Þjóðviljinn - 15.11.1967, Blaðsíða 8

0 SÍÐA — I>JOÐVILJINN — Miðvlkudagur 15. nóvember 1067.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
kominn til að við hættum að
sinni. Þvi að þú ert vaentanlega
viss um að þú hafir ekki 'gleymt
neinu-
Ég hristi höfuðið.
Hann teygði sig eftir sykrin-
um. — Nú er vandínn bara hvað
við eigum að gera.
Ég yppti öxlum.
— Nei, vina mín, það tjóir
ekki að yppta öxlum og láta allt
sitja við hið sama.
— Af hverju ekki? Hann svar-
aði ekki, svo að ég hélt áfram:
— Af hverju laugstu mín vegna,
ef þú vilt ekki láta allt vera
eins og það er?
— Ástæðan til þess að ég
laug fyrir þig, var sú að ég
vildi losa þig úr stundar vanda
— og svo vildi ég fá tíma. En
svona getur þetta ekki haldið
áfram. Það er ekki hægt að
lifa eðlilegu lífi, þegar lögregl-
HARÐVIÐAR
UTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASÓNAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistols
Steinu bg Dódó
Laagav. 18. III. hæð flyftai
Simi 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
an í þrem borgum er að leita að
manni.
— Já, en það er engirm að
leita að mér.
— Nei, ekki undir nafninu
Mamie Elmer og ekki sem frú
Rutland- En þú ert ofurseld
fyrsta smáóhappi sem þú verður
fyrir. Og næst er ekki vist að
ég verði nærstaddur. Næst vetð-
urðu ef til vill ekki eins hepp-
in.
Það fór kuldahrollur um mig
eins pg ég væri með hita. — Má
ég annars ekki fara í rúmið?
— Það er hugsanlegt að til sé
einhver leið út úr þessu öllu;
en f svipinn kem ég ekki auga
á hana. Og þú getur með. engu
móti lifað lífinu eins og hund-
eltur glæpamaður.
Ég elti hann með augunum
þegar hann reis á fætur og fór
að stika fram og aftur um gólf-
ið. Hálsbindið hans var skakkt
og hárið á honum var úfið. —
1 hvert einasta skipti sem við
kæmum inn f stofu og hittum
nýtt fólk — f hverteinastaskipti,
hugsaðu þér það, yrðum við að
vera á verði gegn óhappi og
uppljóstrun: við yrðum alltaf að
vera reiðubúin til að neita og
Ijúga einhverju upp í skyndi ..
.. og það getur haft sitthvað í
för með sér ...... og svo kæmi
að þvf einn góðan veðurdag að
upp um þig kæmist .........
— Já, en það er ekki um ann-
að að ræða, sagði ég.
— Og það er ekki bara um
þig að ræða — þótt þú sért auð-
vitað aðalatriðið — en ég ber
ekki aðeins siðferðilega, heldur
einnig lagalega ábyrgð, því að
ég hef vitneskju um þetta. Og
mig langar hreint ekkert f fang-
elsi Mamie.
— Leyfðu mér þá að fara.
sagði ég. Það er ekki um annað
að ræða fyrir þig. Láttu mig
fara frá þér. Ég skal hverfa
þegjandi og hljóðalaust. Og þá
gleymir fólk þessu öllu fljót-
lega. ,
— Það efast ég nú um. Enda
leysir það ekki vandann. Hann
var á leið yfir gólfið í áttina»til
mín- — En anhars væri það góð
hugmynd að fara í rúmið. Við
sjáuip þetta ef til vill í skýrara
ljósi á morgun.
15.
Við sáum nú enga lausn næsta
morgun og ekki heldur þar
næsta morgun eða morguninn
þar á eftir. Við hættum að tala
um það, en ég sá það á honum,
að hann var ekki hættur að
hugsa um það. En með hverjum
degi þegar hann sagði ekkert og
gerði ekkert, varð ég ögn ör-
uggari.
Og í sannleika sagt — hvað
átti ég að gera? Annað hvort
sagði hann lögreglunni frá mér
eða þá að hann gerði það ekki-
Ég þóttist nú nokkurn veginn
viss um að hann myndi ekki
fara að kæra mig — og því leng-
ur sem hann dró það, því flækt-
ari varð hann sjálfur í málið.
Og hapn var enn ástfanginn af
mér — eða hverjar svo sem til-
finningar hans voru gagnvart
mér, þá hcfðu þær ekki breytzt,
það hafði mér skilizt þarna
um kvöldið hjá Newton-Smith
mæðginunum þegar hann kom
mér til hjálpar.
En mér var ljóist að næstu
vikur, meðan allt hékk á blú-
'þræði, þá var ég aigerlega háð
honum og tilflnningum hana f
minn garð og mér þótti leitt að
ég hafði f svo ríkum mæli fyr-
irgert velvilja hans. Ég mátti til
að reyna að vinna hann aftur á
mitt band — eða sjá að minnsta
kosti til þess að hann hefði ekki
yfir neinu að kvarta. Ef ég hefði
getað blíðkað hann á hinn venju-
lega hátt konunnar, þá hefði
þetta allt saman verið auðveld-
ara.
En einn daginn — það var
svo sem viku seinna — sagði
hann mér að Roman hefði hringt
og nú vildi ■ hann fá að vita,
hvort ég væri endanlega hætt
við þetta allt saman? Ég sá
strax, að ef ég vildi gera eitt-
hvað til ,að gleðja hann, þá var
tækifærið þama, og þess vegna
sagði ég, að ég skyldi reyna
þetta í nokkrar vikur enn. Það
var ekki vegna þess , að mig
langaði til að byrja aftur, sagði
ég, því að þessir tímar hjá Ro-
man gerðu mig svo niðurdregna
og miður mín; en ég skyldi gera
það af því að hann vildi að ég
gerði það-
Ég féllst sem sé á að byrja
hjá Roman, og ég fann að Mark
lagði ‘ mikla áherzlu á að ég
gerði það.
Einmitt um þetta leyti veiktist
annar blindi maðurinn — það
var hanrt sem hét Riley, sá sem
sá skár, og hann varð að liggja
í rúminu f hálfan mánuð út af
einhverjum hjartasjúkdómi. Þetta
var versti tíminn fyrir lungna-
kvefið í frú Richards svo að hún
gat ekki gert mikið fyrir blinda
manninn. Þess vegna fór ég
þangað á hverjum morgni, þegar
Mark var farinn, og hjúkraði
sjúklingnum og tók til í húsinu.
Stundum var ég allan morgun-
inn niðri í þorpinu, fyrst hjá
einni fjölskyldu, síðan hjá annr
arri. Það var reyndar furðulegt
að sjá hversu vel blindu
mennirnir gátu bjargað sér í
sameiningu. Jafnvel nú þeg-
ar Riley lá 5 rúminu. talaði
hann allan tímann við Davis og
sagði honum hvar hlutirnir voru,
svo að Davis hafði eins konar
auga að sjá með. Þeir voru
nátengdari hvor öðrum en
nokkrir tvíburar.
Davis var með fallega rödd
með welskum hreim, og þegar
hann svaraði ábendingum Ril-
eyfe, var alveg eins og maður
hlustaði á víxlsöng í kirkju. —
ögn len.gra til vinstri, Davíð,
sagði Riley, og þá svaraði Dav-
íð: — ögn lengra til vinstri.
John. — Gættu þín á skemlin-
um hjá vinstri ökklanum, Davíð.
— Ég hef gætt mín á skemlin-
um hjá vinstri ökklanum, John.
Eftir rúman hálfan mánuð var
Riley kominn á fætur og þeir
gátu farið út að ganga eins oa
vanalega- En ég var alltaf hrædd
um að eitthvert vélknúið farar-
tæki æki á þá.
— Allan þennan tíma hafði
ég haft svo mikið að gera, að ég |
hafði ekki mátt vera að þvl að
brjóta heilann um, hvort hið
skelfilega samkvæmi hefði haft
frekari afleiðingar, hvort Mark
semdi betur við Holbrookana og
hvort Glastonbury Investment
Trust hefði fengið Rex til að
selja hlutabréf sín; en ég tók
eftir því «ð Mark sýndist mjög
utan við sig og hugsi, og hann
kom seinna heim en hann var
vanur. Ég gat alltaf séð á honum.
hvort hann var að brjóta heil-
ann um eitthvað í sambandi við
mig eða eitthvað annað. og að :
vissu leyti var ég fegin því að
hann hafði eitthvað annað a’ð
beina áhyggjum sínum að, þvi
að þá hvíldi ég ekki eins þungt
á samvizku hans á meðan.
Aðra helgina sagðist hann
þurfa að fara að heiman. Hann
ætlaði að dveljast laugardags-
kvöld og allan sunnudaginn með
móður sinni hjá manni sem ég
man ekki nafnið á; Mark sagði
að hann væri eins konar frændi
han,s og hann spurði hvort ég
hefði nokkuð á móti þvf að vera
heima, því að þau þyrftu að
levsa fjölskylduvandamál.
Ég sagðist auðvitað ekki hafa
það. Og auðvitað fór ég til Terr-
ys-
Auðvitað má segja að ég hafi
getað sjálfri mér um kennt, fyrst
ég fór þangað án vitundar og
vilja Marks; en satt að segja'
var ég að verða alveg peninga-
laus.
Við vorum ekki nema sex og
það var spilað djarft. Fyrst í stað
gekk mér mjög vel, en svo fór
ég að tapa. Það var. enginn
vandi að tapa háum upphæðum
þetta kvöld, Dg tvisvar varð ég'
að fá lánaða peninga hjá Terry.
En svo sat ég ein eftir á móti
Alistair MaéDonald eftir að all-
ir hinir voru dottnir út úr og ég
var með fullt hús. Eftir spilun-
um sem hann hafði fleygt frá
sér að dmrna. taldi ég vfst að
hann væri með þrjú eins, og við
héldum áfram að hækka okk-
ur, þangað til hann heimtaði að
„sjá mig", og þegar hann lagði
niður spilin, kom í ljós að hann
var með fjögur sjö.
Ég tapaði fjörutíu og sjö
pundum þetta kvöld- Þetta er í
síðasta skipti, hugsaði ég. Ég
skal aldrei spila fjárhættuspil
framar; þetta fer alveg með mig.
Þegar við hættum, kom kvik-
myndastjórinn til mín og sagði:
— Nú skal ég segja yður eitt,
Mary — þér eruð bezti kven-
pókerspilari sem ég hef nokkurn
tíma hitt.
' 0
— Eruð þér að reyna að vera
fyndinn? spurði ég.
— Nei. Það er aðeins eitt sem
Vatteraðir ny/onjakkar
hettuúlpur, peysur og terylenebuxur. —
Athugið okkar lága verð. — Póstsendum.
O. L. Laugavegi 71
Sími' 20141.
SKOTTA
• -
© King Featiiret Syndicate, Inc., 1965. Wotld rlghts rescrvet?.
— Nú ertu búin að segja henni þrisvar að þú sért of blönk til
að fara í bíó, talaðu nú um eitthvað annað.'
Bnangrunarg/er
Húseigendui — Byggingameistarar.
Otvegum tvöfalt einangrunargler með mjög stutt-
um fyrirvara. .
Sjáum um ísetningu og allskonar breytingaT á
rluggttm Útvegum tvöfalt gler f lausaföo siá-
um um máltöku
Gerum við sprungur I steyptum veggjum með
baulrevndu gúmmíefni
Gerið svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 5 11 39.
NÝKOM/Ð
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjálf
> * / «
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNOSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Símj 40145.
4
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokur
— Örugg þjónusta .
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðaerðir
• Rennun. bremsuskálar.
é Slípum bremsudælur.
ItKA.MI'S A-I sósa: Með kjötf,
með ffsbi, með hverjn sem er
• Límum á hremsuborða
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 - Simi 30135.