Þjóðviljinn - 07.11.1974, Blaðsíða 6

6 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 7. nóvember 1974.
Fimmtudagur 7. nóvember 1974. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
Tölvuvinnslan á vegum
,/Varins lands" var þess
eðlis að Þjóðviljanum var
skylt að gagnrýna hana og
vara við henni, þar eð
tölvuskráning upplýsinga
um einkahagi manna án
þeirra leyfis og án eftirlits
brýtur í bága við megin-
reglur íslensks réttar um
verndun og friðhelgi
einkalífs. Löggjafarstarf
og lögskýringar á Norður-
löndum renna stoðum und-
ir þetta og í sömu átt hníg-
ur áskorun frá ráðherra-
nefnd Evrópuráðsins um
aðhald að tölvureknum
gagnabönkum. Tölvu-
vinnsla vl-manna var þess
eðlis að mikil hætta var á
misnotkun og hafa þeir
sjálfir ekki hrakið það né
skýrt þá starfsemi á við-
hlitandi hátt. Til stendur að
koma upp tölvurekinni
heilsufarsgagnamiðstöð á
fslandi og hafa læknar hér
gert sér grein fyrir því —
mæla sem urðu hinum ærusáru
tilefni til málshöfðunar á Svavar
Gestsson ritstjóra Þjóðviljans).
Verjandi Hjalta Kristgeirsson-
ar, Ragnar Aðalsteinsson hrl.,
hefur nú skilað greinargerð af
sinni hálfu til bæjarþings þar sem
hann tekur til varna fyrir skjól-
stæðing sinn. Er hér aö framan f
inngangi þessarar greinar stiklað
á nokkrum meginatriðum i vörn
Ragnars (að sjálfsögðu i saman-
tekt Þjóðviljans og á ábyrgð
hans!)
Lögmaðurinn gerir þær dóm-
kröfur aðallega að málinu verði
visað frá dómi, en til vara að
stefndi verði sýknaður af öllum
kröfum stefnenda. Frávisunar-
krafan byggist á skorti á réttri
aðild stefnenda samkvæmt einka-
málalögum og er sá rökstuðning-
ur byggður á sömu forsendum og
lýst hefur verið hér i blaöinu i
sambandi við önnur vl-mál (sjá
Þjóðviljann miðvikudaginn 23.
október og hina snjöllu málsreif-
un Einars Braga sem birt var i
blaöinu laugardaginn 26. októ-
ber).
Asamt greinargerö sinni leggur
lögmaður fram ýmis gögn. Þeirra
á meðal eru fréttir af umræðum á
alþingi þriðjudaginn 26. febrúar
1974, en þá játaði Ragnhildur
gegn þeim hættum sem tölvu-
skráning einstaklingsbundinna
upplýsinga hlýtur að hafa I för
með sér.
Einkahagir fjóröa
hluta þjóðarinnar
Hér fara á eftir hlutar úr
greinargerð lögmanns:
„Kjarni ágreinings þessa máls
er sá hvort umbjóðandi minn hafi
gerst sekur um refsiverðan og
Gagnaöflun og úrvinnsla i tölvu
hefur verið notuð af opinberum
aðilum og einkaaöilum en að
mestu eftirlitslaust þar til á siöari
árum. Söfnun, varðveisla og veit-
ing upplýsinga hefur að visu allt-
af tiðkast að einhverju marki með
hefðbundnum og seinfærum að-
ferðum. Hin sjálfvirka tölvutækni
gerbreytir hins vegar þeim
möguleikum sem fyrir hendi eru
til að misnota upplýsingar um
meiri með þessum hætti en fyrr
var hugsanlegt.
Hratt og fyrir-
hafnarlaust
Sifellt má bæta við nýjum upp-
lýsingum. Upplýsingar þessar er
siðan hægt að varðveita i það ó-
endanlega enda þótt bætt sé við.
Tölvutæknin gerir kleiftað steypa
mörgum skrám saman i eina skrá
með hinum fjölbreytilegustu upp-

' 5____S" , >
‘j’/í, 't 5 : $4«- '
v * ' ~ :
Vélunnir listar eru venjulega á svona papplr. Slikir staflar af listum
yfir undirskrifendur VI eru áreiðánlega til, en skyldu kærendur I hinum
fáránlegu meiðyrðamálum sjá sóma sinn i þvi að sýna þá I réttinum?
upplýsingar i einu tölvukerfi má
einnig flytja inni annað tölvukerfi
og það sem einkennir upplýsinga-
banka þessa er litil fyrirferð og
hraði.
réttarviðhorf manna á Norður-
löndum eru svipuð og má þvi bú-
ast við að löggjöf sú sem sett
verður annars staðar á Norður-
löndum verði svipuð.
Að deila um skoðanir
festu
góð barátta og nauðsynleg
einmitt fyrir þær umræður
sem skrif Þjóðviljans
vöktu — að slíkri tölvu-
vinnslu fylgja hættur sem
reisa ber skorður við.
Eitt af þeim málum sem vl-12
(þ.e. Hreggviður Jónsson, Jónat-
an Þórmundsson, Þór Vilhjálms-
son o.fl) höfða sér til ærubóta
beinist sérstaklega gegn upp-
ljóstrunum Þjóðviljans á tölvu-
vinnslu þeirra félaga. Er hér um
að ræða málið sem höfðað er gegn
Hjalta Kristgeirssyni blaðamanni
viö Þjóðviljann (einnig er hann
höfundur nokkurra þeirra um-
Helgadóttir (eiginkona eins af
„aðstandendum” vl) að gerð væri
tölvuunnin skrá yfir undirskrif-
endur. Þá leggur hann fram sam-
þykkt ráðherranefndar Evrópu-
ráðsins frá 26. september 1973 um
megireglur sem mælt er með að
lögfestar veröi i aðildarlöndunum
til að vernda friöhelgi einkalifsins
gagnvart tölvugagnabönkum i
höndum einkaaðila.
Einnig er lögð fram ritstjórnar-
grein I Læknablaðinu, siðasta
hefti fyrra árs, en frá þvi var ekki
gengið fyrr en alllangt var komið
fram á þetta ár. Þar koma fram
viðbrögð sem greinilega má rekja
til viðvörunarskrifa Þjóðviljans
Vitnisburður
Læknablaðsins
Undanfarin misseri hefur
nokkuð verið rætt um það að
taka upp tölvutækni I islensku
heilbrigðisþjónustunni. Hefur
verið unnið nokkurt undirbún-
ingsverk I þvi sambandi, og
má raunar minna á þá hag-
ræðingu sem þegar hefur verið
komið á i Borgarsjúkrahúsinu
með þvi að tengja útstöð þar
við tölvur Skýrsluvéla til að
vinna gögn sem eru i daglegri
notkun.
Eitt stærsta átakið i þessum
efnum væri gagnabanki á ein-
um stað yfir sjúkdómsferil
þeirra sem koma til með-
höndlunar hjá læknum. Siikur
gagnabanki hefur verið nefnd-
ur „heilsufarsgagnamiöstöö”
og er það orð raunar betra til
skýringar á hlutverki hans.
Búist er við að læknar einir
hafi aögang að upplýsingum I
þessari miðstöö, en þó ekki að-
eins sjúkrahúsalæknar.
1 nýlegu hefti Læknablaðs-
ins skrifar annar ritstjórinn
P.A. forustugrein um tölvu-
skráningu á heilsufarsupplýs-
ingum, þar á meðai upplýs-
ingum sem fyllsti trúnaður á
að rikja um milli læknis og
sjúklings. Bendir hann á að
vitanlega er sjúklingur á viss-
an hátt aðili að þvi hvernig
með slik trúnaðarmál er farið.
Segir ritstjórinn að sjálfsagt
sé aö velta þvi fyrir sér hvern-
ig reglur yrðu settar fyrirhug-
aðri gagnamiðstöð til þess að
fyrir þaö sé girt að hún ógni
rétti fólks til varðveislu á
einkamálum sinum. En ný-
lega hafi einmitt komið upp
miklar umræður um þær hætt-
ur sem tölvuskráning á per-
sónulegum upplýsingum hafi i
för með sér.
Greinilega á Læknablaðið
hér við varnaðarskrif Þjóð-
viljans vegna tölvuvinnslu vl-
manna, og er vel ef tölvuhug-
vekjur blaðsins hafa leiöbeint
læknum við undirbúning að
hinum mikla gagnabanka sem
þeir ráðgera að koma á laggir.
bótaskyldan verknað er hann
vakti athygli á þvl meö skrifum
sinum i Þjóðviljann — en viö það
blað starfar umbjóðandi minn —
að óformbundin og ábyrgðarlaus
samtök sem kenndu sig við „Var-
ið land” höfðu átt frumkvæði að
þvi hér á landi að safna upplýs-
ingum um einkahagi um það bil
fjórða hluta þjóðarinnar I gagna-
banka og vinna úr upplýsingum
þessum með tölvum, en upplýs-
ingar þessar lúta að skoðunum
fólks á stefnu siöustu rikisstjórn-
ar i varnarmálum landsins.
Samtök þessi höfðu ekki greint
þeim mönnum, sem fengnir voru
til að undirrita yfirlýsingu um á-
skorun á rikisstjórn og alþingi aö
leggja á hilluna áform um upp-
sögn varnarsamnmgs Islands og
Bandarikjanna og brottvisun er-
lends hers af íslandi, frá tölvu-
vinnslunni.
Að sögn stefnenda hófst söfnun
þessi um miöjan janúar 1974 og
lauk 20. febrúar 1974 en það var
ekki fyrr en 24. febrúar sem einn
stefnenda (Ragnar Ingimarsson)
upplýsti i viðtali sem birtist i
Morgunblaðinu að gerð hefði ver-
ið tölvuskrá um alla þá sem
undirritað höföu yfirlýsinguna.
Skylda að verja
friðhelgi einkalifs
Umbjóðandi minn haföi reynd-
ar komist á snoðir um tölvuskrár-
gerð á vegum skrifstofu þeirrar
sem undirskriftasöfnuninni
stjórnaði og hafði hann unniö að
öflun frekari upplýsinga svo sem
blaðamannsskylda hans bauð hon
um. Varð umbjóðanda mfnum
þegar ljóst að verið var að ráöast
á friðhelgi einkalifsins á þann
hátt sem forkastanlegt hlaut aö
teljast. Yrði að bregðast hart við
til varnar þessari friðhelgi þar
sem slik upplýsingasöfnun og
upplýsingavarsla gat veriö upp-
hafið að endalokum lýðræðis á ts-
landi.
Umbjóðanda minum var kunn
sú umræða sem staöið hefur lát-
laust um heim allan á undanförn-
um árum um þá geigvænlegu
hættu sem stafar af siaukinni
gagnaöflun og gagnaúrvinnslu i
tölvum um persónuhagi manna.
einkahagi manna og rjúfa frið-
helgi einkalifsins.
Með tölvumeðferð er hægt að
safna saman óhemju miklu
magni upplýsinga. Þegar um
upplýsingar um einkahagi manna
er að ræða er bæöi unnt að safna
saman á einn stað upplýsingum
um fjölmarga einstaklinga og
fjölmörgum upplýsingum um
hvern einstakling. Viðfeðmi og
dýpt upplýsinganna verður miklu
lýsingum. Þær aðferðir sem hing-
að til hafa verið notaðar við
gagnaöflun og gagnavarðveislu
krefjast svo mikillar vinnu og
tima að ekki er um neinn saman-
burð að ræða.
Fyrirhafnarlaust er siðan að
draga út allar upplýsingar sem
skráðar hafa verið um tiltekinn
einstakling eða tilteknar upplýs-
ingar um alla einstaklinga sem
eiga eitthvað sameiginlegt. Allar

■■ «|
- -

mkmm
Tölvuspólur. Sú minnsta er meira en nógu stór til að rýma undir-
skriftasöfnunina alla. Æskilegt væri aö geta sýnt dómaranum hvað það
er fijótlegt að skrifa út efni Vi-listanna eftir siikri spólu.
Meginreglur um
friöhelgi einkalifs
Hvarvetna þar sem um þessi
mál hefur verið f jallað af raunsæi
hafa menn gert sér hættuna ljósa
á misnotkun og rofi á friðhelgi
einkalifs manna. Vitneskjan um
aö einkaaðilar eða opinberir aðil-
ar geti safnað og unnið úr gögnum
um einkahagi manna á þennan
hátt er til þess fallin ein sér að
vekja mönnum ótta og óttinn
raskar þessari friðhelgi.
Friðhelgi einkalifsins nýtur
verndar i núgildandi islenskum
lögum. Má minna á ákvæði 66.
greinar stjórnarskrárinnar um
friðhelgi heimilisins, bréfleynd og
fleira, ákvæði 229. greinar al-
mennra hegningarlaga um bann
við þvi að skýra opinberlega frá
einkamálum annars manns, á-
kvæði 228. greinar sömu laga þar
sem lögð er m.a. refsing við þvi
að maður hnýsist i gögn sem hafa
að geyma upplýsingar um einka-
mál annars manns og hann hefur
komist yfir með brögðum. í 230.
grein hegningarlaga er fjallað um
þagnarskyldu manna sem hafa
eöa hafa haft með höndum starf
sem opinbera skipun, leyfi eða
viðurkenningu þarf til að rækja,
svo og manna sem aðstoðað hafa
slika menn.
Umræður og aðgerðir
erlendis
(Af þessu dregur lögmaður þá
ályktun að tölvuskráning upplýs-
inga um einkahagi manna án
þeirra leyfis og án eftirlits brjóti
gersamlega i bága við meginregl-
ur islensks réttar um verndun á
friðhelgi einkalifs. Siðan segir
hann):
Að sömu niöurstöðu hafa ýmsir
aðrir komist og visa ég til sam-
þykktar á framlögðu dómskjali
um nokkrar meginreglur sem
ráðherranefnd Evrópuráðsins
mælir með að lögfestar verði til
að vernda friðhelgi einkalifsins
gagnvart tölvugagnasjóðum i
höndum einkaaðila.
Sum riki hafa þegar sett lög á
þessu sviði, þ. á m. Sviþjóð, en
hefði nú borist til Islands og brýn
nauðsyn væri á að spyrna við fót-
um. Tilgangurinn með skrifun-
um var lofsverður,epda hafa ekki
aðrir orðið til þess að ýta svo
harkalega við þjóðinni á þessu
sviði og má telja vist að þessi
skrif umbjóöanda mins verði til
þess að á tslandi verði innan tiðar
sett löggjöf til verndar ofan-
greindum hagsmunum og það
mörgum árum fyrr en annars
hefði orðið. Var reyndar þegar á
siðasta alþingi lögð fram tillaga
til þingsályktunar frá þingmönn-
um úr öllum flokkum öðrum en
Sjálfstæðisflokknum um tölvu-
tækni við söfnun upplýsinga um
skoöanir manna og persónulega
hagi. Málið hlaut ekki afgreiöslu.
Hverjir eru vl-menn?
Sameiginlegt einkenni allra
ummælanna (sem stefnt er út
af) er að i þeim er talað almennt
um vl-menn eða vl-skrá, en með
vl er átt við „Varið land”. Ekki er
skilgreint frekar hvað átt er við
með vl-menn, en aöstandendur
undirskriftasöfnunarinnar, þ.e
þeir sem undirrituðu yfirlýsing-
una, voru að sö 55.522 auk
þeirra sem strik oru út.
Ekki geta ' greint
iii ............................................

i
M M
si)iR9«aaB»«*a
Götunarvél. Eftir undirskriftalistum „Varins lands” voru götuð spjöld
I slikri vél, eitt spjald fyrir hvert nafn. Þau spjöld voru siöan notuð til
að fóðra vélheila eða tölvu. — Eitt af þvi sem hlýtur að koma á dagskrá
I réttarhöldunum er þetta, hvar spjaldgötunin var unnin.
mælin beinist aö þeim sérstak- mætti ganga að fyrirhafnarlaust.
lega hverjum og einum.
Er ærumeiðandi að
benda á hættuna?
Enn fremur verða stefnendur
einurö
Verður siðar gerð frekari grein
fyrir þróun þessara mála og af-
stöðu til þeirra sem tekin hefur
veriö á vegum Sameinuðu þjóð-
anna, Norðurlandaráðs, Alþjóða-
sambands lækna og fleiri aðila.
Jafnframt er vakin athygli á
þeirri afstöðu sem fram kemur á
framlögðu dómskjali (Lækna-
blaðinu) sem sýnir að mái þessi
hafa verið tekin til meðferðar á
Islandi og læknar gert sér grein
fyrir hættunni.
Lögfræðingsheiður
Jónatans og Þórs
(Næsta setning i vörn málflytj-
andans lætur ekki mikið yfir sér):
Þá er vakin athygli á grein dr.
jur. Knut S. Selmer i Tidskrift for
Retsvitenskap 1971, bls. 10 og á-
fram.
(1 grein þessari fjallar einn af
virtustu lögfræðingum Norður-
landa um þau nýju viðhorf i laga-
legum efnum sem notkun og út-
breiðsla tölva til skráningar á
persónulegum upplýsingum hefur
I för með sér. Telur hann að hér
biði lögfræöinga mikið verkefni
að eiga hlut að þvi að þróa réttinn
til samræmis við tækniþróun og
breytingar i þjóðfélaginu.
Fer hinn erlendi lögfræðingur
þannig orðum um þetta að ljóst er
að hann telur lögfræðinga hafa
hér almennt skyldum að gegna,
þeir þurfi i þessum efnum að
svara ákalli timans.
Þaö væri þvi ekki úr vegi að
lögfræðingafélagiö islenska hefði
forgöngu um að þessu ákalli væri
svaraö hér af myndarskap, en I
forustu þess félags eru þeir
fremstir, Jónatan Þórmundsson
og Þór Vilhjálmsson, báðir laga-
prófessorar, báöir vl-menn, báðir
forgöngumenn um tölvuvinnslu
þvert ofan i anda þess réttar sem
þeim ber skylda til að vernda og
þróa.
Hefur hér ekki fallið blettur á
lögfræðingsæruna, og hvern ætla
þeir að lögsækja til þess að þvo
hann af? — Athugasemd Þjóðvilj-
ans).
Tilgangur Þjóðvilj-
ans lofsverður
(Málflytjandinn heldur á-
fram): Greinunum i Þjóðviljan-
um sem hér er um fjallað var að
sjálfsögðu ætlað það hlutverk að
vekja athygli landsmanna á þvi
að hin geigvænlega hætta fyrir
friðhelgi einkalifs einstaklinga
sjálfa sig úr þeim hópi og sagt
sem svo: „Vl-menn, það erum viö
einir, hinir skipta ekki máli”.
Hópur þessi er stærri en svo aö
stefnendur geti talið að ummælin
geti beinst að hverjum einstökum
þeirra. Með þrengjandi túlkun
stefnendum i hag mætti skil-
greina vl-menn alla þá sem tóku
virkan þátt i söfnuninni, en þeir
voru a.m.k. 2000 aö sögn einhvers
stefnenda i blaðaviötali. Sá hópur
er einnig of f jölmennur og verður
þvi enn að sýkna af framan-
greindum ástæðum.
Stefnendur verða þvi að sanna
hver um sig að skilyrði málssókn-
ar séu fyrir hendi, þ.e. að um-
77
Mín upphefð
kemur að utan
7 7
Ráðherranefnd Evrópu-
ráðsins hefur komið sér sam-
an um reglur sem veiti aðhald
að einkaaöilum til að skrá
upplýsingar um einkahagi
fólks. Með einkaaðilum er t.d.
átt við banka, tryggingafélög,
iðnfyrirtæki, en einnig alls
kyns samtök og stofnanir á
vegum annarra en þess opin-
bera. Helstu atriðin i reglun-
um eru þessi:
Upplýsingar um nánustu
einkahagi fólks má yfirleitt
ekki tölvusetja né heldur upp-
lýsingar sem eru þess eðlis að
hægt er að mismuna fólki með
þeim. (Gott dæmi eru upplýs-
ingar um skoðanir fólks á
bandariskri hersetu!)
Ekki má afla upplýsinga
með óheiðarlegum hætti og
ekki tölvusetja upplýsingar i
öðrum tilgangi en þeim var
safnað. ( Dæmi: þótt safnað sé
undirskriftum undir áskorun,
má ekki tölvutaka upplýsing-
ar um það sem siðan má beita
gegn þvi sama fólki eða öðru
fólki).
Viðkomandi einstaklingur á
að hafa rétt til þess að vita
hvaða upplýsingar eru
geymdar um hann i tölvu, til-
ganginn meö tölvusetningu
uppiýsinganna og hvernig þær
eru látnar af hendi við þriðja
aðila i hverju einstöku tilviki.
(Sem dæmi má nefna að vl-12
léti hvern einstakan af 55.522
undirskrifendum vita um það,
hvaða upplýsingar þeir hafi
tölvusett um hann og hvort
eða hvenær þeir afhendi þær
se...Sjá... (afsakið!) til ann-
arra aðila).
Ráðherranefndin samþykkti
á fundi sinum 26. september
1973 að beina þeim tilmælum
til rikisstjórna aðildarland-
anna (þar á meðal Islands) að
þær geri nauðsynlegar ráð-
stafanir til þess að koma þess-
um reglum i framkvæmd.
(Með hliðsjón af þessu —
væntanlega — sagði dóms-
málaráðherra Olafur
Jóhannesson á þingfundi 26.
febrúar sl.: „Ég tel sjálfsagt
að fylgjast með þvi sem gerist
þar (þ.e. erlendis) og athuga
hvort ekki er þörf á þvi að
setja löggjöf um þetta efni, þvi
að það er auðvitað svo að
menn eiga rétt á þvi að vissum
upplýsingum um einkahagi
þeirra sé haldið leyndum...”.
Minnt er á að Ólafur
Jóhannesson er enn dóms-
málaráðherra).
í ávarpinu (þ.e. undirskrifta-
textanum) er enginn fyrirvari
eða greinargerð um tölvuskrán-
ingu, en á þvi er mikill munur að
skrifa undir fjöldaáskorun ásamt
þúsundum manna á óskipulags-
aö sanna að ummælin séu æru-
meiðandi, en ef litið er á einstök
ummæli vikja þau fyrst og fremst
að þvi, hvaða hættur gerð tölvu-
skrár um einkahagi manna getur
haft i för með sér og hefðu skrif
umbjóðanda mins verið með öllu
marklaus ef hann heföi látið undir
höfuð leggjast að gera grein fyrir
hættueiginleikum slikra skráa al-
mennt og þessarar sérstaklega.
Þá er að þvi vikið að þvi fólki
sem undirritaði yfirlýsinguna
hafi ekki verið gerð grein fyrir
þvi er það skrifaði undir að varð-
veita ætti og kerfisbinda i tölvu-
skrá pólitiska afstöðu, sem siðan
bundinn hátt og láta skrá póli-
tiska skoðun sina i tölvuskrá sem
siðan má ganga að eins og aö
framan er lýst.
Misfóru með trúnað
1 hópi stefnenda eru tveir pró-
fessorar i lögfræði viö Háskóla Is-
lands. Er næstum óhugsandi að
þeim hafi ekki verið kunn sú um-
ræða sem fram hefur farið á með-
al lögfræðinga og annarra um
hættuna af tölvuskráðum upplýs-
ingum og andúð almennings á þvi
að láta varðveita persónulegar
upplýsingar á þennan hátt. Af
þessu leiðir að umbjóðandi minn
dregur þá ályktun að þeim mönn-
um sem undirrituðu yfirlýsing-
una hafi ekki verið sýndur sá
trúnaður sem þeir áttu rétt á.
Þeir eiga að lýsa
tölvunotkun sinni
(Málflytjandi varnaraðila
bendir á að það sé hlutverk stefn-
enda aö leggja réttan grundvöll
að máli, en hvorki málsatvik né
málsástæður séu reifuð af þeirra
hálfu, og geri stefnendur enga
grein fyrir tölvunotkun sinni. Beri
þvi einnig að þessu leyti að krefj-
ast frávisunar, nema úr verði
bætt. Siðan segir i vörn lög-
manns):
t yfirlýsingu „Varins lands”
var þvi dróttað að þeim mönnum
sem aðhylltust þá stefnu að það
væri hollast að hafa hér ekki er-
lendan her, að þeir vildu öryggi
tslands feigt. Þessa ásökun neit-
uðu siðan svonefndir vl-menn að
ræða, svo og þá staöhæfingu að
tslandi væri betur borgið meöan
hér sæti erlendur her.
Eftir þessari reglu
fór Þjóðviljinn
Stefnandinn Þór Vilhjálmsson
segir i grein sinni i Morgunblað-
inu 26. júniisumar: „Þaðerhægt
að deila um skoðanir af festu og
einurð en án persónulegra illyrða.
Það er góð barátta og nauðsynleg
i lýöfrjálsum löndum”.
Umbjóðandi minn er og var
þessu sammála og fór eftir þessu.
Ofangreind ásökun vl-manna
leiddi til nokkuð heiftarlegra and-
svara i ýmsum blöðum og reynd-
ar viðar.
Skorað er á stefnendur, hvern
og einn, að koma fyrir dóm og
gefa aðilaskýrslur..
Reykjavik, 24. okt. 1974.
— Ragnar Aðalsteinsson"(sign.).