Þjóðviljinn - 22.08.1968, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVTlLJlNN — Pimrmtudaguir 22. ágúst 1088
AGATHA CHRISTIE:
EILIF
NÓTT
36
— Athugið nú málið, — hún
er hrædd. Hún hefur fyllstu á-
stæðu tíl þess. Hún hefur verið
með hótanir við komma yðanr,
gert bana hrædda, og setjum nú
svo að hún hafi orðdð völd að
siliysd sem kostaði konuna yðar
Xífíð. Lögreglan væri á hælum
bennar. Hún veit það og þess
vegna hverfur hún, ef svo mætti
segja. Hún reynir að fara sem
allra lengst. En hún vill ekki
sýna sig. I>ess vegna forðast hún
optnber farartæki.
— En þið finnið hana. Hún er
svo sérkennileg í útliti.
— Já, við finmum hana með
tímanum. Allt tekur sdhn tíma.
Ef þetta er þá skýringin.
— Þér baldið að svo sé ekki,
eða hvað?
— Tja, þér vitið að ég hef allt-
að verið að velta þessu fyrir unér.
Hvort einhver hafi borgað henni
fyrir að gera það sem hún gerði.
— Þeim mun ákafari yrði hún
að komast í burtu.
— Einhver annar væri ákafur
h'ka. Það verðið þér að athuga,
henra Rogers.
— Þér eigið við þann sem
borgaði henni, sagði ég með
hægð.
— Já.
— Ef það hefur nú verið —
fooma sem borgaði henni.
— Og ef einhver annar hefur
grun um það. Og svo fara þessi
mafnlausu bréf«að berast. Konan
væri hrædd líka. Það er ekki víst
að hún hafi ætlazt til að þetta
kæmi fyrir. Þótt hún hefði haft
í Kuga að láta sígatmakonuna
flæma konuna yð.ar burt héðan,
er alveg óvíst að hún haii ætlazt
til að frú Ragers biði bana.
— Ned, sagði ég. — Dauðinn
átti ekki að vera með í spilinu.
Tilgangurinn var aðeins að hræða
okkur. Að hræða konuna mína
og hræða mig til að fara héðan.
— Og hver er það nú sem verð-
ur hræddur? Kon.an sem olli slys-
imu. Og það er frú Esther Lee. Og
þess vegma leysir hún frá skjóð-
ummi, er ekki svo? Segir að hún
haifí ekki borið ábyrgðina. Hún
játar að hafa tekið við pening-
um fyrir að gera það sem hún
gerði. Og hún mum nefna mafm.
Hún mun segja hver borgaði
henni. Og einhverjum mun ekki
líka það. herra Rogers.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyíta)
Sími 24-6-18.
PERMA
Hárgreiðslu- ug snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
— Þér eigið við þessa óþekktu
konu sem við erum í rauninni
að búa til, án þess að hafa hug-
mynd um hvort slík persóma er
tál?
— Karl eða koma, segjum að
einhver bafi borgað henmi. Jæja,
en sá hinn sami hefðd áhuga á
að þagga niður í henni sem allra
fyrst, er ekki svo?
— Eigið þér við að húm sé
kannski dáin?
— Það er möguleiki, er ekki
svo? sagðd Keene. Svo breytti
hann allt í einu um umræðuefni.
— Þér kannizt við Hégómamn,
herra Rogers, sem er þama upp-
frá í skóginum yðar?
— Já, sagði ég. — Hvað um
hann? Við hjónin létsum gera við
hann og lappa dálítið upp á hann.
Við fórum þamgað stöku sinmum
en ekki mjög oft. Ekiki upp á sið-
kastið. Af hverju spyrjið þér?
— Jú, við höfum verið að leita
dálítið fyrir okkur. Við litum inn
í Hégómann þann arna. Hann
var ólæstur.
— Já, sagði ég. — Við hirtum
ekki um að læsa. Þar var ekkert
verðmætt, aðeins fáein húsgögn.
Við héldum ef til vill að
gamla frú Lee hefði hafzt þar
við, en við fundum engin merki
þess. En þetta fundum við samt.
Ég ætlaðí hvort eð var að sýna
yður það. Hann opnaði skúffu
og tók upp lítimn fímgerðan sdgar-
ettukveikjara úr gulli. Það var
kvenmannskveikjari og fanga-
markið var greipt með demönt-
um. Stafurimn C. — Konan yðar
átti þetta ekki, eða hvað?
— Ekki fyrst það er merkt með
C. Nei, Ellie átti þetta ekki. Hún
átti ekkert þessiu líkt. Og ungfrú
Andersen á þetta ekki heldur.
Hún heitir Greta.
— Það var þama uppfrá eins
og einhver hefði misst það.
— Þetta er dýrgripur, hefur
kostað skilding.
— C, sagði ég íhugandi. — Ég
man ekki eftir neinum sem á C
meðal kunningja okkar nema
Coru, sagði ég. — Það er stjúp-
móðir konunnar minnar. Frú van
Stuyvesant, en ég á bágt með að
hugsa mér hána brölta upp þenn-
an gróna og ójafna stíg. Enda
hefur hún ekki heimsótt okkur í
lan-gan tíma. í meira en mánuð.
Og ég man ekki til að haf a séð
hana nota þennan kveikjara.
Anmars er ekki víst að ég hafi
tekið eftir því, sagði ég. — Ef til
vill veit ungfrú Anderson það.
— Jæja. takið hann þá með
yður og sýnið henni.
— Það skal ég gera. En ef Cora
á kveikjarann, þá er skrýtið að
við skulum ekki sjálf hafa fund-
ið hann í Hégómamum þegar við
fórum þangað síðast. Það er ekki
svo mikið þar innanstokks. Mað-
ur taeki eftir svona hlut á gólf-
inu — var hann ekki á gólfinu?
— Jú, rétt hjá logubekknum.
Auðvitað gæti hver sem væri
notað Hégómann. Þetta er kjör-
inn staður fyrir elskendur. Ég á
við fólkið hér úr grenndinmi. En
það er ólíklegt að það fólk eigi
svona gripj.
— Það er aiuðvitað Claudia
Hardcastle, sagði ég, — en ég
efast þó um að hún eigi svona
skrautmuni. Og hvað setti hún
svo að vilja upp í Hégómann?
— Var hún ekki góð vinkoría
konunnar yðar?
— Jú, sagði ég. — Ég held að
húm hafi verið bezta vinikona
EUiear hér um slóðir. Og hún
hefði vitað að henni var frjálst
að nota Hégómann hvenasr sem
henni sýndist.
— Aha, sagði Keane lögreglu-
þjónn.
Ég horfði hvasst á hann. — Þér
haldið þó ekki að Claudia Hard-
castle hafi verið — óvinur Elilie-
ar, eða hvað? Það væri frálíéiitt.
— Það er svo sem engin ástæða
til þess, ég játa það, en það er
aldrei hægt að reikma kvenfólk
út.
— Ég held — byxjaði ég og
þagnaði síðan, vegna þess að það
sem ég ætiaði að fara að segja
var ef til vill dálítið undarlegt.
— Já, herra Rogers?
— Ég held að Claudia Hard-
castle hafi einu sinni verið gift
Bamdaríkjamammi — Bandaríkja-
manni að nafni Lloyd. Það vill
svo til að einn af helztu umsýslu-
mönnum konu minnar í Banda-
ríkjunum heiti-r Stanford Lloyd.
Þar hljóta að vera mörg humdruð
menn sem heita Lloyd, enda væri
það furðuleg tilviljum ef það væri
sami maðurinn. Og hvað kæmi
það þessu máli við?
— Ekkert að því er virðist. Og
þó — hann þagnaði.
— Hið undarlega er að ég þótt-
ist sjá Standfdrd Lloyd héma
daginn sem slysið varð. Að borða
í George kránni í Bartington —
— Hann hefúr ekki gefið sig á
tal við yður?
Ég hristi höfuðið.
— Hann var í fylgd með konu
sem sýndist mjög lík ungfrii
Hardcastle. En sennilega hefur
þetta etoki verið aminað en mis-
sýriimg hjá mér. Þér vitið vænt-
anlega, að það var bróðir henn-
ar sem reisti húsdð handa ókkur.
— Hefur hún áhuga á, húsdnu?
— Nei, sagði ég. — Ég held
hún sé ekki sérlegia hrifin af
húsagerðarlist bróður síns. Síð-
an reis ég á fætur. — Jæja, ég
ætla ekki að tefja yður lengur.
Reynið að finma sígaumakomumia.
— Við hættum ekki að leita,
það er alveg víst. Líkskoðarinm
vill líka hafa tal af henni.
Ég kvaddi og gekk út af lög-
reglustöðinni. Það gerist óneit-
anlega stundum að maður rekst
á fólk sem maður hefur verið að
tala uim, og í þetta sinm kom
Claudia Hardcastle út úr póst-
húsinu um leið of. ég gekk fram-
hjá því. Við námum bæði stað-
ar. Hún sagði hálfvandræðalega
eins og títt er um fólk sem hitt-
ir einhvem sem hefur orðið fyr-
ir ástvinamissi:
— Mig tekur þetta svo sárt,
Mike, með Ellie. Ég get ekki tal-
að meira um það. Það er svo
ömurlegt þegar fólk er að reyna
að segja eitthvað. Bn ég vairð
þó — að segja þetta.
— Ég skil, sagði ég. — Þú varst
mjöig góð við ETIie. Þú hjálpaðir
hemni tíl að aðlagast hér. Ég hef
verið þér mjög þakklátur.
— Eitt lamgar mi-g tíl að spyxja
þig um, og ég taldi rétt að geira
það áður en þú færir tíl Banda-
ríkjanna. Mér skilst að þú fa-rir
þanigað bráðlega.
— Ein,s fljó'tt og ég get. Ég hef
víst í mörg hom að Iíta þar.
— Það er bára — ef þú ætíar
að selja húsið. þá 'hefðirðu
kannski sett það á markaðinn áð-
ur en þú færir vestur . . . Og ef
svo er — ef svo er, þá langar mig
til að verða fyrsf til að fá synj-
un.
Ég starði á bana. Þetta kom
mér sannarlega á óvart. Þessu
hefði ég sízt af öllu átt von á.
— Áttu við að þú mvndir vilja
kaupa það? Ég hélt að þú vær-
ir ekkj sérlega hrifin af svona
arkitektúr.
— Rudolf bróðir minn sagði
mér að þetta væri bað bezta sem
hann hefði gert. Hann ætti að
vila það. Ég býst við að þú' vilj-
ir fá mikið verð fyrir það. en
ég gæti borgað það. Já. ég vildi
g^man eignast það.
Mér þótti þetta óneitanle-ga
undairlegt. Hún hafði aldrei sýnt
nokkum áhuga á húsinu okkar
þegar hún hafði heimsótt okkur.
Ég velti fyrir mér eins og stund-
um áður hvemig sambandi henn-
ar við hálfbróðurinn væri eigin-
lega háttað. Þótti henni mjög
væn-t um hann? Stundum hafði
mér dottið í hug að henni væri
lítið ,um hann. En hverjar svo
sem tilfinningair hennar voru, þá
var bann henni einhvers virði.
Ég hristi höfuðið með hægð.
KROSSGÁTAN
Lárétt: 1 iðnaðarmaður, 5 púka,
7 íþróttafélag, 9 eid, 11 nöldur,
13 hdld, 14 æst, 16 tónn, 17
leyndan'dómur, 19 pjatlia.
Lóðrétt:' 1 erkiengil, 2 hvíldist,
3 eign, 4 þaut, 6 hafði andúð á,
8 kvedkur, 10 á andliti, 12 lílf-
færi, 15 skemmd, 18 málfræði-
skammstöfun.
HARPIC er ilmandi efni sem hreinsar
salernisskálina og drepnr sýkla
SKOTTA
— Pabbi gerir meira en að hlusta á stjórnmálamennina; hann
svarar þeám.
Bflasalinn
VIÐ VITATORG
Símar: 12500 og 12600.
Bílasala — Bílakaup — Búaskipti
Bílar fyrir skuldabréf:
Taunus 12 M ’63
Taunus 17 M ’63
Zephyr 4 ’63'
Mercedes Benz ’58, ’59, ’61 og ’63
DAF ’63
Skoda Oktavía ’63
Hambler ’61 og ’65.
Einnig nokkrir sendiferðabílar
með leyfum.
Opið alla virka daga frá kl. 9,00 — 22,00.
Laugardaga frá kl. 9.00—18.00.
Ódýrt! - Ódýrt!
Dömubuxur, telpnabuxur, skyrtupeysur heilar o'g
hálferma á drengi, v terylenebuxur, gallabuxur,
úlpur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÖRUÚRVAl
DÖMUBUXUR — TELPN ABUXUR —
Vinnubuxur karlmanna. verð frá kr 145 — 525.
Amerískar sportbuxur, sísléttar (Koratron), sem
nýjar eftir hvem bvott.
■
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141
VELALEIGA
Símonar Símonarsonar. Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu.
Einnis/ skurðgröft
Rýmingarsa/a
m.a. kvenblússur, herrasportpeysur, herrasport-
blússur, telpnastretchbuxur. telpnapeysur og sum-
argallabuxur Drengjapeysur skyrtur. sportblúss-
ur og terylenebuxur
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inng frá Snorrabraut)