Þjóðviljinn - 14.09.1966, Blaðsíða 8

í H U S I
MÓÐUR MINNAR
Eftir JULIAN GLOAG
Hann settist og tók sígarettu úr
silfurskríni. Hann kveikti í henni
með leðurbúnum kveikjara með
gylltum ijpphafsstöfum- Hann
setti kveikjarann varlega á borð-
ið aftur, þannig að hann stóð í
sömu • röð og sígarettuskrínið,
bréfavogin og skriffærin. Hann
Ieit út í garðinn- Það var búið
að taka tebollana og hvíta dúk-
ínn af tebörðinu. Joan hafði
meira að segja munað að færa
til borðið, þannig að grasið und-
ir borðfótunum myndi ekki
visna og deyja.
Með hægð blés herra Halbert
reykjarstrók í áttina að glugg-
anum.
X5
Meðan systkini hans héldu á-
fram inn í húsið, lokaði hann
hliðinu að númer 38- Hann leit
f síðasta skipti á Deimlerbílinn
og andvarpaði.
— Húbert. Jiminee var kom-
inn aftur út og stóð við hliðina
á honum. — Húbert. Þetta var
hann — b-bílvirkinn-
— Já, ég veit það. Sólin
glampaði á bílinn og Húbert velti
fyrir sér, hvort Halbert myndi
nokkum tíma fara aftur með
þau í ökuferð.
— Hann er flottur, finnst þér
ekki? \
Hann svaraði ekki. Einu sinni
fyrir löngu ncmndi hann að
mamma hafði sagt við hann:
Þið megið aldrei sitja í hjá ó-
kunnugum. Fyrst' hann mundi
það, þá mundi Dunstan það
sjálfsagt líka. En var herra Hal-
bert í rauninni ókunnugur? Hann
var viss um að mamma átti ekki
við fólk eins og Halbert — en,
tja — hvemig var hægt að út-
skýra það fyrir .... fyrir rödd-
inni í hofinu?
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
— Húbbi, var hann ekki al-
mennilegur að aka með okkur,
ha?
— Það hefði svei mér verið
gaman ef hann hefði verið
p-pabbi okkar.
Húbert kreisti kökubitana tvo
í smjörpappír upp að brjóstinu-
Jæja, sagði hann — en það er
hann ekki. Hann skellti loks í
lás og gekk upp garðstíginn.
Jiminee gekk á eftir honum-
En ef hann væri það, þ-þá væri
það gaman, er það ekki?
2
Hann kreisti kökuna handa
Gerty og fingumir fóru innúr
bréfinu og komu við sykurbráð-
ina. Æ, hættu þessu Jiminee.
Elsa stóð í stappi við Willy
frammi í anddyrinu. Þú átt að
fara beint upp og í rúmið,
Willy-
— Ég vil fyrst fá kvöldmat.
Willy var þrjó2kur-
— Þú borðaðir þessi ósköp með
teinu og syo fékkstu ís. Nú ger-
irðu eins og ég segi.
Meðan Húbert horfði á þau,
komu Dunstan og Díana gegnum
dymar sem lágu að eldhúsinu.
Dunstan sagði: — Þið komið of
seint í mömmustundina-
— Það verður engin mömmu-
stund hjá Willy í kvöld, sagði
Elsa höstug.
— Allir geta tekið þátt í
mömmustundinni, alltaf. Engar
undantekningar. Nema einhver
hafi verið hræðilega óþekkur.
— Vil enga mömmustund. Vil
fá kvöldmat, sagði Willy.
— Elsku Willy, sagði Díana
lágum rómi- Veiztu nema
mamma þurfi að tala við þig?
— Mér er alveg sama þótt hún
vilji tala við mig. Ég vil fá
kvöldmat.
— Willy, sagði Dunstan ógn-
andi- Mundu hvemig fór fyrir
Gerty.
— Komdu, Willy, sagði Díana.
— Ég vil það ekki. Hann stóð
með kreppta hnefana á lofti, al-
búinn að berja hvem þann sem
nálgaðist. — Ég hata mömmu.
Hún er vond. Ég vil kvöldmat.
Hann vissi ekki sjálfur hve orð
hans létu hræðilega í eyrum-
Ekkert þeirra mælti orð, þau
horfðu aðeins á Willy. Ekki einu
sinni Elsa gat komið upp orði.
Húbert átti hálfpartinn von á
því að snáðinn hyrfi eða dytti
niður dauður. En ekkert heyrð-
ist nema tifið í klukkunni í and-
dyrinu.
Dunstan benti á Willy með
fingrinum — titrandi fingri.
— Guðlast, sagði hann.
— Guðlast!
Dunstan gekk skrefi nær, en
Húbert vissi, að hann myndi
ekki þora að snerta Willy- Willy
varð alveg óður, þegar hann
varð svona reiður — hann gat
bitið og slegið, og hann var
sterkur. Það þyrfti þrjá til að
ráða við hann.
Elsa sagði: — Það er bezt þú
farir beint í rúmið, Willy —
þetta er nóg í dag. Húbert varð
hissa þegar hann heyrði rödd
hennar — hún var annarleg —
hún var næstum þreytuleg, líkari
rödd Díönu.
— Já, sagði Dunstan. — Já —
þú ert alltof slæmur til að taka
þátt í mömmustund. En á morg-
un verðurðu með- Á morgun,
Willy.
Allt í einu þaut Willy í áttina
til Dunstans, en beygði frá hon-
um rétt áður en hann kom alla
leið og þaut upp stigann- Hann
hrasaði einu sinni áður en hann
komst fyrir beygjuna Qg svo var
hann horfinn. Börnin stóðu kyrr
og hlustuðu á fótatak Willys,
sem fjarlægðist óðum. Loks
heyrðu þau herbergishurðina
skellast aftur á efstu hæð. Hann
myndi setja slagbrand fyrir
dymar og loka sig þar inni og
gráta í einrúmi eins og hann
var vanur, það vissi Húbert. «
Dunstan strauk hárið frá aug-
unum. — Mamma refsar, sagði
hann lágrómai- Hann hóstaði. —
Jæja, sagði hann, nú höldum
við mömmustund.
Húbert hikaði. — Get ég ekki
skroppið upp fyrst? Þar sem
hann stóð þrýsti hann köku-
bitunum tveimur upp að brjósti
sér og hann áttaði sig á því, að
þetfca var í fyrsta skipti, sem
hann hafði beðið Dunstan leyf-
ÍiS-
Það varð þögn og Dunstan
virti bróður sinn fyrir sér og
hallaði undir flatt. — Já, sagði
hann lágt, — já, þú mátt það,
en vertu fljótur. Mamma bíður.
Húbert gekk í áttina að stig-
anum.
— Húbert — hvað ertu með
í hendinni?
Haon sneri sér við — O —
ekki neitt, sagði hann.
— Ekki neitt? sagði Dunstan.
— Má ég sjá.
Húbert leit- upp stigann. Ef
hann hlypi, gæti hann verið
kominn inn í herbergið til Gerty
og búinn að læsa áður en þau
næðu honum- Hann hristi höfuð-
ið Láttu ekki eins og fífl, hugs-
aði hann. Hann leit á Dunstan
og rétti fram höndina með pakk-
anum.
— Þetta var undarlegt ekki
neitt, sagði Dunstan-
Húbert góndi. Raddhreimur
Dunstans var ókunnuglegur. —
Þetta er kaka, sagði hann.
— Mér heyrðist þú segja að
það væri ekki neitt?
— Já, en — já, mér skjátl-
aðist. Honum fannst hann vera
eins og auli — og allt í einu
skildi hann, að það var einmitt
það sem Dunstan vildi. Það var
það sem Dunstan hafði ánægju
af. Hann hélt niðri í sér andan-
um. — Ég — ég skal ekki vera
lengi.
Það var ekkert að ótfcast. Hann
ætlaði ekki að tala við Gerty —
bara gefa henni kökuna og koma
beint niður aftur. Hann furð-
aði sig á því, að Dustan skyldi
ekki gefa honum áminningu um
að brjóta ekki bannið á Gerty.
Dunstan þótti gaman- að áminna.
Hann opnaði dyrnar að her-
bergi Gertyar- Hún lá í hnipri
með hnén kreppt og andlitið
grafið í koddanum. Lakið sem
hún hafði dregið upp yfir höfuð
hafði runnið ofanaf henni og
sýndi hvítan hvirfilinn og ójafn-
ar hárlufsurnar eftir snoðklipp-
inguna. Hún hafði ekki streitzt
á móti meðan eldhússkærunum
var beitt. Hún hafði setið álút
meðan Díana lauk verki sínu.
En nú tók Gerty viðbragð af
skelfingu, ef einhver reyndi að
koma nálægt höfðinu á henni.
Hann settist varlega á rúmið-
Allt í einu skipti það engu
máli, þótt hann ryfi hið heilaga
lofbrð um þögn og talaði við
hana og bryti bannið sem á
henni hvíldi.
— Gert?
Höfuðið á henni hreyfðist ör-
lítið.
— Hvernig lfður þér, Gerty?
Hún var stífluð í nefinu og
andaði með munninum. Hún
hafði grátið rétt einu sinni. Hún
FR’A RAZNOEXPORT, U.S.S. R.
2-3-4-Ö og 6 mm, Aog B GÆÐAFLOKKAR
MirsTrading Companyhf
Laugaveg 103 sími 1 73 73
4846 Hver getur Jíka trúað því, að kona eins og Eleanor Hardy
geti gert þvílíkt og annað eins? Og að hún styðji son sinn í ó-
þokkabrögðum hans. — „Það er aðeins ein leið til að sannfæra
Fred Fairman“, segir Þórður. „Hvað?“ Frú Hardy verður sjálf
að staðfesta söguna. Það ætti að vera skylda hennar eftir það sem
hún hefur gert ykkur Ethel‘‘. Stanley samþykkir þetta eftir nokkra
umhugsrm. — Stuttu síðar er Þórður aftur kominn til Norfolk
Hann hefur tekið sér far með fyrstu flugvél- Hann fer rakleiðis
heim til Ethel.
SKOTTA
i
— Segðu mér þegar við komum að skólanum, ég verð að lesa
fyrir söngtímann.
Leðurjakkar
á stúlkur og drengi.
Peysur og peysuskyrtur.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
Eitt námskeið
— er ódýrt, og í það fer lítill tími. En það
getur gert gæfumuninn þegar þú
kemur út.
B Kanntu að svara fyrir þig 1 tollinum?
■ - Kanntu að spyrja til vegar?
Ef ekki, þá skaltu spyrja strax eftir nám-
skeiði sem þér hentar við Málaskólann
Mími.
Málaskólinn Mímir
Brautarholti 4, sími 1 000 4 (kl; 1—7 e.h.)'
Hafnarstræti 15, sími 2 16 55.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS
IINOARGATA 9 REYKJAVIK SlMI 21260 SlMNEFNI . SURETY
Auglýsíngasími Þjóðviljans er 17500