Þjóðviljinn - 20.09.1970, Síða 11

SummuKÍaígur 20. septemlbiei' 1970 — I>JÓÐWLjJTNN — SlÐA J J
*{

Í.......I.......
■
ÍilBigÍÍjÍÍig
v v . • ' ^; •. ®s •.'■ \. v ■• '•>• Ví s %s
ðmtmymvOv. v ^ v " V '
*-i- sv-A.))V
Íií. :
BÍLAGRf N
Innrás Japana
Bílaklæðning
Óskars Magnússonar
Síðumúla 1 a — Sími 33967
framkvæmir alls konar bifreiðaklæðningar
og sætaviðgerðir. Fraimleiðir hlífðaráklæði
(cover) í margar gerðir bifreiða.
Þrautseigju og iðjusemi jap-
önskiu þjóöairinnar hefur löng-
um verið við brugðið. En þrátt
fyrir það vöiknuðu evrópsikir
bílaframleiðendur við þann
vonda draum árið 1966 að Jap-
anir voru orðnir aðrir mestu
bílaframleiðendur heims.
Lengi fnaman af þóttu jap-
anskar vörur heldur varhuigia-
verðar, en sJíkt ver*ður vart
saigt um jaipanska bíla eftir
þeirri reynsJu sem fengizt hef-
ur á íslenzkum vegum.
Strax upp úr 1960 fóru jap-
anskir bílar að fytjast til fs-
lands. bæði fólksbíiar og jepp-
ar af gerðinni Toyoa. Hafa
þeir orð fyrir styrkleika og
góða aksturseiginleika og eiga
vart sína líka í þeim efnum.
Nobkurt bakslíag kom í inn-
flutninginn sakir erfiðleika
með varahluti og aðra þjón-
ustu. Nú hefur þessurn hlutum
verið kippt í lag, þannig að
Toyotaeigenduir ættu ekkert að
þurfa að óttast í frámtíð-
inni. Hið virta brezka bílablað
Autocar hefur gert nokkra út-
tekt á japönskum bílum og eru
Toyota þar á meðal sem vænta
mátti. Ekki var farið
mörgum orðum um hvern bíl,
en helzt taept á því sem máli
skiptir fyrir hánn áhnenna
bilaeiganda.
í greinargarðinni um Toy-
ota Corona, sem langmest
hefur sielzt á íslenzkum mark-
aði, segir frá þeinri reynslu,
er tæknimaðurinn varð fyrir
við fyrstu kynni af bílrnum.
Eyðir hann nokkrum línum í
að kenna mönnum á benzín-
gjöfina, en eftir þann lærdóm
sé Toyota Ooirona bvers manns
huigljúfi.
Gírkassinn er mjög gó'ður,
hlutföll vel valin og tengisli
mjúk. Auðvitað er óþarfi að
taka fram að gírkassinn er al-
samhæfður. Bíllinn er skemmti-
lega undirstýrður og liggur á-
kjósanlega á vegi. í>á taldi
hinn brezki reynsluekill sætin
vera af þægilegustu gerð. svo
og alla vist í bílnum .
Krókurinn — Reykjavík
Framhald af 7. síðu.
ekki þeigar við vorum nokfcrir
búnir að vera sjö tilma fyrir
Hvailffjörðinn með því að höiggva
ís mestalla leiðdna, orðnir ör-
breyttir cag svamgir og ætluð-
um nú aldeilis að fá ofckur
hressingu á einum gredðasölu-
staðnum, vöktum upp og béð-
um um mjólk og brauð. Varð
ég fyrstur til að grípa mjólk-
urkönnuna, hentla í glasið mdtt
og þamiba í einum teyg, en verð
ur þá litið í könnuna og sé, nð
mijólikin er mórauð af óhrein-
indum,. Er eilíiki að orðiengja
það, að félagiar miícnir smökk-
uðu ekki veitingamar og ég
ekfci meir og höfum víst fæstir
skipt við þann staðinn siíðan.
Svona lagað mundd ekki gerast
núna, sem betur fer.
Anniars skapast hjá ma.nni
fastar venjur í svona ferðuirn
og slkipta fllestir langferðabíl-
stjórar alltalf við sömu staðina.
Sjálffur er ég t.d. alltaf vanur
að stanza við Botnssikólann og
svo við Staðaslkiálla, aðrir stanza
kannski alltaff við Hvítárbrú eða
HreðavatnsskiáJann, það er ekki
af því að við séum að giera upp
é mfflili staðanna, þetta verður
bara venja.
— Hefiur aldrei neitt óhapp
komið fyrir þig í ferðunumi?
— Nei, sam betur fer, alldrei
neitt alvarlegt. Kannski sain,n,-
ast Iþað á mér, að fall er flarar-
heilll, því í fyrstu ferðinni sem
ég fór á eiigin bfl suður, var
maður mieð mér, siem setti hann
á bvoHf. Biillinn vair óyflirbygigð-
ur og hlaðinn eintómum osti,
sem’ rúlllaði í allar áttir, en okk-
ur tókst að reisa bflinn viö og
Maða Ihann á hélfúm öðrum
tíma og vorum komnir suður
um kvöldið eftir áætlun. Sfðan
hefur vairila neitt söguilegt kocm-
ið fýrir.
Skrímsli stökk
úr bílnum
— Þú heffur þá ekki rekizt
á néinn drauiginn, eins og sög-
Bifrei&a eigendi 1- jr
BÓ N- O G Hjá okkur fáið þið bílinn þveginn bónaðan og ryksoginn á örfáum
ÞVOTTAST ÖÐ1 N mínútum.
SIGTÚNI 3 — SlMI 84850 Cafétería á staðnum.
u,r fara af um suimia bílsitjóra?
— Nei, og trúi ekki á sllíkt.
Þó get ég ekki neitað því, að
fyrstu árin sem ég keyrði stóð
mér ekki allveg á sama einn á
heiðunum, enda var þá miikHu
meira tallað um slífct en nú er.
Og ég veit, að margir sitarfs-
bræðra minna hafa átt bégt
með sig að þessu leyti, eims og
t.d. kunningi iminn nolkkur, sem
ók hjé kauipfélaiginu. Bíllinn
bilaði einu sinni hjé homum í
myrkri á Holtavörðuheiðinni, en
þótt hamn væri ekfci lamgt frá
sæluhúsinu þorði hann ekki fyr-
ir sitt litla M£ að fara þamgað í
síma, helldur lét sig hafla það
að labba niður aMa brekkuna til
að fá aðstoð. Samd maður var
einu sinni sem offtar á ferð suð-
ur, sfanzar í Fomalhiwammi og
aflhendir þar palkka og síðan
ekki afftur fyrr en við olíustöð-
ina í Hvalfirðinum og var þá
kornið kolniðamyrkur. En þegar
hann ætlar að ná þar í kassa
afftur í bílmum, fflýgur á mióti
hanum hræðiiegt skrímsii, hann
hljóðar uppyfir sig og stein-
liggur. En óifreskjsn reyndist
raunar, þegar að var gáð, vera
kötturinn úr Pomahwammi, sem
koimizt hefur inn í bflinn og
verið orðinn heldur ólþreyjufluril-
ur að toomast út afftur. Á sivip-
aðan hátt býst óg við að skýra
hefði mátt ýmsar drau gasögum-
ar hér áður, eff fólk heflði þor-
aið að graflasit efftir því.
En þótt Kristján hafi aldrei
retoizt á dmaiuig né sfcriimisii á
ferðum siínum er offt ýmsu ó-
þægilegu að mæta á vegunum^
eins og t.d. ökuföntunum, sem
aildrei haffa lært að taka tiilflit
til annarra.
— Sumir keyra alltaf eins og
yifflausir mienin, sérstatolega á
flóllksibílunum og fyrir kemur,
aö maður neyðisit til að vera
óþægilegur á mlóti og knýja þá
til að draga úr hraðanum. Það
liggur ekki Mtffll peniugur í
þeim rúðubrotum sem þessir
ökumienn vailda mieð því að aka
á fullri ferð móti öðrum farar-
tækjum flyrir utan að auövitað
getur þetta verið stórhættullegt
bæði fyrir þá sjálfla og aðna.
Ég er hræddur um að þessi
nýju vegaskdamslli séu ekiki betri
en þau gðmlu og áreiðanílega
erfiðari viðfangs.
— Hverjir finnst þér vera
þægiiegustu vegfarendumir?
— Það er nú kannsiki stéttar-
hroki, en satt að segja vil ég
helzt mæta öðrum vörubilstjór-
um, finnst þeir lamgnærgætnast-
ir.
Qg mieð það toveðjuim við
Kristán á Sauðárkrókd, þvi
hvort sem þessi sáðasta fuJlyrð-
inig er nú sönn eða ekki, eru
vörubílstjó’raimir a.m.k. mjög
greiðviknir og við erum vart
komiin í hlað á Hreöavatni
fyrr en Kristján heffur útvegað
far til baka í bæinn með stanfs-
bróður sínucra úr Dölunu/m.
HVERS VEGNA VELJA RENAULT B4?
Það er auðvelt að útskýra. — Renjault R4 eyðir aðeáns 5,5 1. af
bensíni á 1CI0 km. og er auÖveidiur í viðhialdi. Hann heAur verið
sérstaklega reyndur við erfiðar aðstæður sem hér á landi. —
Þessvegnia heffur Renault R4 einstaklega góðan. fjaðraútbúnað
og er hér á vegi.
Kristlnn Guðnason hf.
Klapparstíg 27. — Sími 21965.