Þjóðviljinn - 09.10.1966, Blaðsíða 6

g SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Suimudagur 0. október 1066
/
jt r
I H U S I
MÓÐUR MINNAR
EfMr JULIAN SE0A6
Hsegindastólamir og borðið og
píanóið og glerskápurinn — hver
hlutór stóð útaf fyrir sig, naest-
um Ijótur í einmanaleik sínum,
eins og það sem hafði gert þá
að heild hefði leystst upp og
orðið að engu.
Bömin biðu, þau forðuðust að
líta hvert á annað. Húþert reyndi
að muna hvemig það hafði ver-
ið, þegar Gerty fór burt. Hann
mundi_ eftir jarðarförinni —t fót-
«m troðið liljukonvöllunum ..
textanum sem Iesin var við gröf-
ina .. Elsu sem grét án þess að
reyna að leyna því- Þá höfðu
þau haft miliið að gera. Nú
höfðu þau ekki annað að gera
en finna til sorgarinnar. Ekkert
að gera — nema gefa Charlie
Hobk gaetur-
Hann sneri bakinu að arnin-
um, eldstæðið var tómt, þar var
ekkert nema sígarettustubburinn,
sem hann hafði fleygt frá sér.
Hann sló herðunum varlega í
háu arinhilluna, úr marmara.
Harm raulaði lag, sem þau könn-
uðust ekki við og á meðan virti
hann bömin fyrir sér, rétt eins
og þau gaumgæfðu hann.
Allt í einu klappaði hann sam-
an lófunum. Jseja, er ekki hálf-
kalt héma inni? Hvað segið þið
um dálítmn yl í stówa, ha?
Húbert steig skrefi nær. Við
—við eigum engin kol. Þau eru
búin-
— Jæja, þá tjóir ekki að tala
um það- Svo reykir arinninn
sjálfsagt líka. Hann hló- Við
verðum þá að koma í leikfimi til
að halda á okkur hita.
Húbert gatrb augunum til syst-
kinauna, sem stóðu þama álappa-
leg og köld — hann óskaði þess
að aðeins eitthvert þeirra gerði
tilraun tií að hjálpa.
— Engar tillögur? Charlie
Hook brosti út að eyrum, eins
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SfMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DÖM U R
Hárgreiðsla yið ailra hæfí
XJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
og hann hefði ekki tekið eftir
fálæti þeirra.
_ — U — hu, byrjaði Jiminee-
Það er r-rafmagnsofn í g-
gestaherber ginu.
— Öll nútíma þægindi, nema
hvað- Það ætti að taka af versta
kuldann.
— Á ég að sækja hann? spurði
Húbert.
— Látum Jiminee sækja hann
— hann átti þessa snjöllu hug-
46
mynd. Er það ekki, Jim?
Jiminee kinkaði kblli og hljóp
útúr herberginu.
— Nú skulum við sjá tik
flharlie Hook þreifaði eftir síg-
afettunum í vasa sínum og dró
upp tóman pakkann. Heyrið
mig, er nokkur sem vill sækja
handa mér nýjan pakka í frakka-
vasa minn? IVunstan — hvað
segir þú?
Það var atiðséð að Dunstan
hugsaði sig nm. Með tregðu fór
hann fram í anddyrið.
— Hvað um eitthvað að
drekka?
— Kakó? ntakk Húbert upp á.
— Ég var nú ekki beinlínis að
hugsa um kalcó — eitthvað með
meiri brjóstbirtu, það er betrar
við mitt hæfi. 1
— Við eigum ekkert þess hátt-
ar í húsinu, sagði Efea-
— Hvað þá? Ekki éinu einoi ta
að nota sem lyf? Harm deplaði
augunum. Wííly fór að flissa
begar hann sá að hann lokaði
öðru augarru, meðan hitt var gal-
opið. Enginn tók undir hlátur
hans og hann hætti undir eine.
— Mamma, sagði Elsa —
mamma var á móti áfengum
drykkjum.
— Violet? Charlie Hook hló
við- Veiztu það — ég þori að
veðja að einhvers staðar stendur
dálítil lögg, til að hressa sig á
þegar hún var langt niöri. Hann
leit á sfofuskápinn- Hvernig er
það með þennan skáp? Er hann
ekki líklegur staður?
— Hann er iæstur, sagði Elsa
í skyndi, þegar Charlie Hook
gekk að skápnum.
Hann leit fhugandi á hana.
Já, en ég heid bara að þú kær-
ir þig ekki um að við höfum
bað notalegt. Hver hefur lykil-
inn?
Elsa starði á hann og sagði
ekki orð. Enginn sagði neitt-
— Allt í lagi, þá komumst við
af án. þess. Án lykilsins, meina
ég- Hann brosti. Húbert, komdu
með vasahnífinn þinn.
Hann tók hnífinn og dró út
mjósta blaðið. Hann laut yfir
skápdymar hægra meginn og
stakk hnífsblaðinu milli hurðar
og skápsvegg. Með snöggu átaki
tókst homnn að opna dymar.
Hann leitaði ancjartak, dró fram
tvær flöskur og rétti aftur úr
sér.
— Datt mér ekki í hug, sagði
hann sigri hrósandi. Dökkur
bjór- Einmitt það rétta, ha?
Hann lokaði hnífnum og fleygði
honum til Húberts. Jæja, hvert
ykkar vill finna glas handa mér?
— Ég skal gera það, sagði Dí-
ana allt'í einu. Börnin litu undr-
andi á hana og hún roðnaði.
— Fín steipa þetta, kallaði
Charlie Hook á eftir henni þegar
hún gekk út. Nú er ekki annað
en setjast og bíða. Hann sló
flöskunum tveimur saman og
setti þær upp á arkthillirra.
Þarna er þerm óhætt. Allar
hreyfingar Chariie9 Hook voru^
léttar og liðugar og það var erf-
itt að lfta af honum. Hann setti
flöskumar á arinhilluna, eins og
það hefði a-Iltaf verið ætlunin að
þær stæðu þar.
Dunstan kom inn aftur og rétti
honum sígaretturnar með þvi að
halda í eitt homið á pakkanum
og teygja úr handleggnum eins
langt og hann gat. Charlie Hook
reif sellófanið af og tók sér síg-
arettu næstum í sama handtaki.
Lítið þið nú á, sagði hann og
hélt sígarettunni í mittishseð.
Hafið þið nokkurn tíma séð
þetta? Hann þeytti sígarettunni
upp í loftið, skaut fram höfðinu
og gTeip sígaretttma með munn-
inum.
Hrifningin lá í loftinu, og
Húbert tók eftir því að jafnvel
í svip Elsu brá fyrir áhuga sem
snöggvast. G-gerðu þetta aftur,
sagði Jiminee, hann stóð við
•dymar og hélt á rafmagnsofnin-
um-
Charlie Hook brosti út að eyr-
um. Þegar þar að kemur. Maður
á aldrei að leika sömu listina óf
oft — hún gæti mistekizt. Nú
setjum við ofninn í samband og
fáum dálítinn yl í kroppinn.
Smám saman fóru gráir gorm-
amir í ofninum að gióa og um
stofuna banst þefur af- sviðnu
ryki og vetrarhlýju-
— Það versta við þessa ofna,
sagði ha-nn, þar sem hp.pn stóð
og sneri baki að glóandi rauð-
um stálþráðum — það er að
maður- frýs í hel á hnjánum, en
á leggjwram aftanverðum fær
maður þriðja stigs bruna og ei—
lífðarör.
Húbert reyndi að finna upp
á einhverju að segja- Það er
hættulegt, er það ekki?
— Ég skal skila því! Charlie
færði sig fjær ofninum og fór
að ganga um stofuna. Hann tók
svo undarlega á öllum hlutum,
eins ög það væri lukkumerki að
snerta þá. — Er píanóið í Tagi?
sagði hann. .
— Já, sagði Húbert. En það
er samt ekki eins gott og píanóið
1 skólanum-
— Skólanum — ututu. Við
spilum að minnsta kosti ekki
sálma á þetta héma.
— Á sunnudögum, sagði Elsa
einbeitntslega. Mamma spilaði
alltaf sálma fyrir okfcur á sunnu-
dögum á þetta píanó.
Charlie Hook settist á ptianó-
stólinn og sneri sér í hring, svo
að ha-nn vissi að bömunum. Já,
þarna datt ég í það með báðar
býfumar, ha? Hann hló. Ég hef
svo sem ekkert á móti almermi-
legum sálmi öðru hvoru — mjög
göfgandi, mikil ósköp. Hann lyfti
píanólokinu og sló nokkra
hljóma. Skiljið þið hvað ég á
við? Hann fór að spila „Hærra
minn guð til þín‘* bg það vott-
aði fyrir valstakti í laginu.
— Já, glasið. Hann hætti að
leika og tók glasið af Díönu.
Hann gekk nokkur skref í áttina
að ölflöskunni, en sneri sér við
og gekk til baka og kla-ppaði á
öxlina á Díönu. Þakka þér kæi-
lega fyrir, vinan.
Þegjandi horfðu bömin á hann
hella dökku ölinu í glasið, sem
hann hallaði vandiega- Hann
barmafyllti það - og bað kom
engm froða. Jæja, sagði hann
og lyfti glasinu, þannig að það
glóði á rautt í brúnu ölinu — og
fyrir hverju eigum við svo að
Þúsundir flutfar
til í Nígeríu
KANO 5/10 — Miklír þjóðflutn-
ingar hafa farið fram í Nígeríu
síðustu daga og hafa þésundir
manna verið fiuftar úr þeim
byggðarlögum þar sem aðallega
býr fótk af öðrum ættflokkum,
Haúsa-menn frá austurfyl'kinu og
Ibo-merm úr iKafkirfyíkmu.
4866 — Næsta dag oæi.ac ekki hár á höfði, hins vegar fellur
loftvogin hratþ Það gæti bent tjl veðurbreytingar, en veðurspáin
er óákveðin. — Stanley kallar í Fred. — Kannski það komi storm-
ur- Eigum við aö halda okkur í nágrenni hvor við annan? Já,
Fred er samþykkur því. — Ég gæti trúað því að vindurinn yrði
okku-r erfiður á morgun.
SKOTTA
Ef Sallý ætti'ekki svona sæta-n bróður talaði ég aldrei við harta.
KuUajakkar og úlpar
í öllum staerðum.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsmu;).
TRYGGINGAFELAGIÐ heimirh
UNDA^GATA 9 KEYKJAVlK SlMI 21260 SlMNEFNI i SURETY
<oníinenlal
Útvegum eftir beiðni
flestar staerðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísu.ður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmívmnustofan h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055