Þjóðviljinn - 31.08.1975, Blaðsíða 19

Sunnudagur 31. ágúst 1975. ÞJÓÐVILJINN - SIÐA 19
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Loch Ness ormurinn
varð glaður, þegar hann
var ávarpaður svona
elskulega , en ekki beint
að honum flassljósa-
blossum með hávaða og
köllum. Hann lyfti höfð-
inu undur hægt upp úr
sjónum og horfði á Ijós-
hærðu stúlkuna sem stóð í
f jörunni.
„Komdu sæll'', sagði
Rúna ving jarnlega.
,,Varst það þú sem ég
heyrði gráta í kuðungn-
um?" Nessí varð svo kát-
ur að hann gleymdi að
vera feiminn og sagði
Rúnu upp alla söguna,
hve hann hefði verið
fjarskalega einmana í
Skotlandi og hvernig
hann var kominn alla leið
út til (slands til þess að
leita að öðru sjóskrimsli.
Rúna hlustaði með at-
hygli á Nessi og það rif j-
aðist upp fyrir henni, að
afi hennar hafði sagt
henni margar sögur af á-
þekku sjóskrímsli sem
hélt tihí firði ekki langt
frá.
,,Ef þú vilt", sagði hún,
,,þá skal ég fylgja þér á
stað þar sem þú gætir
kannski hitt vin". ,,Ertu
þá ekki hrædd við mig?"
spurði Nessí. ,,Nei, ekki
vitund", sagði Rúna. ,,Þú
ert svo sviphreinn og góð-
legur, og ég skil líka vel
hvernig það er að vera
einmana. Ef þú heldur
höfðinu vel upp úr sjón-
um get ég hangið um
hálsinn á þér og vísað þér
leiðina þangað sem afi
sagði að skrímslið væri".
Augu Nessí Ijómuðu af
gleði og hreykni yfir því,
að þessi fríða stúlka var
ekki hrædd við hann.
Rúna tók kuðunginn sinn
og klifraði upp um háls-
inn á orminum, og svo
héldu þau af stað til
næsta f jarðar. Þegar þau
komu inn I f jarðarmynnið
bar Rúna kuðunginn upp
að vörunum og kallaði
blíðlega: ,,Hó, stóra
Skagaf jarðarskrímsli,
„Klifraðu upp á bakið á mér”, sagði örninn, „og ég skal fljúga með
þig tii Skotlands”.
LOCH NESS
SKRÍMSLIÐ
HEIMSÆKIR
ÍSLAND
Ævintýri eftir Joice Laing
ANNAR HLUTI
sértu þarna enn, þá er
kominn vinur frá Skot-
landi að finna þig". Hún
fékk ekkert svar, og það
sást ekki einu sinni gára á
sjónum. Rúna kallaði aft-
urr en fékk ekkert svar.
Nessí varð þungt um
hjartað. í þriðja sinn kall-
aði Rúna og þá ýfðist
sjórinn aðeins og svo kom
upp höfuð sem var einna
likast trjónu á norrænu
víkingaskipi. Þeim Nessí
svipaði svo mjög saman,
að þeir gátu verið bræður
fannst Rúnu. Hún kynnti
ormana kurteislega
hvorn fyrir öðrum og
fljótlega tóku þeir tal
saman og fóru að segja
hvor öðrum sögur. Rúna
sá sér færi að laumast
burtu og fara heim, en
hún gleymdi ekki að taka
með sér töf rakuðunginn.
Þegar Rúna kom heim
flýtti hún sér inn í her-
bergið sitt og Íét kuðung-
inn í gamlan kistil sem
amma hennar hafði gef ið
henni til að geyma i dótið
sitt. Kistillinn var fallega
útskorinn og það var hægt
að læsa honum með stór-
um járnlykli. Daginn eft-
ir þegar Rúna vaknaði
mundi hún eftir sjó-
skrímslunum og velti því
fyrir sér hvernig færi á
með þeim. Hún tók lykil-
inn undan koddanum sín-
um, opnaði kistilinn og
tók upp töfrakuðunginn
og hlustaði. Rúna brosti
því hún heyrði að orm-
arnir voru enn að þylja
sögur. ,,Góðan daginn",
sagði Rúna I kuðunginn
og þeir buðu henni líka
góðan dag og þökkuðu
henni fyrir að hafa komið
þeim saman.
Á hverjum morgni
þegar Rúna vaknaði gat
hún tekið lykilinn undan
koddanum, opnað kistil-
inn, tekið upp kuðunginn
og talað við ormana. Og á
hverjum degi heyrði hún
að þeir þuldu enn sögur
og skiptust á bókum. Svo
dag nokkurn þegar komið
var fram á vetur og orðið
kalt tók Rúna lykilinn
undan koddanum, opnaði
kistilinn og talaði við
skrímslin eins og venju-
lega, en þá var Loch Ness
skrímslið dapurt, því það
sagðist þurfa að vera
komið til Skotlands fyrir
gamlárskvöld, því það
var þó alltént skoskt og
átti heima þar, svo var
því lika orðið hálf kalt.
Rúnu þótti leiðinlegt að
þurfa að kveðja Nessí, en
hún óskaði honum góðrar
ferðar og sagðist mundu
heilsa upp á hann, ef hún
kæmist einhvern tíma til
Skotlands.
Margir mánuðir liðu og
Rúna var næstum búin að
gleyma skrimslunum.
Amma hennar var að
taka til I húsinu og rakst
þá á kistilinn. ,,Hvað
geymirðu í kistlinum þín-
um?" spurði hún. ,,Það er
bara bobbi í skeljasafnið
mitt", svaraði Rúna
fljótmælt, því henni datt
ekki í hug að neinn tryði á
töfrakuðunginn. Nú orðið
efaðist jafnvel hún sjálf
um að þetta gæti verið
satt. Um kvöldið tók hún
lykilinn undan koddanum
opnaði kistilinn og tók
upp kuðunginn. Um leið
og hún lagði hann að eyr-
anu heyrði hún lágan
ekka alveg eins og hún
hafði heyrt fyrir löngu
siðan I f jörunni. ,,Nessí",
kallaði hún. ,,Ertu kom-
inn aftur til Skagafjarð-
ar?" ,, Ég er ennþá i Loch
Ness", stundi Nessí. ,,Ég
er svo einmana, en ég lof-
aði skotum því að ég
skyldi ekki fara burtu
aftur. Bara að ég gæti
taiað við vin minn i
Skagaf irði".
Rúna lofaði að reyna að
hjálpa honum. Um nótt-
ina kom Rúnu ráð í hug. Á
miðnætti þegar var orðið
koldimmt læddist hún út
úr húsinu og klifraði upp
á háan klett með kuðung-
inn í hendinni. Þegar hún
var komin upp á efsta
stallinn bar hún kuðung-
inn upp að vörunum og
kallaði: ,,Örn norðursins,
komdu og hjálpaðu mér".
Það var mikill vængsúgur
þegar stór örn renndi sér
niður úr loftinu. Örninn
hlustaði á Rúnu, en hafði
litla samúð með sjó-
skrímslunum sem honum
þóttu heldur vitgrönn,
samt sem áður vildi hann
hjálpa henni, því hann
var raunar leynilega
skotinn í henni. ,,Klifraðu
upp á bakið á mér og ég
skal fljúga með þig til
Skotlands". Hann rak upp
. tröllahlátur og Rúna, sem
hélt á kuðungnum i hend-
inni, vafði handleggjun-
um um hálsinn á honum
og svo Hugu þau af stað.
Framhald í næsta blaði.
SÓTSVÖRT
Saga fyrir börn, eftir
Pétur Ellertsson
Einu sinni var lítil prins-
essa sem hét Sótsvört.
Hún var svo róttæk í
hugsun og framkomu að
mömmu hennar, sem var
argasta íhaldskerling,
varð ætið um og ó er Sót-
svört spókaði sig um á
rauðu sokkunum sínum.
Svo datt móðurinni ráð í
hug að senda Sótsvörtu
út I skóg og láta hana
deyja úr sulti. Hún
létkvamkvæma þetta
ráðabrugg sitt, en Sót-
svört kynntist sjö dverg-
um I skóginum og æsti þá
upp þangað til þeir fóru
að predika yfir dýr-
unum. Áður en vika
var liðin barst sú frétt til
hirðarinnar að öll kven-
kyns dýr I skóginum
gengju í rauðum sokkum,
fyrir utan fiskafrúrnar
sem þóttust allt of fínar
til þess að leggja lag sitt
við landdýr, fyrir utan
ýmsar skötur sem urðu
að heyra allar hneykslis-
sögurnar úr skóginum.
Og allt þetta endaði
með því að þau ráku
drottninguna frá völdum,
breyttu konungsríkinu I
lýðveldi og kusu Sót-
svörtu forseta og dverg-
ana sjö í ríkisstjórn, létu
fengið falla juku launa-
jöfnuð. En móðir Sót-
svartrar dó í útlegð.
Pétur Ellertsson, 13ára
(Myndin sýnir drottning-
una þegar hún kemur að
Sótsvörtu lesandi rauð-
sokkablað og rit Maós.
Myndina teiknaði Sif
Gunnarsdóttir, 10 ára).