Þjóðviljinn - 09.02.1968, Blaðsíða 8

3 SÍBA — mcmvmimst — í*tetaHíagör 9. ÆáJrÖar X96S.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
Maðurinn var bersýnilega tauga-
ósty^kur.
— Ekki tók ég eftir því. Og
ég get ekki ímyndað mér neina
éstaeðu til þess.
— Hann var það nú samt-
Treystið orðum mínum.
— Hann þusaði kannski dá-
lítið — útaf þessu gamla Worsley
húsi. En það er ekki nema tæp-
ur mánuður síðan hann missti
einkason sinn, Og Ringwood höf-
uðsmaður, lögreglust.iórinn, sem
er vinur hans, segir að hann
hafi tekið það mjög nærri sér.
— Vitsskuld, þegar einkason-
ur fremur sjálfsmorð —
— Salt læknir. Hurst var
þqpgur á brúnina. — Úrskurð-
urinn var lát af völdum voða-
skots. Og það verður ekki kall-
að annað á þessari skrifstofu.
Já, ég veit það. Hann var að
hreinsa byssu klukkan fimm um
morgun. En hér er það kallað
slys. Jæja, var það eitthvað
fieira sem þér ætluðuð að segja
mér um þessa Noreen Wilkes?
— Ekki mikið. Salt læknir tók
pípuna út úr sér og horfði fast
á legginn. Hún hefur hvergi gef-
ið sig fram til meðferðar- Hún
er ekki á neinu sjúkrsihúsi. Nema
heilbrigðislþjónustan hér á landi
sé enn lélegri en ég hélt. Og ef
hún hefur farið frá Birkden, þá
Virðist enginn vita hvenær eða
hvernig. Hann stóð upp og otaði
síðan pípu sinni að Hurst, sem
líka var risinn á fætur. —Stúlk-
unnar ,er saknað. Hvar er hún’
Er%hún lifandi eða da<uð? Þið
gætuð byrjað á því að gera
nokkrar fyrirspurnir —
EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Smurt brauð
Snittur
VIÐ OÐINSTORG
Sími 20-4-90
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laagav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoíe
Garðsenda 21 SIMI 33-968

— Við gerum það að sjálf-
sögðu —
— Ég vil gjarnan hafa þetta
á hreinu áður en ég fer frá Birk-
den —
— Þetta verður auðveldara
fyrir okkur en yður, Salt læknir.
Og við hvetjum ekki leikmenn
til að leika leynilögreglur —
— Hafð engar áhyggjur. Ég
hef aldrei haft áhuga á slíku.
— Það gleður mig, herra
minn, sagði Hurst og brosti. —
Mér léttir stórum. Mér hafði
meira en dottið það í hug.
Salt læknir kinkaði kolli en
endurgalt ekki brosið. — Mér
hefur líka dottið ýmislegt í hug-
Það styðst ekki við neinar stað-
reyndir. Það er satt að segja
hálf skuggalegt hugboð. Það
kæmi mér ekki á óvart að Nor-
een Wilkes hefði aldrei farið frá
Birkden. Og ef hún hefur ekki
gert það, þá held ég að hún sé
dáin.
Salt læknir ók að bílaverk-
stæði, sem hann skipti oft við,
og þar gat hann talið náunea
að nafní Berta á að leggja frá
sér íþróttasíðuna og gera við
framljós. — Ég kem aftur um
þrjúleytið, Berti.
— Nú, nú — hvsð liggur á,
Doxi? Þetta’ er búið að vera
svona í marga mánuði. Hvaða
a,si er þetta allt í einu?
— Ég er að vona að ég geti
selt hann — þess vegna er það.
— Þá er þetta sjálfss>gður
hlufur. Þeir reyna allir að pína
verðið niður ef eitthvað er að.
Bert leit ísmeyrilega til hans. —
Hvað viltu fá fyrir hann, Doxi?
Ég þekki kannski einhvem. '
— Berti, bú gerir fyrst við
framljósið. Og • fyrir klukkan
þrjú, mundu það, '
Það er alltaf töluverð umferð
um hádegið í miðbænum í Birk-
den og jafnvel breiðustu gang-
stéttir virðast troðfullar af fóiki
sem er önnum gafið við að gera
ekki neitt. Salt læknir reyndi að
rölta um og njóta pípu sinnar
og góða, veðursins en gerði sér
fljótlega Ijóst að hann hafði val-
ið sér skakkam stað til þess og
gaf það upp á bátinn. Hann
dvaldist í tuttugu mínútur f
plötudeildinni f stærstu verzl-
uninni í Birkden og var orðinn
dálítil plága, og alls staðar var
þefur af heitu deigi og andlits-
púðri. I hvert sinn sem hann
spurði stúlkuna um nýja plötu,
þá lokaði hún augunum eins og
hún væri &ð vona að hann yrði
horfinn þegar hún opnaði þau
aftur. Loks heppnaðist það —
hnnum fannst það næstum
skylda sín — og án þess að bíða
eftir svari frá henni, hraðaði
hann sér burt og niður á götu-
hæð.
Nokkrum mínútum seinna
beygði hann inn i hliðargötu og
fór inn í snakkbarinn hjá Ge-
orge. Við barborðið *moraði allt
f of háum blóðþrýstingi og
kransæðakölkun og tilfellin
hrópuðu ýmist hvert til annars
eða á þjóninn og barstúlkuna.
Eftir nökkrar mínútur tókst
honum að komast yfir bjórflösku
og brauðsneið með svínslæri,
sem einbver hagnaðist á um
fjögor htmdruð prósent eða svo.
Úti í eirwi hominu var lítið borð
sem enginn sat við og þar tugði
hann og kyngdi og las morgun-
útgáfu af Birkden Telegraph,
sem einhver hafði skilið eftir.
Áður en hann gerði tilraun til
að hafa upp á fréttum — þær
eru ekki alltaf auðfundnar - í
morgunútgáfunni — rýndi hann
vandlega í bíóauglýsingarnar.
Lengst horfði hann á auglýsing-
una frá Lyceum.
Rétt fyrir klukkan tvö var
hann að klöngrast upp stigana
á Lyceum. Stigamir voru breið-
ir og teppalagðir; veggirnir und-
ir og yfir kvikmyndastjörnu-
myndunum voru lagðir viði eða
plaisti i sama ljósbnina litnum;
áhrifin voru einna líkust höll úr
mjólkursúkkulaði- Gylltar ljósa-
krónumar drógu ekkert úr þeim
áhrifum, eri skærgrænt spjald
yfir dyrum til vinstri á stiga-
pallinum var dálítið út í hött:
Þar stóð Karlar. Það var styttra
upp á næstu hæð; þar vair mera
súkkulaðiumhverfi og tvennar
eða þrennar dyr merktar Prívat
til hægri og til vinstri; í .miðið
var inngangurinn að salnum með
tjöldum fyrir. Þar stóð stúlka og
beið þess að skoða aðgöngumiða.
Hún var í einkennisjakka og
stuttu pilsi, bleikri blússu, svört-
um sokkum; hæfilegt sambland
af alvöru og þokka, alvaran
beindi.st að aðgöngumiðunum,
þokkinn gaf fyrirheit um ánægj-
una sem fyrir innan beið. I
fvrstu þekkti Salt læknir hana
ekki og það vair ekki fyrr en
hann var næstum kominn að
henni, að hann sá að þetta var
Peggy Pearson.
— Peggy, byrjaði hann.
— Ó, —• það eruð bér Salt
'læknir. Hún var með dálítið út-
stæð, gruggug augu og stóran
munn sem glóði af varalit, nef
og haka af skornum skammti. —
Ætlið bér inn? Það eru allir
svo hrifnir af bessari mynd.
— Nei, ég þarf að tala við
þig, Peggy.
— Tja, það er nú ekki svo
þægilegt héma —
— Ég veit það. En það er
mikilvægt.
— Ég þorí £<ð veðja að það
er um Noreen, er það ekki. Jæja,
ef yður er sama þótt ég sé alltaf
að stanza til að afgreiða — fólk
er alltaf að koma — þarna kem-
ur einn.
Hann beið, stóð álengdar
meðan hún leit á aðgöngumiða,
reif hann í tvennt og setti helm-
inginn í tinfötu. Þá færði hann
sig nær henni og sagði lágri
röddu. — Þú varst vinkona Nor-
eenar og hún bjó hjá ykkur eftir
að mamma hennar dó — var það
ekki?
— Það er rétt. En mamma
stóð fyrir því. Hún fékk tvo
og tíu h.já Noreen fyrir rúm og
morgunmat. Við Noreen vorum
alltaf saman einu sinni. En þeg-
ar hún bjó hjá okkur, þá sá ég
hana varla. Ég var komin á
fætur þegar hún var steinsof-
and enn, og á kvöldin var hún
einhvers staðar úti, þegar ég fór
í rúmið. Svo. hætti hún að vinna
og var alltaf í partíum. En samt
— stundum á daginn kom hún
hingað á kaffistofuna og fékk
hálftíma frí og við töluðum sam-
an. Afsákið mig.
Hann beið aftur meðan hún
afgreiddi tvo rosknai viðskipta-
vini. — Hvenær talaðirðu síðast
við hana? spurði hann þegar
hún var laus aftur. — Reyndu
að muna það, Peggy-
Hún hugsaði sig um og lagði
sig alla fram. — Það var ein-
hvern tíma í annarri vikunni í
septemher —
— Hún kom síðast á lækninga-
stofuná mfn að morgnl hins
12. september —
— Og það var einmitt bá um
kvöldið sem hún fór út og sást
ekki aftur. Ég er viss um að
mamma sagði að það hefði verið
þainn tólfta. Og ég þori að veðja
hélt Peggy áfram og var nú
orðin áköf, — að það var daginn
á undan sem hún kom hingað í
síðasta sinn. Hún var í -afskap-
lega miklu uppnámi og varð að
taila við einhvern. Og ef þér
viljið vita hvar hún er, þá hugsa
ég að ég geti sagt yður það —
ef það er áríðandi, Salt lækn-
ir —
— Það er mjög áríðandi,
Peggy, annars væri ég ekki að
ónáða þig hérna — ó afsakið!
Hann færði sig frá tveimur ung-
um mönnum og stúlku. Annar
ungi maöurinn leit á hann und-
arlegu augnaráði meðan hinn
rétti fram miðana. Jafnvel eftir
að þau voru horfin inn' fyrir
tjöldin, hristi Peggy höfuðið og
beið stiundarkom.
— Þessi þama gætu farið að
snúða, sagði hún og svo hélt hún
áfraim og hvíslaði hratt: — Jú,
siáið bér ±11, Noreen sagði mér
að einn af þessum partínáung-
um sem hún hefði verið að
dandalast við, hefði sagt að hann
ætlaði að taka hana' með sér
til suður-Frr.'kklands. Og á eftir
hélt hún sð hnnn ætlaði að gift-
ast henni. Hún sagði að hann
væri vitlaus í henni. Jæja, auð-
vitað kannast maður við svona
tal, en ég trúði bessv með suð-
ur-Frakkland. Hún vildi ekki
segia mér hvað hann hét. Nei,
mikil ósköo. Ég er bara Peggy
Pearson. És fer ekki í kvöld-
veizlur í verksmiðjuklúbbnum.
Ég á bara að hlusta og fagna og
einskis að spyrja. En ef þér
viljið vita hvar hún er — þá
beld ég að hún sé einhvers staö-
að f suður-Frakklandi — að
drekka knkkteil f þikinibaðföt-
um —
— Nei. Peggy, bar er hún ekki-
— Andartak. Kemur einn enn.
Hún var fliót að þessu sinni. —
Jæia, læknir. Hvemig vitið þér
það?
— Hún hafði ekkert vegabréf.
Ég skrifaði upp á umsóknina
hennar að morgni hins 12. sept.
— Hún _ hefði getað farið til
London með þesisum náunga og
fengið passa þar, er það ekki?
— Satt er það, en ég held
samt ekki. Jæja — þessi verk-
smiðjuklúbbur. Fór hún þangfið
oftast með bessum vini sínum?
— Ég held þnð. En bau fóru
eittbvað annað. líka — hún svaf
hiá honum, svo mikið veit ég. Og
ég get sagt yður fleira. Mér
skildist á henni að margir af
þessum svokölluðu ,.nartípiltum“
væru komnir yfir fimmtugt —
gamlir kvennabósar — en þessi
sem var vitlaus í henni var ung-
ur, ekki miklu eldri en hún. Og
ríkur, skildist. mér. En svona
er Noryben — hún stffeur svo sem
ekki í vitið, finnst mér — en
stálheopin, það er ekki að spyrja
að því.
— Það er ég ekki viss um,
Peggy. Stálheppin er víst ekki
rétta orðið, sennilega langt í
frá. Hann varð enn að víkja sér
frá. — Hann spurði næstuspum-
ingar í flýti, eins og hann væri
búinn að fá nóg af þessu tvf-
nóni fram og t.il baka. — Nokk-
uð flonra sem þú getur sagt mér?
— Tja-a, Peggy sagði þetta
með semingi eins og húrr væri
á báðum áttum. — Ég get sagt
yður þetta: Noreen sagði mér
dálítið leyndarmál þegar við
vorum alltaf saman. Og ég lofaði
— upp á æra og trö — að segja
það aldrei neinium — og ég hef
aldrei gert það og ég ætla ekki
að svíkia loforð mitt —
SKOTTA
Umboðssala
Tökum í umboðssölu notaðan kven- og
herrafatnað.
Verzlun GUÐNÝJAR, Grettisgötu 45.
Ætlarðu að hækka vikupeningana mína eða á ég að segja
mig á bæinn?
ÚTSALA - ÚTSALA
**
Stórfelld verðlækkun á öllum vörum verzlunar-
innar. — Notið þetta einstaka tækifæri og gerið
góð kaup.
ALLT Á AÐ SELJAST!
VERZLUN GUÐNÝJAR
Grettisgötu 45.
Utsala — Kjarakaup
Úlpur — Kuldajakkar — Peysur — Buxur
Hvítar fermingarskyrtur — Skyrtupeysur
og margt fleira.
Ó. L. Laugavegi 71
Sími 20171.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BlLAÞJONUSTAN
Auðbrekku 53 Kópavoffi — Sími 401Í5
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. ljósa- og mótorstillingu
Skiptum ilm kerti. platínur. ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúiagötu 32. simi 13100
Hemlaviðgerðír
• Rennun: bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi H - Sími 30135
/