Þjóðviljinn - 23.03.1971, Síða 10

L-.dBMk
|$ StÐ-A — ItíÖBIWBEJaMW — m
Frederik Hetmann
*
OÐUR
TIL
ARA 33
heppnaðist mér það. Ég notaði
leiðir kókaínsmyglaranna til að
snrygla iflólki, ef svo bar undir.
Á tírnuim algers stríðs er maður
tilneyddiur að beita algerum að-
íerðum til að berjast gegn því.
Ungar stúlkur sem vomi að
dragast niður í svaðið, sendi
ég aÆtur heim til foreldraihús-
anna. Til að sannfaera 'pær varð
aflt að sýna þeim hvemig líf
netotardansmeyjar eða vændis-
konu er í raun og veru. Ég
fylgdist með gangstéttarmálur-
unum til að koma þeim undan
lögreglunni. Þetta var lærdóms-
rítoara en að lesa heimspetoi í
þrjór annir í háskólanium. Það
þair þá sem ég hitti Jaques.
Ég vamn sem kivilkmyndastat-
isti, Jmrðatitoarl" og leiðsögu-
maður íerðamanna.
Smám saman varð herbergið
sem við Jaqiues bjuggum saman
í, ems konar sfcofnjuin. Þegar
einhverjum fannst hann vera að
gefast upp, var óbærilega ein-
manna eða örvæntkiigarfuilur, þá
kom hann tii Okikar. Mér Mtoaði
þetta vei. Þetta er atvinna sem
ekifci er til, en ég hafði alltaf
verið að leita að. Ég hefði senni-
lega hadið þessu áfram, ef flor-
eldrar miínir hefðu ektoi komið
til Fratoltolands. Og þá fétok ég
loks tækifæri til að tala hrein-
skilnislega við föður minn. Það
hafði ég þráð í öll þessi ár, en
efcki feimu sinni þegar við 'hitt-
umst í Israel hafði það verið
hægt, vegna þess að þar var
stríðC Þótt undarlegt megi virð-
ast íánnst okitour við etoki vera
ókunnugir menn, ef til vill vegna
þess að það vildi svo til að við
höfðum lifcar lífsskoðanir. Það
var eiginilega fyrst þá sem við
hittumst aftur. Við röltum sam-
an um borgina í tvær vilkur,
fórum á söfn, sóttum leifchús,
sátum á kaffihiúsum og rædd-
umst við. Hann kom hvað eftir
annað að því sarna: — Þú ættir
að gera eitfhvað.
— Hvað áttu við? sagði ég. —
Ég hef verk að vinsna, óg á
vini. Ég er ánægður með lífið.
— Það er etóki hægt að vera
á eilífu 'ferðaiagi. Einhvern tíma
ffiJc&ue
f v\/ EFNI
Ks' SMÁVORUR
\ TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Bárgreiðstn. og snyrtlstofa
Steinn og Dódó
Laogav. 18 DDL hseð (lyfta)
Simi 24-6-16
Perma
Hárgreiðsln- og snyrtistofa
CJarðsenda 21. StMl 33-9-68
verður maður að toomast á leið-
arenda, sagði hann. — Viður-
kenni maður það etoki, þá glat-
ar hann sjálfum sér.
Ég viðurkenndi að óg hafði ef
til vill fundið hjá rruér slíka
þarf. Hann sagði mér frá starfi
sínu sem kennari á samyttoju-
búinu. Hann taiaði um vorið í
eyðimörkinni, sem ég hafði ver-
ið svo heillaður af.
— Komdu til baka, saigði hamn.
— Nei, það er tilgangslaust,
sagði ég. — Etokert hefur breytzt
síðan óg tók þá ákvörðun að
flytjast aftur til Evrópu. Mér
finnst að maður verði að lifa
þar sem htrnum finnst hann
eiga heima. Það stendur ekki
í neinu sambandi við lönd og
þjóðerni, það er lífSð sjálft, lífs-
reynslan sem átovarðar heim-
kynnin.
— Tungiutnál eru þér engin
hindnun, sagði hann. — Þess
vegna geturðu hugsað eins og
þú gerir. Ég lærði að tala
hébresku sem bam. Nú er ég
aiftur farinn að tala hana og
kenni hana líka.
Við fundum að Skoðanir okk-
ar voru ó»líkar á margan hátt,
en við bárum virðingu fyrir skoð-
unum hvor annars.
Móðir mín átti gamlan kunn-
imgja, sálfræðing og barnalækni
sem átti gamla höll í nánd við
Flórens með tuttugu og átta
tómum herbergjum. Hún bjó
reyndar í tveim þeirra en í hin-
um bjuggu dúfur og kettir. Hún
hafði heyrt minnzt á áætlanir
mínar um heimili fyrir flótta-
böm og bauð mér að nota höll-
ina. Auðvitað þynflti víðtækan
undirbúning: samikomuilag við
yfirvöldin, skipulagningu starfs-
ins ög endurbætur á húsinu;
það þyrfti að útvega þjálfað
starfsfólk og loks þyrfti pen-
inga, peninga og enn peninga.
Foreldrar rm'nir lögðu fram all-
háa f jánhæð; það voru skaöabæt-
umar sem þau fengu frá þýzk-
um yfirvöldum fyrir olflsótonimar
á stríðsámnum. Bn það vareins
og dropi í hafið. Ég fór að
hugsa um kórinn otokar í Israel.
Væri eitoki hæglt að gera eitt-
hvað í Mkingu við það í Frakk-
landi eða Þýzkalandi. Jaques
fétok þá hugmynd að stofna í
staðinn jazzíhljómsveit. Hug-
myndin var góð, en hivar átti
að finna tónlistarmenn sem
fengjust til að ferðast um í
niotokra rnánuði án þess að fá
greiðslu fyrir það? Ég vissi, að
Hanno var góður jazzleilkari. Ég
storifaði honum. Auk þess léto
mér forvitni á að vita hvernig
ifiarið hefði fyrir honum. Og um
leið vonaði ég að hann gæti
gefið mér einhverjar vísbend-
ingar. Svarið var tuttuigu síðna
bréf sem innilhélt allt möguiegt
anrtað en huigmyndir um það,
hvar heegt væri að finna svona
jazzUieikara.
— Hivað sitóð í bnéffinu ? spurði
Margot sem Miustað hafði á með
óstoerfcri athygli.
— Það var harmsaga, sagði
Aii eg ledt spyrjandi á Hanno.
— Það er eins gott að óg
segi frá því sjálfur, sagði Hanno.
Það var auðséð að hann var að
reyna að bæla niöur gerðslhrær-
inga sína. — V5ð höfðum verið
að sfcemmta ototour. Við höfðum
drakkið ósköpin öH. Kflukkan
var um þrjú að nóttu og við
ætluðum að aka heim. Um þær
mundir átti ég Opel. Einhver
sagði við mig: Þetta er elkki
rófct; þið hafið drutókið of mik-
ið. Og hvað með það, sagði ég.
Gerði það noktouð til þótt við
aekjum á tré? Við fórum sex
upp í bílinn, þrjú í framsætið,
þrjú í aíflfcursætið. Ég sat hálf-
sofandi í aftursætinu, stúlkan
við hliðina á mér var að greiða
mér með fingrunum — og aEt
í einu var eins og bfllinn fengi
hræðilegt högg. Sá sem ók hafði
etoið með hundrað og tuttugu
toflómetra hraða, lögreglan sá
það á hemlaförunum. Það var
vetur og vegurinn háll. Bíllinn
halflði farið útaf í beygju oglent
á múrvegg. öll þrjú sem sátu
frammi í, létpst samstundis. Við
í aftursætinu hlutum beinbrot
og stoárumst í andliti. Ég lá á
sjúfcrahúsi í meira en tvo mián-
uði. Það var nægur tírni til að
hugsa sig um. Ég hafði reynd-
ar etóki setið við stýrið. En við
réttarhöldin kom fram, að ég
hafði hvatt þann sem keyrði til
að koma með. Ég mundi það
ekki. En ég mundi dállítið ann-
að sem enginn annar mundi:
— Og hvað með það? Gerði
það nokfcuð til þótt við ækjum
á tré.
Ég fékk engan dó'm. En þeir
tófcu af mér ökustoírteinið, því
að það kom fram að ég hafði
áður eikið bíl undir áhrifum
áfengis. Það er eins konar kald-
hæðni örlaganna að fá refsingu
fyrir það, sem hefði engar slæm-
ar afleiðinigar, en toomast hjá
refsingu fyrir hina ratmverulegu
söto.
Bftir það gerði ég tilraun til
að fara í hundana — ég vissi
það. Mér stóð á sama. Það var
eins og ég héldi að það gæti
orðið mér til hj'álpar. En það
kom að en gu haldi. Ég komst
aldrei hjá því að virða sjálfan
mig fyrir mér.
Ég fór að vinna eins og hest-
ur. Ég las eins og óður maður.
En ég gat ekki losnað við ang-
istina.
Ég spilaði. Ég spilaði heilu
nætumar. Ég spilaði í reiði og
ofstopa. Ég vildi, að aðrir gætu
heyrt sorg mína. En hvað heyra
gestir á dansstað? — Þú hefur
sveiflu, sögðu þeir og pöntuðu
handa mér bjór.
Ég var ráðvilltu-r. Mér stóð
á sama um allt. Það var eins
konar þreyta sem tekur ekki
enda, hversu lengi sem soffið
er.
Og svo kom bréfið frá Ara.
Ég hafði beðið eftir því. Ekki
beinlínis eftir brófi frá Ara.
Heldur efftir þvu' að eittíhvað
gerðist.
Hann var élzti vinur minn.
Það hafði gengið á ýmsu. Við
höffðum rifizt. Hann hafði feng-
ið Gabrielu til að yfirgefa mig.
En það gat etoki bundið endi
á vináttu otókar. Ég hélt að hann
myndi skilja mig og sendi hon-
um skriftamál mín. annars hefði
trúlega enginn fengið að heyra
þau.. .
— En síðan fór ýmislegt að
gerast, sagði Ari. — Nioto skrilf-
aði og sagðist ekki vera sér-
lega ánægður með tilveruna,
þrátt fyrir bíl og jazzkjallara.
Gabriéla bað mig reynaað út-
vega henni nýja atvinnu. Svissn-
eska bamahjálparstoffnunin, sem
ég hef haft samband við síðan
við sáum um palfckasendingamar
á sfnu-m tíma, skrifaði og sagð-
ist reiðubúin að skipuleggja
jazzMjómleika fyrir ungt fólk i
borgum í Sviss yfir vebrarmán-
uðina. Þá ákvað ég að taka
áhœttuna. Ég skrifaói öllium
nema Nick, en ég sa-gði aðeins
frá því nauðsynlegasta. Ég taldi
vfst að hulan sem yfir þessu
hvfldi myndi verða til þess að
einhverjir skærust úr leik, en
ég gæti aöeins haft gagn af
þeim sem vildu í raun og veru
telffta á tvær haettur þar sem
Nick var sá sem hefði trúlega
mirens-tan skilmng á fyrirætlun-
urn míniurn, þar sem hann þekkti
minnst til imn og ævintýra
mdnna, valdi ég heimiild hans
sem stefnumótsstað.
Ég vissi að Hanno hafði erft
töluverða bh’+rfjárei-gn og ég
skall játa ao ég var líka að
hiu-gsa um þessi hlutaíbréf. Ég
vissi að Nick átti bfl. Ég skal
lftoa játa að ég hafði gert ráð
fyrir þessum bíl í áætlun-um
mínum. Gabriela vildi fá starf
sem toennslu-kona á ba-maheim-
ili. Ég játa að ég notfærði mér
þá staðreynd — og án þess að
útskýra það nánar útvegaði ég
henni vinnu á bamaheimilinu
okkar í Flórens. Ix»ks verð ég
líka að viðurkenna, að ég hef
alltaif verið með sílæma sam-
vi'zku yfir að hafa aðskilið
Hanno og „litlu systur“ mína.
En ég hafði gert mér vonir um
að þetta kæmist í lag og ég sé
ekki betur en ... Já, þetta var
löng ræða. Ef þið þurfið ein-
hvers að spyrja, þá látið það
bara koma.
— Þetta er elcki hægt, sagði
Margot.
— Þú þekkir hann ekki, sagöi
Hanno og hló. — Hann hefur
alla tíð verið bandóður og ég
held hann breytist varla út
þessu.
Auðvitað þurfum við um margt
að spyrja. Við vildum fá að vita
meira um sjálft ferðalagið. og
við fen-gum að vita að fyrst
skyldi haldið til skólans i Sviss,
og þar gátum við æft saman í
notokra da-ga. Gabriela átti að
fara til Flórens til að vinna
að undirbúnin-gnum að stoffnun
bamaheimilisins. ''Vacki hafði
lofað að vera hjálplegur við að
útvega góða kennara.
• — Hvaða börn komu á þetta
heimili? spurði Margot, sem var
alveg uppnu-min yfir þessari
ráðagerð þrátt fyrir al-lt.
— Böm frá öllum löndum,
sagði Ari. — Mér datt í hug að
faðir Jóhannes gæti gefið mér
beztu ráðiin. Ég vissi ekki held-
ur hvaða fjöldi væri heppileg-
astur. Að vísu vildi ég að þau
gætu orðið sem flest, en á hinn
bóginn er ekki rétt að taka á-
byrgð á alltof mörgum bömum
svona fyrst í stað að minnsta
kosti. Og það er ekki nóg að
útvega peninga til að stolfna
skólann, það þarf liíka að vera
hægt að réka hann. Faðir Jó-
hannes ráðlagði mér að snúa
mér til alþjóðlegu fióttamanna-
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
ÍIMNBfS A-1 sósa: Me$ kjötí9
i-ieð íiski. með hverjn sem ér
Terylenebuxur
á börn, unglinga og fullorðna.
Gæði • Úrval • Athugið verðið.
Ó.L.
Laugavegi 71. Sími 20141.
Volkswageneigendur
Höfum tyrirligg-jandl BKETTl — HURÐHt — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen i allflestum lltum. —
Sldptum á einum degi með diagsfyrirvaa-a fjvir ákveðið
verð — RETNTO VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigtnundssonar,
Sklpholtl 26 — Simi 19099 og 20988.
GLERTÆKNI H.F.
Ingólfsstræti 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gieri. — LEITIÐ
TILBOÐA
Símar: 26395 og 38569 h.
Indversk undraveröld
Nýjar vörur komnar, m.a gólfvasar,
altariskertastjakar, útskorin borð og
margt fleira til tcékifærisgjafa.
Jasmin, Snorrabraut 22
BILASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖLfiSTILLINGflR LJÚSflSTILLINGAR
Látið stilla i tima.
Flfót og örugg þjónusta. I
13-10 0
0 0 0
NY SIMANUMER:
24240 íslenzkar bækur
24241 Erlendar bækur
24242 Ritföng
24243 Skrifstofa
Bókabúð Máls og menningar
LAUC-AVEGJ 18.
*