Þjóðviljinn - 24.01.1976, Blaðsíða 15

Laugardagur 24. janúar 1976. IÞJÓÐVILJINN — SIDA 15
Óskum Verkamannafélaginu
Dagsbrún og
meðlimum þess
heilla og hamingju í tilefni af
70 ára afmæiinu og þökkum
vinsamleg samskipti
á liðnum árum.
Hraðfrystistöðin í
Reykjavík
Frásögn í léttari dúr
úr 6 vikna
verkfallinu vorið 1955
BENSÍN-
SMYGLARAR
STÖÐYAÐIR
— Þá kemur allt i einu utan úr
myrkrinu vörubill hlaðinn
bensintunnum. Frammi i honum
sat Magnús Oddss. stöðvarstjóri
Borgarbilastöðvarinnar. Hafði
hann fengið bensinið i efstu
byggðum Borgarfjarðar. Ók hann
bcint að þvögunni á veginum. En
þegar honum varð ljóst að hér
voru ekki aðcins B.S.H.-menn
fyrir heldur og verkfallsverðir
hugðist hann snúa við og flýja á
stundinni. Varð honum svo mikið
um þetta að billinn fór út af
veginum og festist! —
— Magnúsi tókst með erfiðis-
munum að ná bensinbilnum upp á
veginn aftur, en verkfallsverðir
umkringdu bilinn. Krafðist
Magnús þess að halda áfram til
baka þvi hann hefði keypt bensin-
ið i Borgarfirði. Var fram-
kvæmdarstjórinn auðsjáanlega
búinn að standa i löngu og erfiðu
ferðalagi: svefnlaus, skitugur og
rifinn — eftir að hafa baslað við
það af hörkudugnaði að koma
smyglbilnum yfir ótal torfærur.
Verkfallsverðir töldu ekki rétt
að Magnús sneri við með bensin-
ið, þvi þá væri honum gefið tæki-
færi til þess að reyna annað verk-
fallsbrot. Magnús heimtaði enn
að fá að snúa við og kvaðst ætla
að fara Kaldadal með bensinið:
„Þó ég verði i tvö ár á leiðinni þá
SKAL ég fara Kaldadal!” sagði
hann og bogaði af honum svitinn.
— Bifreiðin, sem bensinið flutti,
var skráð i Dölum vestur. Bif-
reiðarstjórinn var nú m.a. spurð-
ur að þvi hve lengi hann hefði
stundað þá atvinnu að birgja
reykvikinga að bensini. Lá hann
ekki á þvi að hann væri byrjandi i
starfinu. Góðviljaður maður benti
honum á að það væri verkfall i
Reykjavik til að hækka kaup
verkamanna. Þá kauphækkun
sem ynnist fengi hann og félagar
hans i Val i Búðardal með
morgunkaffinu, — þegar Dags-
brúnarmenn væru búnir að berj-
ast fyrir þá! Var hann á móti
bættum kjörum? Nei, ekki kvaðst
hann vera það. Þá var dala-
maðurinn einnig spurður hvernig
hann myndi taka þvi ef Dags-
brúnarmenn fjölmenntu vestur i
gróandanum til að traðka i sund-
ur túnið hans. Hann hélt að þvi
yrði frekar illa tekið i Dölum.
Guðmundur J. vék sér einnig að
bilstjóranum og trúði honum fyrir
þvi að ef hann ætlaði að aka
bensini til Reykjavikur i banni
Dagsbrúnar myndi Dagsbrún
setja bilinn i afgreiðslubann i
Reykjavik. Magnús Bjarnason,
ritari Alþýðusambandsins, til-
kynnti manninum að Alþýðusam-
bandið myndi ennfremur setja
hann i vegavinnubann hvar sem
væri á landinu. Bifreiðarstjórinn
óskaði þá eftir fresti til að tala við
Magnús Oddsson stöðvarstjóra.
Heyrðist mikil háreysti inni i
bilnum meðan þeir ræddust við.
Svo hljóðnaði háreystin skyndi-
lega og dalamaðurinn kom út úr
smyglbilnum og tilkynnti verk-
fallsvörðunum að hann ætlaði
ekki að setja sig i afgreiðslubann
fyrir verkfallsbrotog myndi hann
þvi aka bensinbifreiðinni hvert
sem verkfallsverðir óskuðu. Stóð
þá Magnús Oddsson eftir yfirgef-
inn á veginum og tilkynnti Guð-
mundi J. að svo sannarlega sem
hann héti Magnús Oddsson skyldi
hann sækja Guðmund til saka fyr-
ir þetta.
(Birtist i Þjóðviljanum
19. april 1955 eftir
Jón Bjarnason fréttastjóra)