Þjóðviljinn - 20.09.1970, Síða 11

Þjóðviljinn - 20.09.1970, Síða 11
SummuKÍaígur 20. septemlbiei' 1970 — I>JÓÐWLjJTNN — SlÐA J J *{ Í.......I....... ■ ÍilBigÍÍjÍÍig v v . • ' ^; •. ®s •.'■ \. v ■• '•>• Ví s %s ðmtmymvOv. v ^ v " V ' *-i- sv-A.))V Íií. : BÍLAGRf N Innrás Japana Bílaklæðning Óskars Magnússonar Síðumúla 1 a — Sími 33967 framkvæmir alls konar bifreiðaklæðningar og sætaviðgerðir. Fraimleiðir hlífðaráklæði (cover) í margar gerðir bifreiða. Þrautseigju og iðjusemi jap- önskiu þjóöairinnar hefur löng- um verið við brugðið. En þrátt fyrir það vöiknuðu evrópsikir bílaframleiðendur við þann vonda draum árið 1966 að Jap- anir voru orðnir aðrir mestu bílaframleiðendur heims. Lengi fnaman af þóttu jap- anskar vörur heldur varhuigia- verðar, en sJíkt ver*ður vart saigt um jaipanska bíla eftir þeirri reynsJu sem fengizt hef- ur á íslenzkum vegum. Strax upp úr 1960 fóru jap- anskir bílar að fytjast til fs- lands. bæði fólksbíiar og jepp- ar af gerðinni Toyoa. Hafa þeir orð fyrir styrkleika og góða aksturseiginleika og eiga vart sína líka í þeim efnum. Nobkurt bakslíag kom í inn- flutninginn sakir erfiðleika með varahluti og aðra þjón- ustu. Nú hefur þessurn hlutum verið kippt í lag, þannig að Toyotaeigenduir ættu ekkert að þurfa að óttast í frámtíð- inni. Hið virta brezka bílablað Autocar hefur gert nokkra út- tekt á japönskum bílum og eru Toyota þar á meðal sem vænta mátti. Ekki var farið mörgum orðum um hvern bíl, en helzt taept á því sem máli skiptir fyrir hánn áhnenna bilaeiganda. í greinargarðinni um Toy- ota Corona, sem langmest hefur sielzt á íslenzkum mark- aði, segir frá þeinri reynslu, er tæknimaðurinn varð fyrir við fyrstu kynni af bílrnum. Eyðir hann nokkrum línum í að kenna mönnum á benzín- gjöfina, en eftir þann lærdóm sé Toyota Ooirona bvers manns huigljúfi. Gírkassinn er mjög gó'ður, hlutföll vel valin og tengisli mjúk. Auðvitað er óþarfi að taka fram að gírkassinn er al- samhæfður. Bíllinn er skemmti- lega undirstýrður og liggur á- kjósanlega á vegi. í>á taldi hinn brezki reynsluekill sætin vera af þægilegustu gerð. svo og alla vist í bílnum . Krókurinn — Reykjavík Framhald af 7. síðu. ekki þeigar við vorum nokfcrir búnir að vera sjö tilma fyrir Hvailffjörðinn með því að höiggva ís mestalla leiðdna, orðnir ör- breyttir cag svamgir og ætluð- um nú aldeilis að fá ofckur hressingu á einum gredðasölu- staðnum, vöktum upp og béð- um um mjólk og brauð. Varð ég fyrstur til að grípa mjólk- urkönnuna, hentla í glasið mdtt og þamiba í einum teyg, en verð ur þá litið í könnuna og sé, nð mijólikin er mórauð af óhrein- indum,. Er eilíiki að orðiengja það, að félagiar miícnir smökk- uðu ekki veitingamar og ég ekfci meir og höfum víst fæstir skipt við þann staðinn siíðan. Svona lagað mundd ekki gerast núna, sem betur fer. Anniars skapast hjá ma.nni fastar venjur í svona ferðuirn og slkipta fllestir langferðabíl- stjórar alltalf við sömu staðina. Sjálffur er ég t.d. alltaf vanur að stanza við Botnssikólann og svo við Staðaslkiálla, aðrir stanza kannski alltaff við Hvítárbrú eða HreðavatnsskiáJann, það er ekki af því að við séum að giera upp é mfflili staðanna, þetta verður bara venja. — Hefiur aldrei neitt óhapp komið fyrir þig í ferðunumi? — Nei, sam betur fer, alldrei neitt alvarlegt. Kannski sain,n,- ast Iþað á mér, að fall er flarar- heilll, því í fyrstu ferðinni sem ég fór á eiigin bfl suður, var maður mieð mér, siem setti hann á bvoHf. Biillinn vair óyflirbygigð- ur og hlaðinn eintómum osti, sem’ rúlllaði í allar áttir, en okk- ur tókst að reisa bflinn viö og Maða Ihann á hélfúm öðrum tíma og vorum komnir suður um kvöldið eftir áætlun. Sfðan hefur vairila neitt söguilegt kocm- ið fýrir. Skrímsli stökk úr bílnum — Þú heffur þá ekki rekizt á néinn drauiginn, eins og sög- Bifrei&a eigendi 1- jr BÓ N- O G Hjá okkur fáið þið bílinn þveginn bónaðan og ryksoginn á örfáum ÞVOTTAST ÖÐ1 N mínútum. SIGTÚNI 3 — SlMI 84850 Cafétería á staðnum. u,r fara af um suimia bílsitjóra? — Nei, og trúi ekki á sllíkt. Þó get ég ekki neitað því, að fyrstu árin sem ég keyrði stóð mér ekki allveg á sama einn á heiðunum, enda var þá miikHu meira tallað um slífct en nú er. Og ég veit, að margir sitarfs- bræðra minna hafa átt bégt með sig að þessu leyti, eims og t.d. kunningi iminn nolkkur, sem ók hjé kauipfélaiginu. Bíllinn bilaði einu sinni hjé homum í myrkri á Holtavörðuheiðinni, en þótt hamn væri ekfci lamgt frá sæluhúsinu þorði hann ekki fyr- ir sitt litla M£ að fara þamgað í síma, helldur lét sig hafla það að labba niður aMa brekkuna til að fá aðstoð. Samd maður var einu sinni sem offtar á ferð suð- ur, sfanzar í Fomalhiwammi og aflhendir þar palkka og síðan ekki afftur fyrr en við olíustöð- ina í Hvalfirðinum og var þá kornið kolniðamyrkur. En þegar hann ætlar að ná þar í kassa afftur í bílmum, fflýgur á mióti hanum hræðiiegt skrímsii, hann hljóðar uppyfir sig og stein- liggur. En óifreskjsn reyndist raunar, þegar að var gáð, vera kötturinn úr Pomahwammi, sem koimizt hefur inn í bflinn og verið orðinn heldur ólþreyjufluril- ur að toomast út afftur. Á sivip- aðan hátt býst óg við að skýra hefði mátt ýmsar drau gasögum- ar hér áður, eff fólk heflði þor- aið að graflasit efftir því. En þótt Kristján hafi aldrei retoizt á dmaiuig né sfcriimisii á ferðum siínum er offt ýmsu ó- þægilegu að mæta á vegunum^ eins og t.d. ökuföntunum, sem aildrei haffa lært að taka tiilflit til annarra. — Sumir keyra alltaf eins og yifflausir mienin, sérstatolega á flóllksibílunum og fyrir kemur, aö maður neyðisit til að vera óþægilegur á mlóti og knýja þá til að draga úr hraðanum. Það liggur ekki Mtffll peniugur í þeim rúðubrotum sem þessir ökumienn vailda mieð því að aka á fullri ferð móti öðrum farar- tækjum flyrir utan að auövitað getur þetta verið stórhættullegt bæði fyrir þá sjálfla og aðna. Ég er hræddur um að þessi nýju vegaskdamslli séu ekiki betri en þau gðmlu og áreiðanílega erfiðari viðfangs. — Hverjir finnst þér vera þægiiegustu vegfarendumir? — Það er nú kannsiki stéttar- hroki, en satt að segja vil ég helzt mæta öðrum vörubilstjór- um, finnst þeir lamgnærgætnast- ir. Qg mieð það toveðjuim við Kristán á Sauðárkrókd, þvi hvort sem þessi sáðasta fuJlyrð- inig er nú sönn eða ekki, eru vörubílstjó’raimir a.m.k. mjög greiðviknir og við erum vart komiin í hlað á Hreöavatni fyrr en Kristján heffur útvegað far til baka í bæinn með stanfs- bróður sínucra úr Dölunu/m. HVERS VEGNA VELJA RENAULT B4? Það er auðvelt að útskýra. — Renjault R4 eyðir aðeáns 5,5 1. af bensíni á 1CI0 km. og er auÖveidiur í viðhialdi. Hann heAur verið sérstaklega reyndur við erfiðar aðstæður sem hér á landi. — Þessvegnia heffur Renault R4 einstaklega góðan. fjaðraútbúnað og er hér á vegi. Kristlnn Guðnason hf. Klapparstíg 27. — Sími 21965.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.