Þjóðviljinn - 30.01.1972, Blaðsíða 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunmidaiguir 30. janúar 1972.
meö fólki
í
AÐLÖGUNARLYF
Eins og al'Kar vita Kfðu forfeður oMcar í frutmskógum og
söddu hunigur sitt með ávöxtum sem þeir teygðu sig eftir
í nœsta tré. En Adam var ekki Jengi í Paradís. Kjörin
tóku að harðna vegna loftslagsb rey timga. Ávextimir
hruikku ekiki lenigur fyrir fæðuþörfum og hinir göfugu
forfeður okkar tóku lofcs það neyðarúrræði að klifra fim-
lega niður úr trjánum tii að leita ætis á jörðu niðri. Þetta
úrræði var hið fyrsta af endalausri röð neyðarúrræða sem
forfeður ofckar hafa tekið til að bjarga sér við sífelit erf-
iðari aðstæður, meðal annar vegna (of)fjöigunar.
Niðurstaða allra þessara úrræða er stórborgin. Nýr
\ frumskógur þar sem einstakiinigurinn hefur ál'íka mikil
áhrif á framgang mála og í gamla fruVnskóginum.
En í nýja frumskóginum verður einstaklingunnn að
.sætta sig við alls kyns neyðarúrræði til þess að draga
fram lífið: Hann þarf að vinna ákveðinn tíma á dag oet
vél segir til um hvenær byr'ja skai og hætta. hvenær
megi drekka, borða o.s.frv. Þessi vél kallast klukka.
Eitt af þeim úrræðum sem mannkynið hefúr fundið er
sffellt meiri verkaskipting sem hefur endað með því að
flestir vinna fyrir sér m,eð því að framfcvæma mjög
einhæfar og ónáttúrulegar athafnir undir miskunnar-
lausri stjóm vélarinnar fyrmefndu.
Til dæmis aflar fjöldi fólks sér fœðu með því að leggja
saman tölur með vél.
Til þess að bjargast gegnum hið vélræna líf sem nú-
tlíminn krefst þarf mikla aðlögunarhæfni. oft meiri en
fóðfc hefur, jafnvel þótt beitt sé öllum brögðum til að þola
við: Notuð lyf til að þola hina margvíslegustu sjúkdó’ma,
pillur v'ið off jölgun, þunglyndi, svefnleysi, syf ju eða slapp-
leika; óróleika- og eiturlyf og vín veita þá manninum þá
útrás og sælu sem er honum nauðsynleg til að þola að-
lagast aðstæðum; því hvað sem tautar og raular verður
einstaklingurinn að ganga í takt við vélarnar og þola við.
Gífurleg hætta liggur við að hafa bess'i lyf ails staðar
á lausu, þau kalla á ofnotkun því aílir þrá stöðuga vel-
líðan sem þessi lyf geta oft gefið um tíma, en þau hefna
sín grimmilega. Þau rífa markvisst niður upprunalegan
þrótt einstaklingsins þar til svo er komið að hvorkii lyf-
in né nokkur máttur getur bjargað honum frá vanlíðan
sinni nema dauðinn.
Ef ég er ekki því meira úti á þekju má kalla öil lyf
eins og pillur, vín e'iturlyf og ailt slíkt: aðlögunarlyf,
þetta nafn felur e.t.v. í sér hvers vegna er svo erfitt að
stöðva notkun þeirra.
Sú staðreynd er fyrir hendi að mikiil hluti fólks á
erfitt með að dæma um hiversu stór ska’iTimtur aðlögun-
arlyfja er þvi fyrir beztu. Því verður fólk að vinna gegn
ofneyzlu og draga úr þörf fyrir neyzlu með þvu að gena
aliar aðstæður betri, meira í samræmi við mannlegt
eðli. ’ ■
Þess er væntanlega langt að bíða að oýi frumskógur-
inn okkar verði svo bærilegur að aðlögunarlyf verði ekki
meira og minna nauðsynleg fyrir flest fólk og fjöldi
fólks baki sér ömuriegustu ógæfu með ofnotfcun.
Þessi maður heitir Francesco Coppola og er frá Sikiley. Þegar
hann var 15 ára fékk Mafían á Sikiley honum það verkefni í
hendur að rukka skatt af blindum betlurum í borg einni á
Sikiley. Hanum fórst þetta verk vel úr hendi ■ enda fann hann
Það ráð að drepa hunda þeirra sem ekki gátu bor.gað og án hunds
voru þessir menn dauðans matur. Francesco fór síðan hratt upp
metorðastiga Mafíunnar og settist brátt að í Bandaríkjunum.
Francesco Coppola er nú loks kominn í hendur lögreglunnar, en
orðinn sjötugur. Þess má geta að Mafían hefur þrisvar sinnum
meiri veltu en franska ríkið, og þó eru Fi-akkar um 50 miljónir.
(Það sem ískyggilegast má vjrðast er hve lítill hluti
innri þróunar í þjóðfélögum stefnir í þá átt að gera
mannlífið samræ’mdara mannlegu eðli).
Því verður hver einstaklingur að treysta mest á s'jálf-
an sig gagnvart ofnotkun og styðja þær félagsstofnan-
ir sem hann telur hjálpa sér í þeirri baráttu.
á engum aldri