Þjóðviljinn - 17.09.1968, Page 5

Þriðjiudagur 17. september 1968 — ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA J

Skjaldarmerki lýðveldisins
eia einkatákn forstjorans?
, ,Skj aldarimerk i íslands er
silifiurili’tur lcross í heiðbláuim
feldi með eiLdraiuðuim kiro&si
iwnan í sillfiuirlita knossdiniuim.
Armar krossanina skulu náal-
veg út í rendiur ekjaldarins á
aflla fjóra vegu. Bneidd kross-
mairiksáns sikal vera 2/9 af
breidd skjaldarins, eai raiudi
kirossinn helimiinigi mijónri, 1/9
af breidld skjailidariins. Efri
reitirnir skulu vera réttlhyirind-
ir, jailnlhildða farhymingiar og
neðri reditárnir jafnbreiðdr efri
reitunum, en þiriðjungi lemgri.
— Skjaldberar eru hinarfjár-
ar landvæittir, siem getur í
Hedmsikniniglu: Griðunguv,
hægra megin skjaildarttins, berg-
risi vinstra miegin, gammur,
hægra miegin, oifam við girdð-
ungdnn, og dreki,, vinsitra meg-
in, ofam við bergrisamn. —
Skjöldurinn hvílir á stuðla-
bergsheilílú1.
Þannig Mjóðar forsetaúr-
stourður nr. 36. flrá 17. júní
1944 um sikjaldarmieiriki íslands,
og nániari lagiafyrirmœli eru
ekki til um gieirð merikdsins.
Hinsiveigar hefur ein tedkning
verið löggdlt, ef svo má að
orði komasit, allt frá sitofnun
lýðveLddsdns, og sú tedkning
(sjá minnd myndina) hefur
aHa tíð verið notuð af opdnber-
um aðilum, m.a. í meirfd. for-
setains, é opinberum sitimpl-
um. eyðublöðum, bréflhausum
ojs.frv.
Nú hiefur glöggur maður
ben,t Þjóðvilj'anum á aö ein
rfkissitafnanarma hafi látið
teikna siitt „pnívat“ sikjald-
armeriki, þ.e. Landhelgisgæzl-
an. Þetta nýja merkii gefur
að h'ta á flaggskipi flotans
niýja varöskipinu Ægi, og er
eins og sitænri myndin ber
með sér í ýmsu frábrugðið
hinu löggdlta og gamla skjald-
anmerki. Ijandvættimar eiru
þarna að vísu á sínum stöð-
um, en útliiit þeirra é ýmsan
hátt aininað, risinn t.d. kom-
inm með hjálm á höifluð, girið-
unigurinn með afslöpp homin
o.s.frv. StuðiLalbergsheBtLan sem
sfcjöldurinn á að hvíla á lög-
um samkvæmt er lífca mjög
sitílfærð eins og sjá má.
í framhaildi af þessu hljóta
spurndngar að vakna:
Hefur dómsmódanáðuneytið
heimilað fyrnnieifndar breyt-
ingar á sikjaldarmerkinu?
Eða hafa eiinstakar ríkis-
stoflnianir heimild til þessþeg-
ar forstöðumöninunum sýnisi ^
svo?
Ef svo er, má búast við að k
gerðdr íslenzka skjaldanmerk- ™
isins verði jafnmargar ogrik- k
isstofnanimar áður en löngt ™
um líður.

Enn um kennslu heyrnardaufra
stööu ókkar Islendinga sakir fá-
I lok ágústmánaðar eða 30.
og 31. þess mánaðar var birt
í dagblöðuim Heyk.iavíkur opið
bréf til stjómarvalLda frá for-
etLdrum heymardaiufra barna.
Efini iþessa bréfs þarf ekki að
rekja, en það fjiallar um ó-
fremdarástand það, sem nú rík-
ir í móleflnum. heymardaufra
bama.
Aðalbjargar Sigurðardóttur og
stofnframiag ónefndirar konu,
sam geöð hefur fcr. 50 þúsiumd
í sjöð til styrikitar heymardauf-
um. Þá hefiur Guðmundur
Magmússon skólastjéiri tekið
unddr áskorun frú Aðailibjargar
og gert ákveðniar tilllögur í
þessu efni. Þessir aðilar atlir
hafa sýnt málinu sérsitaka vel-
vild og skáliruing.
Þé birtist í bréfakassa Al-
þýðuibttiaðsins í dag fyrírspum
frá H.J. umdir fyrírsögninni:
Er heyrnarleysingjaskóli úr-
Iausn?
Stjóm Forelidra- og styrktar-
félaigs heymard'aufra þak'kar
þarnn áhuiga sam fram hefur
kannski í jafnrikum mæli og
hér á íslandi. í Danmörku t.d.
er bókaútgáfia að hefjast að ráði
nú með fyrstu haustdö'gum.
Eitt forlaganna í Kaupmanna-
höfn, Schöniberg, hefur t.a.m.
sent Þjóðviljanum þrjár útgáfu-
bókanna í haust. Þær eru þess-
ar: „Hejredalen“ sk'áldsaga eft-
komið og villl stuðla að því eftir
fremsta megni að þessi mál
hljóti viðunaindi lausn.
Stjóm félagsins telur nauð-
synleigt að aithuiga nánar það
sem H.J. heidur fram í ALþýðu-
blaðdnia.
H.J. skrifar:
„Eftir að hafa sóð myndim-
ar tim Sitsy í sjánvaripinu,
an 1 árs áldurs.“
Heymairtæfai eru tekin í not-
kun hér á lándi á fyrsta árí svo
framarlega að grunur um
heyxnarskerðiinigu sé staðfiestur
af læknum og sórfiræðingum.
H.J. heOdur áfraim:
„og koma þeim á bamaheim-
ili (daigheimili) 1-1% árs göml-
um. Sérimennitað fóLk gæti gengið
milli dagheimdilainna og þjálfað
börnin þar til kemur að bama-
skólanámi.“
I Rieykjaiváfc hefur því yfir-
leitt verið vel tekið að taka
við heymarskertuim börnum i
leifcsfcóla.
ir hafið og er bokin byggð á frá-
sögnum norskra sjómanna frá
þessum árum. Bókin hefur ver-
ið metsöluibók í Noregi, þar hafa
selzt um 45 þús. eintök. Stærð
bókarinniar: 187 síður.
Bók Ira Levins er reyfari,
sagður spennandi mjög en frá-
sögnin á köflum óhugnanleg.
20.7 síður.
«r um dagheimili og Mtið um
að gerðar sóu undan,tekindnga.r
vegna heyrnairdeyifiu. Það væri
rnjög æskdlegt ef sórmenmtað
fólk færi á mdllli leikskóia og
daigheimila en hingað tiil hefur
skort fleirí starfskrafta með
sliífca menntun.
Utan Reykjavíkuirsvæðdsins er
ekki um sérmenntað fólk á
þessu sviði að ræða og mögu -
■ leiikd þessi því útillofcaður þar.
Grieáinai'höfundur heldur á-
fram:
„Þetta er gert í öðrum lönd-
um t.d. Englandii, en þar hefur
verið lokað einum heymleys-
in'gjaskóla og aðsólkn að heyrn-
leysingjiaskólum í Svíþjóð er
svo til angin.“
Hér er gefið í skyn að lotaun
heyrnleysinigjasiköLa í Eng-
landi og að aðsófcn fíairi mdnnk-
andi í hey rnleysinigjaskóla í
Svíþjóð vegna þess að heyrnar-
tækjuim sé úthlutað á 1. ári og
taillþjálfun hefjist mjög fljótt.
I Svíþjóð hefur fyrír rúmu
ári verið byggður mjög fluii-
kominn skóli fyrir heymard'auf
börn Hörselskoiam í Alvik fyrir
miljónir króna. Þessd s'kóld tek-
ur við börnurn sem éður hefðu
farið í „Döveskola“ en að jafn-
aði fara þau böm sem hiafa
meiira en 90 dB heymartap í
hieyrnleysinigjaskóia í Svíiþjóð
Það er staðreynd að því fyrr
sem heymarskerðing er upp-
götvuð þvi mieiri von er um
árangur, svo framarlega, að
ailrí nútímaitaekni sé beitt.
Það er lfklegt að bætt að-
staða yngri barmamna mymdi
leiða til þess að flciri og fleiri
böm með heymai-skerðingu
gætu að lókinu sérstötau undir-
búningsnámd sótt sköla með
hieyrandi jafnöildmm. Það er
enmfremiur háð stöðuigri þróun
í smíði heymartæfcj a.
Heym siem fyrir nokikrum ár-
um reyndist gaignsMtil getur nú
í ffleiri tilfeQlum em áður arðið
til veirulegira nota vegna betri
og flulikommairi heymartækja.
Og H.J. segir:
,,í Dammörtau, em þaðam er
myndin, sem gctið er um hór
að frarnan, hafa mikiar breyt-
inigiar verið gierðar á skólaikerf-
iniu — födiluð böm eru nú inn-
an um heilbri'gð og þylcir sann-
að efltir nokkuma ára reynslu,
að heymiarfausum bömum flari
mun meira flram ininain urn
heittlbrigð bönn en ef þedm er
haldið sér, og þau séu betur
búin umdir lífsbaráttuma.*1
Ekki eru okkur ljósar þær
breytingar sem orðið hafa á
sikólakerfinu í Danmörku. Hér
telja margiir þörf á breytingum
á sikólaikerfinu, edns og ljóst er
af mikluim sktrifum að undam-
förmu
Það er alis ekki úti'Iokað að
hér mumi meö tímamum verða
þróun í þá átt að böm með
heyrmarskerðimgu sœtai nám í
venjuiegum slkólum. Að þvi
hlýtur að vei’ða stefnt eins og
áðuir, að sem, ailira fæst börn
þurfi að sælkja memntum sína í
skóla fyrir heymardiaufa.
En ljóst er að landshættir og
aðsitæður hér á landi gera nauð-
synlegt að hafa áfram sérskála
í því formi sem verið hefur,
nema hvað aillur aðbúnaður
þarf endurskoðumar við sbr.
bréf foreidranna. Einnig er það
Ijóst að heymarskert börm frá
4-7 ára aidri geta hvergi feng
ið betri undirbúning en i
Heyrnleysinigjaskólanuim, þvi
þar eru þeár sénmienntaðir kenm-
arar sem við eigum í lamdinu.
H.J. heldur áfram':
„Að sjálifsögðu kernur svo
annar þáttur til sögummar, en
það er hið daglega líf heymar-
leysingjans sem er einamgrað í
heimavistarskóla frá 4ra ára til
16 ára aldurs — mdðað við það
barn sem á þess kost að vera
í almennum skóia, enda þótt
uim sérbekki sé að ræða.
Slítot bam þróast og þroskast
á alllan hátt mun eðiilegar.“
Hér kemur að einu grund-
valiaratriði í grein H.J. em það
er sá skilningur greinarhöfund-
ar að heymleysingjasiköli sé
sama og heimavistarskéttd.
Nú orðið á þetta aðeins við
uim þau böm sem eiga heima
í svedtum lamdsdms, kauptúnuim
og kaupstöðum, þau þurfa að
vera í heiroaivist.
Þau böm sem eiga heima á
Reykjavíkiursiviæðinu munu ekki
búa í sköLanum í vetur svo að
einamigrum ef svo má að orði
komast í HeyrnleysingjaskóLan-
um er eingöngu veigma hérlendr-
ar sérstöðu.
Amnars verður að telja nokk-
uð hæpið að miða við aðstæður
hjá máljónaþjóð, sem að öiiu
leyti heflur mdkiu hetri aðstöðu
m.a. vegma miedra þéttbýlds,
lemgri þróunartíma að þessu
leytii og flleiri bama sem gera
medri fflokkum mBuðsynlegia og
rnitalu auðveldairi en hægt er að
koma við hér á landi.
Að sjáMsögðu ber okkur
skylda til að nottfiæra dkkur
reynslu annanra þjóða í þassum
efnum em jafnflramt er nauð-
sym á að hafa sífellt í huga sér-
miemnisins, sem gerir samam-
butrð við aðrar þjóðir næsta ó-
raunhæfan.
Og þá segir í niðurfagi grein-
ar H.J.
„Það er ekki víst að aillir
hafli fýligzt nógu vei með mynd-
unum um Sitsy, væri því asski-
leigt að þær yrðu sýndar aftur
allar þrjár. Nú, þeigar svo mi'k-
ið er rætt um Heymleysimgja-
skóttann, miyindu margir geta
þessum myndum meiri gaum,
en þser sýna ótvírætt hvaða
árangri er hægt að ná með
nýja skipulaginu í kenmsiu
heymardauflra."
Það væri vissuilega fróðiegt
að vita ótvírætt um saomamlburð
á nýja staipuiagimiu sem svo er
kaliað í kenmsttu heymardaufra
og því gamia, en því miður gef-
ur tmymdin ekki þamn saman-
burð, hinsivegar sýnir hún hvað
hægt er að gera fyrir einstak-
ling rniieð góða greind, þegar öli-
um nútímaaðferðum er bedtt.
Anmars er ekki getið um hvað
heyrnartap stúlkummar í mymd-
inni er mifcið í dB né gefið
upp línurit yflir heyrnardeyfu
hemnar, en það væri mjög fróð-
legt að vita.
í framhaldi af því sem hér
heflur komið fram má bæta við,
að hér á landi hafá verið gerð-
ar 2 tilraunir með að setja
heyrnarskiert böm sem áður
höfðu hlotið sinm umdirbúmdng
í Heymleysingjaskólamum í aá-
menna skófla, hafa þessar til-
raunir gefizt vei og sij'na, að
með réttri meðferð er þetta
hœgt þrátt fyrir ýmsa anm-
mianka, en geta má þess að
taemnarar beggja þessara bama
hafa sérstakam áhuiga á vamda-
máfam heyrmardauftra.
Frarhhald á 7. síðu.
Hefur BEA
áætlunarflug
til íslands?
• Rajuöagerðir eru nú uppi um
það hjá forráð'amönnum bresikira
fluiglfiél'aga BEA, British Europeam
Airways Corporation, að hefja á-
ætlunarferðir með félaginu til Is-
lands eftir nokikur ár, 2-3 ár að
talið er.
Ef til kæmi yrði BEA þriðja
erlenda flluigfélagið,, siemhéldá uppi
föstum áætfanarferðum milli ís-
lands og ammarra lamda; hin út-
lemdu féiögim tvö em samkumn-
u;gt er bandarístaa fflugtfélagið
Pan American Airways sem, heid-
ur u.ppi ferðum til og fráBret-
landi og Skandinavíu, auk Banda-
ríkjaferðanna, og SAS, skandin-
aviska fflugfólagið, sem hóf áætl-
umarferðir'miilli Kaupmamnahafn-
ar og Kefflavíkurffagvaliar í vor.
Gefuir auga leið að oktaar ágætu
íslenzku fflugféiög, Flugfélag Is-
lainds og Lofffleiðir, þurfaákom-
andi á,rum að mæta harðmiandi
saimlkeppni á markaðnum.
Á áætlun næsta árs
Undamfama daga hafla tvedr af
mömnum BBA dvalizt hér á landi
og rætt við fórráðamemn Ffaig-
félags ísiands, sem brezfca flfag-
fiélaigiið hefur lönigum átt góð
samskipti við, ferðiaskrifsitofu-
menm o.ffl. Þeir félagar, Framk
Carver einn af söluistjórum BEA
og Stephen J. Hamscombie for-
stöðumaður skrifstoflu fédagsins í
Kaupmannahöfn, vildu ekki við-
urkenna að rétt væri að BEA
æfflaði að hefja áæfflunairfflug til
íslaods árið 1970 eins og ýmsiir
hafa talið; hims vegar væri það
rétt að ferðdr til Isiands væru á
áætfam komandi ára.
British Euiropeam Airways Cor-
poration er i tölu hinna stærri
fflugfélaga í Evrópu, Það var
stofnað árið 1946 og heldur uppi
áætfanarférðum ó innanlands-
leiðum í Breitlandd og Evrópu-
leiðum, auk ferða til TyrMönds,
Möltu, Kýpur og Norður-Aflrítau.
Fegursti garSur
Hafnarfjarðar
Eins og undamfiarin ár hefur
Fegrunarfélag Hafln'arfjarðar
skipað nefnd til þess að velj a til
veitingar verðlauna og viður-
kenningar þá skrúðgarða í Hafn-
arfirði sem fegurstir eru táldiip.
Nefndina skipa þessir þrír menn:
Svavar Kjæmested garðyrkju-
ráðunautur, Björn Kristófersson
garðyrkjumaður og Halldór Guð-
mundsson stjómiarmaður í Fegr-
unarfélaiginu. Hefur Fegrunarfé-
lagið í samræmi við niðurstöður
nefndarinnar ákveðið að veita
Hallfríði Gísladóttur, Föigrukinn
15 heiðursverðla-un fyrir fegurstia
garðinn í Hafnairfirði 1968 og eig-
endum garðsins að Suðurgöitu
83, hjónunum Sigurði Sigfinns-
syni og Þóiru Eiríksdóttur og
hjónunum Jóhanni L. Gíslasynd
og Fjólu Símonardóttur, sérstaka
viðurkenningu fyrir garðinn sinn.
Tekið undir orð Þórarins
Þórarinssonar fyrrv. skólast.
_ Það voru orð í tíma töfað,
sem Þórarinn Þórairinsson fyrr-
verandi skólastjóri hafðd að
segja í opnu bréfi sínu til
skólastjóra og foreldra, en bréf-
ið var birt í Þjóðviljanum sl.
föstudag og vakti mikla athygli.
I tilefni birtingar Opna bréfs-
ins hefur „Þafeklát móðir“ sent
Þjóðviljanum eftirfaramdi:
„Eg má til með að biðja
Þjóðviljann fyrir fáein þakk-
lætisnrð til Þórarins Þórarins-
sonar fynrverandi skólastjóra
fyrir opna brófið hans sem
birtist í blaðinu 13. þ. m. Við
sem eigum og átt höfum böm
og unglinga á skólaaldri könn-
umst mæta vel við bað vanda-
mál sem Þórarinn drepur á og
við emm hinum reynda skóla-
manni þakklát fyrir að vekja
athygli á þvi og setja fram til-
lögur er mættu verða til úr-
bóta. Ég tel sjálfsagt að tiilaga
Þórarins um að kennsila hefj-
ist M. 9 að morgni í stað 8
verði reynd, til dæmis fram að
iólum. Ætti bá að vera fengin
nokkur reynsla sem síðar mætti
styðjast við. Jafnframt vil ég
taka bað fram að mér finnst
ekki sanngjamt að draga
klukkustund frá við kaupút-
reikning kennara vegna bess-
ara bneytinga ef af þeim yrði
einhversstaðar, því að starf
kennarans verður að s.iálfsögðu
svipað og áður.
Þakklát móðir“.
Augljóst eir að bréfið hefur vaknar sú spumiimig hvort eikki
vakið imiMa athygili. .Æigi að situðia .að því að heym-.
Er þar átt við áskorun flrú airiaus börn fói heynnartæki
eins ffljótt og kostur er á inn-
Afltur á móti gdlda aðrar regl-

Þrjár bækur frá
Schönberg í Höfn
Nú er komið haust og bóka-
forlögin fara senn að senda frá
sér útgáfubækumar, sum hafa
reyndar þegair komið á markað
álitiegum f jölda bóka, önnur eru
að koma fyrstu bókunum út.
Bókaflóðið hefst þó ekki að
marki fyrr en lengra er liðið að
jólum og nær hámarki í desem-
bermánuði.
Það eru ýmsir sem balda að
bókaflóð fyrir jólin sé sér-ís-
lenzkt fyrirbæri, en þeir sem
betur þekkja til erlendis, t.d.
á Norðurlöndum. vita að þar
miðast bókaútgáfa lík-a mjöig við
sölu á jólamarkaðnum, þó ekki
ir Carf H. Paulsen, „Hver ti-
ende maind mátte dö“ eftdr Per
Hansson og „Rosemiarys B-aby“
eftir Ira Levin.
Fyrstnefnda skáldsagan er
157 blaðsíður; þar koma við
sö'gu sonur gósseiganda nokk-
urs, æskuvinar hans, læknis-
dóttir o.s.frv.
í bók Pers Hanssons, sem er
Norðmiaður, segir frá ferðum
skipalesta bandamanima um
Norður-Atlanzhaf í síðust-u
heimsstyrjöld. Lýsir höfundur
því sem gerðist im borð í
norsku flutningaskipi á leið yf-