Þjóðviljinn - 28.07.1968, Blaðsíða 7

Sunrajdagur 28. júlí 1953 — ÞiíóÐVXUTNN — SlÐA J

'
Bezta blantlan: yngri og eldrl.

Sigríður Björnsdóttir frá Mikla-
bæ bakkar fyrir hönd orlofs-
kvenna.
Orlofið
. í viðifcali við Þjóðviljann á
éftir saigði Steirmpn FinnfooðBr
dóttir frá aðdraiganda og fyrir-
komulagi húsmaeðraorlofsins.
— Lögin um orlof húsmæðra
voru samþykkt á alþingi árið
1960 eftir langa báráttu Banda-
lags kvenna fyrir þessu máli, en
þar kom hugmyndin fram í til-
lögu frá Mæðrafélaginu í
. Reykjavík 1955. Þó má segja,
að hugmyndin hafj í rauninni
kornið fram miklu fyrr því
1944 skrifaði Katrín Pálsdóttir
grein í Mæðr'afolaðið um orlof
mæ’ðra og virðast mér m-airgair
óskir henrnar og hugmyndir í
því sambandi Vera að jjætast í
dag.
Síðan orlofslögin woru sam-
þykkt bafa verið kosmar oi'lofs-
nefndir í kvenfélaigasambönd-
um héraðarxna liti á landi, en
í Reykjavik á aðalfundi Banda-
lags kvenna.
í orlofsnefind Reykjavíkur eru
Herdis Ásgeirsdóttir, formaður
netndarinnar, Hallfriður Jónas-
dófctir ritari, Ólöf Sigurðardótt-
ir, Anna Sigjurðardóttir, Sól-
veig Jóhannsdóttir og ég, sem
er gjaldkeri.
Oriof húsmæðra er komið til
framkvæmda um alit land, en
víða er því þannig haigað að í
stað orlofsdvalar fara konurnar
í eins til tveggja daga ferðalaig
saman. Annarssfcaðar dvelja
þær á einhverju því hófceli, þar
sem þær fá bezt kjör, en hé,r
í Reykjavík hefur oriofsmefnd-
in rekið orlofshoimili í sam-
vinnu við nágrannaorlofssvæði
síðan 1965, undianfarin sumniur
með Kópavogi og GU'llþringu-
og Kjósarsýslu, en í sumar með
Kópavogi og Hafnarfirði. Hef-
ur orlofs'heimilið síðan verið
rekið að Laugum í Dalasýslu
nema eifct sumar.
Heppilegur staður
Laugar eru sfcaður. sem er
einkar vel faMinnvfcil oriofsdval-
ar húsmæðra. Hér er veðursæld
mikil, skólaihúsið got t og vel um
gemgið, sundlaugiin heppileg og
í húsimi góður samkomusalur
og hljóðfæri. Siðast en ekki
sízt vil ég nefma skól asfjóra-
hjónin, Eiruar Kristjánsson og
Kristínu korai hans. sem eru
eins og foreklrar staðarins og
er ]>eiirra íramlag alveg ómet-
anlegt. T.d. fara þau alltaf með
sem leiðsögumenn. þegar við
fömm í skemmtiferðtr um Dáli (
og er ekkd ónýtt að fræðast um 1
alla sögnstaðina í þessu héraði.
Ijei ðsögn þeirxa er með sérstök-
um glæsibrag og auk þess gera
þau staðinn að öllu leyti heim-
ilislegri, bjóða konurmar vel-
komn.ar er þær koma og kveðja
þær þegar þær fara. Ennfrem-
ur höfum við verið á'kaflega
heppnar með sfcarfsfólk hér að
Laugum.
— Hvað er oriafstímiabilið
lanigt og hver er kost.oaðurinn
fyrir hverja konu? .
— Timabilið hefur til þessa
verið miðað við tíu daga, en í
þessium hópi hefur verið reynd
sú nýbreytni að gefa konunum
einnig kost á fimm daiga dvöl
og er það gert einkum vegna
yngiri kvennanma sem eiga erf-
itt með að komast frá bömum
sínum lengri tíma. Þetta hefur
gefizt vel, en í framtáðinni Mýt-
ur það að verða takmarkið að
. komið verði upp sumiairdvalar-
heimilum fyrir bömin annars-
steðar, svo mæðumar geti á-
hyggjulaust notið óskerfs or-
lofs. Alls hafa verið hér þessa
síðustu fcíu daga 68 konur og
eru nú 48.
Ekki líknarstarfsemi
I sambandi við kostnaðinn tók
Reykj avíkunnefndin þá afstöðu
fyrir fcveim árum, að hver hús-
móðir í eðlilegum kringumstæð-
um greiddi 560 krónur fyrir
dvöl sinia tíu da,ga timabil, en
konur 67 ára og eldri eru heið-
ursgestir. Áður var greitt eftir
efnum og ástæðum, en það var
óheppilegt fyriirkomulag og
fældi sumar frá, sem þótti þær
þá vera að þigigja einhverja
ölmiusu. Ég vildi gjarnan leggja
áherzlú á að hér er alls ekki
um neina líknarstarisemi að
ræða, heidur sjáifsö'gð, lögskip-
uð, félagsleg réttindii fyrir all-'
' í í Ás
f

HIí

wmm.
Stelnunn Finnbogadófctir kveður
bópiW)
Uppgefnar eftir vínarlu-ussinn.
Bldhúsliðið. Báðskonan Hallfríður Bjarnadóttir matreiðsltikennari á StaðarfelH «r lengst til hægri en
hinar eru, talið frá vinstri: Sigríður Benediktsdóttir og Bára Hjaltadóttir nemendur gagnfræðaskól-
ans í Stykkishólmi, Sigríður Mélsted og Ingunn Jána Jónsdóttir, námsmeyjar úr Staðarfcllsskólanum.
ar húsmæður, 18 ára og’ eldri.
Konur sem vinna fyriir fullu or-
lofi utan heimilis fá að koma
til orlofsdvalar ef við höfum
möguleika á að taka á móti
þeím og greiða þæx þá kostoað-
arverð, sem er þó um helmingi
ódýrara en ef þær dveldust á
venjuleigu hóleli úti á landi.
Á mótí fraimQagi kvennainna
sjálfra kemur svo framia'g rík-
is og' bæja, en konumar sem
vinna að orlofinu leggja fram
starf sitt í sjáifboðavinnu. Að-
sóknin hefur aukizt mjög mikið
ár frá ári og að þessu sinini höf-
um við bæfct við tveim orloís-
hópum. Það er yfirieitt svo, að
þær sem koma einu sinni vilja
koma aftur, en að öðru jöfnu
látum við þær ganga fyrir, ,sem
ekki hafa notið orlofsins áður.
Við reynum líka að hnfa hóp-
ana blandaða, þ.e. nokkurn veg-
inn til holminga yngri og eldri
konur, það hefur gefizit vel. Þær
hafa svo mikið að gefa hverri
arnnarri, og bæði þeim yn-gri og
hinum eldri fýmst skemmti-
legT'a að vera ekki settar sér í
hóp.
Þakklátt starf
— Er betta ekki óhemju vinna
sem nefndin þari að leggja
fram?
— Jú, þetta er mikið sfcarf, en
ákaflega ánægjulegfc og þakk-
látt. Konumax eru yfirleitt svo
ánægðar með dvölina og hafa
svo gaman af að leggja sitt að
skerfum, — það er alveg ó-
trúlegt hve margt kemur fram
á kvöldvökunum, ótrúlegustu
efni sem finnast meðal hús-
mæðranna.
Ég held, að ef óg yrði tímans
vagna eða aninars að m,inn.ka við
mig eifcthvað af því sem ég
stairfa að' nú, mundi ég siðast
og sizt vilja sleppa vinnunná í
oxiofinu. — vh
Það var iíka marsérað.
Og dansinn dunar