Þjóðviljinn - 12.10.1969, Síða 6

Þjóðviljinn - 12.10.1969, Síða 6
 g SfDA — ÞJOÐVILJINN — Sunnudagur 12. oktðber 1969 — Þetta er ekki óskylt sál- arfræði. Á sama hátt og fyrstu spor barnsins marka framtíð þess, hefur frumskedð í verk- lýðsbaráttu á Islandi haft sterk áhrif á þróun hennar á síðari tímum, — segir Ólafur Einarsson, cand. mag- Hann lauk prófi í sagnfræði fyrr á árinu, og fjallar ritgerð hans um upphaf verklýðshreyfing- ar á Islandi 1887 — 1901. Ól- afur hefur hér unnið þarft og gott verk, því að ýmis- Iegt hefur verið á reiki um þetta tímabil og heimildirfá- ar. Ritgerðin kemur bráðlega út hjá Sðgufélaginu og eins mun ASl gefa út sérprentun af henni. En okkur þóttiekki úr vegi að taka dálítið for- skot, og fá Ólaf til að rabba við okkur um ritgerðina og þessi bemskuár verklýðshreyf- ingar á íslandi. Ólafur er stúdent frá Mennta- skólamim í Reykjavík árið 1963. Hainn stundaðd nám í nor- rænni fomilei£aifræði og sagn- fræði við Hásikólann í Osló um þriggja ára sikeið, og lagði stund á íslandssogu við Háskóla Islands í hálft þiriðja ár. Próifin, sem hann tók í Noregi fékk: hann viðurkennd hér hedma sem BA og þau plús Islandssagan urðiu svo að cand. mag. prófi. — Hvað spannar ritgerðin ytfir langt tímabil? — Árin 1887 — 1901, eða frá þedm tíma, að prentarafá- lagið eldra var stofnað og þax til löggjöf um kjaramál verka- mianna vair samþykkt á alþingi. Upphaiflega ætlaði ég mér að fjaHHia um ’lengra tímabili en kornst að þeirri ndðuirstöðu, að hygigilegra væri að setja punkt- Þegar kröfur verkalýðsins þóttu brot á mannréttindum :áa " Frá Reykjavíkurhöfn á síðustu öld. Xeikning A. Mayers. inn við þessi merku timaimót í verklýðsbairátbunm og gera þessu tímabild eins glögg skil Oig mér væri kostur. Stéttir, þéttbýlið og þekking á félagsmálum — Nú er sjádÆsagt ýmisílegt á hulldu um þessa tíma. — Hvar aflaðirðu þér eintoum fanga? — Já, það er rétt. Alltof £á gögn hafa varðveitrt, og skamm- aiílega lítið hefur verið gert til þe&s að bæta þar úr, sem heipi þó verið hægur vandi, því að skammf er síðan ýmsir hedztu forvígásmenn íslenzkrair verk- lýðsbaráttu voru ljóslifamdi hér á meðal okkar, en nú eru þeir faddinir í vaflinn. En eklki þýðir að amast við þvi, sem orðið er, og ég varð að gera mér mat úr því litla, sem til var. Síðan las ég helztu bilöð frá þessu tímabili og ýmislegt fleira til að komast inn í and- rúmsdoft liðinna tíma- M.a. náði ég í fyrirlestur, sem Gestur Pádsson hédt árið 1887, og heitir LJfið í Reykjavík. Þar lýsir hann sivo sniilldarlega lífi og háttum bæjartxúa að maður fær óvenju sikýra innsýn inn i það. Allar stéttir fá sinn skammt og kjaftakerlingar Reykjavíkur haifa t.d. sjaldan fengið verri útreið. Og þama ræðst Gestur að verkamönnum, ásaflcar þá um deyfð og sinnuleysi, og bendir þeim á, að víðast hvar erlendis hafi vinnandd flóllk stofnað með sér hagsmunasam- tök- — Hverjar teflurðu heflztuor- salkir þess, að við erum svona seint á fterðdnni? — Um þetta fjadla óg í fyrsta kafla ritgerðarinnar og kemst að þeirri niðursitöðu, að for- sendur fýrir stofnun veridjýðs- félaga hafi ekki verið fyrir hendi öillu fyrr en 1880. Til að hægt sé að mynda stéttar- félag þarf þrennt að koma til. 1 fyrsta laigi þarf stéttin að vera til, í öðru laigi verður hún að vera á noklkuð þéttbýlu svæði, og i þriðja lagi er nauð- synlegt, að til komi nokkiur þekking á félaigsmálum al- mennt. Nú, það er eflcki fyrr en á seinusitu áratugum 19. ald- ar, að fóflk fer að setjast að í þorpum að einhverju marki, og ný stéttamyndun verður, og félagsstainf hér á lamdi hafði ekfld. verið ýkja mikið fram að þessum tíma- Núna er hver Is- _______,__ ZZ&SKZ ;.á lendingur í fjónum fédögum að meðalitafli og finnst engum mik- ið til um, en á þessum tíma var rndlkið átak að hrinda fé- lagi a£ staið, því að þetta var nýnaemd í íslenzku þjóðlífi. Upp úr 1830 fer fyrst að brydda á einhverri félagsstarfsemi, en hún verður eklki almenin fyrr en með stofnun Samvinnuhreyf- ingarinnar 1882 og Góðtempl- arareglunnár tvedmur árum síðar. Prentarar víðast brautryðjendur — Og það eru prentarar, sem verða fyrstir til þess að stafina með sér samtök. — Já, og þetta er eklki edna þjóðfélagið, þar sem þeir eru fyrstir, heddur voru stéttar- bræður þeirra á Norðuriöndum og víða annars staðar ednnig brautryðjendur í hagsmunábar- áttunni. Ég held, að þetta sé út af því að þeir lesa svo mik- ið a£ bóflouim, og þurfa ólhjá- kvsemálega að fydgjast með því, sem er að genast. Og það er skemmtilegt, að prentarar skiuli hafa stofnað fyrsta stéttaifélagið hérlendis, því að þeir hafa jafnan borið af öðrum launa- stéttum í sókn og stéttvfsi. — Voru það launamálin, sem hrundu þessu félagi af stað? — Árið áður en féflagið var stofnað höfðu prentarar í Rvik kornið á fót skemmtifélagi, sem þeir ködduðu Kvöldvökuna. Að- adorsök þess að hún varð að haigsmunafédagi er að minni hyggju sú, að prentarar vildu beita sér gegn þedrri þróun, sem þá gerði vart við sig og gætir víða enn, að atvinnureK- endur réðu jafnan til sinmarga nema, og sögðu þedm- upp starfi, þega-r þeir voru fullnuma, til þess að þurfa ekki að hæikka við þá kaupið. Ekki virðist hafa farið mikið fyrir þessu fé- lagi, því að hvergi er staifur um það í blöðuniuim, en inn á við hefur sitarfsemm varið öflug. Féflaigsmenn héldu regluflega fimdi í lessail, sjálfsagt til þess að bredða yfir sjádft eðfli sam- takanna, gáfu út handskrifað blað, og aigi hefur verið mik- ill, því að félaigsmenn þurftu að greiða í félagssjóð IV2 eyri af hverri krónu, sem þeir unnu sér inn. Aðadforvígismaður var Jófliannes Vigfússon, býsna merkilegur maöur. Hainn hafði verið í Kaupmannahöfn um tírna, siðan fór hann til Isa- fjarðar og stofnaði bókasafnið þar, og þessi fáu ár, sem fé- lagið starfaði var hann, lífið og sálin í því- Lög fédagsins hafa að líkinduim verið sniðin eftir lögum ÞjöðvinatféLagsins, og það er gaman að því, að þeir vitna gjaman i Benjamdn Franflclín, stéttarbróður sinn í Bandaríkj- unum. — Er. hvað um kröfiur fé- lagsins, náðu þær fram að ganga? — Féiagið var aldrei viður- kennt sem samningsaðili, en fékk því þó til ieiðar kömið að tala iðnnema í faginu var lækk- uð. En langdíft var félagiðekki, þvi að forustumennimir flutt- ust adlir vestur um hatf um 1890, og með þvi lognaðist það útatf. „ að draga skó- araatvinnuna inn í landið/y _ Og hiverjir voru svo næst- ir í röðinni? — Það voru skósmiðir. Reynd- ar var það nú eikki bednlíms stéttarfélag, sem þeir stofnuðu, heldur minnti það öfldu fremur á gildi mdðadda, þvi að atvinnu- reflcendur stóðu einnig að þvi- En tilgangurinn með stotfnun félaigsins var, eins oig skósmdð- ir sögðu sjálfir „að draga sflcó- araatvinnuna inn í landið, og láta íslenzka skóara njóta sem mestrar atvinnu, en eflclki þýzk- ar verksmiðjur". Þetta var ár- ið 1888 og vegna innflutnings á maskínugerðuim stígvélum. — Þama er einmitt á ferðinni sarna vandamál og við edgum nú við að glíma — innflutn- ingurinn. En þetta fólag varð nú efldki langflíft, þvi að ednn skóarinn saigði sig brátt úr því, og augllýsti, að hann seldi þvi 10 % ódýrara- Og hór koenium við að enn öðru vandamáli, óstétt- vísinni, sem jatfnan hefur verið nokkuð fylgisipök vericaflýðts- og iðnaðarstéttum hérlendis. En eftir daga þessara tveggja féflaga kemur adger ládeyða, sem helzt um nodckurra ára skeið- Vesturfiarimar vonu þá í algleymiingi, og margir iðnað- armerm tóku þátt i þeiifr, þvi að þeir höfðu bezta framtíðar- möguleika vestra. Og ekflcert í þjóðlífinu ýtir sérstalklega und- ir stofnun nýrra hagsmuna- samtaika fyrr en árið 1894. Viðurkenning og varnarsigur - — Um haustið það ár, — heldur Ölafur áfram — stafina útgerðarmenn saimitök ogáflcveða að lækflca ráðningarsikilyrði há- seta á þdlsikipum undir þvi yf- irskini að fislcverð hafi læflck- að. Sflcipstjórar og sitýriimenn hötfðu einnig stafinað samtök og stóðu sjómenn vamarlausir andspænis þeissu. t>eir eygðu þá lausn að stofna fédag hér i Reykjavík, einkum fyrir at- beina tveggja nerna úr Stýri- mannaskólanum, Ottós N. Þor- lákssanar og Gedrs Sigurðsson- ar, og þeir áttu etftir að koma mikið við sögu í forusiu verk- dýðslbaráttunnar. Sílcömmu áður hötfðu 10 ný þidskip verið keypt til landsins og þessd nýja út- gerð gierbreytti á ýrnsa lund Þorsteinn Erlingsson, hvatamaður að stofnun fyrsta verka- mannafélagsins hérlendis.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.