Þjóðviljinn - 10.01.1969, Qupperneq 6

I
g SÍÐA — íOÖÐVaumN — FösÉudagur 10. Jan’áar 1960.

Frá Köln,
r
Stofnað Bandalag Islend-
inga í Suður-Þýzkalandi
Þanin 1. desemiber komu
saman í Neu Isenbuirg við
FrankiÉurt um. 80 Islendingar
víðsviegar að úr Suður-Þýzka-
lamdi og héldu fullveldisdaiginn
hátíðlegan.
Áður hafði verið rætt um
stofinuin bandiailags meðal Is-
lendimiga í S-Þ>ýzflcalandi, og
var Jofcaáfcvörðun tekin í
oifcbóber á fiundi í Stuttgart að
viðstöddum fiuMitrúuirn úr
uésitum borguim á bandalaigs-
evaeðin.u. í Neu Isenburg voru
samþykkt lög fyrir samtökin,
sem meðai amnars fcveða á um
bastt tengsl Isiendinga á
bandalagissvaeðiiniu, svo og
gagnkvæmri landkynningu Is-
lands og Þýzfcálands.
Stjóm samitakamna skal
skipuð einum fiólaga hvers
IsLetndi ngafélaigs, sem starí-
raeifct er á svæðinu. I fyrstu
stjóm voru kjömir:
Siguirður Dagbjartsson Stutt-
gart, fioitmaður, Hörður Er-
lingsson Múntíhen ritari.
Beynir Vilhjáilimsson Meinz
gjaldkeri, og Öiafiur Ölaifisson
Mannheám, VaMimar Ragn-
arsson Katteruhe og Orri M.
Ódiafeson Freiburg, meðstjóm-
endur.
Hátíðahöld í tilefni 50 ára
fuEveldis Islands hófiust með
saðdegisdrykkju sem umuboðs-
menin ísillenziku fikngfélaiganna
buðu tiL Undir borðum filutti
sendáherra Isllainds í Vestur-
Þýzkaiandi, Magnús V. Maign-
ússon, ávarp. Ræddi hann um
hin enfiiðu viðhorf í efnahags-
méium íslenzku b.ióðarinnar.
Hann benti þó á, að fyrir 50
árum, þ.e.a.s. einmitt um það
leyti, sem þjóðin öðHaðist fiuili-
veldi, hefði einnig litið ilila út
í þeim miálum, en úr þvi hiefði
þó rætzrt. Eragin ástæða vaeii
þvi til að vera mjjög svartsýtnn
raú. Að vfeu væri sá hópur
f jötoennastur við iþessi hátíða-
höM, þ.e.a.s. íslörazfcir stúdent-
ar erfiendis, semi einraa harðast
hefðu onðið fiyrir banðirau á
gengisbreytingunná. Fýrir þá
vaari ekiki hdldur ástæða til
mikillilar svartsýni, því að níifc-
isstjómára myndi bæta skaða
þeirra.
Annar ræðumiaður kvöldsdns
var sóra Hreinn Hjairbarspn.
Lagði haran út af huigtakinu
freflsi, en það tafldi hann eitt
það fegursta, en jaiflnifiramt '
vandlmioðfaimasta, sem til væri.
Heifiðum við varðveitt sem
skyldi það fnelsi. sem ofcfcur
hlotnaðist fyrir 50 ánum? Ýmis
legt benti til, að svo væri dkki
og ættu allllir nokíkna sök á
því. Einfcum þá þeir, sem sótzt
hefðu eftir ábyngðinni, en dfcki
reynzt vandonum vaxnir. Að
rœðu sóra Hreins, sem var
bflöraduð nokltourri kafldlhæðni
og gagnrýrai á ísflenzk stjóm-
iraál og tíðananda, var gerð-
ur mjög góður rórraur.
Hljómsveit lék á moðan
borðhold stóð, en síðan var
stiginra dans fram eftir kvöldi.
Um kfl. 1 eftir miðnætti kvaddi
nýkjörinm fonrraaður sór hljóös
og iýsti yfiir stafraun Banda-
faigs ísflendiraga í Suður-Þýzka-
landi. Lót hann þá ósk í fltíós,
að sá óskabyr, sem samtöikin
hdfðu hlotið mieð þessani sam-
kornu miuindí haflidast. Þafcfcaði
hann Félaigii Islendiraga í Hess-
en fyrir undirbúning samftaom-
unnar, sem imiun hafla vorið
háð fjölimennasta Isfleradínga-
mót, sem hafldið hefiur verið á
þessium sJóðum um Jamgt
skeið.
Stuttgart, í des. 1968.
Sigurður Dagbjartsson.

Sli íslands ekki tekið vii
stúdentum næstu ár?
10 togarar seija af/a eriendis
Það sem af er þessu ári hef-
ur afli tíu íslenzhra togara ver-
ið seldur erlendis. Þar af hafa
6 togarar selt i Bretlandi og
fjórir £ Þýzkalandi.
Harðbakur seMi i Grímsby
2. janúar 180 tpnn fyrir 616.586.
Úramts seMi 6. jánúar í Aber-
deen 155 tonn fyrir 611.001. Þor-
kell máni seMi í Grimsby 2.
jaraúar 171 tonn fiyrir 615.129.
Svalbakur seldi um árarraótin
152 tonn í Grimsby fyrir S13.270
Ingólfiur Arnarson seildi 8. jan-
úar í Aberdeen 196 tonn fiyrir
618.167 og Mai seMi í Grims-
by í fyrradag 108 tonn fyrir
615.132.
Hallveig Fróðadóttir seldi 6.
janúar 191 toran fyrir 156 þús-
und mörk í Cuxhaven. Víkingur
seMi 202 tonn fyrir 181.500
mörk 6. janúar í Bremerhaven
og Neptúnus seMi 173 tonn fyr-
ir 175 þúsund mörk í Bremer-
Fnamihafld á 9. síðu.
Midaverð og
vinningar hækka
í Happdrætti H.í.
— hagur þess
undirstaða eðli-
legrar þróunar
Háskólans
■ Komi ekki til stórfeJlt
á'tak 1 byggimigamáltim Hó-
slkólams mumu ýmsar deild-
ir hams ekki geta veitt við-
töfou öllum þeim stódemtrrm
sem gera mó ráð fyrir að
óslki inmgömigu þar á næstu
árum. Er fyrirsjáanleg mik-
il fjölgun stódenta á næstu
ánum og stórir hópar úr
nýja Hamralhlíðarsfcólanum
bætast í tölu nýstódenta.
A þetta berati próf Armann
Snævarr hásfcólarektor í árlegu
kvöldverðairhófi Happdrættis
Háskóla Islands fyrir stjóm
Happdrættisins, blaðamenn og
„sóiskinsböm" áirsins, einn
þeirra starfshópa sem á saman
röð af miðum og fengið hefur
áirtlegan vinning á árinu. Að
þessu sinnl voru það tólf rttarfs-
menn Morgunblaðsins, sefti kalta
happdrættisféiag sitt Miljón hf.
Svo sem touniniuigt er eru tekj-
uir Happdrætitisins undirstaða
tnndir f j árfestiragu Háskólans í
húsinæði og jrairansofcniarfækjurai,
auk þesis seim þær sfaindia undir
raauðsynJegu viðbaldi húsa og
tækjia, en fyrirsjáanlcgt er,
sagði báskólairektor, að án stór-
íefllds átaks í byggingarmálum
og anraainri fjárfestingu miimi
ýmsar deildir Haskolans ekki
geta veiitt viðtötou öUum þeim
stúdentum sem gera rná ráð
íyrir að óski inratötou í þær á
næstu árum. Fyrirgjáanleg væri
mikil íjölgun stúdenta á næstu
árum, sennilega á sjöunda
hundrað þegiar áirið 1970 er ný-
stúdentar úr HamraMíðarskól-
anum þættust við auk vaxandi
fjölda stúdenta frá Kenraara-
skólianum, sagði refctor, og ger-
ir hiran aiukni fjöldi sitúderata
við Háskóla íslands og þarfir
þjóðfélagsins fyrir hóskóla-
menmbaða menra það ednndg ó-
Starfsmenn Morgunblaftsins, þeir höfftu heppnina með s-ér á si. ári.
hjátovæmilegt, að fjölgað verði
þeim menraturaarleiðum, sem
stúdenbum standi til boða við
Hásfcófliann, en nýjar giredraar
fcrefjast bæði húsnæðis og
kennsluitækjia frá gtrurani.
Refctor mdnn ti einndig á að Há-
skólinn þyrfti eklfci aðeins að
sinna kenrasluskyldu einrai, held-
ur jaifinframit raransóifcniaskyld-
unini. Flram kom einnig að þótt
Arnaigiarður verði tekinn í notk-
un á þessu ári og bæti mjög úr
brýnnd þörtfl, verður húsnœði
þar fiullnýtt þegiar í upphafi.
Á Háskólanum hjvíldr sú
skyldia við ísflenzfct þjóðfélaig að
menrata mikinn Muita þeirra,
sem eiga eftir að gagiraa hinum
vandamestu störfum í þjóðfé-
Jaginu. Til l>essa þarf auk ann-
ars mikið fé, meira en nofckru
sirarai fyrr í sögu Hásfcólams, en
það er viðurkennd staðreynd,
saigði háskólairefctor, að fjárfest-
ing í menratun er sú arðbærasita
sem nútimia þjóðfélaig leggur í
og er hvarvetraa forsenda auk-
ins hagvaxtar. Háskóldnn sæfcti
fjárfestiragarfé sitt fyrst og
fremst til happdrætrtisins og
væri því blómlegur haigur þess
undirstaða undir eðliflegiri þró-
ura HáskóAans og þar með ís-
lenzks þjóðfélags í heifld.
Vinningar og miftaverð
hækka
Nofcfcrar breytiinigiar verða á
happdrættímu þeitta ár. Hækk-
ar verð heiflmiða úr 90 í 120
króraur, en jaÆnfrajmt stórhækk-
ar vinndragaiskráin, þar sem
Happdrætti H.í. gneiðir ætíð
70% veltuntraar út í vi'nniragum.
Hæfctoar vinningasfcrádn um
meira en 30 mifljónir króraa og
greiðhr happdrættið á þessu ári
út 121 miljón fcróna í vinnirag-
um.
Þá verður sú hreytirag að
lægstí vmniragur verður raú fcr.
2000 í stað 1500 tor. áður, fimm
þúsurad krón-a vánmdragum fjölg-
ar úr 4072 í 5688 og tíu þúsurad
króraa viraninigunum fijölgar úr
1876 í 3550. Hæstu virandnigar
verða þedr sömu, 500 þús. fcr. í
11 fflofckum, en ein miljón fcróna
í tólfta flofckd.
eKndragu, gredðd áfcveðið gjaM
miáraaðarlegia fyrir encLumýjtm,
en þegar vinniragiar korraa upp
eru þetr geymdir til jólararaa.
Eiraum slífcum starfshópi, sem
hefiur haft hepprairaa með sér
árið 1968, bauð sfcjóm happ-
drædtfcisiras tii hófs sírasv tólf
prenfeirum og blaðamönnum
við Morgunibfliaðið, sem toalla
samtök síra Miljón h.f. Eiga
þessdr luktounraar pamfiílar 60
hedlmiða og feniga á þá á árimu
samtals 569.600 fcrónur í vimm-
inga, samtafls 20 vinniraga yíir
árið, sem er raofcfcru hærra era
almemraa hlutflaillið, sem segir
að fjórði bver miði ed'gi að
Mjóta viranárag.
Raftir eftirsóttar <*>■
Á árinra 1968 voru raser aJldr
miðar hiappdrættisiras uppseld-
ir eða um 90% og Aðalekirif-
stofiara bafði eraga miða tíl ráð-
stöfiuraar fyrir nýja viðsfcipta-
menra. Riaðir voru algerlagia ó-
fáanlegar, en bað fler æ meira
í vöxt að sfcarfshópar, spila- og
saiuimiaifclúbbar og aðrir aðilar
hafa buradizt samtöfcum og spifla
sameigdn-lega á raðir af miðum.
Auðvitað er aldrei hægt að
segja fyrirfram, hvaða miðar
koma upp með vdranirag á árimu,
' en mangir telj’a heppilegt að
eiga miða í röð og fiá þá eiran-
ig aufcavinniragama ef beppnira
er með.
Miljón fékk háJfa mfijón •
Algeragt er orðið að fólk á
vinmustöðum eágd miða í sam-
• Hunangsilmur
í síðasta sinn
• 1 kvöld, fösifcudaigiirKni 10. jan-
úar, verður leifcritið „Hunangs-
ilmur“ sýrat í sfðasta sinn í
Þjóðleifchúsinu. Þetta umdeildia
leilfcrit ensku sfcáldkanuraraar,
Sheflaigh Deflaraey hefur nú ver-
ið sýnt í mörgum löndum, og
hefur jafraara þótt mjög forvitmi-
legt. Delaney var aðeiras 19
ára, þegar hún samdi það, og
öðlaðist frægð á skömmum
tíiraa fyrir þetta fyrsta leifcrit
sitt. Leikstjóri hér er Brian
Murphy. AðalMutverk eruleik-
in af: Brynju Benediktsdótfcur,
Besisa Bjamasyni og Þóru Frið-
riksdóttur.
Jón Ólafsson innheimtumaður
Minningarorð
1 dag verður gerð firá Foss-
vagskirkju útfiör Jóns Ólafsson-
ar, innheimtumanns, Meðalholti
21 í Reykjavik.
Jón fiæddist 14. október 1888
og var sonur Mns kunna ferju-
marans Ólafs Guðmuradssonar á
Sandhóletóerju og Iragveldar
Jónsdóttur. Frá bemsku og
fram á fullorðinsár áiti hann
heima í Ámessýslu, lengsdum
í Hraunshverfi og á Stokkseyri.
Eins og algengt var á þeirn
tíma ólst hann upp við frek-
ar kröpp kjör og straraga vinnu
begar er orica leyfði. Lífsbar-
átta þessarar kynslóðar var
hörð, og bömin voru eífcki göm-
ul þegar þau fóru að taka þátt
í daglegum siörfum með hinum
fullorðnu. Varð Jón snemma
vaskleika- og kappsmaður við
ölfl störf svo sem haran átti kyn
til. Hann varan að landlbúnaðar-
störfum en bó öfllu meira að
sjómennsku, t)æði á bilskipum
og áraskipum. Um noifcfcurt
sfceið var hann tformaður í Þor-
láfcdhöfn, famaðist honum vel
í því starfi og má fullyrða að
hanin naut trausts og hylfli hjá
skipshöfn sinni.
Eins og aðstæður voru átti
Jón ekki kost á. skóflagöngu í
assku. Ur bví bætti hann með
þvi að nota stopular tómstundir
til bóklesturs, enda var fliáran
maður greindur og firóðleiksfús.
Annað áihugamál átti Jón og
rækti eftir bví sem föng voru
á, en bað var sönglistin. Gafst
horaum þó aldrei tækifæri til
þeirrar þjállfuraar sem söng-
rödd hans hefiði verðskuldað, en
það var máfl manna að röddin
hefði enzt honum til þess að
verða rómaður einsöngvari ef
hann hefði átt kost á námi. Jón
héflí rödd sinni allt til ævitoka,
og tók síðustu tuttugu árin þátt
í störfum Kirfcjufcórs Neskirkju
af þeim áhuga sem honum var
í blóð borinn; heiðraði kórinn
Jón með samsæti er hann varð
áttræður sfl. haust.
Rúmlega fertugur flutitist Jóra
úr átthögum sínum, settist að
í Hatfnarfirði og dvaidist þar
um nöfckuma ára skeið em fludt-
ist síðara til Reykjavíkur. Sbarf-
aði hann síðan sem innheimitu-
maður meðan heilsan entist,
fyrst hjá málniragairverksmiðj-
unni „Litir & Lökk" era si'ðan
hjá „Leikfc og málningarverk-
smiðjurani Hörpu h.f.“
Jón var kvæntur ágæbri konu,
Kristgerði Gísladótfcur firá Urr-
iðaifiossi, og lifiir hún mann siran.
Jón Olafsson var traustur
maður og samvizkusamur og
gerði sér far um að ræflcja vefl
hvert það starf sem hann tók
að sér. Hann var sdédrtvís og
góður félagi, en ekki var það
háttur hans að hafa sig mjög í
frammi eða seilast til vailda.
Hann var þó um hrfð í srtjóm
Iðju, félags verksmiðjufóflks, og
þótti rúm hans þar vel skipað.
Munu vinir hans og Ifcunningjar
kveðja hiaran af hlýjum hug í
dag og senda Kristgerði GMa-
dóttur innilegar samúðarkveðj-
ur.
Gamall félagi.
i