Þjóðviljinn - 30.03.1968, Blaðsíða 8

g StöA — ÞJÓSVTEitHÖSf — laugaiTtegar 30. marz £968.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
35
— Dyrabjallan — og H-jrst
yfinlögregluþjónn, vona ég,
sagði Salt læknir og reis á fæt-
ur. — Afsakið mig, dömur —
— Konur, áttu við, sagði
Maggie og hló við. — Hann var
rétt áðan að segja mér, að sér
félH vel við konoir en miður
við dömur.
— Ég sikal vera sanngjarn við
yður, læknir, sagði Hurst begar
hann var búinn að koma sér
fyrir í stærsta hægíndastólnum.
Hann ihafði ekkert haft að at-
huga við návist þeirra hinna.
Enda höfðu Maggie og Alan
verið viðstödd begar hann hafði
sagt Comdon Bridge söguna og
reynt að gera Salt lækni hlægi-
legan — og svo virtist sem hann
hefði áður hitt Jill við eitt-
hvert tilefni hjá Sameinuðu
verksmiðjunum. — Já, ég skal
vera sanngjam, þótt ég þekki
ýmsa starfsbræður mína sem
myndu ekki vera það. Ég viður-
kenni það, að við léturn blekkj-
ast af þessum þremur í Comdon
UMFERÐAR-
TAKMÖRKUN
KL.0300-0700
m
mjJ/ EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
1 Bridge — sem lugu eftir nótum.
Þér höfðuð á réttu að standa um
, þau, en það er ekki þar með
sagt að það sé rétt hjá yður að
i Noreen Wilks sé dáin.
— Satt er það. En við sfcu-lum
, taka eitt fyrir í einu, yfirlög-
j regluþjónn.
— Haldið áfram. Mig fýsir að
heyra allt sem þér vitið og ég
veit ekki.
— t>að var og. Ég skal segja
yður allt sem ég veit, en spyrj-
við mig ekki Hvemig og Hvens
vegna og Hvenær, þvi að þá
tæki þetta alTa nóttina. En við
skulum þá byrja á Comdon
Bridge sögunni. Corrigan var
ráðinn hjá Sameinuðu verk-
smiðjunum sem eftirlitemaður ög
vörður í umhverfi gamia Wors-
leyhússins. Á mánuda-gskvöldið
var hann sennilega drukkinn og
barði niður mann, sem þurfti að
flytja í sfcyndi á hjúkrunarhe'm-
ili —
— Hægan nú, Salt læknir.
Þetta hef ég aldrei heyrt —
— Takið mig bara trúanlegan.
Annars verðum við að þessu
í alla nótt eins og ég sagði
áðan. Corrigan, sem var logandi
hræddur sjáifur, fékk fyrirmæli
um að hypja sig, og hann fór
til systur sinnar, frú Duffv í
Comdon Bridge. Nokkrum dög-
um seinna var honum og systur
hans og fraenku mútað til að
spinna upp þessa lygasögu um
Noreen Wrlks t>g dvöl hennar hjá
þeim —
— Ég skal viðurkenna að það
var lygasaga, læknir. En hver
mútaði þeim — og hvers vegna?
— Hver? Ég myndi halda að
það hefði verið Aricson hjá Sam-
einuðu verksmiðjuntrm fyrir
hönd Sir Amolds Donnington —
— Svona nú, bíðið andartak —
— Ég bíð ekki neitt, yfir-
lögregluþjónn. Ef þér ætlið að
grípa fram í fyrir mér í hvert
slripti sem hið heilaga nafn Sir
Amolds Donningtons er nefnt,
þá komumst við aldrei áfram.
Þér spurðuð mig hvers vegna
þeim hefði verið mútað. Jæja,
munið þér hvemig þér hugsuðuð
þegar þér sögðuð mér sögu þeirra?
Þér voruð vissir trm að Nor-
een Wilks væri lifandi bg ég
væri að gera mig að fi'fli. Það
væri ástæðulaust að rannsaka j
mál hennar nánar og ég gæti .
eins hyp.jað mig frá Birkden j
trndir eins og gleymt öllu um
Noreen. Þessi saga átti aldrei að
koma fram í neinum réttansal.
Hún var soðin saman ttl að
koma í veg fyrir að ég væri
að þessu snuðri. Fyrst hótanir
dugðu ekki, þá mátti reyna þetta. j
Það kæmi ekki að sök. En það |
var gagnslaust, vegna þess að I
Noreen hafði verið sjúklingur
mínn —
— Og hún þurfti Iséknismeð-
ferð eins og þér sögðuð mér
strax. Og ég trúði yður auð-
vitað, en ég vissi líka að þessar
litlu dægurflugur gleyma oft og
iðulega því sem þær hafa lóf-
að læknunum sínum.
— Ég veit það að sjálfsögðu,
ég ætti svo sem að hafa reynsl-
una — en þrátt fyrir það, þá
vissi ég að ég hafði gert Noreen
alvairlega sfcelkaða. Ég vissi Ifka
að hún hafði aldrei farið heim
í herbergið sátt að sækja föt
óg armað smádót. Hún gat hagað
sér eins og ffión, en hún vair
enginn hélfviti, og ég átti erfitt
með að hugsa mér að hún hefði
farið í iangferð í ballkjólnum
sínum eirnum sarnan. Hann leit
á Maggie og Jill og þeer urnluðu
báðar eitthvað til samþykkis.
— Gott og vel, sagði Hurst.
— Þér trúðuð ekki þessari Com-
don Bridge históríu og við urð-
um okkur til hálfgerðrar skamm-
ar. En hvað nú?
— Á þriðjudagsmorgúninn,
þegar við vorum að ræða saman
í skrifstofu yðar, ktym Sir Am-
old Donnington inn og bað yður
að gefa lögregluþjóninum ágötu-
vafct í nágrenninu fyrirmæli um
að gefa Worsleyhúsinu gætur.
Mumð þér það?
— Auðvitað man ég það. Og
eigið þér við að það hafi verið
vegna þess að þessi Corrigan
hafi verið hættur í starfinu?
— Já, en það er ekfcert aðal-
atriði. Salt læknir þagnaði með-
an hann kveikti sér í pa'pu. —
Meðan ég hlustaði á Sir Am-
old, spurði ég sjáifan mig tveggja
spuminga. 1 fyrsta lagi — hvers
vegna hafði hann áhyggjur af
Ramla Wosleyhúsinu, sem á að
verða eins konar annexía við
klúbbinn, þegar hann vill ekki
viðurkenna að hann komi nálægt
klúbbnum á neinn hátt? Jill
veizt þú nokfcuð um það?
— Ég veit að harm var á
móti klúbbnum f upphafi og
jafnvel eftir að hann veitti sam-
þykfci sitt sfcipti hann sér aldrei
neitt af honum. Hún leit á yfir-
lögregluþjóninn. — Þetta er
alveg satt.
— Það efa ég ekk.i. fyrst þér
segið það, ungfrú Frinton. En
það var nú hans eigið fyrirtæki
sem hafði keypt húsið —
— Næsta spuming, greip Salt
læknir fram í. — Ég spurði sjálf-
an mig, hvers vegna þessi miklá
maður sem var að tála um býsna
óverulegt mál, var bersýnilega
i mifclu uppnámí og geðshrær-
ingu.
— Var hann það? Hurst virt-
iist vantrúaður. — Mér virtist
hánn- álveg ein’s og hann átti að
sér. Dálítið yfirlætislegur eins
og vanalega, það var allt og
s\imt....
— Ég býst við að hann sé
með of háan blóðþrýsting, sagði
Salt læknir kuldalega eins og
Hurst hefði ekki sagt neitt, —
og hann er yfirspenntur. Hann
reyndi eftir beztu getu að virð-
ast kæruleysislegur, og það var
svo sem allt í lagi með röddina,
en augun og hendumar komu
upp um hann. Og ég spurði
sjálfan mig hvers vegna hann
væri svona æstur. Og það kom
tvennt til. 1 fyrsta lagi var hann
að þvinga sjálfan sig til að tala
um gamla Worsleyhúsið. Og í
öðru lagi var hann að tala um
það í viðurvist minni.
— Svona nú, læknir. Sir Am-
old þurfti ekki að hafa áhyggj-
ur af yður.
— Jú, reyndar. Þér eruð búnir
að gleyrna því, að þér byrjuðuð
á þvi að kynna mig sem. læfcwi,
sem væri að spyrjast fyrir um
sjúkling að nafni Noreen Wilks.
Og hann þurfti að ræða við
yður um gamla W orsleyhúsi ð.
Var það óhætt? Harm áfcvað að
svo væri eftir að hafa fynst
rausað dálítið um iðjuhölda og
verksmiðjustúlkur sem haga sér
illa og ábyrgðarlaust. Þér munið
eftir þvi? Nei — leyfið mér
að halda áfram. Honum létti dá-
lítið við þetta gos, og eftir það
treysti hann sér til að tala við
yður um Worsleyhúsið, en tók
þó fyrst fram að hann hefði
ekki konvð nélægt því í marga
mánuði. Og sivo fannst honum
hann hafa staðið sig með prýði
og fylltist eins konar ósvífnu
sjálfstrausti og sagði við mig
um leið og hann var að fara: —
Salt læknir, ég vona að þér
finnið sjúfclinginn yðar — þessa
Dóru Jilfces, og ég varð að segja
honium að stúlfcan héti Noreen
WiTks —
— Þetta man ég, en eruð þér
ekfci að gera úlfalda úr mý-
flugunni — ?
— Það held ég ekfci, yfir-
lögregluþjónn. Gleymið þvi ekfci,
að í yðar augum var þetta mifc-
ils metinn maður sem þér höfð-
uð oft séð áður. Um mig gegndi
öðru máli. Ég var að horfa og
hlusta á mann sem hélt að hann
væri að leifca hlutverk sitt með
prýði, en í rauninni var hann
að komá upp um sig. Þegarhann
tófc það sfcýrt fram, að hann
hefði ekfci komið nálægt Wors-
leyhúsinu í marga mánuði, þá
þótt'st ég viss um að hann hefði
ekfci aðeins fcomið nálægt þvi,
heldur inn í það miös nýlega.
Og begar hann kallaði horfna
sjúklinginn minn „Dóru J'lfces"
þá var hann að láta í bað skína
að hann hefði aldrei áður heyrt
á stúlkuna minnzt. og ég vissi
að hann var að ljúga.
— Það hefur hann áreiðan-
lega gert, hrópaði Jill. — Þvi
að ednhver hlýtur að hafa sagt
honum að Derek væri að dand-
alast með henni.
— Alveg rétt, Jill, sagði Salt
læknir. — En ég kem að þvi
eftir andartak. Jæja, yfirlögreglu-
þjónn, kannski geri ég úTíailda úr
mýflugu — og sannanir mxnar
eru kanruski ekki á marga fiska
í augurn lögreglunnar — en ég
er að reyna að útskýra hvemig
ég komst að tiTteknum niður-
stöðum. Og ég fór af skrifstofu
yðar á þriðjudaginn, sannfærð-
ur um að Sir Amold Donndng-
ton hefði mifclar áhyggjur af
Noreen Wilks og Worsleyhúsinu
gamla og sennilega væri þar
eitthvert samþand á milTi. Og
allt sem ég hef frétt síðan með
alls konar bramholti, sem þér
vifið ekkert um, hefur styrfct
þessa trú mína. Við skulum sem
snöggvast hætta að tala um Sir
Arnold ög ræða um son hans,
SKOTTA
Þvoið hárið úr LOXENG*Shampoo — og flasan fer
Skrifaði ég virfrilega ritgerð um vitlausan mamn?!
Kaupi öll frímerki
íslenzk og erlend, ný og notuð á hæsta markaðs-
verði.
RICHARDT RYEL Mánagötu 20. Sími 19354.
Skíðabuxur og úlpur
á konur og karla — Vestur-þýzk gæðavara.
Póstsendum.
Ó. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
Tækifæriskaup
Höfum kven- og herrafatnað til sölu. Tökum kven-
og herrafatnað í umboðssölu. Móttaka fimmtudaga
klukkan 6 — 7.
VERZLUN GUÐNÝJAR
Grettisgötu 45.
BÍLLINN
við bíia ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUS T AN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla- Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokux.
— Örugg þjónusta
BtLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. simi 13100
Hemlaviðqerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi H Simi 30135