Þjóðviljinn - 08.11.1969, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 08.11.1969, Blaðsíða 4
4 SÍÖA — ÞJÓÐViLJiNN — Laugardagur 8. rwivember 19G9 — málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis — Útgefandi: Otgáfufélag Þjóðviljans. Ritstjórar: Ivar H. Jónsson (áb.), Magnús Kjartansson, Sigurður GuSmundsson. Fréttarltstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson. Ritstj.fulltrúi: Svavar Gestsson. Auglýsingastj.: Ólafur Jónsson. Framkv.stjóri: Eiður Bergmann. Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðjá: Skólavðrðust. 19. Simi 17500 (5 línur). — Áskriftarverð kr. 165.00 á mánuði. — Lausasóluverð kr. 10.00. S/ómenn bíða svars IJáðstefna sjómannafélaganna, 11. og 12. októi ber, samþykkti að skora á öll sjómannafélög að segja upp bátakjarasamningunum við útgerðar- menn, frá áramótum. Samtök úígerðarmanna hafa af því tilefni sent frá sér skætingsplagg, þar sem því er haldið fram að þessi samþykkt sjófmanna- ráðstefnunnar sé byggð á „misskilningi", og er það ný útgáfa af LÍÚ-speki. Cjómenn, sjómannaráðstefnan og stjórn Sjó- mannasambands íslands eru á öðru máli. Hinn 14. október s.l. sendi Jón Sigurðsson, formaður Sjómannasambandsins, Alþingi bréf í nafni sam- bandsstjórnarinnar, með ályktun sjómannaráð- stefnunnar, og lætur þess gétið að samþykktin hafi verið gerð einróma. Ályktuninni fylgja þessi orð .til áherzlu: „Stjórn Sjómannasambands íslands, treystir því að hið háa Alþingi verði við áskorun þeirri er í framangreindri saimþykkt felst". Al- gengt er að félagasamtök sendi ályktanir sínar til Alþingis, en um þessa samþykkt sjómannaráð- stefnunnar gegnir því máli, að hún á alveg sér- stakt og mjög brýnt erindi til Alþingis, eða rétt- ara sagt til þess meirihluta stjórnarflokkanna sem skerti samningsbundinn sjómannshlut óvægilega á síðasta þingi. í ályktun sjómánhárá^stefnurih- ar segir m.a.: „Ráðstefnan telur, að með hliðsjón af því sem gert var af hálfu Alþingis á s.l. ári með lögunum um ráðstafanir í sjávarútvegi vegna gengislækkunar íslenzkrar krónu, þegar raun- verulega var gengið á hlut sjómanna og tekin af þeim 27—37% af samningsbundnum hlut, verði ekki hjá því komizt að segja upp gildandi kjara- samningum og skorar ráðstefnan því á öll þau fé- lög sem aðilar eru að bátakjarasamningum við samtök útgerðarmanna að segja þeim samningum upp, miðað við að þeir verði úr gildi um n.k. ára- mót. Jafnframt skorar ráðstefnan á hið háa Al- þingi að endurskoða nú þegar framangreind lög með auknar kjarabætur til sjóimanna fyrir augum, þar sem fyrir atbeina laganna og góð aflabrögð á yfirstandandi ári, hljóti afkoma útgerðarinnar að hafa batnað svo} að hægt væri að lagfæra lögin sjómönnum í hag. Ráðs'tefnan telmyað viðbrögð og afstaða sjómannafélagannia til aðgerða um ára- mót muní mjög mikið mótast af því hvernig Al- þingi tekur áskorun þessari— " þetta segir í kjaraályktun sjómannaráðstefnunn- ar, og augljóst er hvers vegna formaður Sjó- mannasambandsins lætur það fylgja henni til Al- þingis að stjórn sambandsins treysti á undirtektir þess. Sjómenn telja meginorsök væntanlegrar upp- sagnar árás tveggja flokka á Alþingi, Sjálfstæð- isflokksins og Alþýðuflokksins, á sjómannshlut- inn, og beina þeirri kröfu til þingsins að þau rang- indi verði bætt. Sjómenn tengja sjálfir þessa kröfu til Alþingis því sem gerist í samningamál- um um áramótin. Tíminn líður og LÍÚ-görpunum er vænlegra að fara að hotía á ráðherra sína en tuldra út í loftið um einhvern „misskilning" sjó- manna. — - Sinfóníuhljómsveitin HHI Gudi sé loÆ höldur Sinfióniu- hljóimsiv Isi. áfnaffti ad vera til. Stunduim er miaður syoiítið argur út í hana, þaö er satt, og stuindiuim meira aö segja bélreiður, sem er veiíklleiikia- mierM og aetti auðvitað ails eWki að koniia tyrir. En eftir hljámieikana. í fyrrakvöid er ég þó fyrst og freimst hissa. Hverskonar efnfeyai er þetta eiginlega, seim er verið að. troða upp á fólk? Mér er saima þó Silkistigaforleikiuir- inn etftir Bossáni þyki ákjós- anlegt viðfangsefni fyrir virtóósihljómsveitir og virtúós- stjórnendiur. Það ættd aila- vega að liggja í aiugum wppi, að um hivorugt er að ræða, þar sem korndn eru saman hljómsiveit oklkar og Alfred Walter frá Austurriki. Verra er þó að vesenasit mdkið með svofltailaða iimipressjiánisita frainsika eins og hljómsveitin er á sig komin hvað snertir hljómstyrk og hljóðfaéraskip- an. Verk Kavels sem þarna var fhitt, Gæsamiöimmiusvítan, er gullfailegt verk, þó ekki getí það taiizt bedinilínis fruoniegt, sé það borið saman við verk sem samdn eru noktourn veig- inin á sama tíma. Má þar t.d. nefna Eldfuglinn eftir Strav- insky, og Noktúrnurnair effár Debussy, sem raunar voru samdar u^þ.b, tíu árum áður. Austurrískiur söngvari, Romano Nieders, var ein- söngvari í lögum eftir annan „impressgónista" Jaques Ibert. Var þar mákið „dúllað" við það, sem i kvi'kmiyndatónlist er íðulega látið duga sem spönsk þjóðlagaeinkenni, enda fjaJla víst textarnir um þá gamal'kunnu hetju Don Qui- xote. Sömgur Nieders var til- tölulega skapleigur, án þess að vera að mínu viti neitt sér- lega æskileg inniQutningsvara. Hann fór einnig anieð aríur úr Töfralflaiutunni óg La Gio- conda, og höfðu þar víst miargir af" gott gaiman. I>oka- verkið á tónieikunum, og hið viðamesta, var þriðja sinfónía Brahms-. Fann itnaður þar, sem og víðar á þessum tón- leikum, að koneertmeisifcarinn Bjöorn Ölafsson var 1 frfi. Strenigjaspilið hjá Brahms er nefnilega enginn barnaleikur. „Tempó" þau er Walter vaWí að stjórna hljómsveitdnni, voru hinsveigar vægast sagt mijög á reifei. í>að má vel vera aö þriðji þáttuonn sé stund- um dregiinn um of, og ailtof mikið gert úr áhrifum celló- upphafsins. En þaæna hljóm- aði þetta hinsvegar í einu orði sagt hræðileiga. Alla breve AHegrettóið í lokin var þó það alversta, og ég vil unddr- strika, að frá höfundarins henidi er .hann merktur í upp- .hatfi Allegro, alla breve og piano og sotto voce. Síðan ekki mieira um þaö, því í rauininni miega t menn spila Brahms eins og, þeim sýnist fyrir mér. |':;;:;;;::7:;;\::':-^:::'::; í: .';-'V:-: ¦ : ¦ ¦ ¦ . ¦ ¦,:¦¦ .¦ • .V $Æ : -ísr i \ : V:; :;::: : Nýja blindraheimilíð í Hamrahlið 17 i byggingu. á merkjast Sá ssm ætlar að sebja\ saman áróðiursigredn vegna merkjasölu í þágu einhvers góðs málefnis, lenddr venjulega í sömu klíp- unni og stjórnmélamaður, sem á að semtja steifinuyfiríýsingu fyrir fiokk sdnn, eða prestur, sem ætlar að leggja út af jóia- gaiðspjáilihu. , Báðir vita, eða ættu að vita, að Þeir geta eklkert sagt ainnað en það sem þeir eða einhverjir aðrir hafa sagt, hið saima og þeir ætla að segja, í fyrra, eða hittiðfyrra, eða árið þar áður. Þair geta að vísu huggað sdg við hina hæpnu h'fsspeki, að aldrei sé góð vísa of oft kveðin og þeir geta vonað, að fólkið sé búið að gleyma, ^hvað þeir sögðu í fyrra, eða' hittiðfyrra, eða árið þar áður, og að það mundii líta á stefnuyfdrJýsing- una sem nýja og " endurbætta stefnu og á jólaræðuna sem nýtt óg flrumlegt fraimiag fil kiristilegra bólkimennta. Þegar ég nú læt til leiðast, að segja nokkur orð í tilefni af merkjasölu Blindrafélagsins á því herrans ári 1969, geri ég það í þiyí trausti, að fólk sé búið að gleyma, hvað ég baí sagt um þetta fyrirbæri á und- anfömum árwn. Ég vii að miinnsta kosti vona, að fólk yfirleitt sé ektoi mdnnisibetra en ég. Sjáitfur he£ ég steingieymt öllu, er ég hef um þessd mál saigt á árum áður. Mér verður þá efst í buiga, að mánnast á fólkið, seni mierk- in kaupir. Blessað fólkið hefur. tekið merkjasölu, bæði hjá okkur í Bldndrafélaginu og öör- um, (með slíko velivild og slík- um skiiningi, að næstum verður að teljast með ólfkindum. Við verðum jafnvel að efast um, að mannfóikið sé edins djúpt sokikið í erföasyndina og oikikur er sagt, sem og hitt, að 'þankar þess séu vondir frá barndómi, eins og okkur er einnig sagt. Vildi maður hinsvegar líta svolítið framhjá mætti mann- kærleikans í fari náungans, gæti /maður ímyndað sér, að fólk vasri farið að líta á mierkiasölu eins cg hverja aðra smápláigu, sem ekki yrði um- fllúin, en þó svo meiniausa,' að varla væri takandi að gera sér rellu út af, svo sem edns og kvef eða hlaxipabóiu. • Suirnia hefi ég heyrt kvarta yfir því, að krakkarnir, sem merkin selja, komi of snemma. Mörgum þykir gott að lúra á sumwdagsmorgina, einkum þeim, sem hafa verið að skemmta sér kvöldið áður. Krakkarnir ættu því ekki að hringja dyrabjöllunni fyrr en það er nokkurn veginn öruggt, að konan sé koimdn á fætur og farin að uindirbúa sunnuidags- steikina og húsbóndinn' sé vaknaður og helzt búinn að drekka imiorgunkaffið og- byrj- aður að lesa Morguhblaðið, Tímiann eða Þjóðviljann. Ég hef aðeins heyrt eitt dæmi um að maður hafi brugðizt illa við, þegar honum var boðið merki Blindraféiagsins. En sé, er svo brást vió, var ekki einu sínni ísienzkur, heldiur danskur. En manninum var nokkur vor- kunn. Þetta var á trúarlegri vakinin^gasiamkoimu og maður- inn, enn fuliur af heilögum anda, hafði verið að 'lækna lílkamllega sjáandi meðbræöur sína af þeirra andlegu blindu og forða þeim frá því að lenda í verri sitaðnum. Hann svaraði því stutt og laggott, þegar honum var boðið merki: Jeg interesserer mdg kun for den aandelige blindhed. Svo er guði fyrir þakkandi, að Islendingar, þeir er sjónina hatfa, sýna málefnum okkar,' sew. biindir eruim snöggt um meiri áhuga en Daninn, sé er ég áður nefndd, og það sem er enn ánægjuiegra, er, að þessi sikilndngur hefur vaxið undan- farna áratugi. Það er' miklu þægilegra að vera blindur maður á ísiandi nni, en t.d. fyrir tvedm áratug- um. ; Nú er mál að snúa 'sér að efninu. Ekki er óeðlilegt, að þeir sem imerkin kaupa, vilji vita, hvað gert verði við þá peninga, sem inn koma fyrir hin seidu merfei. Þvi er: þá fyrst til að svara, að þeim er ails ekki varíð til þess að stenda str;aum af fram- færsiu hinna blindu. Blindrafélagið byggði hús að Hamrahlíð 17, fyrir nokkrum árum. Þar eru. vinnusitofur <>g fbúðir fyrir blint fólk. Nú- er þetta húsrými orðdð of lítið. Því hefur verið hafizt handa um stækkun og standa vonir til að sú viðbygging verði fok- held fyrir áramót. .Peningarnir, sem koma inn fyrir merkja- söluna"' á' . sunnudaiginn ganga ' álldr upp 'í 'kostnað fyrrnefndf - ar byggi.ngar. En það fer svo eftir áhuga og örlæta.; þeirra, sem kaupa af okkur mterki pg happdrættisimiða á komamdi ár- um, hvenær þessi byiggdng stendur fulibúin til notkunar. Allt er á hverf-anda hveli hiér í henni veröld. Eimginn hefur bréf upp á b'að, að hann fái halddð sjón sdnnl að sínu skapa- dægri. Eif einhvier, sem þessar •línur les, slcyldi einhvern tíma verða fyrir því óháppi, að' mássö, sijónina, má hann vita þaö, að húsið, sem verið er að byggja að HamráWíð 17, .stendur hoifi- um opið, annað hvort mm skamman tíraa, mieðan' hann |r að sijóast og læra á myrkrið eða sem fraimitíðar divalarstaðúr 'it hann vildi þann kost tá'ka. Og enn vil ég minna á eitt: Það er unn.ið að HamiraiiíiHð 17. Vinnan er blindum marini ekjki einungis tæfei til lífsframfærl';, heldur einnig uppspretta- sannr- 'ar . lífsihamingiu og uridirstaða andlegrar heilbrigði. ' Þesfe skyldu þedr minnást, 'sem eAi að fjargviðrast út af löngujri vinnudegi og litlum tómstun^- um. ;• Og rithöfundarnir okkar,''seim hafa nýiokið þingi þar sem fjallað var um ráð og léiðdr til þess að þeir gæíu lokað sig inni ævilangt og þyrftu 'ekkert ann- að að gera, en skrifa og skrifá, hefðu gott af því'að láibba upp ' í Hamrahlíð 17 og horfa ;:á bilinda fólkið vinna. Ef til vill kynni ©inhverjum þeirra 'aö skiljast, áð þeir erw að biðga um steina fyrir bl^uð, þégar þeir eru að biðja um að þUrfa ekkert að gera ann^ en skrifá, Að svo mæltu vjji. ég fyrir- fram þakka ölíum þeim seim kaupa merki okkaip> á sunmi- daginn og bið þá miinnast þes?, er gaimla fiólkið ságði: eiriatt, begar því þðtti, serö vel hefði Guð launar fyrir hrafinn;-. Ski3H Guðjónsson.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.