Þjóðviljinn - 13.11.1970, Blaðsíða 10

10 SfÐA — ÍÞððBVœJTNTí — Fö£taíiagíarI3. nðweímiber I9TO.
Harper Lee:
Ab granda
söngfugli
16
— Hvað ætlið þið að gera?
E>að kom á daginn að Dill og
Jemmi ætluðu bara að gægjast
inn um gluggann með lausa
hleranum til að vita hvort þeir
gætu komið auga á Boo Radley
og ef ég vildi ekld koma með,
þá gæti ég barasta hlaupið heim
og steiinhaldið kjafti — skilið?
— Já, en af hverju í ósköpun-
um biðuð þið með þetta þangað
til í kvöld?
Af þeirii einföldu ástæðu að
enginn gat séð til þeinra í
myrkrinu, að Atticus yrði svo nið-
ursakkinn í bók að hann myndi
ekki verða var við það þótt
dómsdagur kæmi, að ef svo illa
færi að Boo Radley kálaði þeim,
þá myndu þeir bara missa af
nýja skólaárinu en ekki sumar-
leyönu og loks væri auðveldara
að gægjast inn í dimmt hús
þegar myrkur væri úti en um
hábjartan daginn — gat ég efeki
einu sinni skilið það?
— Já en Jemmi....
— Nú segi ég þðtta í siðasta
sinn Skjáta: Þú heldur kjatfti
ellegar þú hypar þig. Svei mér
aflla daga ef þú verður ekki lik-
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 HI. hæð (lyfta)
Sírni 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
ari stelpu með hverjum deginum
sem líður!
Og þá voru mér allar bjargir
bannaðar. Við komumst að þeirri
niðurstöðu að bezt væri að skríða
undir háu vímetsgirðinguna sem
afmarkaði Radleylóðina lengst
burtu.; það var ekki líklegt að
til okkar sæist. Bakvið girðing-
una var stór kálgarður og dá-
lítill garðskúr. Jemmi lyfti upp
neðsta vímum og gaf Dill merki
um að skríða undir. Svo kom
ég á eftir og hélt síðan vírnum
uppi fyrir Jemma. Hann var dá-
lítið stærri en við og átti í
nokkrum brösum með að mjaka
sér undir.
— Nú megið þið ekki gefa frá
yfckur minnsta hljóð, hvíslaði
hann. — Og varið ykkur á því
að stíga- á kálplönturnar — það
marrar og brakar í blöðunum,
svo að það gæti vakið menn
upp frá dauðum.
Fyrir bragðið miðaði okfcur
ekki meira en eitt skref á
mínútu. Ég herti ögn á mér þeg-
ar ég sá að Jemmi stóð langt
fyrir framan okkur í tungsljós-
iniu og vedfaði óþolinmóðlega.
Svo komum við að litla hiiðinu
sem áðskildi kálgarðinn og
heimagarðinn. Jemmi hreyfði
það í tilraunaskyni. Það ísfcraði
hátt í lömunum.
— Spýttu á þær, hvíslaði Dill.
— Nú liggjum við illa í því,
Jemmi, tautaði ég. — Við slepp-
um ekki héðan með hraði.
— Ussss. Spýttu líka, Skjáta.
Við spýttum þangað til við
vorum orðin þurr eins og sand-
pappír í munninum og Jemmi
opnaði hliðið varlega. Og við
stóðum inni i garði.
Batóhliðin á Radteyhúsinu var
jafnvel enn ömurlegri en fram-
hliðin: hrörleg og riðandi ver-
öndin lá meðfram batohliðinni
endilangri, þar voru tvennar dyr
og tveir dimmir gluggar milli
dyranna. 1 staðinn fyrir fallega
súlu var það venjulegur óhefl-
aður staur sem hélt þakskegg-
inu uppi. Á öðrum endanum á
veröndinni stóð stór og gamall
ryðgaður ofn og fyrir ofan hann
UNGLINGAR ÓSKAST
til sendiferða hálfan eða allan daginn.
Þurfa að hafa hjól.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BREXTI — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen i állflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyxirvara fyrir ákveðið
veæð. — REYNH) VIÐSKIPXIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Sími 19099 og 20988.
endurkastaði spegifl fölum
tunglsgedsiluimmi.
— Uss, sagði Jeiwmi lágt og
stóð á öðrum fseti.
— Hvað er nú?
— Hænsnaskítur...
Hann stundi þessu upp.
Það varð augijóst að við urð-
um að varast ósýnilegar hættur
á aila vegu þegar Dill hvíslaði
allt í einu Almáttugur! svo lágt
að varfa heyrðist. Við læddumst
fyrir húshornið, að gluigganum
sem lausi hlerinn var fyrir.
Gluggakanmurinn var talsvert
ofar en höfuðið á Jemma.
— Ég skal hjálpa þór, hvíslaði
hann að DilL — En bíddu svo-
lítið...
Jemmi greip með hægri hendi
um vinstra úlnlið sinn Dg með
þeirri vdnstri um hægra úlnlið
minn. Ég greip um vinstri
úlnliðinn á sjálfri mér og hægri
úlnliðinn á Jemma. Svo beygð-
um vlð olckur í hnjánum og
Dill settist á gullstólinn. Við
réttum úr okkur og hann náði
með herkjum upp að glugga-
karminum.
— Flýttu þér nú, hvíslaði
Jemmi. — Við getum eklci hald-
ið þér uppi mikið lengur.
Dill danglaði létt í öxlina á
mér og við létum hann síga
niður aftur.
— Hvað sástu?
— Ekki neitt. Gluggatjöld. Og
pínulitla ljósglætu lengst inni.
— Við skulum koma burt héð-
an, hvæsti Jemmi. — Við skul-
um fara aftur gegnum kólgarð-
inn. Uss, sagði hann aðvarandi
þegar ég opnaði munninn til ið
andmæla.
— Við getum reynt við glugg-
ann bakatil.
— Nei, Dill, sagði ég.
Dill stanzaði og lét Jemma
ráða ferðinni. Þegar Jemmi
steig í neðsta þrepið niður af
veröndinni, marraði hátt í þvi.
Hann stóð hreyfingarlaus stund-
arkorn. Svo lét hann smám
saman allan líkamsþungann síga
niður á fótinn. Það heyrðist efeki
meira. Hann klofaði yfir tvær
tröppur, setti vinstra fótinn upp
á brúnina á veröndinni, laut
fram, lyfti hægra fæti og stóð
svo andartak og vóg salt. iJoks
náði hann jafnvæginu aftur og
seig niður á hnén; hann skreið
hljóðlaust yfir að glug'ganum,
rétti úr sér og gægðist inn.
Það var á þessari stundu sem
ég sá sfcuggann. Það var skugg-
inn af manni með hatt. Fyrst
hélt ég, að þetta væri tré, en það
var engin hreyfing á loftinu og
trjástofnar eru elaki á hreyfingu.
Tungsljósið féll nú á bakver-
öndina hjá Radley og léttur
i skugginn þokaðist yfir verönd-
| ina í áttina til Jernrna.
I Svo kom Dill auga á hann
líka. Hann strirðnaði og tók
báðum höndum fyrir andJitið.
Þegar skugginn leið framhjá
Jemma sá Jemmi hann lika.
Hann lyfti báðum handleggjun-
um upp fyrir höfuð eins og til
verndar, en annars hreyfði hann
sig eikiki.
Skugginn stanzaði, þegar hann
var kominn sfcref framhjá Jemma.
Hann lyifiti handlleggnum með
hægð, lét hann síðan síga aftur.
Allt var hljótt. Lok&ins sneri
stougginn við og þokaðist til baka
framhjá Jemma, eftir veröndinni
og fyrir homið á húsinu.
Jemmi endasentist út af ver-
öndinni og æddi yfir til okkar.
Hann reif upp kálgarðshliðið og
tvisté meðan hann stuggaði okk-
ur Dill í gegnum það og svo
ösluðum við áfram milli tveggja
raða af stinnum Og marrandi
kálblöðum. Þegar við vorum
komin hálfa leið gegnum beðið,
hrasaði ég. Og um leið og ég
hlammaðist niður var þögnin
skyndilega rofin af skoti úr
haglábyssu. Dill og Jemmi lögð-
ust flatir við hlið'ina á mér.
Rödd Jemma var nú einna lík-
ust kjökri.
— Yfiir gerðið inn í skólaport-
ið ... Fljót nú, Skjáta.. .
Jemmi hélt neðsta vírnum
uppi meðan við Dill mjökuðum
okikur undir Iharm og við vorum
komin héifa leið að tignarlegri
eikinni i skólagaxðinum þegar
við uppgötvuðum að Jemmi var
ekiki með oktour Við þutum til
baka og sáium hann engjast og
brölta undir vírnum, meðan
hann sparkaði sér 'úr stuttbux-
unum til að losna. Svo ihlupum
við inn í sbugigann af edkdnni
— hann á nærbuxunum.
Við köstuðum mæðinni stund-
arkorn, en Jemmi var óiþreyt-
andi.
— Við verðum að flýta okkur
heim; annars uppgötva þau bara
að við erum horfin.
Við hlupum áfram yfir skóla-
garðinn, skriðum undir næstu
girðingu sem lá að Hjartareng-
inu bakvið húsið oktoar, klifruð-
um yfir girðinguna bakvið það
og vorum komin að veröndinni
áður en Jemmi leyfði okikur að
nema staðar.
Þegar við vorum farin að anda
eðlilega aftur, röltum við eins
kæruleysislega og okikur var,
unnt út á akbrautina. Við skim-
uðum niður eftir götunni og
sáum hóp af nágrönnum fyrir
utan garðshliðið hjá Radley.
— Eigum við ekki að koma
þangað, sagði Jemmi. — Þeim
finnst áreiðanlega grunsamlegt
ef við sýnum oktour ekiki.
Herra Nathan stóð rétt fyrir
innan garðshliðið sitt. Hann var
með haglabyssuna í hendinni,
það var eins og hún væri brot-
in og það var hægt að sjá inn
í hlaupið. Atticus stóð við hlið-
ina á ungfrú Maudie og ungfrú
Stefaníu Crawford. Ungfrú Rak-
el og herra Avery voru þama
lfka. Ekkert þeirra sá okkur
koma. Við mjötouðum okkur inn
í hópinn upp að hliðinni á
Maudie sem leit niður:
— Hvar í ósköpunum hafið
þið verið?
— Hvað kom fyrir? spurði
Jemmi.
— Herra Radley skaut á negra
úti í kálgarðinum sínum.
— Vá, hitti hann?
— Nei, sagði ungfrú Stefanía.
— Hann skaut bara til að hræða
— beint upp í loftið. Hann
segir að sjái eiríhver hvítan
negra hér í hverfinu, þá hafi
hann orðið hvítur af skelfingu.
Hann sagist eiga aðra patrónu
til taks ef hann heyrir nolikurt
minnsta hljóð fyrir utan húsið
og næst verður það ekki aðeins
skot till að hræða, hvort heildur
það er hundur, niiggari eða —
Jem Finch!
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
salermsskálina og drepur sýkla
HAMPir er ilmaudi efni sem hreinsar
Indversk
I
undraveröld
Frá Austurlöndum fjær, úrval hiand-
unninná skrautmuna úr margvísleg-
um efnivið m.a. útskorin borð, flóka-
teppi, heklaðir dúkar, kamfóruviðar-
kistur, uppstoppaðir vilhkettir, Bali-
styttur. kertastjakar, ávaxta- og kon-
fektskálar, blómavasar, könnur, ösku-
bakkar, borðbjöllur, vindla- og sígar-
ettukassar, ódýrir, indverskir skart-
gripir og margt fleira.
Einnig margar tegundir af reykelsi.
Fallegar og sérkennilegar gjafir, sem
veita varanlega ánægju, fáið þér á
SNORRABRAUT 22.
H
GLUGGATJALDASTANGIR
FORNVERZLUN
°g
gardínubrautir
Laugavegi 133 — Sími 20745.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGflR LJÚSASTILLINGAR
Látið stilla i tíma. 4
Fljót og örugg þjónusta. I
13-10 0
SENDIBÍLASTÖÐ KÓPAVOGS H.F.
Simi 42222
FYRIR SKÓLAFÓLKIÐ:
Buxur, skyrtur. peysur, úlpur, nærföt sokkar og
margt fleira. — Fjölbreytt og fallegt úrvaL
PÓSTSENDUM.
Ó L
_ Laugavegi 71 — sími 20141
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
VönduS vinna
' Tpplýsingar í síma 18892.
Auglýsingasíminn er 17500
ÞJÓÐVILJINN