Þjóðviljinn - 06.09.1970, Blaðsíða 5

Sumnudagur 6. septemiber 1970 — ÞJÓBVIOLiJINN — SÍÐA g
LÍTIL STEFNUBREYTING
r r

/ ISLENZKRI
FA TAFRAMLEIÐSLU
Hiil®

Vetrartifzikain (hefur verið á-
kveðin. Samkvæimt núgildandi
regílum og ilögmá'l'uim eiga kon-
ur að leggja stuttu pilsin fyrir
róða, og taka upp gripi ogsnið,
er samkvænnt kenningum tízku-
frömuðarins Mary Quant fara í
bága við þá tíma, sem við Cif-
um á. Karlimienn enu látnir
sjálfráðdr, enda hefur tízku-
frömuðum síður tekizt aðtjónka
við þá en kvenfólkið. Þó eru
ýimsar kenningar uppi um,
hvernig þeir eigi helzt að vera
klæddir og vetrartízkan býður
þeim m.a. upp á kögunhuxur,
safarijakika og annað nýnaemi.
fslenzkir fafaifiramleiðendur hafa
tileinkað sér ýimsar þær nýj-
ungar, sem ofarlega eru á baugi
í tizkuiheiminum, og áranginn
getur að líta á kaupstefnunni
fslenzkur fatnaður í Laugar-
dalshöliinni þessa daga.
★
Um tveggja ára skeið hafa
verið halldinar reglulegar fata-
kauipstefnur hér í Reykjavík tál
mdkOs haigrasðis fyrir inn-
kaupastjóra í borginni og úti á
laudsbyggðinni. Það gefur auga
leið, að skemmtilegra er að
slkoða vel uppstiíiltar fllfikur frá
mörgum framleiðendum á eán-
um stað en rýna í noklkur sýn-
ishorn í tösku sölluimannsdns. Þá
er sá nauðsynlegi háttur hafð-
ur á. að láta þjálfað sýninigar-
fóOk s/ýna flatnaðinn, meðan á
kaupstefnunni stendur, og gef-
ur það henni aukið gildi. —
Núna er aiimienningi í fyrsta
sinn gefinn kostur á að fyligjast
með tízkusýningunni. Hún er
aðeins fyrir viðskiptavini kaup-
stefinunnar daglega mdlli kl. 2-3
dagana, sem hún stendur yfir,
en si. fimmitudaigislkvöld var
hún fluitt á Hótell Söigu og svo
verður einndg annað kvöld,
sunnudaig.
í gasr skýrðum vlð í flréttum
Þjóðviljans flrá kaupstefnunni
og tilbögun hennar, en í þess-
ari grein er ætlunin að fára
nokkrum orðum ulmi flatnaðinn.
Einkum eru það þó myndirnar,
sem tala, því að sjón er sögu
ríkari. Svo sem að fraimian
greinir, getur að líta á kaup-
stefnunni ýmiss konar nýjungar,
sem hátt ber í tízíkuhedminum
um þessar mundiir. Pils og
kápufaldurinn er komiinn niður
að ökla í flestum tilvitoumi, en
til þess að faíUegir fótlegigir geti
notið sin, hafa sumir framteið-
enda látdð gera pokaibuxur fyr-
ir ungar konuir. Síðbuxur og
buxnadragtir halda ve'li, bux-
umar eru raunar ekíki eins
eins mikið útsniðnar og verið
hefur, jakkarnir gjaman síðari,
en ennflremur er boðið upp á
stutt og efinislítil vesti. Peysu-
jakkamir og prjónavestin virð-
ast enn ætla að njóta vinsælda
hjá kvenþjóðinnd, og raimar er
mikið um hvers kyns prjóna-
vöru fyrír karlmenn sem konur,
ungia siem gamlla, enda er hér
um vetrairtízkuna að ræða. Loð-
fóöraðar flfikur veirða atgengar
í vetur eftir þessum sýnishorn-
um að dasima, baeði kápur og
útpur. Vinsælasta efnið ámark-
aðnum í daig er saigt vera svo-
kallað kmitnpuleður og.. fjö'-
margar fflfikur hafa verið saum-
aðar úr því. Af öðrum eifnum
má nefna rússkinn, terelyne,
rayon, auk alls kyns ullarefna,
gsrófra og flíngerðra.
Vitaslkuld er séð fyrir nátt-
flatatízku fyrdr veturinn. Lög-
mál midi-maxi-tízkunnar gilda
ekiki síður í þeim efnum, og
flestir náttkjóiiaimir eru síðir,
efflnismiklir og hllýlegir, en hýjæ
Mnið sjaldséðara. Efnismdkil og
sérstæð kvennáttföt eru enn-
fremur kotmdn á markaðinn og
ýtmsar tegundir' þeirra má nota
sem hutgguleigan inniklæðnað.
Eins otg venjulega er einkum
huigsað um þarfir konunnar,
þegar tízkain er annars vegar,
hvort sem það er af því, að
hún er kröfutharðari en karl-
maðurinn eða leiðitamari og ó-
sjálfstæðari. Karíimiannafaitatízik-
an heflur þó tókið nokkrum
breytingum á undangengnum
árum. Litír eru fjölbreyttairí og
sniðin skemmitílegri. Það eru
einkum Föt hif. og Módelmiaiga-
sín, sem hallda áfraimi á þess-
airi braut og í fraimledðsllu
þeirra getur að líta ýmisar sér-
kennilegar nýjungar, sumar ei-
lítið öfgakenndar og kannski lítt
við hæfi virðulegra borgara. —
Annars virðist seim lítið sé
huigsað fýrir þörfum fulllliord-
inna sem kæra siig-koll'.ótta um
kenjar tfzkunnar, en ýmisllegt
er gert fyrir yngistu borgarana,
margt af því ljómandi fallegt.
Enda þótt ýmsar nýjungar
bæri fyirir augu á tízkusýning-
uinni og í sýnángiarbásumi, virt-
ist engin gnnndvallarþreytíng
hafa orðið á framlleiðsJunni frá
síðustu kaupstefnu. Hönnun
fatnaðarins virðist yfirleitt vera
talsveirt álbótavant, og í stað
þess að sérhæfla sdg, halda ís-
lenzkir fatafnaimleiðandur áflram
að grauta í semi flestu. Þá vek-
ur það athygli, að þau fyrir-
taski, sem áttu kllæðnað
tízkusýninigunni, virtust nýta
innlend hráefni afiar lítið. Af
öllum þeim prjónapeysuim sem
sýndar voru, var varla nokkur
úr íslenzkri ull eða lopa, held-
ur voru svo til allllar prjónaðar
úr innfluttumi glerviefnum. Þetta
er þeim mun undaríegra þar
sem lögð hefur verið áherzla
á, að íslenzikar ullar- og
skinnavörur veröi með helztu
útflutningsigreinum Islendinga í
framtíðinni. Að vfsu var Icaup-
stefna þessii að miestu sniðin
með þarlfir ísllenzikra neytenda
fyrir auigum, en hvi skyldu ís-
lenzkir hlutír ætlaðir útlend-
ingum ekki fullllt edns eiga er-
indi til íslenzkra neytenda? Og
sú staðreynd, hvað fátt var um
fína drætti á tízkusýningunni
veikur grunsemdir um, aö fáir
fataframleiðendur hafi gert ráð
stafanir til að renna styrkari
stoðum undir framleiðslu sínr
Að vísu höfum við nokikurr
ára gálgafrest, áður en to1’
á
frjáls innflutningur EFTA-llainda
ríður yfir, en ekilci vedtir af að
nota þann tíma.
AIMs eiga 24 fyrirtæki hlut að
kaupstefnumni, en framleiðsla
þedrra er mjög lik innbyrðis,
og fáir fara ótroönar sllóöir. —
A.m.k. 4 nátt- og umdirffiatafyr-
irtæki keppast um hylli við-
skiptavina á okkar litla mark-
aði og einihver býsn af prjóna-
stofum fi-aimleiða hver í kapp
við aðra. Þessi agnariitlu fyr-
irtæki sem hafa eíkki eánusdnni
efni á því að ráða til sín
klæðahönnuði, hafa augijósflega
lítið að gera í Mæmar á er-
lendum risafyri rtækj um á hin-
um miargjrómaða 100 miljóna
markaði, nean® þau réttá hvert
ööru hjálparhönd, táki uipp
samstarf, beint eða óbeint og
hefji athyglisverðar nýjungar í
framieiðslunini. — gþe.