Þjóðviljinn - 12.04.1970, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVimiNN — Sunanudaaur 12. apnffl 1070.
En það var tasciö að bry<W,a á
nýjum amda í uimihivierfiniu, sem
gerði Henmiansen órólegan. Hann
warð þeas fyrst vtair í sinni eig-
in fjölskyldu. Eíríkur var meira
hýá Andersenfólkinu en á sínu
eiigin heimili. Það haifði reyndiair
verið þanndg áður, þótt ekiki
bœri eins mikið á því. í>á hafði
hann að minnsta kosti reynt að
leyna sambandj sínu við fjöl-
skyldiuna. Ef faðiirinn spurði
hvert hann vaeri að fara, var
hann vanur að koma með ein-
hverjar tylliástæður. En nú fór
hann ekki ; lafunkofla með neitt.
— Ég setla að skreppa til Tónu.
sagði hann ef til vill þegar þau
voru búin að borða. eða þá að
hann sagði einfaldlega að hann
ætlaði yfirum að hjálpa Karli
Alfreð. Þetta var svo gróf ögr-
un, að Hermansen mátti ekfki
maela og hann reyndn í lengstu
lög að láta sem hann heyrði það
ekki. En það gat ekki genigið til
lengdar og Hermansen yrði að
tiala alvarlega við hann. Ein-
hverra hlfuta vegna varð hann
alltaf vndræðalegur þegar hann
þurfti að tala við son sinn. Sam-
talið fór annað hvort alvegút um
þúfur ellegar úr því varð heift-
úðugt rifrildi og Hermansen
barði í borðið og Eiríkur rauk
á dyr.
Eiginkonia hans sýndi honum
ekki lengur tilskilda virðingu
heldur. Þetta hafði versnað að
mun eftir getraun avinn i ng And-
ersens, eftir kvöldið þegar
stjóminni bafði tekizt að korna
í veg fyrir að nágirannamir faaru
í þessa Mægilegu garðveizlu hjá
Andersen.
Þetta hafði að sjálfsögðiu ver-
ið sigur fyrir stjómdna, en gleð-
in hafði orðið mun minni vegna
hinraar Málegu framkamu eiig-
inkonunraar. Hún hafði verið 6-
svífin og toailfeð hann smámiuraa-
samiara; já, hún hafði sagt sitt-
hivað fleira, sem hann treysiti
sér etofci eirau sinni til að rifja
upp. Hann hafðd haldið að þetta
væiri aðeins tiKinniiragasemd, sem
bann hafði stimdum orðið var
við í upphafi hjónabands þeirra.
Það bafði angrað hann í þá
daga, en þá gat hann að minnsta
kósti talað rólega og skynsam-
lega við hana, enda hafði þetta
batoað að mun með áirunum. En
nú var eins og ekkert stoðaði.
Þetta varð æ verra með hverjum
degi sem leið; stundum fannst
honum næstum óþolandd að vera
heiana.
Hann var reyndar farinn að
fana fyxr að beiman á morgn-
ana. Það stóð etoki i neinu sam-
bandi við eiginkorauraa; það var
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivörnr.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-9-68
18
SKÁLDSAGA EFTIR
SIGBJÖRN HÖLMEBAKK:
ANDERSEN-
FJÖLSKYLDAN
dytggð sem stafaði aí nauðsyn.
Það varð æ erfiðara að fá bíla-
stæði í borginni. Ekki sízt á
sumrin þegar ferðamannastraum-
urinn var í hámarki. Þess vegna
varð bann að fara að heiman
klukkan átta til að finna bíla-
stæði uitan innsta umferðar-
bringsins. Það var orðinn vani
hjá honum og góður vani kem-
ur góðu til leiðar. Já, hann var
farinn að kunna að meta þessa
morgunstund eftir fyrsta eirfið-
leikann þegar vertosmiðjurnar
opnuðu og áður en straumur
skrifstofumanna hófst tveim
stundum síðar.
Nú gat hann að minnsta kosti
setið í makindum og borðað
morgunverð í bílnum. Hann
hafði meðferðis hitabrúsa og
aukanesti; ýmislegt í sambandi
við þyggdngafélagið sem bann
hafði ekki komizt yfiir kvöldið
áður. Þegar fclukkan nálgaðist
níu, læsti hann bílraum og gekk
spölkorn niður að bankianum.
Með þessu móti fékk hann líka
daiglega gönguferð og hann sliapp
við háðslegar athugasemdir eiig-
inkonunnar um að hann ætti
að flara með sporvagninum.
Það hafði sem sagt orðið
breyting ti'l hins venra, bæði á
heimilinu og í byggtogarféfeginu.
Eina manneskjan sem hann hafði
reglulegt gagn af að tala við,
var frú Saivesen. Samstarfið við,
hana varð æ brýnna, því að
vinnan í stjóminni og nefndun-
um minntoaði etotoi, héldur fór
vaxandi.
Það kom á daiginn að get-
raun-avinningur Andersens áftti
eftir að hafa mun aivarlegri af-
leiðingar en í fyrstu var álitið.
Hermansen var Ijóst að Ander-
sen ha-fði fengið eyðsluæði, og
því ba-fði h-ann fengið þá hug-
mynd að gera ætti manninn ó-
myndugan. Á stjómarfundi hafði
hann komið með tillögu um að
reyna að fá úrskurð héraðsdóms
urn að getraunavinningurinn
yrði lagður inn á lokaðan reikn-
ing. svo að peningummn yrði
ekkj sóað fyrr en búið vtar að
verða við tilmælum stjómarinn-
ar um endurbætur. Það var 6-
heillavænlegt tím-anna tákn að
sum-ir í stjórninni skyldu tatoa
þessu eins og hverju öðru gríni
og brandara. Það hefði a-ldrei
get'að gerzt áður fyrr.
Bæði á stjómarfundluim og
þegar starfsmennirmir komu
saftoan í matsalnum í bankanum,
heyrðust nú stundum raddir sem
hélde uppi vömuto fyrir athæfi
Andersens. — Kannski æt-ti
maður einmitt að lifa lífinu
þannig; kannski voru lífshættir
Andersens alls ekki svo fráleit-
ir? Það hafði verið laumað inn
talshætti, sem var að verða eins
konar slagorð: — Gerðu eins og
Andersen! Þetta var að sjálf-
sögðu spaug, en það va-r ó-
smekklegt spaug sem olli efa-
semdum og öryggisieysd og vafcti
um fram allt forvitoi. Andersen
var orðinn eins konar miðpunkt-
ur. Hermansen fann sér til hrell-
in-gar að hann varð gripinn eins
konar velviljuðum galgopahætti,
þegar fjölstoyldian kom til tals,
enda þótt náunginn bagaði sér
á hneykslanlegri og ábyrgðar-
feusari hátt en nototoru sinni
fyrr.
Hann hafði gert alvöru úr
þeinri hótun sinni að hætta að
vinraa. Nú var hann heimia ali-
an da-ginn, ef hann fór þá ekki
með f.iölskylduna til borgarinn-
ar að verzla. í stað þess að
toaupa sér sæmilegan, notaðan
bíl eða nýj-an brl á sanngjöm-
um afborguraairfcjörum, hafði
hann fengið bifvélavirkja til að
setja nýja vél í gamla bílflak-
ið. Einlægt voru að koma vöru-
bílar með nýj-a Muiti á’ heimilið
— húsgögn, tæld, sjónvarp og
píanó. Frú Salvesen gaf Herman-
sen skýrsiu og í íyrstú reyndi
hann að ha-fa eins kon-ar yfirlit
yfiir fjárú-tláit fjölskyldunnar en
loks varð hann að gefast upp
á því lítoa.
Hátíðlegt loforð Andersens um
að lagfæra h-úseignina rann lífca
út í sandinn, já, va-rð raunar
argasta skrumskæling. Að vísu
komiu handvertosmenn, en þeir
voru látoir hefjast banda inn-
anhúss tfl að undirbú-a þetta fá-
ránlega brúðkaup. Húsið var að
vísu málað. en skiltin voru ekki
fjarlæ-gð og kofamir voru efcto'
fjiarlægðir heldur. Þeir voru mál-
aði-r lítoa. Það var versí af öllu.
Með því var smekkleysið lög-
helgað. Nú Ijómuðu þeir í öll-
um regnbogans litum inni í
runnunum. Það va-r meira að
segj-a búið að mála hænsn-ahúsið
og svínastíuna.
Hermiansen dró yíirbreiðsluna
yfir bílinn og getok í þungum
þönkum gegnum Hallargarðinn
og áieiðis að bankanum. En bíln-
um var að minnsta kosti óbætt.
Hann bafði fundið bilastæði í
nánd við Urainíeniborg, fyrir ut-
an sambýlishúsið sem h-ann bafðj
átt hedma í áður en hann fLuttd
í í'búðarhverfið. Húsvörðurinn
hafði lofað að geía honum gæt-
u-r.
En það var ekki Heriraansen
einn sem hafði áhyggjur; þetta
hafði ednhver áhrif á alla í hverf-
inu. Ein-kum hafði fólk áihuga á
brúðk-aupinu. Að vísu voru allir
fegnir því að parið ætlaði nú
loks að gifta sdg, og að þessi
hneykslamlega sambúð væri úr
sögunni. En það va-r aðferðin
sem margir gátu illa fellt sdg
við. Frú Sem tók sér það mjög
nærri að þetta áitti að vena
kirkjubrúðfcaup. Hún fór sam-
stundis á fund séra Ajaxens;
sem formaður kirkjunefndarinn-
a-r h-afði hún vissan rétt til að
segja áii-t sitt á málefnum kirkj-
unna-r. Traust hennar á presitin-
um hafði beðið nokku-rn hnekki
efti-r a-tviikið fyrir utan Kaup-
félagið, þegar hann h-afði látið
málið til sín tatoa á óviður-
kvæmilegan hátt að henna-r á-
li’ti. Engu að síður hafði ha-nn
verið útnefndur sem væntanleg-
u-r sóknarpresitur, og h-ann átiti
að fiytja i hverfið, strax og
ki-rkjan hafði verið reist. Nú var
h-ann kapelán við aðalkirkjun-a
og þar bafði frú Sem tal af hon-
um.
— Þér verðið a-ð koma í veg
fyrir þetta. sagði hún, þegar hún
hafði skýrt málið fyrir honum.
— Það get ég etoki, sagði
Ajaxen mildum rómi. Sem prest-
ur og embættismaður get ég ekki
vísað burt neinum þeim sem af
heilum bu-g leita hjálpar toirkj-
unnar.
— Þau ei-ga fjögur böm, saigði
frú Sem og reyradi að m-æta
auignaráði hans.
— Kæra frú Sem, meistarinn
sagði sjálfur: Leyfið bömunum
að komia til mín.
— Þetta á við um skímina,
saigði fiú Sem í örvæntin-gu.
<§nlinenial
Öimumst allar viðgerðir á
dráttarvólahiólbörðum
Sendum um allt land
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Reykjavík
Sími 31055
- ________________________
- ODÝRT - ODÝRT - ÓDÝRT - ÓDYRT - ÓDÝRT -
cC
>
Q
o
Skófatnaöur
ÖDYRT
fe
Q
O
t—
cC
>
Q
O
Karlmannaskór, 490 kr. parið. Kvenskór frá 70 kr. parið. Bama-
skór, fjölbreytt úrval. Inniskór kvenna og bama í fjölbreyttu úrvali.
Komið og kynnizt hinu ótrúlega lága verði, sem við höfum upp á
að bjóða.
Sparið peningana í dýrtíðinni og verzlið ódýrt.
\
t
Q
O
l
H
RYMINGARSALAN, Laugavegi 48.
H
cC
- ÓÐYRT - ÓDYRT - ÓDYRT - ÓDYRT - ÓDYRT - ÓDYRT -
UG-RAUÐKAL - UNimA GOTT
iiiiiiiiímmiiíiiiiíiiííiiiiiiisiiijHiiiiijiljililSiíllíllllí^^
MPMalDSl
v:r'" §ft VT \ ■ ' ■
gHEflf IfSflltlll
II M 11 • L; felÁ
npraansHi
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
D
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

Tvöfalt „SECURE“-einangrunargIer.
A-gæðaflokkur. Beztu fáanlegu greiðsluskilmálar.
Glerverksmiðjan SAMYERK h.f. Hellu '
Sími 99-5888.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðutn. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJ ÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eidavélar fvrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
fÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069.
Húsbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERM0"
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
A T E R M A Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
AXMINSTER býður kjör viS allra hœfi
GRENSASVEGI 8
SIMI 30676