Þjóðviljinn - 23.05.1969, Qupperneq 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 23. mai 1989,
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
Á
FERÐUM
að sleppa orðinu en hann varð
gagntekinn sárri þreytu og leiða.
Hann vissd að hann talaði gegn
betri vitund. Það var alls ekki
um lásinn að ræða. Sannleikur-
inn var enn jaí'nfjarlægur. Hann
fann aftur að hann vissi nú aUt
sem með þyrfti, byggi yfir ru-gl-
igslegu samsafni af upplýsingum;
hann vissd allt en hafði enga bug-
mynd um það, hvemig átti að
byggja upp réttu myndina. Samt
hélt hann áfram:
— Benny og Ullman verkfræð-
ingur fundu upp lás sem þeir á-
litu að valda myndi byltingu.
Sponge höfuðsmaður lýsti því yf-
ir að lásinn ætti sér enga fram-
tíð, og þá hélt Benny til Ástralíu
— og skildi eftir sig ýmiss kon-
ar sakir. En Benny fór að sjálf-
sögðu ekki beint til stjómarfor-
mannsins með hugmynd sína,
hann byrjaði á forstjóranum : . .
— Hann byriaði á mér, sagði
Martin. — Það var reyndar á
byrjunarstigi. Hann hafði ekki
annað i höndunum en teikningar
og rissmyndir og ég skildi ekki
nokkum skapaðan hlut og ráð-
lagði honum að koma aftur með
prufu sem hægt væri að átta sig
á. Það gerði hann svo árið eft-
ir og ég sendi hann til pápa, þvi
að ég gat ekki tekið ákvörðun um
það upp á eigin spýtur. Ég kynnti
mér ekkert kostniaðarhliðinia,
enda gaf Benny mér emgar upp-
lýsin.gar um slíkt.
— Þú sendir hann til Lann-
woods forstjóra, sagði Tom, —
og Lannwood fórstjóri séhdi harin
áfram til Sponge höfuðsmanns,
sem sló botnimn úr allri ráðagerð-
inni. E.n vitum við hvað varð að
samkomulagi milli Bennys og
Lannwoods forstjóra?
Þögn. Læknirinn:
— Hvar er hann núna?
Tom svaraði:
— Að snæða rakan frúkost
með viðskiptavini. Eða svo er
sagt.
— Þú ert svei mér fróður. sagði
Martin og leit á hann þumgur á
brún.
HÁRGREIÐSLAN
— Það tilheyrir. En spumdng-
in er hvað ger>a skal?
Hafuðsmaðurinn starði niður
í gljáfægða borðplötunia. Læknir-
inn sagði ekkert en það var enn-
þá blik í þreytíuiegum augum
hanis. Martin kipraði stóra munn-
inn og glotti síðan:
— Hringja í lögregluna — af
hverju segir enginn það?
Höfuðsmaðurinn reis á faetur,
þungt og stirðlega. Líflaus aug-
un litu ekki á neinn viðstaddra.
— Ég fer heim. Ef lögreglan vill
mér eitthvað. þá er ég heima á
Lidimgö.
Hann sneri sér undan og bætti
við daufingjalega:
— Ef þeir vilja þá eitt-
hvað ....
Lækr/irinn spratt á fætur:
— Ef þú ímyndar þér . . .
— Ég ímynda . . .
— Ef þú ímyndiar þér eitt and-
artak að ég hafi hugsað mér að
láta dóttur míma hafa það á sam-
vizkunni' alla ævi að hafa látið
morðingja sleppa . . .
Loks tóksf honum að fá höfuðs-
manninn til að mæta augmaráði
sínu. En það var læknirinn sem
leit undan og svipur hans varð
sársaukiafullur.
— Jæja, tautaði liðsforinginn.
— Hringdu bara. Þú hefur sjálf-
ur eitt og ammað á þinnd könnu.
Hann gekk þungstígur út úr
stofunnii. Martin bandaði hend-
inni í áttina að lækninum.
— Bíddu. Emanúel.
Útidyrnar opnuðust og lok-
uðust. Martin sýndi stóru tenn-
urnar skælbrosandi.
— Rottumar og sökkvamdi skip-
ið . . Vertu bara rólegur, Emanú-
el. Ég skal sjá til þess að lög-
reglunni verði gert aðvart fyrir
kvöldið. Fn ég vil að minnsta
kosti að þeim gamla sé fyrst gef-
ið tækifæri.
— Tækifæri til hvers? Að flýja?
Læknirinn hló gleðilaust.
Martin var enn brosandi.
— Það verður að ráðast. Við
erum allavega að tala um hina
hávelborau Lannwoodætt.
Andlit læknisins varð tóm-
legt. Grár þreytusvipurinn lagð-
isit yfir það eins og hula. Hann
reis á fætur og hneppti að sér
jakkanum.
— Þú verðu.r að sjá um þetta.
Ég er svo sanmarlega búinn að fá
nóg af þessari ætt.
— Hagstofan hefur mörg ágæt
nöfn á boðstólum.
— Fyrirtaks hugmynd.
Tom elti lækninn þegjandi fram
í ganginn. Hann kvaddi ekki
Martin. Læknirinn þreif skrjáf-
amdi nælonregnkápu niður af
sniaga og lagði hania á handlegg- |
inn. Hann leit á Tom.
— Að vissu leyti hafia þeir á
réttu að standia — hvaða máli
skiptir í raumiimmi þrjátíu og
fimm þúsund króma sjóðþuinrð
þegar morð er ammars vegar?
Tom smarstamzaði. Lækmirimm
opnaði og leit um öxl.
— Hvað er á seyði? spurði
hann. — Komið þér ekki með?
' — Nei.
Tom varð kyrr í gan©imumi.
Hann lokaði útidyrunum á eftir
lækninum og það var eins og
hönd bans væri allt í einu gadd-
freðin.
Þrjátiu og fimm þúsund krón-
ur.
Upphæðin hreinsaði ailt í einu
til í huga bans, h-risti upp í bút-
umum svo að þeir féllu saman
og hreimsaði burt allt óviðkom-
amdi.
Þrjá-tiu og fimim þúsund
krónur — og ,,kröfuhafi“! Kom
etoki til mála!
Hann sneri við og stik-aði aflur
inn í stofunia. Martim sneri í hamm
baki og var að reka tappamn í
whiskýflöskumia. Bamrn bar við
gluggamm, stór, herðabreiður og
apalegur. Aðlaðamdi og lífshættu-
legur.
Tom sagði:
— Þegar Emamuel Lammwood
fékk að vita það fyrir fimm ár-
um að Lanmwood forstjóri hefði
fengið bréf frá Bemny í Ástralíu,
náði hann í heimilisfang hans og
skrifaði honum bréf. f bréfimu
ásakaði hamn Benmy um að hafa
dregið sér þrjátíu og fimrn þús-
umd krónur. En í dag hef ég
fengið að vita 'að Benmy bar ekki
ábyrgð nema á fimmtám þúsumd-
um — Anmika Lindmalm diró sér
hitt! Skilurðu ekki hvað )>etta
táknar?
Martim bar flöskuna upp að
birtumni og hristi hana.
— Það er eims gott að taka úr
henmi tappanm aftur, sagði hamm
rólega. — Þú hefur víst hugsað
þéir að doka við?
— Benmy, sem mér skilsl að
hafi verið dæmigerður „kröfu-
hafi“, hefði aldrei nokkurn tím-
a tekið slíkri ásökun með þögn
og þolinmæði. Hamm hefðd sett
-himin og ’jörð á annan endanm,
ef hamn hefði fengið að vita að
ham-n væri grunaður u-m að hafa
tekið tvöfal-t meira fé en hann
hafði í rauminmi gert. En hamm
hefur ekki lát.ið á sér kræla í
þessi fimm ár. Það getur aðeins
verið eim skýring á bví: hann
fékk alclrei bréfið frá Lannwood
lækni.
— Sei, sei!
— Eima manmeskjam sem hefði
getað stolið því bréfi — og síð-
ari áminnin.garbréfum — er
Priscilla s-em sér um póstimm hams.
Og hún myndi aðeins gera slíkt
fyrir eina manmveru — og það
ert þú.
— En imdælt!
— Indælla verð.ur það. hélt
Tom áíram og reiðin ólgaði í hon-
um. í fyrsta bréfi sínu minntist
lækn.irinn á dálítið sem máli
skipti — sem sé bað að ham.n væri
fluttur úr Skeppargötu og hefði
gerzt forstöðumaður á hvíldar-
heimilimu. En bar sem Benmy
fékk aldrei betta bréf, þá komst
h.ann ekki að bví fvrr en í sima-
klefanum á Arlamda að heimilis-
fame læknisins var ammað en hanin
hafði haldið i fimm ár. Hann
sendl fimmtón þiisnndirnar tll
Eannwoods i Skeppareötu en ekki
til Djursholm; og það skyldi eng-
an undra. að hann var myrtur,
þegar heim kom.
Hárgreiðsl u stofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Simi 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingui 6
8taðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyíta)
Sírnj 24-6-16.
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
Aog B gæðaflokkar
MarsMngCompanyhf
Laugaveg 103 sími t 173 73
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
a: 1 I R
ANNAÐ i EKKI
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
UG-RAVJÐKÁL - UNÐRA GOTT
/