Þjóðviljinn - 10.11.1973, Page 13

Laugardagur 10. nóvember 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13
Rósamunda hefði aldrei trúað
þvi að svo ruglingslegur draumur
gæti þrátt fyrir allt verið svo
raunverulegur. Eiginleg áflog
höfðu þetta ekki verið, þvi að þeg-
ar hún rétti fram hendurnar og
ýtti af öllum kröftum hafði hún
ekki fundið neina fyrirstöðu —
eins og titt er i draumi. Ofsareiðin
hafði einfaldlega leyst upp og
breyst i snarpa golu, stjörnusáld-
ur á svörtum himni, þunglama-
legt hljóð eins og öldugangur ein-
hvers staðar i nánd. Og i miðjum
þrumandi hávaðanum hafði hún
séð hatursfullt en fallegt andlitið
á Lindy sem þyrlaðist burt i
myrkrinu, andlitið á Lindy sem
var nú loks ljótt og hræðslulegt
hafði i draumnum fyllt Rósa-
mundu sælli gleði og ánægjan
gagntók hana enn meðan hún var
að vakna, hún var haldin mis-
kunnarlausri, trylltri gleði. — Ég
sigraði. Ég sigraði, hrópaði hún
— en hrópið varð þó ekki annað en
ónotalegt urg i aumum, þrútnum
hálsinum. Drynjandi þrumuhljóð
hins óþekkta hafði breyst i þung-
an æðaslátt i hennar eigin höfði,
stjörnubjart myrkrið breyttist i
ijósflekkina frá götuljósunum á
svefnherbergisveggnum, en
myrkrið hafði lagst yfir meðan
hún svaf.
Já, það er rétt, ég er með inflú-
ensu, hugsaði Rósamunda. Það er
þvi ekki að undra þótt mig dreymi
undarlega. Þrátt fyrir höfuðverk
og þyt fyrir eyrunum reyndi hún
aðsetjast upp... að muna... og nú,
þegar hún var sest upp og meðvit-
undin vaknaði á ný, uppgötvaði
hún, að hún hafði alls ekki háttað
niður i rúm, hún lá i öllum fötum
ofaná sænginni. Og henni var is-
kalt. Hún hlaut að hafa fleygt sér
út af i rúmið einhvern tima i
morgun þegar hún var búin að
ljúka af nauðsynlegustu verkun-
um — eða var það kannski siðdeg-
is?
Skyldi ég annars vera með hita
ennþá, hugsaði hún ringluð og
teygði sig i náttborðslampann. 1
skæru ljósinu hefði raunveruleik-
inn átt að birtast henni á ný, en
draumurinn vék þó ekki frá
henni, ekki einu sinni þegar hún
var sest upp. Það var eins og sig-
ur hennar i draumnum ólgaði enn
I sál hennar og likama, hún fann
enn til hinnar djöfullegu gleði
sem blossað hafði upp i henni
þegar hún sá Lindy stefna til tor-
timingarinnar — fegurð hennar,
rólegan þokkann og elskusemina
hverfa að eilifu.
Æ, þetta hafði verið svo dásam-
legt. Svo fullkomið, svo gleðilegt,
svo ofsafengið og tryllt eins og
vindurinn i draumnum sem hvein
og blés um hár hennar.
Andartak leyfði Rósamunda
draumnum að ná tökum á sér á
ný. Svo neyddi hún sjálfa sig til að
opna augun aftur, litast um i
skærri birtu raunveruleikans,
taka hitamælinn úr hylkinu og
stinga honum upp i sig.
Hve mikinn hita skyldi hún hafa
haft fyrr um daginn? Hún mundi
það ekki, hún mundi alls ekki
hvort hún haföi mælt sig, þótt hún
hlyti að hafa gert það, annars
hefði hitamælirinn naumast legið
þarna hjá rúminu.
En hvað það var ömurlegt,
hugsaði hún allt i einu, að hún
skyldi þurfa að liggja þarna al-
eins og mæla i sér hitann á fjögra
tima fresti. Meðan hún hallaði sér
CELIA FREMLIN
KÖLD
ERU
KVENNA-
RÁÐ
O
aftur á bak og beið þess að tvær
minútur liðu, lét hún eftir sér
þann munað að gefa sig sjálfs-
vorkunninni á vald.
Fyrir ári — já, bara fyrir miss-
iri, hefði þetta verið allt öðruvisi.
Fyrir ári hefði Geoffrey haft á-
hyggjur af henni, hann hefði verið
gagntekinn samúð og bliðu. Strax
um morguninn hefði hann tekið
eftir þvi að hún var lasin, stjanað
við hana, fært henni morgunmat i
rúmið, hann hefði skotist heim i
matarhléinu til að lita til hennar
og nú — á þessum tima dags —
hefði hann útbúið handa henni
girnilega máltið og hengt gamla,
rauða hálsklútinn sinn yfir nátt-
borðslampann til að hlifa augum
hennar við skerandi ljósinu.
Þannig hafði það gengið til þegar
hún var siðast veik, og hún mundi
hvernig hún hafði legið i rósrauð-
um bjarma eins og drottning i há-
sæti.
Höfuðverkurinn jókst þegar
hún deplaði augunum til að bægja
frá tárunum, sem sóttu að henni.
Hún var hálflömuð af þrá eftir
Geoffrey. Ekki þeim Gefofrey
sem hann var nú, kurteisum og
skylduræknum og einlægt með
dálitið samviskubit, heldur þeim
Geoffrey sem hann hafði áður
verið — þeim Geoffrey sem hann
hafði verið i fjöldamörg ár, áður
en Lindy hafði flust inn i næsta
hús.
Klukkan var oröin hálftiu og
hann var ekki kominn heim enn.
Þetta var tillitslaust af honum.
Nú lét Rósamunda sér ekki nægja
sjálfsvorkunnina eina, nú varð
hún ósanngjörn lika. Þvi að hún
vissi vel, að það var ósanngirni af
henni að ætlast til þess að Geof-
frey neitaði sér um að koma seint
heim þetta eina kvöld i viku, þeg-
ar hann vissi ekki einu sinni að
hún var veik.
En hann hefði átt að vita það,
andmælti dekurbarnið i Rósa-
mundu og tottaði hitamælinn eins
og ungbarn snuð, af þörf fyrir
sams konar huggun sem var ekki
annað en tómleiki. Hann heföi
ekki ált aö láta blekkjast svona
auðveldlega i niorgun, þegar hún
haföi látiö seni ekkert væri og
farið á fætur eins og vanalega til
aö dútla i eldhúsinu. Hann liefði
átt að sjá, aö hún gat varla staöiö
á fótuniim, aö liún hélt sér uppi til
aö enguni dytti i hug aö hún væri
iniviidunarveik kona, eiginkonan
seni geröi sér upp veikindi i von
uni aö iiölast af vorkunnsenii þaö
seni liiin fær ekki lengur fyrir ásl-
ar sakir.
Og þetta er óréttlátt, þvi að ég
var veik i alvöru, það var engin
uppgerð, hugsaði Rósamunda
sárgröm i eymd sinni. Rétt eins
og likamshitinn gæti leyst vanda
hennar, tók hún hitamælinn út úr
sér, bar hann að lampanum og
sneri honum til og frá til að geta
greint silfurþráðinn litla.... boð-
skap frá öðrum heimi... hann
elskar mig... elskar mig ekki...
Næstum 39,5. Rósamunda var
fegin þvi að hitinn var svona hár.
Það var eins og það gæfi skýringu
á — já, skýringu á öllu saman. Að
hún var svo niðurdregin og miður
sin, að henni fannst Geoífrey
hefði átt að vera kominn heim
fyrir löngu og að hana hefði
dreymt þennan óhugnað um ves-
lings Lindy. Að hugsa sér að hana
skyldi dreyma að hún hrinti
Lindy fram af klettabrún eða ein-
hverju i þá átt — jú, það hlaut að
hafa verið bjargbrún, eftir öldu-
niðnum og stormhvininum að
dæma — og vera himinglöð yfir
þvi i þokkabót — og ekki vitund
hrædd eða skelkuð eins og maður
hlyti að verða i veruleikanum, ef
maður kæmist að raun um aö
maöur hefði myrt nágranna, sem
var vægast sagt óþolandi.
Þvi að hún gat ekki þolað
Lindy, já, stundum hataði hún
hana beinlinis. Hver myndi ekki
gera það i hennar sporum? En —
og það var eiginlega það sem
hafði gert þetta allt saman svo ó-
þægilegt — þrátt fyrir þetta hat-
ur, hafði hún aldrei verið blind
fyrir hinum mörgu jákvæðu eig-
inleikum Lindýar. Lindy var
skemmtileg, hún var glaðlynd og
hressileg og uppfull af frumleg-
um hugmyndum. Hún gat lika
verið vingjarnleg á sinn hátt og
sýndi stundum furðu skarpan
skilning á erfiðleikum fólks. Og
eiginlega var ekki hægt að full-
yrða að hún hefði vitandi vits gert
sér far um að gera Rósamundu
mein, að það væri viljandi sem
hún reyndi að eyðileggja hjóna-
band þeirra. Enda gerðist það
ekki i raun og veru. Það var eitt-
hvað miklu óljósara — eitthvað
sem ómögulegt var að koma orð-
um að. Ef til vill var það aðeins
svipurinn á andliti Geoffreys,
gleðin i rödd hans þegar hann
byrjaði setningu sem fjallaði um
Lindy, hvernig hann gaut augun-
um yfir aö húsi Lindyar i stað
þess að horfa á sitt eigið hús, þeg-
ar hann opnaði garðshliðið á
kvöldin.
Laugardagur
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl ), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Anna Snorradóttir
heldur áfram að lesa söguna
„Paddington kemur til
hjálpar” eftir Michael Bond
( 9 ) . M o r g u n 1 e i k f i m i
(endurt.) kl. 9.20.
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Morgun-
kaffiökl. 10.25: Páll Heiðar
Jónsson og gestir hans ræða
um útvarpsdagskrána auk
þess sagt frá veðri og veg-
um.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Oskalög sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 iþróttir. Jón Asgeirsson
segir frá.
15.00 tsleuskt niál. Jón Aðal-
steinn Jónsson cand. mag.
flytur þáttinn.
15.20 útvarpsleikrit barna og
unglinga: „Siskó og
Peilró", saga eftir Estrid
Ott i leikgerð Péturs
Sumarliðasonar. Þriðji
þáttur: Leikstjóri: Kelmenz'
Jónsson. Persónur og leik-
endur: Siskó Borgar Garð-
arsson. Pedró Þórhallur
Sigurðsson. Faðir Ameriko
Jón Aðils. Spánverjinn
Einar Þorbergsson. Kristó-
fer Hjalti Rögnvaldsson.
Juan Sigurður Skúlason.
Kennslukona Ingibjörg Þor-
bergs. 1. drengur Hörður
Torfason. 2. drengur Hákon
Waage.
15.00 Karualög.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tiu á
toppiiuin. örn Petersen sér
um dægurlagaþátt.
17.15 Kratnburðarkennsla i
þýsku.
17.25 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill.
19.20 Framhaldsleikritið:
„Snæbjörn galti" eftir
Gunnar Kenediktsson.
Annar þáttur. Leikstjori:
Klemenz Jónsson. Persónur
og leikendur: Kjarvör
llelga Bachmann. Geirlaug
Guðrún Stephensen.
Snæbjörn Þorsteinn
Gunnarsson Hallgerður
Kristbjörg Kjeld. Jórunn
Guðbjörg Þorbjarnardóttir.
Eðna Bryndis Pétursdóttir.
Tungu-Oddur Jón Sigur-
björnsson. Sögumaður Gisli
Halldórsson.
19.55 Tónlisl úr „Sögu I vestur-
bænuiii" eftir Leonard
Kernsteiu. Natalie Wood,
Richard Beymer, Rita
Moreno o.fl. flytja. Stjórn-
andi: Johnny Green.
20.15 Ór iiýjum bókum.
20.55 Frá Noröiirlöndum.
Sigmar B. Hauksson talar.
21.15 llljómplöturabb. Þor-
steinn Hannesson bregður
plötum á fóninn.
22.00 Fréltir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
o a
O
Laugardagur
17.00 iþróttir. Meðal efnis
my.nd Irá Evrópubikar-
keppninni i frjálsum iþrótt-
um og Enska knattspyrnarn
Derby/QPR, sem hefst um
klukkan 18.00. Umsjónar-
maður Omar Ragnarsson.
19.00 Þingvikan. Þáttur um
störf Alþingis. Umsjónar-
menn Björn Teitsson og
Björn Þorsteinsson.
19.30 lllé.
20.00 Fréttir.
20.20 Veöur og auglýsingár.
20.25 Krellin blaöakonaJiresk-
ur gamanmyndaflokkur.
Þýðandi Ileba Júliusdóttir.
20.50 Ugla sat á kvisti.
Skemmtiþáttur með söng og
gleði. Gestir þáttarins eru
Hanna Valdis Guðmunds-
dótlir og Jóhann G.
Jóhannsson. Umsjónar-
maður Jónas G. Jónsson.
Stjórn upptöku Egill Eð-
varðsson.
21.20 Pliinpton i Afriku.Kvik-
mynd um bandariska ævin-
lýramanninn George
Plimpton, sem að þessu
sinni bregður sér á filaveið-
ar i Afriku. Þýðandi og þul-
ur Jón O. Edwald.
22.10 llæltuleg tilraun
(Experiment Perilous).
Bandarisk biómynd Irá ár-
inu 1944, byggð á sögu eftir
Margaret Carpenter. Leik-
stjóri Jacques Tourneur.
Aðalhlulverk Hedy Lamarr,
George Brent, og Paul Lu-
cas. Þýðandi Jón Thor
Haraldsson. Myndin greinir
Irá lækni nokkrum, sem fyr-
ir sérkennilega tilviljun
kemst i kynni við konu, er
segir honum frá lifi sinu og
framtiðaráformum. Næsta
dag deyr konan skyndilega,
og hjá lækninum vaknar
grunur um að þar sé ekki
allt með felldu.
SÓLÓ-
eldavélar
Framleiöi SöLo-eldavélar af mörgum stærðum og gerö-
um. — einkuin liagkvæmar fyrir sveitabæi, sumarbústaöi
og báta.
— Varahlutaþjónusta —
Viljum sérstaklega benda á nýja gerö cinhólfa eldavéla
lyrir smærri báta og litla sumarbústaöi.
LLDAYKLAVERKSTÆÐI
.ÍÓIIANNS FR. KRISTJÁNSSONAR H.F.
KLEPPSVEGI 62. — SÍMI33069.
I
Auglýsingasíminn er 17500
!lODvium