Þjóðviljinn - 29.11.1966, Qupperneq 2

í
^ - t-uOjUViljO'im? — priojudagur 29. nóvember 1966.
• y t
Síðasta verk Hemingways í
þýðingu Haildórs Laxness
Ct er komin bókin ,,VeisIan
í íarángrinum“, síðasta verk
bandariska nóbelsverðlauna-
hafans Emest JHemingways-
Þýðandinn er Halldór Laxness.
Bók þessi heitir á frummál-
inu „A Moveable Feast“ og erU
á hana skráðar endurminning-
ar höfundarins frá Parísarárun-
um 1921—1926- Hemingway
hafði látið handritið að bókinni
eftir sig við andlátið, en hún
var fyrst gefin út í Bandaríkj-
unúm 1964 og varð beaar met-
sölubók.
I athugasemd, sem bókinni
fylgir segir að Ernest hafi
byrjað að skrifa bókina á Kúbu
haustið 1957 og haldið síðan á-
fraon með hana í Idaho vetur-
inn 1958-1959. Þá hafði höfund-
ur hana með sér, er hann fór
til Spánar í april 1959 og kom
aftur með hana til Kúbu og
síðan til Ketchum í Idano
seint það haust. Hann lauk við
bókina á Kúbu vorið 1960 en
ertdurskoðaði hana að nokkru
þá um haustið-
Ernest Hemingway
„Veislan i farángrinum" er
240 blaðsíður. Útgefandi er
Bókaforlag Odds Bjömssonar
á Akureyri.
Halldór Laxness
Þriðja útgáfa af
,Eg ber að dyrum'
Komin er út ný útgáfa af
hinni látlausu og fallegu ljóða-
bók Jóns úr Vör, „Ég ber að
dyrum“, en það var fyrsta bók
hans og varð þegar svo vinsæl
að hún var gefin út í 2. upplagi
eftir mánuð. Segir höfundur í
skemmtilegum eftirmála nokkuð
frá útkomu bókarinnar árið
1937 og viðtökunum og kemst að
þeirri óvæntu niðurstöðu að
raunar hafi verið miklu auð-
veldara að vera ungt skáld á
-þeim dögum en í velsældinni uú.
• Um þessa nýju útgáfu seg-
ir höfundur m.a.:
„En hvers vegna er efnt til
þessarar útgáfu nú? Sigurjón
Þorbergsson forstjóri fjölritún-
arstofunnar Leturs sf. hefur lengi
langað til að gera tilraun með
ljósprentun bókar, og fyrirva!-
ir.u varð þetta litla rit. Aðaiá-
staeðan er þó kannski sú að
stöðug eftírspurn er eftir bókinni
meðal þeirra sem safna bókum
mínum. En af sumum hinna 'eru
til nokkur eintök óseld í fórum
höfundar. í bók minni „Með Ijóð-
staf“ sem út kom 1951 birti ég
helming þessara ljóða. Þar var
sumstaðar vikið við orði eða
strikað yfir. Eins er gert hér.
I einu kvæði eru nú felldar
burt þrjár vísur og ein sett í
þeirra stað. Fyrri gerðin var
mistök sem ég vissi strax um.
Var sleginn- öfugur botn í kvæðr
ið á síðustu stundu. Leiðrétti
ég það nú. Eitt kvæði jafngam-
alt hinum — kom þá í tímariti
— fær . hér að fljóta með. Að
öðru leyti er farið eftir frum-
útgáfunni og prentuninni frá
1951“.
Útgefandi er Bókaskemman,
Reykjavík.
um sjómennsku
„öruggt var áralag“ er nafn-
ið á nýútkominni bók eftir
Harald Guðnason bókavörð í
V esfmannaeyjum.
Bókin er 225 síður og hefur
að geyma fjórtán þætti úr lífi
íslenzkra sjómanna- Lengsti
þátturinn er um Sigurð Ingi-
mundarson, mikinn sægarp
sem var allt að því landskunn-
ur undir nafninu Siggi Munda.
Hann var eitt sinn talinn af
ásamt skipshöfn sinni, en kom
syo að landi með sina menn
öllum á óvart en til mikillar
gleði. Sagt er frá kjörum
pilts, sem ólst upp „á sveit“ en'f'
varð síðar bjargálna og sívinn-
andi til hárrar elli. Einnig er
sagt frá sjósókn við Landeyj-
arsandi, sjóslysunum miklu,
fimm daga ferð tveggja manna
frá Þorlákshöfn til Reykjavík-
ur til að sækja tvær vættir af
sxld, sjóferðum á gamla Gidetxn
með Hrnnesi . lóðs... sögulegum
mannflutningum milli Þorláks-
hafnar og Vestmannaeyja í of-
viðri 1916 og frækilegu björg-
únarafreki Guöbjarts Ólafsson-
ar. Er þó fátt eitt upp talið af
efni bókarinnar-
HaraJdur Guðnason bóka-
vörður hefur áður fengizt
rxokkuð við ritstöri. Fyrri rit
hans eru „Geysisslysið á
Vatnajökli“ sem út kom 1950
og „Saga BókaSafns Vest-
mannaeyja 1862—1962“, sem
kom úf 1962.
Bókin „öruggt er áralag" er
gefin út af Skuggsjá í Hafn-
arfirði, prentuð í Alþýðuprent-
smiðjunni. Atli Már gerði aill-
margar teikningar sem bókina
prýða-
SSys í Laugar-
dalshölfðnni
Um hádegi á laugardag vildi
það óhapp til í íþróttahöllinni í
Laugai'dal að ungur rpaður,
sem var í áhaldaleikfimi, datt
og meiddist á hendi. Maðurinn,
sem heitir Baldvin Jónsson var
fluttur á Slysavarðstofuna.
Fyrsta auglýsingakvikmynd-
in í ísienzka siónvarpinu
var sagt fra þvi i ÞJOÐVILJANUM og fleiri dag-
blöðum bæjarins að fyrsta auglýsingakvikmyndin sem sýnd var
í íslenzka sjónvarpinu hefði verið tekin í Herrahúsinu af Aug-
Iýsingastofunni, Lindarbæ. — Halldór Sigurðsson, gullsmiður og
Ásgeir Long kvikmyndatökumaður báÖu um að birt yrði at-
hugasemd við þessa frétt. Kvikmyndin frá Herrahúsinu hefði
að vísu verið sýnd 23. nóv. sl. í sjónvarpinu en fyrr um kvöldið
hefði verið sýnd auglýsingamynd frá Halldóri Sigurðssyni, gull-
smið, Skólavörðustíg 2. Ásgeir Long tók þá mynd og var sýn-
ingartiminn 7 sek. Myndin hér áð ofan er sem sagt úr auglýs-
ingakvikmynd nr. 1, af hjónaleysum með trúlofunarhringa frá
Halidóri Sigurðssyni.
Auglýsið i Þjóðviljanum
Sími 17500
ANT EIGENDUR
V iðgerðarv erkstæði
Smurstöð
Yfirförum bílirin
fyrir veturinni
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði
Dugguvogi 7. Sími 30154. t
starfa, kom hann
þær viðaukaskýringar að
ekki væri hægt að telja að
íslenzkt sjónvarp væri tekið
til' starfa fyrr en fullur send-
ingatími væri hafinn; þangað
til yrði litið á starfsemi ís-
lenzka sjónvarpsins sem til-
raunir, og á meðan tilraunir
væru gerðar myndi dátá-
sjónvarpið í engu takmarka
athafnir sínar. Því kann svo
að vera að áhyggjur forsæt-
isráðherrans um getu íslenzka
sjónvarpsins sýni í rauninni
aðeins þær óskir hans að
starfsemi dátasjópvarpsins
haldi sem lengst áfram; má
í því sambandi benda á að
þær raddir hafa heyrzt að
rétt kynni að vera að
skammta sjónvarpssendingar
árum saman meðan verið
væri að koma upp móttöku-
kerfi um landið allt. Vel má
vera að unnið sé að „mála-
miðlunarlausn“ af þessu tagi
bak við tjöldin; að minnsta
kosti er athyglisvert að félag
sjóþvarpsáhugamanna hefur
ekkert látið í sér heyra síðan
það birti bænarskjalið al-
ræmda; það er engu líkara
en að betlararnir telji sér
fengs von enn um sinn, enda
fer lítið fyrir því að þeir hafi
breytt stefnunni á loftnetum
sínum. —i Austri.
Lifa
í voninni
Benedikt Gröndal, formað-
ur útvarpsráðs, birti í fyrra-
dag grein í blaði sínu undir
fyrirsögninni „Sex dagasjón-
varp“. Minntist hann þar á
hugmyndir um að láta þær
sjónvarpssendin|ar sem nú
tíðkast nægja um skeið
og hafnaði þeim al-
gerlega; útvarpsráð hefði á-
kveðið „sex daga dagskrá, og
er það áform óbreytt". Sama
dag vék Bjarni Benediktsson
forsætisráðherra einnig að
sjónvarpinu í Reykjavíkur-
bréfi sínu og komst að þver-
öfugri niðurstöðu: „Á meðan
starfskraftar eru að æfast,
kannað er hvað er til af
nýtilegu innlendu útsendingar-
efni og hvaða erlent efni á
hér bezt við, þá er alveg nóg
að hafa útsendingar tvisvar
þrisvar sinnum í viku.“
Hér er semsé komið upp á-
greiningsmál á stjórnarheim-
ilinu, og raunar kunna að
felast á bak við það ó-
skemmtilegar staðreyndir.
Þegar hernámsstjórinn til-
kynnti í haust að sendingár
dátasjónvarpsins yrðu tak-
markaðar við næsta nágrenni
Keflavíkurflugvallar um leið
og það íslenzka tæki til
Margt kenuu:,viðxjSÖffU í þessumendussúpiÞ,;
ingum Þórarins, bæði menn og málefni, en
hann hefur kynnzt aragrúa af fólki, allt frá
uppvaxtarárum sínum í Reykjavík og fram
á þennan dag, enda starf hans stUðlað að
því, að svo hefur hlotið að verða. Fáir menn
eru skemmtilegri í viðkynningu og samtali
en Þórarinn Guðmundsson, enda er hann
léttur í lund og spaugsamur, og fyndni hans
og orðheppni er alkunn meðal vina hans og
þeirra, sem kynnzt hafa honum að nokkru
ráði. Jafnframt er hann manna alúðlegastur
í viðmóti. En þó að tal hans sé
tíðum blandið glettni, er hann
alvörumaður undir niðri með
góðvild til alls og allra.
INGÓLFUR KRISTJANSSON
STROKIÐ
UM
STRENGI