Þjóðviljinn - 15.09.1973, Qupperneq 10

10 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 15. september 1973
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl), 9.00 og 10.00.
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Sigurður Gunnarsson
heldur áfram iestri „Sög-
unnar af Tóta” eftir Berit
Brænne (4). Tilkynningar
kl. 9.30. Létt lög á milli liða.
Tónleikar kl. 10.25. Morgun-
kaffið kl. 10.50: borsteinn
Hannesson og gestir hans
ræða um útvarpsdag-
skrána.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 óskalög sjúklinga
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.15 Vikan sem var
Umsjónarmaður: Páll
Heiðar Jónsson.
15.00 tslandsmótið, fyrsta
deild IBV-Valur á Njarö-
vikurvelli. Jón Asgeirsson
lýsir.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tiu á
toppnum örn Petersen sér
um dægurlagaþátt.
17.20 1 umferðinni báttur i
umsjá Jóns B. Gunnlaugs-
sonar.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Úr Norðurhöfum Stefán
Jónsson spjallar við Jóhann
Skagfjörð skipstjóra á
Siglufirði.
20.00 Frá sumartónleikum
breska útvarpsins I Mal-
tings. Útvarpshljómsveitin
breska leikur Matinees
Musicales, hljómsveitar-
svitu eftir Rossini / Britten
og ,,A la claire Fontaine”
eftir Robert Farnin, Ashley
Lawrence stjórnar.
20.25 Gaman af gömlum blöð-
um Umsjón: Loftur Guð-
mundsson.
21.05 Hljómplöturabb Guð-
mundur Jónsson bregður
plötum á fóninn.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Eyjapistill
22.35 Danslög
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
JENNY
BERTHELIUS:
BIT-
BEIN
um mátt til, bætti hann við kæru-
leysislega.
Hann gaut augunum til
Odile til að athuga
áhrif orða sinna. Og Odile
fann að þetta gatverið satt, þessi
drengur gæti reyndar stytt henni
aldur. Hann fór eftir sfnum eigin
lögum, og bersýnilega var telpan
honum meira virði en allt annað.
Hann hafði loks hitt mannveru
sem var aumari en hann sjálfur,
og með þvi að vernda hana hafði
hann fengið sjálfsvirðingu og
mannréttindi sem hann hafði ekki
átt fyrr. Telpan var honum nauð-
syn sem mælistika á hans eigin
niðurlægingu.
Odile var ekki gáfuð, hún rótaöi
ekki i djúpum sálarinnar, spurði
ekki hvernig og hvers vegna. En
af eðlisávisun skildi hún athafnir
drengsins.
Nú var hún róleg, allur ótti var
liðin hjá.Engin ógnandi hætta var
yfirvofandi, það var ekkert aö
óttast. Aðeins börnin höfðu ógnað
henni og börnin voru ekki lengur
hættuleg.
— Ef við hjálpumst að, sagði
hún, — þá getum við kannski
greitt úr þessu öllu.
7.
Odile vaknaði og henni var létt
um hjartað. bað var langt siðan
hún hafði verið svo róleg og ham-
ingjusöm. Hún gat meira að segja
hugsað til Elisabetar án beiskju.
Málverkið var næstum tilbúið.
Ógnin sem á einhvern hátt virtist
stafa frá því, var úr sögunni. Hin-
ir einu raunverulegu óvinir Odile
höfðu verið börnin tvö. bau ætl-
uðu vissulega að notfærasér hana
af álika tillitsleysi og Lorentz og
Elisabet höfðu gert, og Herbert
gerði reyndar ifka á sinn hátt. En
lengra myndu þau ekki ganga.
Hún gæti séð þeim fyrir mat og
peningum um tima — siðan
myndi allt komast i lag með ein-
hverju móti.
Odile teygði feginsamlega úr
sér f rúminu og fór að hugsa um
þægilegri hluti — um Lorentz.
bennan mánuð sem þau höfðu
þekkst, höfðu þau hist fjórum
sinnum i lystihúsinu og fyrir
Odile var það jafn nýtt og undur-
samlegt hverju sinni. En hið
sama átti ekki við um Lorentz,
það vissu hún. Og hún velti fyrir
sérhve oft hann gisti f húshrörinu
við Kasinógötu og hvort hann
svæfi hjá indiánastelpunum —
annarri eða báðum.
Hún elskaði hann, en það var
ómögulegt að hugsa sér framtið
ásamt honum — hún hafði ekki
einu sinni hugsað um þann mögu-
I-íika fyrr.Núhugsaði hún i fvrsta
sinn: Hvaö verður um irlg — um
okkur'. Aiti hún áð halda áfram
að vera eiginkona Herberts,
keypt og borguð, hlýðið húsdýr,
hlutur sem útheimti gott atlæti og
klapp á kollinn stöku sinnum?
Lifa áhyggjulausu lifi húsdýrsins
— en var það lif?
Odile hafði aldrei fyrr ihugað
tilveru sina, aldrei spurt sjálfa
sig hvernig eða hvers vegna,
aidrei gagnrýnt þá meðferð sem
hún varð fyrir. Nú spurði hún
sjálfa sig i fyrsta skipti: lifi ég
mannsæmandi lifi?
Að vera húsfreyja i stóra hús-
inu hans Herberts, þar sem hún
gerði ekki nokkurn skapaðan
hlut. Fara á hárgreiðslustofuna,
kaupa hatta, lakka neglurnar,
vera klædd samkvæmt nýjustu
tisku, vera ástmey manns sem
hún hafði aldrei elskað. Allt i lagi,
það var eins konar atvinna. En
var hún lika mannsæmandi?
Ekki núna, þegar hún elskaði
annan mann. Frá þeirri stundu að
hún hitti Lorentz hafði hlutverk
hennar sem eiginkona Herberts
ekki lengur verið mannsæmandi.
Af hverju var hún þá svo hrædd
við að glata þvi hlutverki? Svo
hrædd að hún hafði faliist á að
sitja fyrir nakin, fallist á að þegja
um börnin — i þeim eina tilgangi
að fá að halda áfram aö leika hiö
faiska hlutverk eiginkonu karl-
manns sem hún haföi aldrei elsk-
að.
berginu og fann skýringuna. Her-
bert hafði skapað fagurt um-
hverfi fyrir fallegu stúlkuna sem
hann hafði fundið á vændishúsi i
Paris. Hann hafði ekki horft á
skildinginn viö að gera rammann
um hana glæsilegan, þægilegan,
fagraadýrmætan og skrautlegan.
Odile hafði ekki gert neinar kröf-
ur, hún hafði ekki vitað neitt um
stil og gæði, um gömul húsgögn,
ekta teppi, silfur og kristall, hún
hefði getaö búiö i kofa með þeim
sem hún elskaöi. En Herbert
hafði ólmur viljaö gefa henni hið
allra besta, hiö besta sem fáan-
legt var fyrir peninga.
Aðeins eitt hafði hann ekki get-
að keypt. bað sem hún hafði fund-
ið i lystihúsinu, á gólfinu, á ó-
hreina rúskinnspelsinum hans
Lorentzar. Hið undursamlega
sem ekki er til sölu og ekki er
hægt að kaupa — ástina og unað-
inn, hið algera traust og undir-
gefnina sem er sumum konum
allt.
Odile hugsaði: ég elska hann.
Og enn og aftur: ég elska hann.
Ég geri hvað sem er til aö fá að
vera með honum. Og hún mundi
eftir húsinu við Kasinógötu, ó-
hreinu dýnunum, óþefnum, von-
leysinu. Heimi Lorentzar. Hluta
af veröld Lorentzar.
Af eins konar eðlisávisun teygði
hún sig eftirsimanum á náttborð-
inuoghringdi i númer Elisabetar.
Og undrið geröist: Lorentz svar-
aði. Hann var þvoglumæltur eins
og siminn hefði vakið hann.
— Ég er einn heima, sagði
hann. — Herskapið er farið til
Kaupmannahafnar. Blessunin
hún ungfrú Berg er i frii. Kannski
situr hún á Ieyndum stað og sem-
ur nafniaus bréf. Af hverju kem-
urðu ekki hingað?
— Ég kem, sagði Odile og hló
glaölega. — Settu kampavinið i
is.
Hún fór i steypibað, klæddi sig
og burstaði hárið, allt á nokkrum
minútum. Og hún hljóp berfætt
niður virðulegan bogastigann og i
anddyrinu rakst hún á frú Aron-
son sem horfði á hana, undrandi
og með vandlætingu.
— Te frúarinnar, sagöi frú
Aronson. — Og pósturinn.
— Nei takk, ég drekk kampa-
vin i mogunverð i dag, sagði Odile
i hálfkæringi. — Og mér stendur á
sama um póstinn. Ég fæ aldrei
nein skemmtileg bréf hvort sem
er.
Hún hljóp framhjá frú Aronson,
og þegar hún var komin út sneri
hún sér við, brosti og veifaði. Frú
Aronson veifaði ekki á móti.
Grasið var döggvott og ferskt
undir fótum Odile, þetta var dýr-
legur morgunn, upphafið á dýr-
legum degi. Elisabet var að
heiman. Lorentz beið hennar.
Hann stóð i opnum dyrunum og
beið. Nývaknaður, ógreiddur, ber
að ofan og berfættur eins og hún.
Hálsmenið með djöflagrimunni
glotti á bringu hans.
t faðmlögum gengu þau inn i
stóra húsiö, sem virtist nú vin-
samlegra þegar Elisabet var ekki
heima. Lorentz opnaði dyrnar aö
vinnustofunni og þau gengu inn.
Málverkið var þvi nær tilbúið.
bað var yfirþyrmandi og þaö var
þrungið einhverjum óhugnaöi,
sem stafaði ekki einungis af
mótifinu: Elisabet haföi skemmt
sér viö að auka á óhugnaðinn.
baö sem myndin sýndi var ekki
aðeins fórn, ekki aðeins aftaka
ungrar stúlku á gullnum, griskum
morgni. Húnsýndi einnig losta-
fulla nautn bööulsins þegar hann
lyfti hnifnum og sjúklega gleði
hinna imynduðu áhorfenda. Ö-
þarfan og ruddalegan óhugnað.
Odile sá þessa grimmd og hún
varð hrædd. Hún þrýsti sér fastar
að Lorentz.
— Hún er falleg, sagði hún. —
Hún er skelfileg. Ég vil ekki horfa
lengur á hana. Komum héðan.
Og ennþá i armlögum gengu
þau upp i herbergi hans og læstu á
eftir sér. bað var betra en i lysti-
húsinu: i fyrsta skipti lágu þau
saman i rúmi.
En gleði Odile var á bak og burt
og allan timann sem hún lá i rúmi
Lorentzar sá hún myndina fyrir
sér. Fann hana innan i sér eins og
ógnun. Eins og rýting sem beind-
ist að hjarta hennar.
briöja bréfið lá á borðinu i and-
dyrinu fyrir innan dyrnar og
Odile tók það brosandi fyrir
augunum á frú Aronson og tróð
þvi i siðbuxnavasann. bað
18.00 Enska knattspyrnan.
18.50 Hlé.
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 Brellin blaðakona
Breskur gamanmynda-
flokkur. býðandi Heba
Júiiusdóttir.
20.50 Dorita, Pepe og Argent-
Ina. I þessum þætti flytja
tveir breskir söngvarar,
Dorita og Pepe, söngva frá
Argentinu. Einnig er rætt
við þau um suður-ameriska
tónlist og fylgst með æf-
ingum og hljómleikahaldi
þeirra i Bretlandi og Arg-
entinu.
21.40 Sér grefur gröf (People
Will Talk) Bandarisk
biómynd frá árinu 1951,
byggð á sögu eftir Curt
Goetz. Leikstjóri Joseph L.
Mankiewicz. Aðalhlutverk
Cary Grant, Jeanne Crain
og Finley Currie. býðandi
Jóhanna Jóhannsdóttir
Aðalpersóna myndarinnar
er kennari við læknaskóla,
Noah Praetorius að nafni.
Starfsbróðir hans ákærir
hann fyrir ólögmæta starf-
semi og fær til einkaspæjara
að grafa upp heimildir um
fortfð hans. Honum tekst að
lokum að finna vitni, sem
hann telur að muni sanna
staðhæfingar sinar.
23.25 Dagskrárlok.
Hún leit i kringum sig i her-
Frá gagnfræða-
^ skólunum
í Kópavogi
Skólarnir verða settir þriðjudaginn 18.
september.
Nemendur mæti sem hér segir:
5. bekkur, 4. bekkur, Landsprófsdeildir og
2. bekkur kl. 2.
Almennur 3. bekkur og 1. bekkur kl. 4.
Kennarafundir verða i skólunum kl. 2
mánudaginn 17. september.
Fræðslustjórinn i Kópavogi.
Vanur bifreiðastjóri
óskast til að annast útkeyrslu á blaðinu að
hálfu ásamt ýmsum öðrum verkefnum.
Upplýsingar gefur framkvæmdastjóri
blaðsins i sima 17500.
Þjóðviljinn.
íRlftpMWMM
‘ ^ NÝKOMIÐ MIKIÐ ÚRVAL AF LIm Jl
INDVERSKUM BÓMULLARMUSSUM
Einnig reykelsi og reykelsisker
i miklu úrvali.
llandunnir austurlenskir skrautmunir
i mjög fjölbreyttu úrvali, hentugir
til tækifærisgjafa.
Gjöfina sem ætið gleður fáið þér i
JASMÍN
Laugavegi 133 (viö Hlemmtorg)
Frá gagnfræðaskólum
Reykjavíkur
SKÓLARNIR VERÐA SETTIR MANUDAGINN 17.
SEPTEMBER SEM HÉR SEGIR:
GAGNFRÆÐASKÓLI AUSTURBÆJAR: Allar deildir kl.
13,15.
HAGASKÓLI: 1. bekkur kl. 9, 2. bekkur kl. 10, 3. og 4.
bekkur kl. 11.
LINDARGÖTUSKÓLI: 6. bekkur kl. 9, 5. bekkur kl. 10.
ARMULASKÓLI: 4. bekkur kl. 10, 3. bekkur, LANDS-
PRÓFSDEILDIR kl. 10,30. VERKNAMSDEILDIR kl. 11,
BÓKNAMS- og VERSLUNARDEILDIR kl. 11,30.
VOGASKÓLI: 1., 2., 3. og 4. bekkur kl. 14.
LAUGALÆKJARSKÓLI: 1. bekkur kl. 10, 2. bekkur kl. 11,
3. og 4. bckkur kl. 14.
GAGNFRÆÐ ADEILDIR AUSTURBÆ JARSKÓLA,
LANGHOLTSSKÓLA, HLIÐASKÓLA, ALFTAMÝRAR-
SKÓLA, ARBÆJARSKÓLA OG HVASSALEITISSKÓLA:
1. bckkur kl. 9, 2. bekkur kl. 10.
GAGNFRÆDADEILD BREIÐHOLTSSKÓLA: 1. og 2.
bekkur kl. 10.
RÉTTARIIOLTSSKÓLI: 1. bckkur kl. 14, 2., 3. og 4.
bekkur kl. 15.
GAGNFRÆÐADEILD FELLASKÓLA tekur til starfa um
næstu mánaðamót.
SKÓLASTJÓRAR.