Þjóðviljinn - 29.11.1966, Qupperneq 10

JQ SÍÐA — P3ÖÐVILJINN — ÞrxðSiiðagur 29. névemtbec t98B.
LEONÁRD GRIBBLE
15
á ljóshærðu stúlkuna, sem stóð í
dyrunum á bak við Morrow.
7
4 Jill stóð í miðri dagstoíurmi-
Hún sá Clintom loka á eftir
þeim.
— Ég vissi ekki að það voru
að koma gestir. Pat. Þú hefðir
nú getað sagt mér það-
Pat gerði sér upp bros. —
þetta eru víst einhverjir kunn-
ingjar Phils.
Morrow leit snöggt upp. Hann
hafði verið að horfa á vinstri
höndina á Pat. Trúlofunarhring-
ur hans var horfinn af baug-
fingri hennar- Honum þótti Pat
fullútsmogin- ^
— Má ég kynna Slade lög-
reglufulltrúa og herra — hm —
ég tók víst ekki eftir nafninu í
gær......
— Clinton. sagði aðstoðarmað-
ur Slades þurrlega.
— Já, jæja! Það var eins og
Pat hefði verið að gera merki-
lega uppgötvun- — Nú veit ég-
Þið stjómdð rannsóknunum í
sambandi við dauða Johns
kOlJ
URA- OG
SKARTGRIPAVERZl.
KORNELfUS
JÓNSSON
SKÖLAVORDUSTÍG 8 SÍMI: 18SC8
Hárgreiðslan
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð flyfta)
SÍMl 24-8-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DÖM U R
Hárgreiðsla við aJLlra hæO
TJARNARSTOFAN
rjamatgötu 10. Vonarstrætls-
megiD — Simi 14-6-62.
Doyce. Ég sá nöfnin ykkar í
blaðinu í morgun. Getur það
ekki verið?
Slade kinkaði kolli. — Jú, þér
þekktuð víst hinn látna býsna
vel. er ekki svo. ungfrú Lar-
uce?
Hún virist undrandi. — Ég
þekkti hann sem meðeiganda
Phils — herra Morrows á ég við-
Bjugguzt þér við, að ég hefði
þekkt harm vel?
Slade dáðist að rósemi henn-
ar. Hana skorti ekki sjálfs-
traustið.
— Já. satt að segja gerði ég
það- Það er þess vegna sem ég
er hingað kominn- Ég var aö
vona að þér gætuð sagt mér
eitthvað. sem komið gæti að
gagni við rannsókn málsins.
— Mér þykir leitt að þurfa að
valda yður vonbrigðum, fulltrúi,
og brosti nasstum of innilega. —
En hvað eruð þið eiginlega að
rannsaka?
Slade virti hana rannsakandi
fyrir sér. — Það kemur í ljós
seinna meir. 1 svipinn eir verið
að rannsaka dauðsfall sem bar
að höndum með dálítið kynleg-
um hsetti- Hann sneri til höfð-
inu þegar stóll drógst við gólfið-
Ein stúlkan var að fá sér sæti.
— Getið þér ef til viil hjálpað
mér?
Pat hristi höfuðið með yndis-
þokka. — Ef ég gæti það, þá
væri mér það mjög ljúft. En
hvers vegna í ósköpunum haldið
þér að ég viti eitthvað um —
ég á við. sem gæti hjálpað yð-
ur?
Morrow hlustaði á þau svip-
þungur og með samankipraðar
varir. Hann gerði ekkert til að
6töðva þetta munnlega einvígi
milli stúlkunnar og Iögreglu-
fuUtrúans.
— Þér komuð í íþróttahöllina
að leiknum lokrrum og spurðuð
um Döyce.
— Hvemig getið þér vitað
það með vissu, herra Slare?
— Þér þekktuzt.
Hún beit á vörina- — Það er
satt að ég spurði um hasm. En
var það ,nema eðlilegt?
— Það veit ég ekki-
Henni var farið að hitna f
vöngum. — Jú. ég á við —
undir þessum kringumstæð-
um......
— Hvaða kringumstæðum?
— John var starfsfélagi Phils
og ég þekkti þá báða. Við vor-
um þó vinir, það er það sem ég
4 við.
Slade gaut augunum til Jill.
Dckkhærða stúlkan sat kyrx og
horfði niður í gólfteppið eins
og hún hefði mikirun áhuga á
mynstrinu.
— Af bverju hafið þér ekki
gefið yður fram við lögregluna
eins og farið var fram á í út-
varpinu í gærkvöld?
■— Ég hlustaði ekki á útvarpið,
fulltrúi. Ég vissi ekkert um
þettau fyrr en nú fyrir skömmu
að ég sá það í blaðinu. Ég ætl-
aði mér að fara til lögreglunn-
ar þegar ég væri búin að
klæða mig, þótt ég hafi ekki
neitt að segja sem kemur ykkur
að minnsta gaigni.
Slade tók þessi orð hennar í
meðallagi trúanleg. — Ungfrú
Laruce, sagði lögreglufulltrúinn
og var á svipinn eins og hann
ætlaði að ganga hreint til verks.
— Gerið svo vel að segja mér
hvers vegna þér fóruð beina
leið upp f íbúð Doyces ff-á í-
þróttaleikvanginum!
Pat tók andköf, starði agn-
dofa á Jögreglumennina tvo og
hristi höfuðið. — Þetta get ég
bókstaflega ekki skilið. Eigið
þér við að þér haldið, að ég
hafi farið ein upp í íbúðina
hans?
— Já.
Hún rétti úr sér í ful'la hæð.
sem var reyndar engin ósköp,
en bó tókst henni að sýna með
iátbragðinu að henni væri stór-
lega mlsboðið. — Þá get ég sagt
ykkur það, fulltrúi, að yður
skjátlast — skjátlast gersamlega!
Ég fór ekki upp í íbúðina til
Doyce. Ég fór beina leið hingað
heim — var það ekki, Jill?
Hinni stúlkunni varð sýnilega
hverft við- Hún leit undrandi í
kringum sig, mætti undrunar-
augnaráði Morrows, rannsakandi
augum lögregluþjónanna tveggja
og loks leit hún á Pat. Ljós-
hærða stúlkan stóð í setustof-
unni miðri og beið þess að vin-
konan staðfesti orð hennar.
Jill virtist þurfa að kyngja
einhverju.
— Jú. auðvitað, Pat ......
Við komum samán heim.
— Beina leið frá leikvan.gin-
um? spurði Slade hvössum rómi-
— Beina leið frá leikvangin-
um. svaraði Jill ögn meira sann-
færandi-
Slade andvarpaði. — Furðu-
legt ...... Þá 'hlýtur dyravörð-
urinn í blokkinni að fana villur
vegar, Clinton.
— Já, það ber ekki á öðru-
Og þó ekil ég ekki hvemig það
má vera, sagði yfirlögreglu-
þjónninn og tók fram vasabók
sfna og blýant.
— Hvað eruð þér að skrifa hjá
yöur? spurði Pat.
— Aðeins minnisatriði, sagði
Clinton án þess að hafa fyrir
því að líta upp.
— Það getur verið að ég
verði að biðja yður um að stað-
festa skýrslu seinna. sagði
Slade-
— Um hvað?
— Um það sem þér voruð að
segja mér rétt f þessu.
— Nú....... '
Það varð vandræðaleg þögn.
Clinton hélt áfram að skrifa,
Morrow ók sér vandræðalega til
og Jill hnipraði sig saman í
stólnum og horfði kvíðandi í
kringum sig.
— Ungfrú Laruce er víst urai-
usta yðar, herra Morrow, sagði
Slade og sneri sér að knatt-
spymuleikaranum.
— Það er ...... byrjaði Mt«T-
ow.
— Nei, heyrið mig nú, herra
Slade! sagði Pat í skyndi. — Ef
Phil langar til að biðja mín, þá
kæri ég mig ekki um að Scot-
land Yard ýti undir hann!
Clinton svelgdist á frammi
við dymar.
— Afsakið, sagði Slade, en
hann horfði á Morrow. Svipur
hans var sambland af undrun
og reiði. — Þið eriið þá ekki
trúlofuð?
Hún var ekki í vandræðum
með að snúa sig út úr þessu- —
Tja, við höfum lengi verið góðir
vinir, en mú, þegar þér komið
með þessa tillögu ......
Morrow var farinn að roðna í
vöngum. Augu hans voru star-
ardi ög báru vott um vaxandi
reiði-
— Ég virðist sarmariega hafa
fengið skakkar hugmyndir um
fólk, sagði Slade þurrlega-
— Já, ætli það ekki, sagði
Pat og hnjdtkti til höfðinu.
Leynilögreglufulltrúinn sneri
RÓr að Jill: Þekktuð þér John
Doyce vel, ungfrú —?
— Howard, Jill Howard. Nei,
ég hef aðeins séð hann nokkr-
um sinnum.
— Þið voruð þá engir vinir?
— Nei, ég er vandlát í vali
výia minna. Það vottaði fyrir
fyrirlitningu í rödd hennar. Pat
kipraði saman varimar- Hún
sýndi þess engin önnur merki
að hún hefði skilið sneiðina.
— Yður hefur ef til viH ekki
fallið við hann?
— Mér stóð gersamlega á
eama um hann.
— Hvað vitið þér um harm?
— Að hann var starfsfélagi
Phils, annað ekki.
— Og hvaða orð fór af hon-
um?
— AÓ hamn væri góður knatt-
spymuleikari-
— Ég átti ekki við það. Hefði
kvenmaður haft áhuga á mann-
orði hans?
— Það fer allt eftir þvi hvers
konar kvenmaður ætti £ hlut,
fulltrúi.
Slade varð ekki mikið ágengt
við þessa laglegu, dökkhærðu
stúlku með kuldalega augnaráð-
ið.
— Heyrið mig, fuHtrúi, sagði
Morrftw og steig nær þeim. —
Þér þurfið ekki að vera að
angra ungfrú Howard með
þessu- Ég sagði yður frá félaga
mínum í gær-
— Og ég er yður þakklátur
Kuldajakkar og úlpur
í öllum stærðum.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin O. L.
rraðarkotssundi 3 <móti ÞJÓðleikhúsinu).
Jólasaga barnanna Eftir Walt Disney
1. Jólapósturinn er gífurlega mikill". — 2. — og aldrei höfum við getað sent þeim jafn margar gjafir!
Aldrei hafa komið svona margir 3- — En samt hef ég áhyggjur-
óckalistar frá krökkunum.
DÖMUR ATHUGIÐ
Afar glæsilegt úrval af allskonar kjólum
af ýmsum stærðum. Mjög fjölbreytt og
fallegt litaval. Kjólamir seljast með af-
borgunum, og borgast % út, en eftirstöðv-
arnar eftir samkomulagi.
KJÓLABÚÐIN LÆKJARGÖTU 2
(áður Loftleiðir).
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
ÚTGEROARMENN.
TRYGGJUM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM bEIM VIÐKEMUR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRS
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • SÍMI 22122 — 21260
/