Þjóðviljinn - 26.10.1973, Qupperneq 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 26. október 1973.
Atvinna
Bókavörður
Bókavörður, menntaður I bókasafnsfræðum og með
starfsreynslu, verður ráðinn að Norræna húsinu frá 1.
janúar 1974.
Umsóknarfrestur er til 1. desember 1973.
Starfssvið og starfskjör samkvæmt starfssamningi.
Umsóknir skulu stílaðar til stjórnar Norræna hússins og
sendar Birgi Þórhallssyni, forstjóra, Hofteigi 21, Reykja-
vik.
Norræna húsið.
NORRÆNA
HÚSIO
_______i_
Nemar óskast
i járniðnað. Góð kjör.
Ódýrt mötuneyti á staðnum.
= HÉÐINN =
Ríkisútvarpið
Hljóðvarp
óskar eftir að ráða dagskrárfulRrúa til þess að hafa um-
sjón með dagskrárþáttum fyrir börn og unglinga.
Ráöningartiminn er tvö ár.
Launakjör skv. samningum opinberra starfsmanna.
Umsóknareyðublöð liggja frammi i aðalskrifstofu Rikis-
útvarpsins, Skúlagötu 4, 5. hæð.
Unjsóknunt.sé skilað fyrir 6. nóvember n.k.
VERKFRÆÐINGAR
Á Hafnamálastofnun rikisins eru lausar
stöður deildarverkfræðinga, verkfræðings
og tæknifræðings.
Verkefnin eru: Hönnun, stjórn verka, á-
ætlanagerð og grundunarútreikningar.
Upplýsingar um stöðurnar fást hjá Hafna-
málastofnun rikisins, Seljavegi 32, R.
HAFNARMÁLASTOFNUN RÍKISINS
Starf við kvikmyndir
Laus er staða aðstoðarmanns eða konu við
fræðslumyndasafnið. Starfið felst i út-
lánum kvikmynda, sýningum, viðhaldi
kvikmynda, skráningu ofl. Starfsþjálfun á
staðnum.
Fræðslumyndasafn rikisins,
Borgartúni 7, simi 21572.
Auglýsingasíminn er 17500
DIOÐVIUINN
NÖLDUR
Ekki er gaman að guð-
spjöllunum, er haft eftir
kerlingunni. Stundum sannast
það lika áþreifanlega, td. ef
maður hlustar á sunnudags-
messu i þeirri góðu stofnun
Rikisútvarpinu. Einu sinni
gerði ég það i næstum heilt ár,
að fara á fætur á sunnudags-
morgnum og hlusta á útvarps-
messuna meðan ég kom lagi á
óþrifnaðinn og glundroðann
frá kvöldinu áöur, laugar-
dagskvöldinu. A þessu ári
kynntist ég aðskiijanlegum
kenningum og boösköpum,
ekki vantaði það. Stundum
varð ég ósköp meyr innan um
mig, og barnatrúin fór að
seytla um æðar mér á ný, fyrir
kom það lika, að ég missti ger-
samlega stjórn á sjálfum mér
og misþyrmdi útvarps-
garminum minum hroðalega.
En svo liðu mörg ár, og það
var ekki fyrr en á sunnu-
daginn var, að ég opnaði
útvarpstækið á ný fyrir
hreinni og óbrenglaðri guðs
boðan,- þaö var siðasti sunnu-
dagurinn i sumri og ég bjóst
viö að heyra sálmana mina
gömlu, sem sungnir voru i
uppkirkjum Borgarfjarðar
fyrir mörgum árum:
Nú bráðum vetrar byrja él,
nú byrgir grund og hlið.
Með fegurð þina far þú vel
þú fagra sumartiö
og svo framvegis.
En þaö var nú öðru nær, hér
var á ferðinni nýstárleg tónlist
og skrautleg, engin hjáróma
rödd skar i eyrun eins og
gjarnan tilheyrir i kirkjukór,
og gömlu dansk- þýzku lögin
heyrðust ekki heldur. I staðinn
sungu italskir gráttenórar og
sópranraddir óperuhúsanna
guði dýrð og pris með dúndr-
andi undirleik kontrabassa og
slaghörpu.
Mikið hlýtur það að vera
merkileg predikum, sem
fylgir svona tónaflóði, hugsaði
ég með mér og setti mig i and-
legar stellingar.
Og nú gat á að hlýða. Þegar
lofsöngvunum linnti, kom
rödd i viðtækið, sem hóf að
flytja guðsorð. Helviti þó,
hugsaði ég með mér, þetta er
þá ekki messa, heldur einhver
ópera,- og þaö hélt ég vegna
þess, að ég gat ekki heyrt
betur en það væri hann Gisli
Halldórsson sem var að tala
a.m.k. var röddin i tækinu
alveg eins og röddin hans i
Þjófum likum og fölum konum
forðum tið. En smátt og smátt
rann þó sannleikurinn upp
fyrir mér. Þetta var alls ekki
Gisli Halldórsson, og þvi siður
ópera, þetta var messa hjá
söfnuði, sem kennir sig við
borgina Filadelfiu,- og
presturinn var að segja mér
aö fara til helvitis.
Út af þessu er mér nöldur i
hug. Þrennt var það ööru
fremur i boðskap þessarar
messu, sem vakti mér angur,-
hið fyrsta hef ég þegar minnst
á, þe. fordæmingin og
útskúfunaráráttan. Um þann
andlega styrk, sem þvilikt
veitir, þeim sem eru ekki
sterkir á svellinu, ætla ég ekki
að fjölnöldra, þvi miður eru
Filadelfiumenn ekki einir um
að gauka sliku sælgæti aö litil-
mögnum, það gera margir i
svokölluðum „ekki sértrúar-
söfnuðum.” Enda var það svo,
aö ég fór ekki að sperra eyrun
að marki, fyrr en guðs-
maðurinn tók að hnýta i þau
þau aumu djöfulsins börn,
sem kenna náttúrufræði i
skólum landsins og halda þvi
fram, að maðurinn sé kominn
af öpum. Þar skildist mér, að
guðsmaðurinn væri fyrst og
fremst að reyna að uppræta
Darwinsvillu, en vissi þó ekki
gerla, hver hún var, þvi eftir
þvi sem ég bezt veit, þá hélt
Darwin gamli þvi hvergi
fram, að við værum af-
komendur apa, hann lét sér
nægja, að segja, að apar i
sinni núverandi mynd, — já og
mannskepnan lika ættu sam-
eiginlegan forföður, — hinn
týnda hlekk. Þaö sem guðs-
maðurinn vildi að kennt yrði,
var sú gamla bibliuhégilja, að
guð hafi skapað heiminn á sex
dögum og að maðurinn sé
sjálfsmynd hans. Og hvilik
sjálfsmynd! Með hárviska hér
og þar um annars snoðinn
skrokkinn, höktandi áfram á
tveimur fótum með úrkynjaö-
ar framfótarleifar lafandi nið-
ur með siðunum, — og auk
þesseitt eðlisgrimmasta kvik-
indi, sem á jörðinni tórir, á-
vallt tilbúið til að slátra ná-
unga sinum og ef ekki það, þá
að fordæma hann i helvitis-
kvalir og eilifan eld. Merkur
er hann sá guð, sem gerir slika
sjálfsmynd!!!
Og svo beit guðsmaðurinn
höfuðiö hraustlega af skömm-
inni i lok messunnar, þar sem
aliir voru beðnir að biðja fyrir
Israelsmönnum i striði þeirra
við Araba. Biðja fyrir guðs út-
valinni þjóð i baráttunni við
heiöingjadjöfla og villutrúar-
hunda. Og þar með opnaði
messugerðin fyrir sinu rétta
eðli. Israelsmenn, sem eru
studdir af guðseiginlendingum
eru góðir og réttlátir, sama
hvað þeir drepa og pina
marga Arabahunda, fyrir
þeim skal beðið, ekki hinum,
enda styðja Rússar þá, og allir
vita hvert leið þeirra liggur að
enduðu jarðlífi. Ææææ fögur
ertu friðarhugsjón, — og óóóó
mikil er blessun hins trúaða,
og æææ og óóó hvað það er nú
gott aö hafa fundið þann guð,
sem hallast á sveif með ísra-
elsmönnum en ekki Aröbum,
— og að vita sjálfan sig i eigin
persónu frelsaðan i HONUM.
Einu sinni var til kall, sem
hét Matthias Jochumsson.
Hann orti sálm, þar sem hann
biður fyrir striðandi lýði.
Hann biður guð sinn um likn
fyrir striðandi lýð, — að þvi er
virðist án tillits til þess, hvort
það eru heiðingjar eða guðsút-
valdir. Ósköp held ég að hann
hefði orðiö hissa, ef hann hefði
fengið að vita, að hann átti að
biðja fyrir öðrum aðilanum i
þvi striði, sem nú er verið að
semja vopnahlé i. Og nú spyr
ég i minni fáfræði, af hverju
finnst mér endilega, að ég hafi
séð þetta sjónarmið i Mogga
allt frá þvi að ég barði það
blað fyrst augum, það merka
málgagn frelsis og friðar? Af
hverju datt mér Moggi i hug,
þegar guðsútvalinn Filadelfi-
ingurinn sagði mér hvað ég
væri vondur og hvar ég ætti
heima? Og af hverju fannst
mérendilega, að það væri ver-
ið að boða mér það, að náðar-
skaut guðs og Sjálfstæðis-
flokkurinn væri eitt og það
sama og a.m.k. tveir aðilar
Framhald á bls. 14
Fyrirspurn
VQF
Jón Asgeir Sigurðsson sendir
eftirfarandi frá Berlin og biður
bjóðviljann birta:
Fyrirspurn til Einars
Agústssonar utanrikisráðherra:
1. Hver er opinber afstaða rikis-
stjórnar lslands til átakanna i
löndunum fyrir botni
Miöjaröarhafs (Austurlöndum
nær)?
2. Nixon Bandarikjaforseti
hefur opinberlega tilkynnt að
vænta megi hernaðarlegrar
ihlutunar Bandarikjanna i
nefndum átökum. Hefur rikis-
stjórn Islands verið tilkynnt um
þetta, með tilliti til þess að
Bandarikin og tsland eru
NATO-aðildarriki? Telur utan-
rikisráðherra þessa væntanlegu
hernaðarihlutun Bandarikjanna
koma NATO við? Ef ekki,
hversvegna?
3. Hver er opinber afstaöa rikis-
stjórnar Islands til valdaránsins
i Chile? Hefur rikisstjórnin
stjórnmálasamband við núver-
andi „stjórnvöld” i Chile?
Verður pólitiskum flótta-
mönnum frá Chile veitt hæli á
tslandi, ef þeir óska?
Jón Asgeir Sigurðsson,
Vestur-Berlin
Poppið
Nýlega las ég i lesendadálki
blaðsins stutta grein (sennilega
simaviðtal!) um rikisútvarpið,
þ.e.a.s. þátt Jóns B. Gunn-
laugssonar og svar hans vegna
vissrar hljómplötu sem tón-
listardeild stofnunarinnar
virðist hafa sett i „bann” —.
Ekki veit ég hvaða reglur
gilda um þessa hluti, en þykist
þó vita að stofnunin (rikisút-
varpið) er ekki skyldug til að
leika hvað sem er, þótt gefið
hafi verið út á hljómplötu og um
beðið af einhverjum hlustanda.
— Hitt er svo annað mál, að
starfsmenn tónlistardeildar
hafa enga heimild til að eyði-
leggja visvitandi þær hljóm-
plötur sem keyptar eru fyrir
„opinbert” fé og seldar eru i
verslunum án nokkurra vand-
ræða. Slika iðju ber mönnum að
stunda i heimahúsum, — helst
heima hjá sér. —
Annars verð ég að segja aö út-
varpið hefur i seinni tið, aðal-
lega sl. 1-2 ár, komið mjög til
móts við unga fólkið hvað efni
við kemur. Fjöldinn allur er af
popp-þáttum, svo eitthvað sé
nefnt, og klukkutimaþáttur m-
ánaöarlega fyrir ungt fólk (og
aðra) þar sem ungu listafólki
gefst kostur á að koma fram. A
ég hér við þáttinn „A listabraut-
inni” sem oftast er fluttur á
sunnudögum. Má með sanni
segja að ungu fólki hafi aldrei
áður verið gert jafn hátt undir
höfði og nú, — og ber að fagna.
Með kveðju,
Arni Sigurðsson
kennari