Þjóðviljinn - 03.09.1967, Blaðsíða 10

|0 SIÐA — ÞJOÐVILJINN — Sunnudagur 3. september 1981
CHRISTOPHER LANDON:
Handan við
gröf og dauða
22
þokukenndum dílum, meðan ég
heyrðí þurra og tilbreytingarlausa
rödd Manners suða áfram og á-
fram, meðan hann vitnaði í laga-
bálka og sagði þeim undan og
ofanaf þvi serrf ég hafði sagt
honum fyrr um daginn. Þetta
var allt að fá á sig skýra mynd.
Glöggur lögfræðingsheili Mann-
ers var að breyta grunsemdum
mínum í þunga ákæru gegn Lois
og vemda mig um leið, en ég
var ekki viss um að ég væri
maður til að greiða það gjald
sem til þyrfti.
— En af hverju gerði hann
það á þennan fáránlega, laumu-
lega hátt? spurði einn af forstjór-
unum. — Hann hefði sjálfur
getað farið til lögregltmnar . . .
hefði getað skrifað yður. Af
hverju þetta • . . þessi gesta-
þráut?
Ég fann að þeir ætluðust til
þess að ég svaraði. — Hann var
vinur minn og 'drykkfelldtir, fár-
sjúkur ofdrykkjumaður. Það er
eina skýringin sem ég get gefið.
Það var eins og rödd mín kæmi
langt að. Ég horfði á andlitin
kringum mig og þau voru eins
og fölir, ílangir flekkir. Mann-
ers tók aftur tíl máls, ísmeygi-
legur og sannfærandi.
Loks sagði Wilson: — Mér
finnst þetta vera hreinastá brjál-
æði. «1 það er ekki að sjá að
við eigum annarra kosta völ en
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofB
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-1«.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtlstoía
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
styðja sögu herra Andrews. Ef
meirihlutinn er samþykkur mér
í þessu er trúlega bezt að kistu-
leggja allan innbyrðis ágreining
og snúa okkur að sókninni. Víð
verðum að velja okkur lögfræð-
ing.
— Ég var með Armitage í huga.
Manners hafði hugsað fyrir öllu.
Eftir nokkrar umræður varð sam-
komulag um hvað gera skyldi.
Ég fór heim í íbúð mína og
drakk mig fullan.
8
Eftir þetta voru það aðéins
bréf ofan í þesari lögfræðinga-
boðleið til Manners. Bréf kom á
bréf ofan í þessum lögfræðinga-
þríhyrnu, og ég fór. að skilja,
hvers vegna lögfræðileg aðstoð
var svona dýr. Það gerðist að-
eins eitt sem truflaði geðró mína.
José sendi mér myndirnar sem
hann hafði tekið á fiestunni.
Ekkert bréf fylgdi, engar at-
hugasemdir um dauða Colins. Að-
eins nafn sem krotað var aftan
á eina myndina. Ég fleygði þeim
innst inn í eina af skrifborðs-
skúffúnum mínum.
Það var rétt fyrir jólin sem
litli maðurinn í gljáslitnu föt-
unum og með lúða harðkúlu-
hattinn hringdi dyrabjöllunni. Ég
opnaði dyrnar og þegar hann
hafði fengið staðfestingu á því
hver ég væri, stakk hann að
mér stefnu til að mæta fyrir
réttinum. Hann var ósköp kurt-
eis og ég bauð honum inn upp
á tesopa. Hann var ósköp kvef-
aður og hefði þurft að fá sér
nýja skó. Hann sat þama sveitt-
ur og saug upp í nefið og endur-
tók í sífellu að það væri við-
brigði að hitta raunverulegan
heiðursmann, sem hefði svo
mikla háttvísi til að bera. —
Þér ættuð bara að vita hvemig
fólk hagar sér t>g hvað það læt-
ur sér um munn fara, sagði
hann. Ég hefði gjaman viljað að
hann væri lengur kyrr, en hann
virtist hafa „öðrum hnöppum að
hneppa“.
Og svo sat ég einn eftir yfir
tveim tómum tebollum . . . og
með stefnu á arinhillunni.
Það voru haldnir margir fund-
ir áður en málið var tekið fyrir.
Ég verð að segja, að forleggjar-
arnir notfærðu sér aðstæðurnar
’eftir mætti, og ég hlaut að dást
að því hvað þeir voru útsmognir
í að reyna að ýta undir söluna
á bókinni.
Það votra smáklausur í smá-
letursdálkum dagblaðanna, þess-
um sem ritstýrt er af blaða-
mönnum með eilífan augnatrekk
eftir að gæjast innum skráargöt
hjá öðru fólki. Þar var gefið
í skyn að spennandi réttarhöld
stæðu fyrir dyrum. Eitt af sunnu-
dagsblöðunum birti heilsiðugrein
um bókina ásamt lýsingu á höf-
undi hennar og verkum hans.
Gagnrýnandinn sagði um bókina
að hún væri „svo fersk, svo lif-
andi, svo gerólík öllu sem hann
hefur áður ritað“. Það er engu
líkara en maður hafi verið við-
staddur sjálfur, að þetta hafi £
raun og veru gerzt.
Honum var óhætt þessum gagn-
rýnanda. Hann hafði ekki verið
viðstaddur.
Forstjórafundimir urðu þeim
mun fjörugri þvi meira sem sal-
an jókst. Þeir sögðu mér að
verið væri að prenta hána í
þriðja sinn — stórt upplag —
og salan á öðrum bókum Colins,
sem til þessa höfðu ekki selzt
sérlega vel, hefði aukizt að mun.
Allt væri sem sé í blóma. Reynd-
ar gætu þeir átt á hættu að
þurfa að borga skaðabætur, en
hagnaðurinn myndi gera meira
en greiða þær. Það munaði
minnstu að þeir neru saman
höndum í ofvæni. Þeir fengju
hugsanlegt tap sitt endurgreitt
margfaldlega, og það var hið
eina sem þeir höfðu áihuga á.
Sjálfum stóð mér nákvæmlega
á sama.
Á einum þessara funda var
ákveðið að ég hitti leynilögreglu-
þjóninn, sem þeir höfðu ráðið
til, að snuðra fyrir sig. Hann kom
síðan heim til mín, og þótt
ég hefði al<jlrei fyrr hitt einka-
leynilögregluþjón og væri fyrir-
fram andsnúinn honum eftir allt
það sem ég háfði horft upp á
í sjónvarpinu, féll mér vel við
hann frá upphafi- Hann var ekki
vitund líkur þessum harðsdðnu
náungum í gráum rykfrakka
með' uppbrettan kraga og hatt-
inn niður í augu og wihisky-
flösku innan seilingar; ég var
alveg viss um að hann dvaldist
ekki langdvölum í brunastigum
og kíkti innum svefnherbergis-
glugga fól'ks; ég þóttist líka viss
um að hafði ekkert sérstakt dá-
læti á upplituðum glókollum.
Hann var á miðjum aldri, far-
inn að hærast, andlitið skarp-
leitt og greindarlegt, Mæðalburð-
ur hans lýtalaus og framkoman
sömuleiðis. Hann hét Proudfoot
og hann sagði mér að hann væri
fyrrverandi fulltrúi í glæpadeild
lögreglunnar.
Þegar hann hafði komið sér
fyrir hjá arninum með drykk,
sagði hann: — Ég vil ekki angra
yður með lögfræðihlið þessa máls.
Ég geri ráð fyrir, að þér séuð
þegar búinn að fá nóg.
— Meira en nóg.
— Ágætt. En þér verðið að
skilja, að ef við viljum vinna
mál, þá verðum við að byggja
á staðreyndum. Fyrst og fremst
þeirri að þér tókuð að yður að
vera bókmenntalegur ráðunautur
herra Headlys eins og hann bað
yður, án þess að vita hvað af
því kynni að leiða. Einnig töid-
uð þér yður vita dálítið sem
eðlilegt mætti ætla að lesa mætti
úr bókinni og var í þágu hins
opinbera- En þessi ályktun verð-
ur að vera rétt — og hana verð-
ur að sanna. Þar kemur til minn'a
kasta. Til að hafa upp á hinu
sanna. Var honum gefið eitur?
— Það er ég viss um.
— Hafið þér nokkra sönnun?
— Enga áþreifanlega- Ekki
annað en það sem ég hef á-
lyktað af því sem ég veit.
— Það kemur okkur að litlu
gagni nema við vitum með vissu
hver gaf honum eitur. Og má
ég nú fá lýsingu á þessu hús-
haldi.
Þegar ég hafði lokið máli mínu,
dró hann frásögn mína saman
í stutta og gagnorða lýsingu:
— Alúðlegur, ábyrgðariáus of-
drykkjumaður, viljasterkur einka-
ritari, sem var trúlega ástmey
hans og léttúðarfull eiginkona.
En þetta sannar ekkert. Það er
einfaldlega ekki nógu gott. Hann
þagði andartak og saup á glasi
sínu.
— Dikumarol, sagði hann svo.
— Dikumarol?
— Já, það var það sem hann
notaði í sögunni. Kannizt þér
nokkuð við það-
— Nei.
— Það gerði ég ekki heldur,
fyrr en ég fór að kynna mér
það nánar. Og það er ekki mörg-
um kunnugt um þetta, nema þá
læknum. Hann andvarpaði og
tók glasið sitt aftur. — Þér trö-
ið þvi sjálfsagt ekki, en ég er
sólginn £ sakamálasögur, og þau
lyf sem þar eru notuð, eru svo
gamaldags Og úrelt að það er næst-
Berjaferðir
Daglegar berjaferðir. — Ágæt og valin
berjalönd. — Mjög ódýrar ferðir.
Lagt af stað kl. 8,30 f.h. — Þátttaka tilkynn-
ist í skrifetofuna. <
Laugavegi 54.
LAN OSH N rí
FERÐASKRIFSTOFA
— Síitiar 22890 og 22875.
4994 — Wallace lyftir byssunni, styður fingri á gikkinn . . . Á
sama augnabliki beygir Dafood sig, stekkur áfram og ýtir höfð-
imi af öllu afli í maga hins. Sársaukinn er óskaplegur, maður-
inn hrasar og getur ekkert gert um stund. Skotið dynur í klett-
unum. Hann missir byssuna og hún dettur í sandinn hjá dem-
öntunum. — Wallace rís stynjandi á fætur, en ungi maðurinn
hefur ekki lokið sér af. Hann slær hann niður aftur. ,— Þórður
kemur hlaupandi, ennfremur báðir lögregluþjónamir. —
UG-RAUÐEÁL - 1MDR.4 GOTT

SKOTTA
© King Feature, Syndicate, Inc., 1965. WotM ligtla teaerved.’
— Donni þó, ég varaði þig við. Það er stórhættulegt að dansa
við hana!
BHaþjónusta
Höfðatúnl 8. — Sími 17184.
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BlLAÞJÓN UST AN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. Ijósa og mótorstillingu. Skiptum
um kerti, platínur, rjósasamlokuT Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Smyrjum bílinn fljótt og vel. — Höfum
fjórar bílalyftur'. — Seljum allar tegundir
smurolíu. — Sími 16227.
Tery/ene buxur
og gallabuxur í öllum stærðum — Póstsendum.
— Athugið okkar lága verð.
O.L. Traðarkotssundi 3
(móti Þjóðleikhúsinu) — Sími 2316§
f
I
4