Þjóðviljinn - 17.01.1971, Qupperneq 14

14 SlÐA — ÞJÓÐVIUINN — Suimiudagur 17. jaaiúar 1971.
Harper Lee:
Aö granda
söngfugli
67
Maudie til að segja Dkkur að
allt væri óbreytt bvað hana
snerti. Hún sat róleg og öruigg
á eldhússtólnum og horfði á
okkur og allt í einu sagði hún:
— Vertu nú ekki niðurdreg-
inn, Jemmi. Þetta er aldred eins
slæmt og það lítur út fyrir að
vera.
Þegar við vorum inni hjá
ungtrú Maudie og hún hafði í
hyggju að segja eitthvað sem
gat tekið tímann sinn, átti hún
það til að teygja úr fingrunum
yfir hnjánum, þegar hún var
búin að hagræða tannbrúnni.
Þetta gerði hún einmitt núna og
við biðum.
— Mér finnst einfaldlega að
þið ættuð að fá að vita, að það
er sumt fólk hér í hedmi sem er
til þess fætt að vinna óþægi-
legu verkin fyrir okkur hin —
og faðir ykkar er þar á með-
al.
— Humm, sagði Jemmd. —
Hö. /
— Já þalklk, ungi maöur, væri
þér sama þótt þú segðir etoki
humm og hö við mig, sagði ung-
frú Maudie og starði á Jemma.
— gerðu þér ekki í hugarlund
að þú sért nógu gamall til að
skilja hvað ég á við í raun og
veru.
ýfUogae
í^f EFNI
r<^/ SMÁVÖRUR
\ TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 HL hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsendia 21. SÍMI 33-9-68
VIPPU - BltSKÚRSHURÐIN
LagorstærSr miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x 270 sm
Aðrar stserðlr. smíðaðar eftir beiðni.
gluggasmiðjan
S'ðumiia 12 - Sírm 36220
Jemmd starði á hálfétið köiku-
stykkið og sagði:
— Þctta er rétt eins og að
vera iirfa í hýði, það er allt
og sumt. Eins og eittfevað sem
liggur og sefur á hlýjum stað.
Ég hef alltaf álitið að fólkið
héma í Maycomb væri bezta
fólkið í heimi, en . . .
— Ekki endilega það, sagði
ungfirú Maudie. — En á hinn
bóginn er hægt að treysta okk-
ur. Það er svo sjaldan sem af
okkur er krafizt kristilegs kær-
leiks, en þegar það kernur fyrir
eigum við einlægt menn eins og
Atticus til að ríða á vaðið fyrir
dkikur.
Jemmi þrosti fyrirlitlega.
— Ég vildi óska að allir aðrir
hugsuðu eins og þú, ungfrú
Maudie.
— Þú yrðir hissa eÆ þú vissir
hve mörg okkar gera það, ungi
maður.
— Hverjir þá? spurði Jemmi
og rödd hans varð dáldtið sker-
anidi. — Hver í þessum bæ heif-
ur gert nokkurn skapaðan Mut
til að hjálpa Tom Robinson —
hver þá?
— Fyrst og frernst vinir
hans meðal svertingjanna. Og
svo fólk eins og við. Menn eins
og Heck Tate . . . hættu nú
þessari ólund, Jemmi og hugs-
aðu þig ögn um. Hefúr þér til
að mynda aldrei dottið í hug,
að það er naumiast tilviljun að
Taylor dómari útnefndi Atticus
til að verja Roþinson? Hefur
þér ekki dottið i hu:g að Taylor
dómari kann að haifa haft sínar
ástæður til að velja einmitt
hann?
Það virtist ekki svo fráleitt.
Bærirm notaðist oft við Maxvell
Green ungan lögfræðing, þegar
skipa þurfti verjanda. Auðvitað
hefði hann átt að taka að sér
mál Toms Riobinsons . . .
— íhugaðu þetta nánar, sagði
ungfrú Maudie. — Þetta var
engin tilviljun. Jæja, en í gær-
kvöldi sat ég á veröndinni og
beið — ég beið eftir því að þið
kæmuð heim og meðan ég beið
var ég að hugsa: Atticus Finch
vinnur elkki þetta mál; hann
gctur ekki unnið það, en hann
er eini maðurinn hér sem getur
haldið kviðdómendum svona
lengi í rnáii af þessu tagi. Og
svo hugsaði ég: Ójá, okkur mið-
ar ögn áfram — aðeins örldtið
skref að vísu, en sfcrtíf þö!
— Öjá, svona tai er svo sem
gott og Messað, tautaði Jemmi
þvermóðskulega, — en elnn
heiðarlegur dörnari getur ekki
vegið lupp á móti tólf óheiðar-
legum toviðdömendum'! Þegar ég
verð stór . . .
— Já, þú sfcailt tala við hann
föður þinn um það, sagði ung-
frú Maudie þurrlega.
Nototoru seiiana tengum við
a/fitur niður þrepin hjá ungfrú
Maudie og út í sólskinið og sá-
um að ungjfrú Stefanía Craw-
ford og herra Avery vöru enn
að hvíslast á. Þau höfðu þokað
sér ögn niðureftir gangBtéttinni
og stóðu nú fyrir framan hús
ungfrú Stefaníu. Ungfrú Rakel
var á leiðinni tii þeirra.
— Ég er að huigsa um að
verða trúður, þegar ég verð stór,
sagði Dill.
Við Jemmi snarstönzuðum.
— Já, sagði Dill aftur. —
Trúður! Ég get eikki gert noíkk-
um stoapaðan hlut annað en
koma fólki til að Mæja, og
þess vegna ætla ég að fá mér
vinnu í sirtous og hlæja mig
í hel!
— Þú hefiur tekið skaktoan pðl
í hæðina, sagði Jenimi. —■ Trúð-
ar em aJIta/f svo sorgmæddir —
það er annað fólk sem Mær að
þcim.
— Þá ætla ég að verða ný
tegund að trúð, sagði Dill sót-
rauður. — Ég ætla að standa
í miðjum hringnum og hlæja
að fól'ki. Sjáið þið nú bara saigði
hann og benti. — Þau ættu öli
að ríða kúsisköftum. Rakel
frænka gerir það nú þegar!
Ungfrú Stefanda og ungfrú
Rakel veifuðu í æsingi og fyr-
ir bragðið fannst mér þetta alls
ekki svo fráleitt sem Dill var
að segja.
— Hamingjan góða, umiaði
Jemmi. En það er vfst dóna-
legt að láta sem við sjáum þetta
ekki.
Eitthvað var á seyði. Herra
Avery var eldrauður í framan
öftir hnerrakast og ýtti okfcur
næstum út af gangstéttinni þeg-
ar við komiuim að hópnum litla.
Ungfrú Stefanía titraði- af æs-
ingu og ungfrú Riafcel þreif í
öxldna á Dill.
— Nú hypjarðu þig inn í
garð og verður þar kyrr, sagði
hún. — Það er hættuilegt að
vera héma úti.
— Hvað er á seyði? spuirði
ég.
— Eruð þið eklki búin að
heyra það? Það er annars kom-
ið um allan bæinn . . .
Um leið birtist Atexandra
frænka í dyrunum heima hjá
okkur og kallaði tii dklkar, en
það var um seinan. Ungfrú Stef-
anda hafði sanna nautn af að
segja okkur það: Fyrr um morg-
uninn hafði herra Bob Ewell
ráðizt að Atticus á hominu hj!á
pósthúsinu, spýtt í andlitið á
honium óg saigt að hann skyldi
finna hann í fjöru, þótt það
tæki sig alla ævina.
23
— Ég vildi óska að Bob Ew-
ell tyggði ekki sfcro, var hið
eina sem Atticus halfði um at-
burðinn að segja.
Eftr því sem ungfrú Stefanía
Crawford sagði, þá var Atticus
einmitt á leið útúr pósthúsinu,
þegar herra Ewell ruddist að
honum, bölvaði og fprmælti,
spýtti í andlitið á honum og
hótaði að drepa hann. Ungfrú
Stefanía . . . (sem eftir tvær
frásagnir af atburðunum hafði
sjálf verið viðstödd og séð allt
með eigin augum) . . . hún sagði
að Atticus hefði ekiki svo mikið
sem blakað auga, heldur aðeins
dreigið upp vasaklút sinn, þurrfc-
að sér í framan og staðið svo
kyrr og látið herra Ewell ryðja
út úr sér skömmunum tfyrir það
sem enginn mannlegur máttur
gaeti fengið hana til að endur-
taka. Herra EweU var gamall
uppgjafahermaður úr einhverju
óljósu stríði, og ef til vill hefur
það verið ástæðan, ásamt frið-
samtegum viðbrögðum Atticus-
ar, til þess að hann spurði: —
Þú ert kannski of fínn til að
slást, bölvuð hundflata negra-
sleikjan þdn? Ungfrú Stefanía
sagði, að Atticus hefði sagt: Ned,
en of gamall! og siðan hefði
hann stungið höndunum í buxna-
vasana og rölt af stað. Ungfrú
Stefanía sagði að það mætti nú
Atticus Finch eiga, að stundum
gæti hann verið dálítið fynd-
inn.
Okkur Jemma var ekki
skemmt.
— Þegar allt kemur til ails
var hann á sínum tíma meist-
arskytta í M aycomb sýs!u, sagði
ég. — Hann hefði hægleiga get-
að . . .
— Þú veizt vel að hann vill
eikki taka sér byssu í hönd,
Skjáta. Hann á ekki einu sinni
byssu, sagði Jemmi. — Hann
var ekki einu sinni með byssu
með sér þetta kvöld sem hann
sat fyrir utan fangelsið. Hann
segir sjáifur að sá sem gengi
um allt með byssu, ögri öðrum
til að skjóta á sig.
— En þetta er allt annað mál,
sagði ég. — Við getum sagt hon-
um að fá lánaða byssu.
Við gerðum það Og hann svarp
aði: — Þvættingur! .
Dill áleit að ákall til betra
helmings Atticusar gæti ef til
vdll komið að gagni: hann Myti
að skilja að við tvö, Jemmi og
ég, myndum deyja úr bungri
ef herra Ewell yrði honum að
bana, og auk þess myndi Atex-
andra frænka ala ofckur upp, og
allir vissu að Alexandra frænka
myndi láta það verða sitt fyrsta
verk, þegar Átticus væri kom-
inn í gröfina, að reika Calp-
urniu úr vistinnd. Jemma sagði
að elE til vill kaami það að
gagni ef ég gréti og fcvednaði.
vegna þess að ég var svo lítil
og þar að auki stelpa. Það kom
ekki að gagni.
Þegar hann sá okíkiur rátfia um
eirðarlaus í nágrenninu án þess
að hafa lyst að borða ellegar
áhuiga á því sem annars fyllti
daga okkar, fcomst hann samt
sem áður að raun um, að við
værum í rauninndlogandihrædd.
SINNUM
LENGRI tfSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæSur
(Elnu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
FÍLAG ÍSLEIVZKRA HLJflMLISTARlVIAIVIVA
#útvegar ybur hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar t<ekifari
Vinsamlegast hringið i 20255 milli ki. 14-17
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!

n
PLASTSEKKIR í grindum
ryðja sorptunnum
og pappírspokum hvarveina
úr vegi, vegna þess aS
PLASTSEKKIR
gera sama gagn
og era ÓDÝRARI.
Sorphreinsun kostar
sveitarfélög
"T| og úfsvarsgreiSendur
® stórfé.
Hvers vegna ekki
að lækka þá upphæð?

PLASTPRHNlTIii.
GRENSÁSVEGI 7
Utsalai — ÚtsaSa!
öeriö kjara*kaup á úfeoiBamá tgá ökkant
O.L Lauga«vegi 181. S&ná
f .„ C) fr-t

BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MÓTORSTILLINGAR
HJ.ÓLASTILLINCAR IfJÖSASTILLINGAR Simj
Látið stil!a i tima. 4 O — rt
Fljót og örugg þjónusta. I %J I w U
Auglýsingasími Þjóðviíjans er 17 500
CLCRTÆKNI H.F.
Ingólfsstræti 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öUu gleii.
Höfum einrúg allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 og 38569 h.
Röskur sendill
óskast til innheimtustarfa. — Þarf að
hafa hjól. c>
*•