Þjóðviljinn - 30.08.1970, Qupperneq 10

J0 SÍÐA — ÞJÓÐVXLJINN — Sunnudagur 30. ágúst 1970.
NICHOLAS BLAKE:
DÝPSTA
UNDIN
3
— Eins konar kaupsýslumaður.
Það mætti víst kaUa það eins
manns fyrirtæki. Ég kærði mig
ekki um að auglýsa starfsgrein
mína. Það var betra að fól'k
vissi ékki hver hún var.
— Er það búð?
— Búð þar sem óviðkomandi
er bannaður aðgangur, sagði ég
galgopalega.
Haggerty leit snöggt til mín,
líkt og skyndilega hefði runnið
upp fyrir honum ljós; hann leit
strax undan eins og hann vildi
leyna þvi að hann hefði áttað
sig á hlutunum. Ef ég hefði
skilið hvað bjó undir þessu
augnaráði, heifði ég getað kom-
izt hjá ýmsum óþægindum síðar
meir.
En um leið kom kona inn á
barinn og dró að sér athygli
mína.
Ég hef oft reynt að rifja upp
fyrstu áhrif mín af henni. Á
hölfðinu var hún með eitfhvert
millistig milli knapahúfu og
kirkjuberjarauðu kaskeitanna
sem í þá daga var mjög í tízku
meðal ungs fólks af báðum kynj-
um. Ég tók strax eftir óstýri-
látu hárinu undir kaskeitinu;
það var sítt passíuhár, sem hafði
verið í tízku í Englandi fyrir
nckkrum árum — svart hár með
rauðleitum bjarma. Hún gekk
vaggandi líkt og sjómaður og
sveiflaðá handleggjunum. Hún
Var klædd skærgrænni peysus
hárri í hálsinn og mjög” stuttu
knallgulu pilsi, eins konar skota-
pilsi. Þetta var í fyrsta skipti
sem ég hafði séð konu á bar
í írlandi og ég gerði ráð fyrir
að það væri vegna þess sem
það var eins og alílir viðstaddir
karlmenn drægju að sér fálm-
arana.
— Hvemig líður þér, Des-
mond? Hún sagði þetta á sama
hátt og allir aðrir Irar, en rödd-
in var ekki vitund írsk, hún
var hljómfögur og dálítið sveita-
leg um leið; þannig talar fólk
í smábæum á Vestur-Englandi.
— Vel eins og alltaf. Ertu með
hans hátign í togi?
c Ér É f* i
EFNI
^// SMÁVÖRUR
M TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 (II. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
— Var með hann. Býst við að
hann hafi farið á klósettið.
Ég tók eftir því að karlmenn-
irnir á bamum drogu fálmarana
enn betur að sér og það var
eins og þeir stirðnuðu Síðan
kom karlmaður inn, dálítið rei'k-
ull í sporj — stór og fölur slött-
ólfúr með hæruskotið hár,
klæddur flauelsbuxum og lygi-
lega lúðum sportjakka. Allir
heilsuðu honum og allir vissu
hvað hann hét. Fyr.st heyrðist
mér þeir kalla hann „Plossie“;
en svo mundi ég að nafnið
Flonenee með styttingunni „Flur-
ry“ -er talsvert algengt skímar-
nafn karlmanna á Irlandi. Hann
upphóf friðsamlegar deilur við
Haggerty, sem stóð nú fyrir inn-
an barborðið. Konan settist á
háan barstól við hliðina á hon-
um. Hún leit á mig snöggt en
með mikiLu sjálfsöryggi, og
teygði sig eftir whiskýglasinu
sínu, sem barþjónninn hafði
hellt í án þess að spyrja hvað
hún vildi.
Ég tók eftir því að slöttóilfur-
inn laumaði fimTega ávísun að
Haggerty og fékk í staðinn eitt-
hvað af reiðufé. Hann leit á
mig yfir öxlina og spurði Hagg-
erty að einhverju; ég þóttist
heyra að hann tautaði „Vestur-
Englendingur“ — og ég vissi að
slíkt er ekki talið mönnum til
gildis í Irlandi.
Enda þótt ég hafi aldrei verið
haldinn ofsðknarbrjálæði að heit-
iö gæti þá var ég þrælkúgaður
eitt árið í skólanum, og sáðan
hefur mér einlægt hætt til að
írr.ynda mér að fólki geðjist ekki
að mér. En ég man greinilega
að við þetta tækifæri fannst
mér sem þessu fólki væri ger-
samlega sama hvort því félTi
við mig 'eða ekki; það setti
bara um mig gaddavír eins og
ég heföi óforvarendis álpast inn
á fund samsærismanna — já, á
einhvern óskýranlegari hátt var
eins og eitthvert róðabrugg gegn
mér lægi í loftinu: karlmennim-
ir tveir hvísluðust á við barinn,
kvenmaðurinn þóttist ekki hafa
áhuga á neinu öðru en whiský-
glasi sínu og á rauðu leðurbekkj-
unum meðfram veg-gnum stóðu
menn sem forðuðust vandlega
að líta hver á annan.
En þessi ónotalegí blær stóð
ekki lengi. Haggerty og stóri
slöttólfurinn komu yfir um tiT
mín.
— Herra Eyre, þér verðið að
afsaka að við skyldum skflja
yður eftir einan. Við þurftum
að ræða dállítið Hann langar
til að kynnast yður.
Slöttólfurinn rétti fram stóran
hramm en handtak hans var
mýkra og slappara en búast
hefði mátt við. — Desmond segir
mér að þér búið í þessairi vesölu
hótelholu. Ég vona að Guð haTdi
verndarhendi sinni yfir yðu-r.
— Æ, hættu nú, FTurry, and-
mælti hótelstjórinn.
— Þér verðið að heilsa kon-
unni minni. Harry! Hingað.
Konan renndi sér niður aif bar-
stóTnum — ég undraðist hve
liðlega og léttiTega hún gerði
það. Hún rétti mér TitTa hönd
og ég tók eftir þvi hve grannur
úlnliðu-rinn var, en handtak
hennar var kraftalegt. Haggerty
var horfinn.
— Það gleðu-r mig að kynnast
yður, sagði hún og bar hvert
orð fram af svo mikilli vand-
vTrkni að það var næsturn hlægi-
legt. Hún hafði verið fullörlát
á varalitinn og málað þunnar
varirnar allt of rauðar. Au-gu
hennar voru brún með græn-
leitu. blæ, Mér brá næstum
í brún þegar ég uppgötvaði að
í rauninni var hún mjög falleg.
Ég gleymd þvi aldrei, að ég fékk
strax eins konar hugboð um að
þessi kona sem sýndi-st í fljótu
bragði ósköp hversdagsleg, með
stóra, ólundarlega munninn og
fu-11 náin augun, leyndi undir
ytra borðinu ofsafengnu s-kapi,
sem var annað hvort í þann
veginn að fá útrás í gosi eða
að fara í hundana.
Þessi ósamstæðu hjón settust
við borðið mitt. Flyrry og Harry.
Trúlega Harriet.
— Jæja, segið okfcur állt um
sjálfan yður. Þetta va-r FTurry,
fremur að gera að gamni sínu
en að hann væri eiginfega for-
vitinn.
— Tja, hvar á ég að byrj-a.
Ég er fæddur í Tuam og átti
fróma og guðhrædda foreldra.
Þriggja ára að aldri ..
Harry hló. Litlar, regluiegar
tennur hennar voru mjög hvítar.
Hún ilmaði langt að af alltof
sterku ilmvatni. — Vertu nú
ekki að angra hann, FTurry. Af
hverju á hann að segja okkur
ævisögu sína?
— Af því að hann á að gera
það. Það koma ekki svo m-argir
ferðamenn í þennan veraldar-
innar afkima að við getum leyft
okfcur að sjá þá í friði. Er það
ekki satt, Harry? Ætlið þér að
verða hérna leragi?
Ég sagði frá því sem komið
hefð-i fyrir bílinn minn.
— Hvemig lízt yður á stað-
inn?
— Umhverfið er fallegt. Ég
ætla ekki að halda því fram
að Oharlottestown sé neitt sér-
stakt auignayndi. Var það búðin
yðar sem ég -gekk framhjá?
— Nei, svo hátt er ég ekki
skrifaður. Það er bróðir minn,
sem á hana. Yngri bróði-r minn.
Við köllum hann „borgarstjór-
ann“, Hann á hálfan bæinn.
Hann vill komast upp á tind-
inn, hann Kavin. Er of nær-
göngult að spyrja hvað þér
gerið?
— Ég sk-rifa bæk-ur. Þetta
glopraðist út úr mér áður en
ég var búinn að átta mig. Ég
var fokreiður sjálfum mér, vegna
þess að undir niðri vissi ég að
ég sagði þetta fyrst og fremst
til að hafa ha-gstæð áhrif á
Harry. Ég leit varfæmislega í
kringum mig. Eng-in-n virtist hafa
verið að hlusta á það sem ég
sagði.
Flurry glennti upp augun. —
Skáldsa-gnahöfundur? sagði hann
og mér líkaði ekki alls kostar
hvemig hainn sagði það. —
Heyrðirðu þetta, Harry? Maire
verður óð í að kynnast honum.
— Ég er að hu-gsa um að
kalla hann „Skálda* sagðj koinan
hans.
— Ég verð að frábiðja mér
það. Nei, í alvöru talað, ég
kæri mig ekki um að fól-k fái
að vita —
— Skammist þér yðar fyrir
að skrifa bækur? spurði hún
frj'álslega.
— Auðvitað ekki. En —
— Þér eruð sem sé kominn
til að grandskoða þá inn-fæddu
undir dulnefni? sagði Flurry.
— Nei, nei. Ég æblaði bara
að finna mér friðsælan stað,
þar sem ég gæti skrifað næstu
skáldsöguna mína. Hún gerist
alls ekki á Irlandi.
Fluirry sló hressilega á öxl
mér. — Já, en þá getið þér
búið hjá okkur, sagði hann ák-af-
ur. — Eins lengi og þér viTjið.
Við höfum ótal -herbergi. Vakn-
aðu, H-arry! Er það ekki góð
hugmynd?
Það var hugmynd sem mér
leizt ekki á. Ég hafði heyrt tals-
vert látið af írskri gestrisni, en
þetta var næstum of mi'kið af
því góða. Ég sagði þeim að ég
hefði í hyggju að taka á leigu
smáhús, þar sem ég gæti stundað
iðju mína í næði.
— Ef þér hafið áhyggjur af
fjárhagshliðinni, þá getið þér
bara tekið herbergi á leigu hjá
okkur. Hve mikið getið þér btxrg-
að?
Núja, þessi alúðTegi slöttólfu-r
er þá á hnotskóg eftir slíku,
hugsaði ég, og þessa-r gmnsemd-
ir mínar hljóta að halfa sézt í
svip mínum. — Þér gætuð verið
Harry til skemmtunar — tveir
Englendingar í hópi trylltra Ira.
Jæja, skítt með það. Ef þér viljið
það ekki, þá er ekkert um það
að tala.
Vandræðaleg þö-gnin sem á
eftir kom var notuð til að panta
nýj-a drykki á borðið.
— Hvað um hús Joyces? sagði
Harry allt í einu; hún hafði
setið þegjandi og gón-t niður í
glasið sitt
Flurry sló sér á lær með stór-
um hramminum. Sem ég er
lifandi, þú ert svei mér klár í
koillinum. Hann upphóf mikla
ltfgjörð um húsið sem var hálf-
an annan Mlómetra frá heimili
hans. Siðastj íbúi þess, ekkjan
Joyce, var nýdáin, og Kevin Lœ-
son hafði keypt húsið og endur-
nýjað það í þeirn tiT-gangi að
leigja það ferðamönnum. Flurry
hélt að hann væri ekki enn bú-
inn að ná i leigjanda fyrir sum-
arið. .Og svo bætti hann við
með glettnisbliki i au-gum: —
Og svo get ég kreist sm-ásummu
út úr Kevin bróður, og við
verðum allir hæstánægðir.
Þessir stórfurðulegu írar. Þelr
geta lesið hugsanir annarra
manna og komið hlutunum þann-
BIFREIÐASTJORAR
Við kaupum slitna sólningarhæfa NYLONHJÓLBARÐA,
a veröi, sem her segir:
BARÐINN H.F.
Ármúla 7, Reykjavík, c
Fólksbíladekk:
flestar stærðir kr. 200,00
Jeppadekk:
600—650 — 250,00
700—750 — 300,00
Vörubíladekk:
825X20 — 800,00
900X20 — 1000,00
1000X20 — 1200,00
1100X20 1400,00
30501
HARPIC er flmandi efni sem hreinsar
salernfsskálina og drepur sýkla
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI
HILMAR J. H LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
ilííiiíílilíii!ílííiiií!iiilíiíiíiliiliííllíSiilííii!iiíliííill!iiIiilíillíiiíliíilliíliliííiilíiiliiiíiiííííílIiiííi!iííiiílíi!!iil!itlill!ll
.............................
. ....... : , -.... ' ••••.................................................../
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA. YÐUR
TEPPAHUSIÐ
SUÐURtANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

Frá Raznoexport, U.S.S.R.
Aog B gæðaflokkar
MarsTradlng Companylif
Laugaveg 103 sími 1 73 73
Volkswageneigendur
Höfum fyrlrliggjandl BRETTI - HURÐÍR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen I allflestum litum. —
Skiptutn á einum degj með dagsfyrirvara fyrix ákveðið
verð. - REYNIÐ VIÐRKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Sklpholti 25 — Síml 19099 og 20988