Þjóðviljinn - 17.07.1973, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 17. júli 1973 ÞJODVtLJINN — SÍÐA 13
JON CLEARY:
Sendi-
fulltrúinn
honum var ekki alveg ljóst sjálf-
um hvað það hafði verið. — En ég
var aukaatriði. Hún hefur einkum .
áhyggjur af þér. Eins og þú sagð-
ir I gær, þá —,En svo þagnaði
hann. Hann hafði verið. að þvi
kominn að ásaka Quentin fyrir
það að eyðileggja konurnar i
kringum sig. En jafnvel þótt Qu-
entin hefði haft orð á þvi kvöldið
áður, þá var það ekki viðeigandi
af Malone að taka undir það. Qu-
entin var ennþá sendiherra, hvað
sem annað kunni að vera hægt um
hann að segja. Að minnsta kosti
fram að helgi.
— Hvað sagði ég i gær?
— Ekki neitt.
Quentin horfði hvasst á hann
nokkra stund eins og hann væri að
velta fyrir sér, hvort hann ætti að
halda spurningunni til streitu. Þá
sagði hann: — Scobie, lofaðu mér
einu. Láttu Denzil og menn hans
um þetta héðan af. Hugsaðu um
erindi þitt hingað. Gerðu það og
ekkert annað.
— Ef ég ætti að reka það á rétt-
an hátt, þá værum við báðir á
leiðinni á flugvöllinn núna. Er það
það sem þú vilt?
Það heyrðist skrjáfa í taui og
Sheila kom út á svalirnar og
jarpa hárið glóði við grænan inni-
sloppinn. — Ég var að tala við
Lisu! John, ertu búinn að frétta
hvað gerðist i gærkvöldi?
— Seztu elskan. Quentin dró
fram stól handa Sheilu og hún lét
fallast niður i hann. Morgnarnir
eru ekki miskunnsamir við hana,
hugsaði Malone, hún sneri sér að
honum og honum fannst sem
brestirnir hefðu margfaldazt sið-
an daginn áður. Quentin sagði: —
Scobie álitur að við eigum að fara
beina leið heim i flugvél. Hvað
finnst þér?
Scobie? Sheila leit á þá á vixl.
Karlmenn fóru ævinlega að þúast
á undan konun, einkum ástralskir
karlmenn, en við þessu hafði hún
bersýnilega ekki búizt af manni
sinum og fangaverði hans.
— Við erum orðnir gamlir vin-
ir, sagði Quentin. — Sameiginleg-
ur óvinur gerir það að verkum.
Sheila virtist vera gráti nær,
svo rétti hún úr sér og hellti app-
alslnusafa i glas handa sér. Hún
hélt á litilli, grænni náttborðs-
klukku og nú setti hún hana á
borðið. — Ég þarf að láta Jósef
koma henni i viðgerð. Hún leit á
Malone. — Ég keypti hana handa
manninum minum á fyrsta brúð-
kaupsafmælinu okkar. Hann not-
ar aldrei armbandsúr og ég var
orðin þreytt á þvi að hann vakti
Brúðkaup
Þann 21/4 voru gefin saman i
hjónaband I Laugarneskirkju af
séra Grimi Grimssyni, Hallfriður
Ingimundardóttir og Rafn H.
Skúlason. Heimili þeirra er að
Lundarbrekku 2.
(Stúdió Gests).
mig á hverjum morgni til að
spyrja hvað klukkan væri. Hún
hringdi ekki i morgun. í fyrsta
skipti I tuttugu og tvö ár.
Allir eru að trúa mér fyrir
leyndarmálum sinum, hugsaði
Malone. Hverjir fleiri skyldu vilja
gera það hér I húsinu? Jósef,
eldabuskan, stofustúlkan?
Sheila var að jafna sig, það var
eins og henni tækist með ein-
hverju móti að má hrukkurnar úr
34
andliti sinu. Hún leit á gráu fötin
hans Malone og tókst jafnvel að
brosa. — Jósef hlýtur að verða
fyrir vonbrigðum með þig, Scobie
— má ég kalla þig Scobie?
— Ef þú vilt, sagði Malone og
óskaði þess að hún gerði það ekki.
Þegar að þvi kæmi að bera vitni
gegn Quentin, vildi hann ógjarn-
an þurfa að horfa á allt of marga
þúbræður ógna óhlutdrægni sinni.
— Jósef heldur að ég sé horfinn til
mlns rétta eðlis.
— Það er betra að þú verðir i
dökkum fötum af mér i dag, sagði
Quentin.
— Nei, takk fyrir,—
— Ég veit hvernig þér liður,
Scobie, sagði Quentin, og Malone
gerði sér allt I einu ljóst að mað-
urinn skildi það i raun og veru. —
En það er ekki um það að ræða að
tengjast persónu minni um of. Ég
kæri mig ekki um að þú gangir i
skónum af mér, hvorki i eigin-
legri né óeiginlegri merkingu.
Hér er aðeins um varúðarráðstöf-
un að ræða. Þvi minna sem ber á
þér I Lancaster House nú i dag,
þvi betra fyrir þig. Og mig, bætti
hann við án þess að brosa.
Sheila var að taka eftir pening-
unum á borðinu. — Hvað er þetta.
— Scobie var ekki alveg heill-
um horfinn i gærkvöldi. Hann
rakaði þá hjá Fothergills.
Þetta hefur verið merkilegt
feröalag hjá þér? sagði Sheila.
— Ég hef svo sannarlega notið
þess. Svo leit hann á þau hvort á
eftir öðru. — Þið megið ekki
móðgast.
Quentin brosti. — Ég er farinn
að óska þess að ég hefði hitt þig
fyrir mörgum árum.
Malone hristi höfuðið. — Það
hefði ekkert gagnað þér. Bezt af
öllu hefði verið, að þú hefðir aldr-
ei hitt mig.
— Hefði það ekki verið þú, þá
hefði það bara verið einhver ann-
ar, sagði Sheila og aftur var eins
Þann 21/4 voru gefin saman i
hjónaband i Hvammstangakirkju
af séra Gisla Kolbeins, Elisabet
P. Halldórsdóttir frá Kambshóli,
V.-Hún. og Sigfús H. tvarsson frá
Flögu A.-Hún. Heimili þeirra er á
Blönduósi. (Stúdió Gests).
og hún slokknaði. — Eina huggun-
in er að John hefur getað notað
timann. Ekki aðeins fyrir sjálfan
sig heldur lika fyrir föðurlandið.
En ég held við höfum vitað að
þetta gæti ekki staðið endalaust.
Þá kom Lisa i dyrnar. — Herra
Faber úr bandariska sendiráðinu
er hérna. Hann er i setustofunni.
Og það er simtal til herra Malone.
Frá Sydney.
Quentin og Malone risu báðir á
bætur. — Báðir að taka við fyrir-
mælum, sagði Quentin og brosti
þurrlega.
— Eru Bandarikjamennirnir
að segja þér fyrir verkum? spurði
Malone undrandi.
— Þeir eru að reyna. Og sömu-
leiðis Englendingar, Frakkar,
Suðurvietnamar. Jafnvel Kin-
verjar hafa reynt að hræra i mér.
En þetta er allt I kurteisi og bróð-
erni. Vinur þinn, herra Flannery,
ætti að koma hingað i nokkrar
vikur. Hann gæti lært sitt af
hverju.
— Ég held hann hafi engan á-
huga á kurteisi og bróðerni. Það
hefur aldrei aflað atkvæða I
Astraliu.
— Hann er að tala um forsætis-
ráðherrann i Nýja Suður Wales,
Lisa. Quentin virtist vera búinn
að gleyma þvi að Lísa vissi ekki
hver Malone var I raun og veru,
hún var einkaritari hans, vel
heima i leyndarmálum hans. En
þegar hann áttaði sig á þvi að
hann og Malone höfðu talað af sér
með þvi að minnast á Flannery
fyrir framan hana, þá kom samt
ekkert fum á hann. — En segðu
ekkert um þetta i endurminning-
um þinum.
Lisa leit á Malone með hlýju i
svipnum sem fyllti hann undrun
og ánægju. Eitthvað af hugblæ
kvöldsins rikti enn á milli þeirra.
— Herra Malone lenti I nægum
vandræðum i gærkvöldi. Ég
myndi ekki vilja auka á þau.
Malone brosti I þakklætisskyni
og siðan gekk hann inn i húsið á
eftir Quentin og haltraði dálitið
eftir hnémeiðslið. í setustofunni
beið magur, þunnhærður maður.
Malone sá hann inn um dyrnar.
Larter var með honum og báðir
voru á svipinn eins og svefnvana
bölsýnismenn. Ráðstefnan var að
byrja að ganga úrskeiðis og þeir
treystu þvi engan veginn að það
myndi skána i dag. Quentin gekk
inn til þeirra og lokaði á eftir sér,
framtiðarlausi maðurinn var
hinn eini sem sýndist bjartsýnn.
Malone gekk áfram inn i vinnu-
stofuna og lokaði á eftir sér; hans
eigin ráðstefna var i þann veginn
að byrja. Leeds var á linunni og
virtist dálitið óþolinmóður. — Er-
uð þið ekki komin á fætur þarna
norður frá? Hvernig gengur?
Malone undraðist sitt eigið hik.
Hvað gekk eiginlega að honum?
Hann hafði verið að þvi kominn
að ljúga, segja Leeds að hann
þyrfti ekki að hafa áhyggjur af
neinu. Hann varð að minna sjálf-
an sig á að hann var að vinna fyr-
ir Leeds, ekki fyrir föðurlands-
vininn i næsta herbergi. — Ekki
alltof vel — sagði hann og sagði
Leeds frá sprengjutilræðinu og
árásinni á sjálfan hann.
Hann heyrði blótsyrðið hinum
megin á hnettinum. — Fréttin
um sprenginguna er I öllum blöð-
unum hér — en mér datt ekki I
öug að setja hana i samband við
þig! Það var gott, hugsaði Mal-
ane, kannski hafa þá engir aðrir
gert það. — Farðu um borð i
Fyrstu flugvél, Scobie! Mér stend-
ur á sama hvað verður um hann
— það væri kannski bezt fyrir alla
parta að einhver kálaði honum.
Guð fyrirgefi mér fyrir að segja
þetta— láttu ekki nokkurn mann
öeyra þetta! Það varð andartaks
þögn, svo bætti Leeds við rólegri
röddu: — Ég vil ekki að neitt
komi fyrir þig.
Malone var feginn hve sam-
bandið var gott, hann hefði ekki
getað pexað i simatruflunum yfir
hálfan hnöttinn. — Trúðu mér, ég
vil ekki heldur að neitt komi fyrir
mig. En herra Quentin er mikil-
væg persóna. Ef ég setti hann upp
I flugvél i dag, myndi ráðstefnan
fara i vaskinn strax á morgun.
Aftur bölvaði Leeds, langur og
erfiður dagur virtist á enda hjá
honum. Hann má prisa sig sælan
hugsaði Malone. Minn er rétt að
byrja. — Alþjóðapólitik kemur
okkur ekki við. Við höfum fengið
skipun um að taka mann fastan
fyrir morð og það er skylda okkar
að sjá til þess að framkvæma það.
Malone tók eftir þvi að hann
sagöi „okkar”. Hann sagði: — Ég
Þ RIÐJUDAGUR 17. júlí
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir. Til-
kynningar.
16.25 Popphornið
17-10 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.20 Fréttaspegill
19.35 Umhverfismál Ingvi
Þorsteinsson talar um
Islenzku hreindýrin.
19.50 Lög unga fólksins
Sigurður Tómas Garðars-
son kynnir.
20.50 tþróttir Jón Asgeirsson
sér um þáttinn.
21.10 Tónleikar „Sjávar-
myndir” lagaflokkur op. 37
eftir Elgar. Janes Baker
syngur með Sinfóniuhljóm-
sveit Lundúna: Sir John
Barbirolli stjórnar.
21.30 Skúmaskot Þáttur i um-
sjá Hrafns Gunnlaugssonar.
Meðal annars er fjallað um
Eistland, Lettland og
Litaviu.
22.00 Fréttir.
22.15. Veðurfregnir. Eyja-
pistill
22.35 Harmónikulög Ebbe
Jularbo-kvartettinn leikur
sænsk harmónikulög.
22.55 A hljóðbergi Richard
Burton les ástarljóð eftir
enska 17. aldar skáldið John
Donne og Tyrone Power les
úr Childe Harold’s
Pilgrimage eftir Byron.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30., 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunieikfimi kl. 7. 50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Arnhildur Jónsdóttir
heldur áfram að lesa
„Ævintýri músanna” eftir
K. J. With i þýðingu
Guðmundar M. Þorláks-
sonar (9). Tilkynningar kl.
9.30. Létt lög á milli liða. Við
sjóinn kl. 10.25: Ingólfur
Stefánsson talar við Hrafn-
kel Eiriksson fiskifræðing
um humar og verndun
stofnsins. Morgunpopp kl.
10.40: Bros Olsen syngja.
Fréttir kl. 11.00. Hljóm-
plöturabb (endurt. þáttur
G.J.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan: „Eigi
má sköpum renna” eftir
Harry Fergusson
Þýðandinn Axel Thorstein-
son les (11).
15.00 Miðdegistónleikar: Tón-
list eftir Paul Dukas. Sin-
fóniuhljómsveitin i Köln
leikur „Scherzó” (Læri-
sveinn galdramannsins)
Pierre Dervaux stjórnar.
Francoise Thinat leikur
pianósónötu i es-moll.
H m
INDVERSK UNDRAVERÖLD
Nýkomíð: margar gerðir af fallegum
útsaumuðum mussum úr indverskri
I bómull. Batik — efni I sumarkjóla. Nýtt
úrval skrautmuna til tækifærisgjafa.
Einnig reykelsi og reykelsisker I miklu
úrvali.
JASMtN
Laugavegi 133 (við Hlemmtorg)
Siíftíiisfc
SPRUN GU YIÐGERÐIR
simi 10382 auglýsa:
Framkvæmum sprunguviðgerðir I steyptum veggjum og
þökum, með hinu þrautreynda ÞAN-kitti. -
Leitið upplýsinga.
StMl 10382 — KJARTAN HALLDÓRSSON.