Þjóðviljinn - 29.10.1972, Blaðsíða 3

Sunnudagur 29. október 1972. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 3
Þaö er ekki nóg að gera
bílana betri og fullkomn-
ari, útbreiöa þá og gera að
almenningseign, ef slysa-
fjöld — hvort sem eru
minniháttar eða alvarleg
slys—fylgja í kjölfarið.
Eflaust verðuraldrei fund-
ið neitt fullkomið ráð til að
koma i veg fyrir slys, en
samt er alltaf unnið sleitu-
laust að þvi að auka örygg-
ið í umferðinni, enda þótt
mönnum finnist það ganga
grátlega seint. Við snerum
okkur til óskars ólasonar
yfirlögregluþjóns um-
ferðarmála i Reykjavík og
lögðum fyrir hann nokkrar
spurningar.
Fyrst spurðum við Óskar að þvi
hvort slysatiðni hefði aukizt til
jafns við aukinn bilainnflutning
— bvi miður virðist sem svo sé.
Við skulum bera saman árið 1961
og 1971. Arið 1961 voru skráð öku-
tæki i Reykjavik 9746, og á stór-
Reykjavikursvæðinu voru þá
samtals 12.374 ökutæki. Á öllu
landinu voru þá -samtals 21.956
bilar, eða álika margir og skráð
ökutæki eru i Reykjavik i dag, en
þau eru 21.938, en á öllu landinu
52.763 bilar. Á stór-Reykjavikur-
svæðinu eru nú samtals 30.392
ökutæki. Arið 1961 urðu 1688
árekstrar i Reykjavik, 171 slys og
6 dauðaslys i umferðinni. Árið
1971 urðu árekstrar 3660,slys 612
og dauðaslys 11 i umferðinni. Á
þessu má sjá, að slysatiðni hefur
aukizt til jafns við bilainnflutn-
inginn.
— Hvað finnst þér, Óskar, um
þá hugmynd að merkja þá staði
þar sem alvarleg slys hafa átt sér
stað?
— Þetta hefur verið reynt hér
hjá okkur fyrir nokkrum árum og
olli þá miklum deilum. Við erum
enn ekki orðnir nógu miklir stór
borgarar til þess að þetta sé hægt.
Mönnum þótti þessar merkingar
óviðfelldnar vegna þess að þær
þóttu ýfa upp sár hjá aðstand-
endum þeirra er fyrir slysinu
urðu. Þetta var gert hér um árið
með þvi að setja bilflök hér og þar
um borgina og áttu þau að minna
á alvarleg slys sem þarna höfðu
orðið. Þetta þótti gefast það illa
að hætt var við þetta.
— Nú hefur lögreglan orðið
fyrir gagnrýni vegna radarm-æl-
inga sinna, einkum fyrir að að-
vara ökumenn ekki með skilti um
að á viðkomandi götu sé verið að
radarmæla. Væri ekki rétt að
setja upp þannig skilti Óskar?
— Ég hef i sjálfu sér ekkert á
móti þvi að þetta væri gert. En til
að mynda i fyrra, þá voru radar-
mælingar gerðar á yfir 50 stöðum
i borginni. Sums staðar var mælt
ofþen á öðrum stöðum sjaldnar.
Ég er hræddur um það að ef við
settum upp skilti, en kæmum svo
ekki vikum saman til að mæla, þá
þætti ökumönnum skiltið ekki
virðingarvert. bá þyrftum við að
halda uppi reglubundnum mæl-
ingum, en til þess skortir okkur
mannskap. Og annað, hvað þá
með þær götur þar sem þessi
skilti væru ekki? Myndu ökumenn
þá ekki notfæra sér þær og aka
þar of hratt? Ég óttast það. Mér
finnst radarinn hafa komið okkur
að einna mestum notum fyrir
það, að hinn hættulegi eltingar-
leikur sem lögreglan átti við
Slysum á börnum
í umferðinni
hefur fœkkað
óprúttna ökumenn er að mestu úr
sögunni með tilkomu radarmæl-
inganna. En ég vil taka það fram,
að ég myndi glaður vilja láta
merkja þær götur sem radarmælt
er á, en ég óttast að ökumenn
virði það bara ekki. Nú, en ég get
upplýst það, að á hinum nýja
suðurlandsvegi og vesturlands-
vegi verða skilti sett upp innan
tiðar þar sem menn eru minntir á
að þar sé radarmælt. Þar verðum
við að reyna að halda hraðanum i
skefjum.
— Er nokkur sérstök herferð af
hendi umferðarlögreglunnar til
fækkunar slysum fyrirhuguð um-
fram það serri daglega er gert?
— Ja, ég veit ekki hvort hægt er
að kalla það herferð. En ég vil
minna á hinar öru skyndiskoðanir
á ökutækjum hjá okkur. Nú, við
erum nýbúnir að fá fjögur ný
mótorhjól, þannig að sú gæzla
eykst verulega, þar sem þau
munu bætast við þann þjólaflota
sem fyrir er, en ekki vera notuð
til endurnýjunar. Ég hygg að
bezta vörnin gegn slysunum sé
nógu viðtæk löggæzla, og vissu-
lega munar mikið um 4 mótorhjól
hér i Reykjavik.
En það er eitt mál sem er okkur
nokkuð erfitt. Með styttingu
vinnutimans og hinni miklu fjölg-
un ibúa i nágrannabyggðum
Reykjavikur, eins og Kópavogi,
Garðahreppi, Seltjarnarnesi og
Hafnarfirði, þar sem stór hluti
ibúa þessara bæja vinnur hér i
Reykjavik, höfum við lent i vand-
ræðum vegna þess að fjöldi lög-
reglumanna hér i Reykjavik er
ákvarðaður eftir ibúafjöldanum i
borginni. En hann hefur staðið i
stað að heita má i nokkur ár á
meðan að ibúafjöldi nágranna-
byggðanna vex. Umferðin i
Reykjavik vex um leið, en fjölgun
lögreglumanna ekki, og vinnu-
timi þeirra styttist. Þarna er að
skapast allmikið vandamál i
sambandi við löggæzluna. Við
verðum að reyna að leysa þetta á
þann veg að fá löggæzlumennina
til að vinna meiri aukavinnu, en
þeir eru, eins og gefur að skilja,
ekkert of hrifnir af þvi til lengdar.
— Er von á nýjum umferðar-
ljósum hér i Reykjavik á næst-
unni?
— Já, það er verið að setja upp
ný umferðarljós á horni Háa-
leitisbrautar og Kringlumýrar-
brautar og á horni Miklubrautar
og Skeiðarvogs, og svo er kominn
til landsins búnaður til að setja
upp þessi svo kölluðu gönguljós
eins og sett voru upp i fyrra á Bú-
staðaveginum. Þetta verður von-
andi til bóta, en æskilegra hefði
verið að gera þessar svo kölluöu
,,yfir-” og ,,undir”-götur. Þær eru
það sem koma skal.
— Hvar er mesti slysastaður-
inn i borginni i dag?
— Það er erfitt að tilnefna ein-
hvern einn ákveðinn stað; en þar
sem manni finnst að mestu slysa-
hornin ættu að vera, þar eru
slysin fæst vegna þess að þar fara
menn varlegast, en þar sem
manni aftur á móti sýnist að bezt-
ar séu aðstæðurnar og útsýnið
bezt, þar eru mestu slysagöt-
urnar. bvi miður er þetta stað-
reynd. Þannig að mestu slysa-
staðirnir eru þar sem ökuskil-
yrðin eru bezt.
— Hefur ekki Hringbrautin frá
gamla Kennaraskólanum út að
Háskóla verið mikið slysasvæði?
— Jú, það er rétt, þetta var
mikið slysasvæði. En eftir að
Skemmtistaðurinn Glaumbær
hætti og gestir þaðan hættu að
streyma út að Umferðarstöð til að
kaupa sér snarl, en þar er opin
nætursala, hefur slysum á þessu
svæði fækkað mjög mikið. Og það
svo, að ekki er lengur hægt að tala
þar um neitt sérstakt slysasvæði
— Ert þú hlynntur þvi, Oskar.
að taka upp harðari stefnu i öku-
leyfissviptingum fyrir gróf um-
ferðarbrot en verið hefur?
— Já, ég er það útaf fyrir sig.
En það er ekki til neins að herða
refsingar nema það sé hægt að
framfylgja þeim. bannig að það
séu ekki bara heiðarlegu öku-
mennirnir, sem koma og greiða
sinar sektir og annað eftir þvi,
sem verða fyrir þessu, en skúrk-
arnir sem alltaf er tómur
eltingarleikur við sleppi. Það
verður að vera aðstaða til að ná
til þeirra og láta þá finna fyrir
harðari refsingu.
— Að lokum, Óskar, hvernig
hefur gangbrautarvarzlan sem
nýverið hefur verið tekin upp,
gefizt?
— Mjög vel má ég segja. Sem
dæmi get ég nefnt að það er einn
af fáum gleðivottum i sambandi
við umferðina i dag að slysum á
börnum hefur fækkað frá þvi
fyrra. 1 lok september i ár höfðr
slasazt 57 börn i umferðinni, en á
sama tima i fyrra voru þau 73
Þetta er mjög ánægjuleg þróur
sem vonandi heldur áfram og það
má þakka þetta mikið hinn
auknu gangbrautagæzlu. —S.dór
Rætt við
Óskar Ólason
yfir-
lögregluþjón
umferðarmála
Saab 99
ÁRGERÐ 1973
LÚXUS OG ÖRYGGI
I allri byggingu og frógangi ber SAAB 99
örugg einkenni fögaðrar formmenningar,
samfara því að vera glæsilegur
fulltrúi einkunnarorða SAAB-verk-
smiðjanna „öryggi framar öllu".
„ÖRYGGI FRAMAR ÖLLU"
SAAB 99 er öruggur bíll. Stölbifasfyrkt
yfirbygging verndar ökumann og
farþega. Fjaðrandi höggvari varnar
skemmdum — SAAB þolir ökeyrslu á
8 km. hraða ön þess að verða fyrir
tjóni.
Ljósaþurrkur tryggja fullt Ijósmagn
ökuljósa við erfiðustu skyggnis-
aðstæður.
SAAB 99 liggur einstaklega vel ö vegi,
er gangviss og viðbragðsfljótur.
SAAB er traustur bíll, léttur í viðhaldi
og í hóu endursöluverði.
túxus
og
oryggi
vS»«‘

BJÓRNSSON A52:
SKEIFAN 11 SÍMI 81530