Þjóðviljinn - 28.09.1967, Page 10

10 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtadafíua- 28. september JS968.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
hún lendi í góðum félagsskap.
Ég óska henni alls góðs í fram-
tiðinni og vona af öllu hjarta
að hún kasti ekki hæfileikum
sa'num á glæ.
Og satt að segja hafði ég gert
mér far um að kasta ekki hæfi-
leikum mínum á glæ-
Arshátíðin var haldin á Stag
hótelinu í High Street. Athuga-
semd Mark Rutlands hafði opnað
mér leið til að draga mig *í hlé
á þokkalegan hátt- En á síðustu
stundu ákvað ég að draga mig
/ ekki í hlé. Þið vitið, hvemig
manni er stundum innanbrjósts
— maður vill sjá allt með eigin
augum.
Þeir voru þama allir, allir
prentaramir og bókbindaramir
og setjararnir og allar konumar
þeirra og allar starfsstúlkurnar
með eiginmenn og unnusta Hol-
brook gamli var með konuna sína
með sér, en Newton-SmitH var
ógiftur, Mark Rutland var ekkju-
maður og Terry Holbrook frá-
sfcilinn.
— Þetta gæti orðið manni um-
hugsunarefni, stelpur, sagði Dawn
Witherbie-
Þegar máltíðinni var lokið hé!t
Holbroök gamli ræðu og gaf yfir-
Iit yfir starfsemi fyrirtækisins á
liðnu ári. En það var mjög hlýtt
1 veðri og óhjákvæmilegt að
hafa gluggana opna út að High
Street og enn var töluverð um-
ferð á götunum.
Herra Holbrook reis á fætur
og sagði: — Herra mínir og
frúr. Mér er það sönn ánægja
að mega nú í fjórða sinn í árs-
hátíð fyrirtækisins skýra ykkur
frá . . . Stór vörubíll og fjórir
aðrir bílar í lest . • . mjög svo
hagnaðarrfkt ár. Ég hika ekki
við að segja, að við vorum dá-
lítið áhyggjufullir í júnímánuði
þegar samningar . . • Þrjú mót-
brhjól . . . og það reyndist, ekki
hafa óhagstæð áhrif á rekstur
fyrirtækisins. Hann skrúfaði frá
brosinu. Eins og ég hef áður
tekið fram við svipuð tækifæri,
er mér það mikil ánægja, að við
hér í fyrirtækinu erum eins og
stór fjölskylda. Við erum ekki
enn svo stórt fyrirtæki, að . • .
Sportpíll ekur fram úr tveimur
strætisvögnum . • . En pantanirn-
ar hjá okkur gefa tilefni til
mikillar ánægju, án þess þó að
við teljum ástæðu til að setjast
í helgan stein. Ef samanburður
Hárgreiðslan
Hárgreiöslu og snyrtistoíf-
Steinu og Dódó
Laugav 18. 111. hæð flyftai
Sími 24-6-18
PERMA
Hárgreiðslu- og enyrtistola
Garðsenda 21 StMl 33-968
er gerður við síðasta reiknings-
ár . . . Hann skrúfaði fyrir brosið,
meðan hann bar liðið ár við árið
þar á undan, en þegar hann var
búinn að því, kveikti. hann á því
aftur til merkis um að hann
væri ánægður með tölumar. —
A síðastliðnu ári hafa verið
haldin þrjú brúðkaup innan fyrir-
tækisins og við viljum biðja hin
hamingjusömu hjón að rísa á
fætur og taka á móti hyllingu.
Hamingjusömu hjónin stóðu upp
og við hin klöppuðum.
— Sex af starfsmönnum okkar
hafa af ýmsum ástæðum horfið
frá okkur á síðastliðnu ári, en
í staðinn höfum við ráðið fimm-
tán nýja. Við þetta nýja starfs-
fólk vil ég segja • . . Fjölmargir
bílar í báðar áttir ■ . . rísa á
fætur, svp að við getum séð
þau.
Maðurinn sem hjá mér sat,
kleip í olnbogann á mér. Ég
færði mig fjær honum, en hann
tók aftur um olnbogann á mér.
— Þér eruð ný, frú Taylor. Stand-
ið upp.
Og ég stóð upp sem hin síð-
asta af þeim nýju, og ég brosti
dálítið vandræðalega og af ein-
hverjum ástæðum mætti ég
augnaráði Mark Rutlands, og svo
settist ég niður í skyndi.
Eftir borðhaldið var ég frammi
góða stund, en strax og ég kom
aftur inn í salinn, spurði Terry
Holbrook, hvort ég vildi dansa
við hann.
Hann dansaði vél og það gerði
þetta allt miklu auðveldara. Ég
hafði ekki dansað sérlega mikið
síðustu árin, en það var ekki
vegna þess að mér þætti það
ekki gaman. Það var vegna þess
að ég hafði ekki mátt vera að
því, og svo endaði það næstum
alltaf með kossaflangsi, þegar
maður fór út að dansa við ung-
an mann. En mig dreymdi oft
,um mikinn auð og fallega ‘kjóla
og demantsfesti um hálsinn og
mig dreymdi um að fara á glæsi-
lega dansleiki, þar sem allt var
glæsilegt og fullkomið, lýsingin
dauf og allt ólgandi í litum og
tónum. Ég hlýt þá að hafa verið
dálítið rómantísk þrátt fyrir allt.
Terry HolbroPk sagði: — Hef-
ur nokkur nokkum tíma sagt yð-
ur hvað þér eruð falleg?
— Það man ég ekki.
— O, en það lítillæti. En þá
skulum við vera ópersónuleg og
ég læt mér nægja að segja, að
þér eruð í dásamlegum kjól.
Ég hafði keypt hann daginn
áður, ég hafði freistazt vegna
þess að hann var jafnlátlaus og
hann var dýr og ég hafði treyst
því, að enginn þama tæki eftir
því. En Terry Holbrook hafði
gott vit á kvenfatnaði.
— Þér dansið dásamlega,
Marry.
— Þökk fyrir.
— Það er draumur að dansa
við yður, — draumur án orða.
Má ég fá að vita hvað bér emð
að hugsa um?
— Ég er að hugsa um hvað
þetta sé notaleg fjölskylduveizla.
— Engan óartarskap.
— Hvað eigið þér við? Er
þetta kannski ekki notaleg fjöl-
skylduveizla?
Hann horfði lengi á mig undan
hálflokuðum augnalokum- —
Dansið þér suðurameríska dansa?
— Já, reyndar. k
— Vissuð þér að jive og rock‘n
roll koma líka frá Suðurame-
ríku?
— Nei.
— Þetta er í rauninni sami
stíllinn- Karlmaðurinn er aðeins
miðpunktur, en konan dansar öll
tilibrigði. Finnst yður það ekki
rétt og vi'ðeigandi?
Mér fannst aftur eins og hann
væri að gera gys að mér. Það
lifnaði yfir andlrti hans, augu
hans og munnur urðu kvikleg.
Skömmu seinna dönsuðum við
aftur saman, en í miðju kafi fór
hljómsveitin að gera alls konar
sprell, sem fór í taugamar á
htmum.
Ef yður líkar þetta ekki, eigum
við þá ekki að setjast, sagði ég.
— Kæra vinkona, þér getið
leyft yður það — en ég er for-
stjóri, svo að ég verð að láta
eins og mér þyki gaman.
— Dansar Herra Rutland
aldrei?
— Ef þér hafið áhuga, af
hverju spyrjið þér hann þá ekki
sjálfar?
— Ég hef engan sérstakan á-
huga, en mér skildist á yður,
að það væri skylda forstjóranna
að dansa.
— Já, en hann sinnir ekki
svoleiðis skyldum; það er þess
vegna sem hann er svo óvinsæll.
— Er hann óvinsæll?
— Spyrjið starfssystur yðar.
— Hefur hann þá aldrei dans-
að hin árin?
— Kæra vinkona, þetta er
fyrsta árshátíðin sem hann lætur
svo lítið að koma á, síðan hann
lét svo lítið að ganga inn í fyrir-
tækið.
Okkur samdi ekki sérlega vel,
svo að það kom mér ekki á
óvart að hann reyndi ekki að
nálgast mig næsta klukkutím-
ann- Annars skorti mig ekki dans-
herra. En um eittleytið, þegar
flestir þeirra sem höfðu setið við
háborðið, gerðu sig líklega til að
fara, kom hann til mín og sagði:
— Nú finnst mér vera orðið
skolli dauflegt héma. Ég er bú-
inn að kalla á nokkur stykki
heim með mér til að enda kvöld-
ið þar- Ætlið þér að koma líka
— Eigum við að dansa?
— Nei. Við fáum drykk og
spjöllum saman og setjum plötu
á fóninn. Það er ósköp frjáis-
legt.
Nú var kominn tími til að
hörfa. I Manchester hafði mér
tekizt að halda mér frá öllum
persónulegum tengslum við um-
hveríi mitt, að það hafði reynzt
skynsamlegt. En maður er ekki
alltaf jafnskynsamur, svo að ég
sagði: — Jú, þakk fyrir, það
vil ég gjaman.
— Það var ljómandi. Við hitt-
œnst þá víð úödymar eftir tía
mínútur. MacDonaldhjómn geta
senniiega haft yður í bílnum hjá
sér.
Það var aðeins tíu mínútna
akstur heim til hans. MacDon-
aldhjónin voru gestir stjómar-
innar og þau voru bæði löng og
mjó en ósköp alúðleg á yfir-
borðslegan og vélrænan hátt- Þau
voru frá London, þar sem fólk
er yfirborðslegt og veraldarvant
á dálítið annan hátt en úti á
landsbyggðinni. Hún var ljóshærð
og klippt á þennan nýtízkulega,
hirðuleysislega hátt, sem' gerir
það að verkum að konan mirmir
á drukknaðan kött, og hún var
í mynstruðum rifskjól, sem var
svo stuttur að hann sýndi of
mikið af fótunum á henni, og
svp fleginn að hann sýndi of
mikið af brjóstunum. Hárið á
honum var mjög sítt og hann var
með bláa flauelskraga á smók-
ingnum. Ég sat í baksætinu á
jagúarnum þeirra ásamt Dawn
Witherbie og furðulegum náunga
sem hét Walden. Alistair Mac-
Donald ók eins og vitlaus mað-
ur, en samt tókst Terry að verða
á undan, svo að við komum öll
næstum samtímis og fórum upp
í íbúðina hans. Það var þriggjá
herbergja íbúð, mjög nýtízku-
lega úr garði gerð- Þið vitið
hvernig slíkar íbúðir éru: fjólu-
blátt gólfteppi, appelsínu Dg
sítrónugulir veggir, neonljós eins
og Z í laginu og bar í einu horn-
inu: barinn var að sjálfsögðu
klæddur bláu leðri að framan-
verðu, vatteruðu og stungnu með
bláum leðurhnöppum.
Við vorum tólf og það var
mikið talað og talsvert drukkið.
Ég drakk nú engin ósköp, því
að ekki mátti ég eiga á hættu
að verða lausmál, eins og lífemi
mitt var. Einhver kallaði: —
Komið þið með tónlist og eftir
andartak ómaði einhver óspenn-
andi dansmúsik útúr fóninum og
tvö eða þrjú pör fóru að snúast
hvert um annað í einu horninu.
En það vár þreytandi að dansa
á teppinu og eftir stutta stund
dró Terry fram börð og spurði:
— Spilið þér póker, Mary?
— Nei, svaraði ég.
— Já, en það get ég kennt
yður í skyndi.
— Þökk fyrir, ég vil heldur
horfa á.
— Ef þér eruð eins fljótar að
læra póker og læra eha-cha,
1,5 miljón
Radionette-útvarps og sjónvarpstæki eru seld í Noregi —
og tugir þúsunda hér á landi.
Radionette-tækin eru seldj yfir 60 löndum.
Þetta eru hin beztu meðmæli með gæðum þeirra._
BETRI HLIÓMUR - TÆRARI MYNDIR
Fcsliral Bordmodcll
Fcstival Sjalnsi
KurerFMdetuxe
Kvintctt Hi-FiStcrco Scksjon
Fcstiva! Scksjon
G'rand Fcstiral
Kviotctt Hi-Fi
Stcreo Gulvmoddl
Ductt Scksjon
GÆÐI OG FEGURÐ -
Þvoið hárið ár LOXENE-Shampoo — og flasan fer
SKOTTA
— Hefurðu eignazt nýjan kærasta? Ég sá hjólför sem ég hef
aidréi séð áður fyrír utan húsið þitt.
BlLLINN
BHaþjónusta
Höfðatúni 8. — Sírni 17184.
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BlLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. ljósa og mótorstillingu. Skiptim
um kerti, platínur. ljósasamlokur Örugg þjónusta
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum öremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Smyrjum bílinn fljótt og vel. - Höfum
fjórar bílalyftur. — Seljuim allar tegundir
smurolíu. — Sími 16227.
Drengja■ og telpnaúlpur
og gallabuxur í öllum stærðum — Póstsendum.
— Athugið okkar lága verð.
Ó L. Laugavegi 71
v