hún hafði aUtaf gert sér
í hugarlund að öllum karlmönn-
um þætti gaman í striði.
— Mér fannst gaman að
byggja. sagði Mike. — Við gerð-
um ótrúlegustu hluti með jarð-
ýtum Otr krönum og múrbrjót-
um Þú getur ekki ímyndað
þér . ■ .
— Þér fannst það gaman.
sagðj Grace Hann talaði; það
var góðs viti.
— Já, mér þótti það gaman.
Vig lögðum vegi yfir fen og
frumskóga og bárum ofan í þá
mulinn kóraU. Ég er oft að
hugsa um þessa vegi, brýr og
byggingar. Ég er að velta fyr-
ir mér hvort þetta sé notað. eða
hvort frumskógurinn ráði aftur
ríkjum, rotnunin, eyðingin. Mér
finnst gaman að hugsa mér að
fólk hirði um það. haldi því við,
notf. það.
— Hvag gergirgu í Nígeríu og
á hinum ’ stöðunum? spurði
Grace. — Það sama?
— Þag sama sagði Mike. —
AUs sfcaðar þar sem þurtti að
byggia. Ég er flakfcandi verk-
fræðimgur. Ég hef sérstakar
mætur á að bjargast við Iít-
ið, jafnvel brot af því sem með
þarf tjl að vinna verk. Maður
iærir Það á þessum afskekktu
sitöðum og í styrjöldum. Þeir
send-a rangar sending-ar og helm-
ingnum er stolið á svarta mark-
aðinn. Þeir senda ranga menn,
og að lokum verðurðu sjálfur að
Sjóliðajakkar
á stúlkur og drengi. — Terylenebuxur, stretch-
buxur, gallabuxur og peysur.
GÓÐAR VÖRUR — GOTT VERÐ.
Verzlunin O.L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu)'.
— Sums staðar verða miklir.
sléttueldar, sagði Grimmelmann. um skepnum í sandinum. Ef
hann losnaði ékki vig þennan
sársauka. myndi hann taka einn
LEDURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
VIÐGERÐIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLASONAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678.
4751 — Ethel hefur iíka aðra ástæðu til að vilja fremur verða
eftir heima. „Þú þekkir mömmu. Þegar hún ætlar sér eitthvað ..
Hún ætlar að láta taka Bohby i stjómina meðan þú ert í burtu ..
Ég þarf víst ekki að útskýra, hvað það myndi þýða. En ég ætti nú
að geta ráðið einhverju líka.“ Að lokum fellst Stanley á þetta
og fer með henni á flugvöllinn. — Lingström, skipstjórinn sem
ráðinn hefur verið til ferðarinnar, kemur um borð um kvöldið.
Hann er að vísu nógu rogginn með si,g,, en Stariley, sem ekki
hafði séð hann áður, lízt ekki meira en svo á hann og efast um
dugnað hans.
RDDDGUR
Flestar þykktlr fyrirliggjandi
A og B gœðaflokkar
MARS TRADING CO. H.F.
KLAPPARSTIG 20 SIMI 17373
ATVINNUREKENDUR
ÁBYRGDARTPYGGING
ER NAUDSYNLEG
ÖLLUM ATVINNUREI^STRI
TRYGGINGAFELAGI.Ð HEIMiR?
LINPARGÖTU 9 REYKJAVÍK StMI 22122 — 2T260
ABYRGÐARTRYGGINGAR