Þjóðviljinn - 28.07.1968, Blaðsíða 6

Fjörmikill söngur berst út til okkar þegar við
rennum í hlað að Laugum í Sælingsdal, þar sem
um fimmtíu húsmaeður úr Reykjavík eru í orlofi.
Kvöldvakan stendur sem hæst, — síðasta kvöld-
vakan áður en konurnar halda hver til síns heima,
hresstar og endumærðar eftir tíu daga frí frá
daglegu striti, tíu daga upplyftingu 1 skemimtileg-
um félagsskap, þar sem tími hefur gefizt til að
sinna ýmsu því sem ekki er kostur á hvers-
dagslega.
Það er wiflséð. að þær
skemmta sér kommglega, orlofs-
konurnar, söngurinn er kröft-
ugur og í samræðum er grunnt
á gamninu. En grinið er ekki
allsráðandi og þessi síðasta
kvöldvaka að Lauigum er með
talsvert menningarlegum blæ.
Fanarst.ióri hópsins, Steinunn
Finnbogadóttir ljósmóðir, sem
er gjaldkeri orlofsnefndar
Reykjavíkur, hiefur kvöidvök-
una með lestri ljóðsins Móðir
mín eftir Matthías Jochumsson,
en síðan er sýndur leikþáttur
upp úr Helfró eftir Jakob Thor-
arensen. Flytjendur eru þær
Elínborg Ágústsdóttir og Pálíma
Eggertsdóttir, en sögumaður
Sigrún Eimarsdóttir. Þá er gam-
all samkveðninigaþáttur, Vinnu-
konan og írúin, sem Sigríður
Hannesdóttir og Pálína Eggerts-
dóttir kveða. Milli atriða er
fjöldasöngur við undirleik Bryn-
dísiar Þórarinsdóttur.
Gestir orlofskvennanna á
þessari kvöldvöku og einu karl-
mennirnir í hópnum, Einar
Kristjánsson skólastjóri að
Laugum og Ásgeir Bjamason
alþingismaður úr Ásgarði flytja
ávörp og kemur m.a. fram í
ræðu skólastjóra að skólanefnd
er ákaflega ánægð með sumar-
leigjendur sína, orlofsnefndina
og hrósar hann orlofskowum
fyrir prúðmannlega framkomu,
fyrirmyndar umgengni og síð-
ast én ekki sízt þann menning-
arlega svip er sé á kvöldvökum
þeirra og gleðistundum á kvöld-
in, þakkar þeim komuna og
forstöðukon.unni samstarfið og
óskar fararheilla.
Allar ungar
Ásgeir Bjamason minmst
þes® er lögin um orlof hús-
masðra hafi verið samþykkt á
þingi, hanp hafði þá «kki órað
fyrir þvi að hópamir aettu eftir
að koma og dvel.iast í hans sveit.
flefði hann álitið að orlofskon-
ur yrðu eintómar gamlar og
mjög þreyttar konur, en hafi
nú kymnzt því að þær væru
hvorki gamlar ' né ofþreyttar,
sumar kannski slitnar. en all-
ar ungar, a.m.k. í anda.
Að lokum flytur Steinunn
Finnbogadóttir kveðjuorð og
minnist einkunnarorða hópsins:
„Einn fyrir aila — allir fyrir
einn“ sem fylgt hafj verið all-
an tímann. Sigríður Bjömsdótt-
ir skáldkona frá Miklabæ þakk-
ar og kveður fyrir hönd orlofs-
kvennanna.
Síðan er gengið að kaffiborð-
inu og haldin bæði kveðjuveizla
og reyndar líka afmælisveizla,
því þrjár konur hafa átt afmæli
á tímabilinu þar af ein meira að
seg.i-a fimmtugsafmæli, Sigrún
Einarsdóttir, og rignir yfir þær
hamingjuóskunum.
Betra en á Mallorca
Yfir kaffiborðinu er margt
spjaMað og kemur greinilega
fram í viðtali margra kvenna
við blaðamann Þjóðviljans, að
þær eru ákaflega ánægðar með
dvölina, hafa ferðazt um og
kynnzt nærsveitunum undir
leiðsögn Einars skólastjóra og
Kristínar konu hans, stundað
sund af kappi, farið í göngu-
ferðir um nágrennið og átt
skemmtistundir á hverju kvöldi
við upplestur, söng og leiki. Sú
nýfimmtuga lýsir þvi yfir að
heldur vildi hún eyða sumar-
fríinu í orlofsdvöl húsmæðra
en á Mallorca, ætti hún að velja.
„Þetta , er svo ólíkt því sem
maður gerir daglega, það er
stænsti kosturinn“, segir ein.
,,Og svo er maður alveg á-
hyggjulaus“, bætir önnur við,
„engin mafseld, engin inn-
kauþ, engin húsverk, engin börn
að hugsa um . . .". — „Og e<ng-
ir karlmem!" — „Verst að við
borðum yfir okkur þrisvar á
diag, því maturinn er svo góð-
ur“.
„Það er lfka rnikils vert
að við erum hér alveg einar
útaf fyrir okkur, en ekki
imi'an um aðra gesti á hóteli og
kynnumst því fljótar og betur1',
segir ein yngri kvennanna, en
þæ-r eru hér á öllum -aldri, unig-
ar, miðaldra, aldraðar en þó
eiginlega allar ungar, eins og
þingrhaðurinn saigði, a.m.k.
finnst blaðamanni andinn í
hópnum ekki ólíkur því sem
oft er í hópi skólasfúlkna.
„Já, það er satt, við verð-
um alveg eins og stelpur hér,
það er meira að segja rúllu-
stand síðdegis, hárgreiðsla og
allt í háalofti fyrir kvöldvök-
urnar. Nú hefur maður einu
sinni verulegan tínja tii að
um útlitið".
Dömufrf allt kvöldið
En nú er staðið upp frá
kaffiborðinu og dansleikur
kvöldsins hefst. „Það er frítt
inn fyrir döinur, en þar sem
karlmennirnir eru aðeins tveir
bjóðum við þeim með“, ' segir
Steinunn glettnislega. Þrátt fyr-
ir gott boð fimnst þeim tvedm
þeir líklega eitfhvað einmana
innan um allan kvennafansinn,
a.m.k. sjást þeir ekki í dansin-
um. En dansinn er stiginn aif
miklu fjöri af kvenfólkinu, mest
gömlu dansamir, farið í kokk-
inn, marserað o.s.frv. Jón Bene-
diktsson.frá Miðgarði spilar á
nikkuna og verður að leika
mörg óskalög.
Mjög er til efs að karlmenn
gætu sikemmt sér jafn vel í sín-
um hopi án víns og öruggt að
ekki myndu þeir einir stíga
dansinn jafn glatt.
Það er dömufrí allt kvöldið.
Dansgicðin fer ekki eftir aldrL
FJöldasöngur.
0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — SynnMdagur 28. júlí 1968.
Elzta bonan í hópnum: Jónána
Loftsdótlir, sem er að verða
áttræð. Hún las framhaldssögu
fyrir konumar á kvöldin.
ék á nlkkuna: Jón Bencdikts-
in frá Miðgarði.

Kristjánsson skólastjóri.
Samkveðningaþátturinn. Vinnukonan og frúin: Pílína Eggertsdóttir og Sigriöur Hannesdóttir.
Afmælisbömin með fararstjóranum. Frá vinstri: Þórunn Elfa
Sigrún Einarsdóttir fimmtug og Steinunn Finnbog idóttir.
Magnúsdóttir, Björg Helgadóttir,
I
A
i
A
i