Þjóðviljinn - 04.01.1976, Blaðsíða 19

Sunnudagur 4. janúar 1976. ÞJÓÐVILJINN — StDA 19
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Saga í einum kafla um ranglæti
þaö sem smáum verum er sýnt
fl-UGSTc'Ðtti
Litla flugan sem var
bara venjuleg lítil fluga
spurði mömmu sína,
hvort hún mætti kaupa
sér epli f yrir aurana sína,
sem litla flugan hafði
fundið fyrir nokkru.
En mamma var nú ekki
á þeim buxunum, að láta
slíkt eftir litlu flugunni.
Litla flugan reiddist þá
og strauk að heiman
næstu nótt. Litla flugan
f laug út í myrkvað nætur-
loftið, hjartað hennar
litla sló ört, örar en
nokkru sinni áður, af
spenningi.
Eftir marga hringi og
að sumu leyti tilgangs-
lausa hlykki og króka tók
hún stefnuna á tunglið.
Litla flugan hafði
aldrei áður farið út á
nóttunni svo þetta nætur-
brölt var því mjög ævin-
týraleg reynsla. En þó f ór
það svo að eftir nokkra
stund leiddist litlu flug-
unni, að sjá ekkert nema
skugga af húsum og
trjám og fleira dóti sem
skugga ber af, og settist
því á nálægan flugvöll.
Hann var alveg renni-
sléttur. Það var svo gam-
an að hlaupa á svona
stað, jafnvel í myrkri
fannsf litlu flugunni. En
ekki hafði hún leikið sér
lengi, þegar flugvallar-
lögreglan kom öskrandi
og sagði henni að hætta
Krakkar!
Sendið
Kompunn
sögur
og myndir
LITLA
FLUGAN
þessu dandóli og hypja sig
i burtu. Auðvitað brá litlu
flugunni ofsalega, og hún
spurði hvort hún mætti
ekki vera aðeins lengur
þarna, hún ætlaði bara að
hvíla sig pínulitið.
Flugvallarlögreglan
sperrti út kassann
(br jóstkassann) og
sparkaði í litlu fluguna,
sem flaug út fyrir flug-
völlinn og lenti svo harka-
lega að hún fótbrotnaði á
tveim fótum.
Flugvallarlögreglan
sagði að hún gæti dandól-
ast þarna, helvítis
hrossaflugan sú arna.
Litla f lugan heyrði ekki
þetta taut, því hún hafði
um fætur sína að hugsa.
Hún stundi af sársauka.
Allt í einu heyrðist mik-
ill þytur í loftinu, litla
flugan lyfti höfðinu og
horfði á stóra svifflugu
dúndra sér niður á flug-
völlinn með miklum skelli
og látum. Varla hafði
þessi furðulega fluga
jafnað sig eftir lending-
una, var hálf rotuð, þegar
f lugvallarlögreglan var
komin aðvífandi. Ekki
sparkaði löggan í þessa
flugu, hún klappaði og
strauk svif f I ugunni,
gældi við hana. Eftir
smátima steig heili svif-
flugunnar upp úr henni í
mannslíki og spurði hvort
ekki væri allt f lagi. Flug-
vallarlögreglan kinkaði
kolli og hélt áfram að
strjúka svifflugunni.
Litlu fluguna langaði i
skóla. Og næsta dag þeg-
ar hún var orðin sæmileg
i fótunum flaug hún á
fund skólastjórans. En
skólastjórinn vildi ekki
hleypa litlu flugunni inn í
skólann nema hún léti
klippa sig. Þessi ákvörð-
un skólast jórans er
kannski skiljanleg af því
hann var sjálfur sköllótt-
ur. Litla f lugan neitaði að
láta klippa sig og fékk
þess vegna ekki að fara í
skólann. Litla flugan var
sorgbitin yfir umkomu-
leysi sínu.
Allir sem hún hitti litu
niður á hana. Þó kom þar
að, að hún fékk vinnu hjá
verkstjóraf lugu. Verk-
stjóraf lugan sagði að litla
flugan væri dugieg og
einhverntíma ætti hún
eftir að verða stór fluga.
Á útborgunardegi fékk
litla flugan hálfan bolla
af lélegu hunangi. Hún
var ánægð að geta unnið
f yrir sér, en þó komst hún
eftir þvi að hún var beitt
ranglæti þarna eins og
annars staðar. Ranglætið
sem hún var beitt fólst í
því að þeir sem voru að-
eins eldri en hún fengu
fullan bolla af lúxus-hun-
angi. Litla flugan hætti
strax að vinna þarna.
Og einn daginn þegar
hún var á rölti úti í guðs
grænni náttúrunni, innan
um blómin og grasið og
allt það, kom til hennar
prestfluga og sagði henni
að koma heim til mömmu
sinnar.
Litla flugan hélt nú
ekki að hún færi að koma
heim í ranglætið.
Mikið hviss færist yfir
litlu fluguna. Þetta var
kæfandi og litla flugan
hóstaði og féll. Hún féll
og féll. Hún féll á jörðina
og eftir mikla og langa
krampakippi missti hún
meðvitund og dó skömmu
siðar. En áður en allur
heimurinn hvarf henni sá
hún sem i þoku mann með
slöngu í hendi og brúsa á
baki sem stóð á DDT og
f yrir neðan sá hún að stóð
AT A-náttúru vernd.
Maðurinn brosti á-
nægður með hittni sína og
öryggi.
Gottskálk Hávarður
Kristjánsson,
Hvanneyrarbraut 62,
Sigluf irði.
Hjólið
a^cxtv^o y\i(
Þegar ég var átta ára
átti ég heima á Hellis-
sandi. Um vorið gaf
mamma mér hjól, blátt á
lit með hvítum röndum á
brettunum.
Ég og pabbi settum það
saman inni á gangi.
Við pumpuðum í hjólið,
en þá kom í Ijós að annar
ventillinn var ónýtur.
Þá fórum við inn í Rif
og fengum annan í stað-
inn.
Tveim dögum eftir að
við pabbi settum hjólið
saman fór ég út í reynslu-
ferð.
Ágúst isfeld Ágústsson,
n ára,
Ásgarði 28,
Reykjavík.
iv^ ÖRW
Rút\o.r Orn
KUppsve^S Rv^